Σταυλάρχης Χρύσανθος

ΟΑνακτας και η Αυλή του. Μέσα σε πολύ λίγα χρόνια -περί τα δύο, όσο δηλαδή άντεξε στην Πρωθυπουργία και ο Γιωργάκης- μεγάλη φόρα έχει πάρει ο κ. Σαμαράς κι έχει κάνει τη δημοκρατία τσιφλίκι του. Δεν είναι μόνον που είναι άφαντος απ’ τη Βουλή, δεν είναι που δεν έχει αλλάξει κουβέντα (σε θεσμικό πλαίσιο) με τον κ. Τσίπρα ή όποιον άλλον πολιτικό αρχηγό αποστρέφεται, δεν είναι μόνον που έχει αποδεχθεί τον ρόλο του ανδρείκελου ξένων Δανειστών κι εγχώριων Δυνατών, αλλά φέρεται και σαν δυνάστης ο ίδιος, εις ό,τι αφορά τους κολοβωμένους άλλωστε θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, λες και η τελευταία έχει ήδη εκφυλισθεί σε τυραννίδα.

Βεβαίως, ένα ανδρείκελο (στα χέρια ξένων επικυριάρχων) δεν μπορεί παρά να δυναστεύσει τον λαό που κυβερνά (χάριν ακριβώς αυτών των επικυριάρχων). Ενα κράτος που έχει εκπέσει...

σε προτεκτοράτο δεν μπορεί να έχει φιλοδοξίες, αυτεξούσιου, αυθεντίας και ασυλίας, διότι αυτές ακριβώς απεμπόλησε. Τέλος, όταν κυβερνά μια ολιγαρχία, μόνον με θεσμικές παρεκτροπές (διαπλοκή, παρακράτος, υποτέλεια) μπορεί να διαιωνίζει την εξουσία της.  

Αν όλα αυτά, στον άλφα ή τον βήτα βαθμό κι αναλόγως των συγκυρίων, συνθέτουν και συνιστούν την παθολογία της αστικής δημοκρατίας, ο κ. Σαμαράς έχει ωθήσει αυτό το φαινόμενο στα άκρα του. Αίφνης ο κ. Μπαλτάκος για παράδειγμα -ένας άνθρωπος της «αυλής» (του «περιβάλλοντος», κατά τον πολιτικώς ορθόν ευφημισμό)- πιάνεται με τη «γίδα στον ώμο» (σφαγμένη μάλιστα απ’ τη Χρυσή Αυγή). Σάλος! Ζητείται συζήτηση στη Βουλή. Κιχ στη Βουλή.

Και μένει το Πανελλήνιο με την αίσθηση ότι ένας Πρωθυπουργός επικοινωνεί και χειρίζεται ο ίδιος το παρακράτος που σχετίζεται με τον απόπατο του συστήματος. Συντελεί αυτή η αίσθηση στη φθορά της δημοκρατίας; τα μέγιστα! Μάλιστα τη φθείρει περισσότερον απ’ όσον η Χρυσή Αυγή. Διότι αυτή η νεοναζιστική εθνικιστική οργάνωση περιφρονεί τη δημοκρατία στα φανερά και θέλει να την καταργήσει.  

Τι φθορά όμως προκαλεί στη δημοκρατία η σχέση του Πρωθυπουργού (της) με τους φονιάδες (της); Αγρια.

Αλλά, αν αυτά συμβαίνουν με ανθρώπους του παρακράτους, τα ίδια συμβαίνουν και με τους ανθρώπους του βαθέος κράτους. Αίφνης ο κ. Χαρδούβελης. Ενας οτιδήποτε (οικονομολόγος, σεισμολόγος, παλαιοντολόγος) που έρχεται απ’ το πουθενά! Απ’ το «πουθενά» εις ό,τι αφορά την πολιτική κονίστρα, αλλά από ’κει «που πρέπει» εις ό,τι αφορά το βαθύ κράτος, τη λειτουργία του και τη συνέχειά του. Ο κ. Χαρδούβελης έρχεται απ’ την εποχή Σημίτη - δεν είναι ένα τσιράκι των τσικό, είναι ένα αφεντικό για τους τυχάρπαστους εκ των κυβερνητικών και ταυτοχρόνως ένας κάπο των δανειστών. Μπορεί ποτέ ένας κάπο να διαπραγματευτεί με τους εντολείς του; 

Μόνον σ’ αυτήν την όπερα μπούφα που έχει στήσει το υβρίδιο Σαμαράς - Βενιζέλος, μια ακόμα ανωμαλία του συστήματος, που ανωμαλία δεν ήταν όσον ο δικομματισμός μονοκομματισμός καλά κρατούσε. Η «δυσφορία», λοιπόν, Σαμαρά κατά Χαρδούβελη δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Γκίκας δεν ήταν η «πρώτη επιλογή» του κ. Πρωθυπουργού, ούτε με το γεγονός ότι ο Γίγας Γκίκας είναι ελλιποβαρής, αλλά με το γεγονός ότι ο δικομματικός μονοκομματισμός αποσυντίθεται, ότι το έργο δεν τραβάει, οι αριθμοί δεν βγαίνουν και ο βασιλιάς αποδεικνύεται γυμνός. Δεν πάει να στέλνει τον Σταυλάρχη Χρύσανθο και τον Παρακοιμώμενο Αμάραντο σε διαπραγματεύσεις που διαπραγματεύσεις δεν μπορούν να είναι; ας στέλνει! όποιον και να στέλνει όμως, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο - και επικοινωνιακώς πλέον, διότι αυτή η φάρσα (των διαπραγματεύσεων) έχει παιχθεί τόσες φορές πια που τίποτα δεν μπορεί να καμουφλάρει, τίποτα να ψιμυθιώσει. Υπάρχει χάος στο Μαξίμου; μέγα! Χορεύουν τις πιρουέτες του ακροβολισμού ο κ. Σαμαράς εναντίον του κ. Βενιζέλου και τούμπαλιν; βεβαίως! - μάλιστα με τη χάρη του σκορπιού όταν χορεύει ταγκό με την κόμπρα. Είναι έξω-παρα-θεσμική η παρέμβαση του Σταυλάρχη (Χρύσανθου) σ’ όσα μαγειρεύει ο πραιπόζιτος (Γιγαγκίκας); είναι! Αλλά όλα αυτά γίνονται όχι επειδή διαπραγματεύονται πλην όμως με ανεπάρκεια, αλλά επειδή δεν μπορούν να κρύψουν άλλο ότι ούτε να διαπραγματευθούν μπορούν, ούτε ουδέποτε διαπραγματεύθηκαν.

Αυτήν τη φορά τα έχουν κάνει θορυβωδώς μαντάρα υπό το άγχος των εκλογών, ενώ συνήθως τα έκαναν πιο ήσυχα μαντάρα, υπό το κράτος της υποτέλειας.

Αυτήν τη στιγμή ο κ. Σαμαράς έπρεπε να λογοδοτεί στον λαό γιατί 6.500 γιατροί που ο λαός απ’ το υστέρημά του σπούδασε, μετανάστευσαν και υπηρετούν (ως επί το πλείστον) στη Γερμανία. Γιατί, χθες και προχθές, είχαμε δύο ακόμα αυτοκτονίες. Γιατί, για πρώτη φορά μετά το 1930, γεννήθηκαν στην Ελλάδα, κατά το 2013, λιγότερα από 100.000 παιδιά.

Πλην όμως, χαμπάρι για όλα αυτά ο Αναξ της κοσμάρας του. Και όντως στον δικό του κόσμο όλα μια χαρά πηγαίνουν - οι πλούσιοι αυγατίζουν τα λεφτά τους και τα σμπιρόνια τους ντερλικώνουν απ’ τα ψίχουλα που περισσεύουν. Ας μην ξεχνά όμως ο κ. Πρωθυπουργός ότι εκτός απ’ την «Αυλή του Ανακτος» υπάρχει και η «Αυλή των θαυμάτων» - εκεί όπου ανασκολοπημένες ζωές γλείφουν τις πληγές τους. Ας μην ξεχνούν οι Οίκοι των Δυνατών ότι γύρω τους υπάρχουν χιλιάδες σπίτια που δεν έχουν ρεύμα ή δεν έχουν να πληρώσουν για το ρεύμα. Εκατομμύρια σπίτια που η πείνα φωλιάζει μέσα τους σαν (αν)ίερο φίδι. Εκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν να γεμίσουν τα χέρια τους με δουλειά, ψωμί, όνειρα, ελπίδες. Εκατομμύρια πολίτες που φυτοζωούν με σκυφτό το κεφάλι - αυτό ήθελαν οι Δυνατοί, για να μείνουν Δυνατοί, αυτό έφτιαξαν. Τώρα που οι Δυνατοί ούτε καν την αστική δημοκρατία χρειάζονται (κι εδώ και στην Ευρώπη), άνθρωποι σαν τον κ. Σαμαρά, τον κ. Ρέντσι, αλλά και σαν τον κ. Μπαρόζο ή τη... Λαίδη Αστα-να-πάνε, είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη θέση. 

«Για φουσκιές», που λένε στο χωριό μου, είναι ο κ. Χαρδούβελης και φουσκιές του ρίχνουν οι Τροϊκανοί, φουσκιές που τρώνε οι Ελληνες στο δόξα πατρί.

Πόλεμο χάνουμε, κυρίες και κύριοι. Τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν, οι επιστήμονες που μετανάστευσαν, οι μισθοί που πετσοκόπηκαν, οι πόροι που πουλήθηκαν, οι δυνατότητες που υποθηκεύθηκαν, πόλεμος είναι και τον χάνουμε...

Κι όσο τον χάνουμε, θα χάνεται και η ψυχή μας.

Του Στάθη από enikos