Ηρωική (salto) έξοδος (mortale)

Και ξαφνικά η κυβέρνηση ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης απ’ τον εαυτόν της. Σπουδαία ιδέα - τόσον ανόητη που μόνον ο κ. Βενιζέλος θα μπορούσε να τη σκαρφισθεί (κι εξ όσων μαθαίνω, όντως).

Το επίδικον αυτής της απέλπιδος ταρατατζούμ πιρουέτας -επικοινωνιακό πάλι- περιορίζεται σε μιαν «ηρωική έξοδο» απ’ το κάδρο των «διαπραγματεύσεων» με την Τρόικα προς το πανδαιμόνιο μιας κυβερνητικής κενολογίας στο Κοινοβούλιο.

Η κυβέρνηση αυτή έχει ζητήσει και έχει πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης της κυρίας Μέρκελ - αν τώρα χρειάζεται και την ψήφο εμπιστοσύνης του κ. Τζαμτζή, απλώς αγοράζει (πάλι)...

χρόνο. Χρόνο που θα της κοστίσει ακριβά - αλλά αυτό δευτερεύον, διότι πολύ πιο ακριβά θα κοστίσει σε μας. Καθ’ ότι οι διαπραγματεύσεις με την Τρόικα συνεχίζονται και όταν η συζήτηση στη Βουλή (με το όποιο ενδιαφέρον εκεί εστιασμένο) τελειώσει, η μεν κυβέρνηση θα έχει εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης (Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει), οι δε εμείς θα έχουμε «εξασφαλίσει» ορισμένα ακόμα μέτρα τύπου Νταχάου, απ’ αυτά που η Τρόικα και η κυβέρνηση των ανδρεικέλων της κάθε φορά μάς επιβάλλουν.

Ορισμένοι αναλυτές (και κάποιοι άλλοι, γραμμητζήδες) λένε ότι έτσι η κυβερνητική πλειοψηφία θα συσπειρώσει εαυτήν - καθόλου βέβαιον! Διότι, όπως το κάπως απώτερο, ου μην και το εγγύς παρελθόν αποδεικνύουν, οι κυβερνητικοί βουλευτές που «διαφοροποιούνται» στα κανάλια (πολύ πιο δόλιοι και ιδιοτελείς από τους υπόλοιπους), στις ψηφοφορίες της Βουλής, είτε για κατοχικού τύπου νομοσχέδια, είτε για απόδειξη της δεδηλωμένης, ξαναγίνονται αρνάκια και ψηφίζουν σαν κότες.  

Ετσι και τώρα. Είναι πολύ πιθανόν (σίγουρο) ότι ορισμένοι απ’ τους συνήθεις «αντάρτες», αφού δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση των γκαουλάιτερ, ύστερα με άνεση γαϊδάρων θα ανεβαίνουν πάλι στα κάγκελα για να διαμαρτύρονται εναντίον όσων ψήφισαν. Για αυτούς η ψήφος εμπιστοσύνης δεν συνιστά δέσμευση (καθώς δείχνοντάς τους με το δάχτυλο θέλει να επισημάνει η κυβέρνηση), αλλά χαβαλέ. 

Ομως σε χαβαλέδες στηρίζεται η κυβέρνηση; Οχι μόνον! Θα δοκιμάσει να αλιεύσει ψήφους και απ’ τους ανεξάρτητους - διαφόρων καταγωγών και προελεύσεων. Αν το καταφέρει και στην κυβερνητική πλειοψηφία των 154 προσθέσει δυο-τρεις ακόμα ή και πέντε-έξι, θα έχει αποδείξει (με την ευφυή ιδέα Βενιζέλου) πόσους ακόμα δεν έχει έως τους 180 που της είναι απαραίτητοι για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ως συνήθως, οι ιδέες Βενιζέλου είναι μπούμερανγκ. 

Καθ’ ότι αν αποδείξει ότι απέχει 20-25 ψήφους απ’ τους 180, δεν αποκλείεται στο μεταξύ να αποδειχθεί ότι έχει χάσει και έναν, δυο, τρεις απ’ τους 154! Μεγάλη επιτυχία!

Η αλήθεια είναι ότι η τρέχουσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία (μαλλιά κουβάρια καθώς γίνεται κάθε λίγο και λιγάκι) θυμίζει λίγο πολύ το γνωστό ανέκδοτο μεγάλης ερωτικής συνεύρεσης, όπου, απελπισμένος μετέχων τις, ωρύεται: «να οργανωθούμε, ρε παιδιά! έχω φάει τρεις και δεν έχω ρίξει καμμιά».

Τι κερδίζει λοιπόν η κυβέρνηση Βούλτεψη - Τζαμτζή με την τριήμερη χρονοκαθυστέρηση στη Βουλή; τίποτα, ενώ ρισκάρει πολλά. Ρισκάρει να φανεί ακόμα πιο γυμνή σε αριθμούς (όχι μόνον για όσους επιδιώκει, αλλά και για όσους διαθέτει), ενώ ταυτοχρόνως η Τρόικα θα συνεχίζει απρόσκοπτα τη δουλειά της, εξαερώνοντας τις παχιές κουβέντες για φοροελαφρύνσεις, κόκκινες γραμμές και Νικολό καρτέρει. Η κυβέρνηση θα κερδίσει τρεις μέρες (υποθηκεύοντας ακόμα 30 χρόνια) μόνον και μόνον για να ξαναχάσει την πολιτική πρωτοβουλία, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να διαμορφώνει την ατζέντα με μπαράζ νομοθετικών προτάσεων, όπως για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ ή για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και πάει λέγοντας.

Αλλά, τη μεγάλη νίλα της, η ντρίμπλα Βενιζέλου την έχει εξασφαλίσει στη σκέψη και την καρδιά των Ελλήνων. Διότι, όσον οι κυβερνητικοί βουλευτές θα κορδακίζονται κρώζοντες εκ κοράκων κρα περί όνου σκιάς, στα σπίτια θα συνεχίσει να εισέρχεται ο ΕΝΦΙΑ, να αλώνει, να πυρπολεί και να αποτελειώνει.  

Εσταξε η ουρά του γαϊδάρου αν οι κυβερνητικοί βουλευτές γκρινιάξουν ή αγορεύσουν στους ανέμους, αν τινές καταψηφίσουν όσα ως τώρα έπραξαν ή εκ νέου υπερψηφίσουν τα εγκλήματά τους - όλο αυτό το παράλογο του θεαθήναι δεν πιάνει μία μπροστά στη λογική του θανάτου που σκόρπισαν παντού - κάθε πράξη τους χειροβομβίδα (Σαμαρά) που σκάει (με εντολή Σαμαρά) μέσα στα σπίτια, όταν στο μέσον του μηνός  ξεμένει η οικογένεια από τρόφιμα, όταν ο πάτερ φαμίλιας γυρίζει στο σπίτι (σαν δαρμένος σκύλος) απολυμένος, όταν η εφορία πίνει το αίμα που δεν προλάβουν να πιουν οι τράπεζες - αυτή είναι η βιβλικών διαστάσεων καταστροφή που η κυβέρνηση των φοροφυγάδων, των διαπλεκόμενων και τις υποτέλειας έχει ρίξει στα κεφάλια μας και για αυτήν την καταστροφή ζητά την ψήφο εμπιστοσύνης των αντιπροσώπων μας, θα έλεγε κανείς, στην πραγματικότητα των πραιτωριανών της. Διότι τον κοινοβουλευτισμό αυτή η κυβέρνηση τον έχει γράψει εκεί που πιάνει μόνον το μελάνι των προεδρικών διαταγμάτων, των εδίκτων της Τρόικας, και των κουρελιών που έχουν απομείνει απ’ το Σύνταγμα της Ελληνικής -της ποιας;- Δημοκρατίας(;).

Αυτή η ψήφος εμπιστοσύνης, που ζητά απ’ τον εαυτόν της η κυβέρνηση στη Βουλή, έχει να κάνει μόνον με τα λεφτά του Αδώνιδος (αν θα πάνε ταξίδι), όχι με την έξοδο του λαού απ’ την κόλαση, που ο Αδωνις και οι συν αυτώ soldiers (σολδάτοι, απ’ το σόλδι, νόμισμα, μισθοφόροι) φρουρούν...

Του Στάθη από enikos