Βάλτε τα καλά σας (δεν) έρχονται εκλογές

Ένας ακόμη Σεπτέμβρης που όλοι μας έλεγαν ότι θα είναι «καυτός» τελείωσε, όμως δεν καήκαμε καθόλου από τις πολιτικές εξελίξεις καθώς οι εκλογές που πολλοί περίμεναν μετατέθηκαν για τον προσεχή Νοέμβρη, Δεκέμβρη και πάει λέγοντας.

Βέβαια, υπάρχουν κάποιες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που λένε ότι ίσως τον Οκτώβρη στηθούν κάλπες, όμως τις προσπερνώ γιατί...

δεν βγαίνουν οι μέρες. 31 έχει ο μήνας σύντροφοι, όχι 45.

Η θέληση για εκλογές είναι κάτι εξαιρετικά ωφέλιμο για τη δημοκρατία, διότι με αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτονται οι πραγματικοί εχθροί της. Δηλαδή εκείνοι οι οποίοι τις απεχθάνονται.

Παρόλα αυτά η πλάνη τους είναι ισχυρότερη από το αποτέλεσμα τους.

Στο μακρινό Χονγκ Κονγκ ο κόσμος έχει βγει στους δρόμους γιατί ζητάει πραγματικές εκλογές κι όχι το θέατρο του παραλόγου που παίζεται τώρα με τους εκλεκτούς του Πεκίνου. Γεγονός το οποίο κανονικά θα έπρεπε να δείξει πως στον υπόλοιπο δημοκρατικό πλανήτη οι εκλογικές αναμετρήσεις γίνονται μεταξύ ίσων, οι οποίοι δεν αποτελούν επιλογή μιας ελίτ αλλά γνήσια προϊόντα της λαϊκής βούλησης.

Εδώ γελάμε.

Οι εκλογές είναι παντού μια υπόθεση χρήματος, επιρροών, μάχης συμφερόντων και λομπίστικων τρικ. Μόνο που σιγά-σιγά κι αυτή η τράπουλα ανακατεύεται. Όμως η απάντηση βρέθηκε στα πρόσωπα των φασιστών και των ναζί. Δηλαδή των τελευταίων πρόθυμων να προστατέψουν αυτούς που τους ταΐζουν εδώ και χρόνια για να κάθονται σχετικά ήσυχοι και να περιμένουν τη σειρά τους.

Ελεύθερες εκλογές δεν υπήρξαν ποτέ. Όποτε κι αν έγιναν αυτές έδιναν απλώς μια ψευδαίσθηση ελευθερίας επιλογής αλλά στην πράξη δεν ήταν τίποτε άλλο από μια παρέλαση προβεβλημένων από τις εφημερίδες και τα κανάλια προσώπων συν μερικούς ξέμπαρκους, οι οποίοι είτε έκαναν πραγματικά κάτι καλό για τον τόπο τους, είτε τα πήγαιναν καλά με τα μεγάλα κεφάλια του χωριού.

Παρόλα αυτά οι εκλογές είναι πάντα χρήσιμες διότι δείχνουν τις προθέσεις του ενός τρίτου της κοινωνίας. Δηλαδή όσων περίπου πάνε να ψηφίσουν.

Εδώ και χρόνια πολλοί λένε ότι οι εκλογές δεν βγάζουν τους εκπροσώπων των πολλών, αλλά τους ανθρώπους των λίγων. Κι οι λίγοι αυτοί δεν είναι καν όσοι πάνε να ψηφίσουν. Είναι άλλοι, ακόμη λιγότεροι, που παίζουν τα παιχνίδια όσων επιλέγουν τα κατάλληλα πρόσωπα πριν οι νοικοκυραίοι προλάβουν να τα σταυρώσουν στην κάλπη.

Κι όμως, όπως είπα και πριν, οι εκλογές μπορεί κάποιες στιγμές να ξεφύγουν και να κάνουν την έκπληξη. Αυτό έγινε σε αρκετές περιπτώσεις στο παρελθόν. Συνήθως, όμως, εξελίξεις σαν αυτές αντιμετωπίζονταν άμεσα με πραξικοπήματα και δικτατορίες.

Πλέον, αυτό δεν είναι τόσο εύκολο να γίνει – είτε σε ευρωπαϊκό είτε σε λατινοαμερικανικό έδαφος. Γι’ αυτό και ο φόβος μπροστά στο ενδεχόμενο να πραγματοποιηθούν οι εκλογές πριν της ώρας τους, είναι κάτι παραπάνω από έκδηλος.

Παρότι έχω αμέριστη εμπιστοσύνη στην εγωπάθεια και την εξουσιομανία του Αντώνη Σαμαρά, δεν μπορώ παρά να ποντάρω στην πιθανότητα αποχώρησής του από την πρωθυπουργία εφόσον δεν βρει τελικά τους 180 για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πριν την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Το ζήσαμε πριν δύο χρόνια με τον Γιώργο Παπανδρέου, το ζούνε οι Ιταλοί κάθε έξι μήνες, οπότε μικρό το κακό.

Είμαι βέβαιος ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θέλει να το κουνήσει ρούπι από το Μέγαρο Μαξίμου, ακόμη και μετά τον ξεπεσμό του τελευταίου διαστήματος κατά το οποίο αυτοί που πραγματικά κυβερνούν είναι ο Χρύσανθος Λαζαρίδης και ο Βαγγέλης Βενιζέλος.

Πολλοί ΝΔτες δεν θέλουν εκλογές γιατί δεν θα επανεκλεγούν. Άλλοι τις ζητούν γιατί την επανεκλογή την έχουν στο τσεπάκι και γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων είναι δεξιοί, οπότε αργά ή γρήγορα θα ξαναγυρίσουν κοντά τους.

Προσωπική μου άποψη είναι πως αν ο Σαμαράς είχε την ευκαιρία να επιλέξει μεταξύ του εαυτού του και του κόμματος θα επέλεγε για δεύτερη φορά τον εαυτό του. Όπως ακριβώς κάνει και ο Βενιζέλος. Παρά τις πιέσεις της Ευρώπης.

Ας ελπίσουμε, λοιπόν, πως και οι δύο θα κάνουν πράξη τα πάθη τους και θα καταφέρουν να διαλύσουν τα κόμματα που κατέστρεψαν τη χώρα. Αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε οι εκλογές του Νοεμβρίου που δεν θα γίνουν ποτέ ίσως επηρεάσουν τα πράγματα πολύ περισσότερο από κάθε άλλη εκλογική αναμέτρηση από το 1981 και μετά.

Από polyfimoss