Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Στοιχείο πρώτο: Σύμφωνα με τα στοιχεία-σοκ που ανακοίνωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής οι Έλληνες που ζουν σε συνθήκες ένδειας, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχονται στα 6,3 εκατομμύρια!
Στοιχείο δεύτερο: Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ μόνο μέσα σε ένα χρόνο, από το 2012 στο 2013, τα νοικοκυριά που είχαν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν θέρμανση για...
τα σπίτια τους μειώθηκαν κατά 31,3%...
Στοιχείο τρίτο: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ το ποσοστό ανεργίας των νέων ανήλθε μεσοσταθμικά το 2013 στο 58,3%...
Τα προηγούμενα
δεδομένα αξίζει να συγκριθούν με ένα ακόμα στοιχείο. Προέρχεται από την
έρευνα της εταιρείας «Wealth-Χ» με έδρα τη Σιγκαπούρη και της ελβετικής
τράπεζας UBS. Η έρευνα αφορά στην καταγραφή των υπερδισεκατομμυριούχων
ανά τον κόσμο. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Στοιχείο τέταρτο:
Στην Ελλάδα το 2014 είχαμε 11 τον αριθμό Έλληνες κροίσους από 9 που
είχαν καταγραφεί το 2013, οι οποίοι αύξησαν την περιουσία τους από τα 16
δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια (14,2 δισ. ευρώ). Σύμφωνα με την ίδια
έρευνα επιβεβαιώνεται η τάση που είχε καταγραφεί από πέρσι στην
αντίστοιχη έκθεση της «Wealth-Χ» στην οποία τονιζόταν ότι όσον αφορά τα
άτομα με περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκατ. δολαρίων η Ελλάδα έχει
αναδειχτεί «η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη» (A. Γιαννίκος, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=447986) …
Από τα παραπάνω προκύπτουν τα εξής:
Συμπέρασμα πρώτο:
Η Ελλάδα έχει μετατραπεί παγκοσμίως σε ένα ανελέητο πειραματικό
εργαστήριο του πιο αδυσώπητου καπιταλισμού. Στο όνομα της κρίσης και της
τάχα μου «αντιμετώπισής της» ο μοναδικός νόμος που βασιλεύει είναι ο κεφαλαιοκρατικός νόμος της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στα χέρια των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Παίρνουν από τους πολλούς τα πάντα και τα δίνουν όλα στους λίγους!
Στην Ελλάδα
των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, τα 6,3 εκατομμύρια έχουν περιπέσει στην
ένδεια, αλλά την ίδια ώρα τα θησαυροφυλάκια της ολιγαρχίας μεγεθύνονται
κατά ρυθμό ευθέως ανάλογο των κοινωνικών ερειπίων. Στην Ελλάδα των 6,3
εκατομμυρίων φτωχών, μόλις 11 άνθρωποι, ποσοστό 0,00011% του πληθυσμού,
κατέχει πλούτο που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του συνολικού ΑΕΠ της
χώρας! Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε «υπόδειγμα» χώρας που οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι.
Συμπέρασμα δεύτερο: Αυτοί που κυβέρνησαν, που
επί δεκαετίες διαχειρίστηκαν τα κοινά για λογαριασμό βιομηχάνων,
τραπεζιτών, εργολάβων, «νταβατζήδων», τοκογλύφων και κερδοσκόπων, είναι
εκείνοι που χρεοκόπησαν, που ξεφτίλισαν και κατάντησαν τον ελληνικό λαό
εδώ που τον κατάντησαν. Αλλά είναι οι ίδιοι που παριστάνουν τους
«σωτήρες». Και ενώ καμώνονται τους «σωτήρες» το αποτέλεσμα της
«σωτηρίας» είναι η αποθέωση των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων ανάμεσα στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού και σε μια απειροελάχιστη «κάστα» εκπροσώπων της χρηματιστικής ολιγαρχίας.
Συνεπώς:
Αν οι «σωτήρες» μας αν γνώριζαν τι σημαίνει πολιτική τσίπα και πολιτικό
φιλότιμο (στα οποία συχνά αναφέρονται), θα είχαν να επιλέξουν ανάμεσα
σε δυο επιλογές:
α) Ή θα έβαζαν μια πέτρα στο λαιμό τους και θα εκλιπαρούσαν γονατιστοί να ανοίξει η γη και η θάλασσα για να τους καταπιεί ή β)
θα εμφανίζονταν ενώπιον των εκατομμυρίων μισθοσυντήρητων,
χαμηλοσυνταξιούχων, ανέργων, πτωχευμένων, και θα τους έλεγαν ένα και
μόνο πράγμα:
«Ελληνίδες και
Έλληνες, σας ζητάμε συγνώμη, αλλά ξέρουμε ότι με το κακό που σας
προκαλέσαμε είναι αδύνατο να μας συγχωρήσετε. Γι' αυτό ως ελάχιστη
ένδειξη ντροπής και ανάληψης των ευθυνών μας, σας δηλώνουμε ότι
εξαφανιζόμαστε από προσώπου Γης και ότι το μόνο πια που σας ζητάμε
είναι, αν μπορείτε, να μας ξεχάσετε».
Αυτό θα έκαναν!
Φυσικά, δεν
μας διαφεύγει ότι μια τέτοια προσέγγιση ακούγεται πολύ… «λαϊκιστική»
στα ευερέθιστα αυτάκια των δυναστών του λαού. Όπως, επίσης, δεν μας
διαφεύγει το κυριότερο: Ότι η πολιτική, ως έκφραση συμφερόντων, ταξικών
συμφερόντων, δεν διεξάγεται ούτε με όρους τσίπας, ούτε με όρους
φιλότιμου, ειδικά μάλιστα όταν μιλάμε για εκείνη την πολιτική που
υπηρετεί τους λίγους, βασανίζοντας τους πολλούς.
Αντίθετα, στον
πραγματικό κόσμο, εδώ που η «αυτοκριτική» είναι το συγχωροχάρτι για τις
νέες αγιοαμαρτίες, έχουμε την πολιτική κάστα των δήθεν «σωτήρων», όλους
αυτούς που οι Ηρόστρατοι και οι Γουλιμήδες δεν πιάνουν μπροστά τους
χαρτωσιά, οι οποίοι διαθέτουν από πάνω και το απερίγραπτο θράσος να
ποζάρουν σαν «σοφοί», σαν «Μεσσίες»!
Θα ’λεγε
κανείς ότι είναι πραγματικά απίθανο να παριστάνουν τους «σωτήρες» οι
Ηρόστρατοι. Το πιο απίθανο, όμως, είναι ότι ο ελληνικός λαός τους
ανέχεται – ακόμα – να δίνουν τέτοιου είδους παραστάσεις και να βαφτίζουν
«μονόδρομο» την παραμονή του κόσμου της εργασίας σε ένα πολιτικό και
οικονομικό καθεστώς που τον εξανδραποδίζει…
Από enikos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου