28 μέρες μετά...

Μιζέρια είναι να σου έχουν πάρει τα πάντα και να νοιώθες ανακούφιση όταν σου επιστρέφουν 0.20 λεπτά...
Μιζέρια είναι να δολοφονούν τα παιδιά σου αργά και βασανιστικά κι εσύ να παρακολουθείς το θέαμα σαν να είναι κάποιο ριάλιτυ της πλάκας...
Μιζέρια είναι να μην έχεις καταλάβει καν πως τα δολοφονούν και να ονομάζεις τη κατάσταση "μεταβατικό στάδιο"

Κινούμαστε πλέον σ΄ενα κόσμο τυφλών που έχουν εναποθέσει τη μοίρα τους στον μονόφθαλμο, στη μοίρα, στο θεό... σ΄ένα κόσμο που...

οι ελάχιστοι αντιλαμβάνονται πάρα πολλά για να τ΄αντέξουν και οι πολλοί τίποτα....

Εχετε αναρωτηθεί καλοί και άγιοι νοικοκυρέοι τι ποσοστό ανθρώπων χαπακώνεται? Πόσα εκατομύρια άνθρωποι κινούνται, υπάρχουν, ανασαίνουν με τη βοήθεια μια κάποιας πρέζας? Πόσα κουτάκια φάρμακα κυκλοφορούν σε κάθε σπίτι πρόθυμα να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της ζωής του κάθε διδαταραγμένου?

Χαπάκια για να κοιμηθείς, για να χωνέψεις το φαί, για να συνέλθεις από τις αλεργίες, για να κυκλοφορήσει το σαπισμένο αίμα σου, για να δουλέψει η χαλασμένη σου καρδιά, χαπάκια για να μπορείς να συλάβεις ένα παιδί, χαπάκια για να αδυνατίσεις, για να παχύνεις, για να λειτουργήσει ο θυρεοειδής σου, να λειτουργήσει το συκώτι σου, το στομάχι σου, σκευάσματα για να  μπορείς να κατουρήσεις να χέσ€ις, βοηθήματα για να θυμάσαι, βοηθήματα για να ακούς, να μασάς, να παίρνεις ανάσες, αλοιφές για τα έντομα, αλοιφές για τα έλκη, αλοιφές για τα πρησμένα πόδια, για τα πιασμένα κόκκαλα, για τους ξεφούσκωτους και σακουλιασμένους μυες που σαπίζουν μαζί με τους ακίνητους, ανήμπορους, μεταλλαγμένους κατόχους....

που χρειάζονται πλέον διατροφολόγο να τους μάθει πως να τρώνε, πνευμονολόγο να τους υποδείξει πως να ανασαίνουν, σεξολόγο να τους πει πως να γ@μ@ν€, σωληνάκια, μπαλονάκια και κλιπάκια να κατευθύνουν το αίμα στη καρδιά τους που χάνει στροφές πριν καν προλάβει να αγαπήσει, να λαχταρήσει, να νοιώσει πως είναι κάτι περισσότερο εκτός από μια μάζα που πάλλεται μηχανικά μέσα σε μια ανάλογα μηχανική και μεταλλαγμένη πραγματικότητα....

Αρρωστος κόσμος... σωματικά και ψυχικά διαταραγμένος από χιλιάδες συνήθειες κα "εξωτικές" ασθένειες με πρώτη και δυνατότερη την παράδοση. Την παράδοση ανευ όρων ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ. Οτι προτείνει, ότι μετατρέπει σε νόμο, ότι επιβάλλει ο κάθε σχζοφρενής μαζικός ή μεμονομένος δολοφόνος  γίνεται αποδεκτό σαν "αναγκαίο κακό"...

Ενα αναγκαίο κακό, που αποτελείται από "είσαι υποχρεωμένος" να κάνεις αυτό κι εκείνο. Τελεία. Χωρίς αλλά... χωρίς μα... χωρίς ίσως... ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να είσαι ο μίζερος, φουκαριάρης αμόρφωτος στα χέρια πάσης φύσεως εμπειρογνωμόνων που θα σου ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ το πως ακριβώς πρέπει να είναι η ζωή σου...

Σου έχω νέα. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΖΩΗ ΚΑΜΙΑΣ ΜΟΡΦΗΣ. Ανάτρεξε πίσω μέχρι την ώρα που σ΄εβγαζε η μάνα σου από τη κοιλιά της και βρες ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ που δεν ακολούθησες κάποια οδηγια, και προχώρα στα παδιά σου και βρες ΜΙΑ στιγμή που τα μεγάλωσες με προσωπική έμπνευση που να ΜΗΝ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΜΕ ΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ...

Μηδέν.. Τα δέχτηκες όλα σαν ΦΥΣΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. Τα δεχτήκαμε όλα. Τα δεχόμαστε και θα δεχτούμε ακόμα ότι μ@λακία μας πλασάρουν όσο πρόλαβαν να καβατζώσουν τα ηνία της κάθε είδους εξουσίας. Δεν προλαβαίνεις να δημιουργήσεις κάτι δικό σου. Πολιτικά, οικονομικά, ιατρικά, συναισθηματικά, ΠΡΑΚΤΙΚΑ, είσαι απλά Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ.

Στερημένος από γενική ουσιαστική παιδεία, στερημένος από ουσιαστική μόρφωση, γνώση, με τη γνώση εστιασμένη στην υποειδικότητα της υποειδικότητας, της ειδικότητας που ΟΡΙΣΤΙΚΕ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ, μπορείς να κάνεις ένα πράγμα, τη δουλειά σου, τη συγκεκριμένη, για να βγάζεις συγκεκριμένα λεφτά και να τα ξοδεύεις σε συγκεκριμένα πράγματα χωρίς να σε ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ κάποιος, γιατί δεν υπάρχει ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ....

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΡΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ.

Δεν μπορείς να ψάξεις να βρεις λύσεις για πράγματα που δεν είσαι ΕΙΔΙΚΟΣ. Γιατί υπάρχουν στρατιές εκεί έξω ΕΙΔΙΚΩΝ οι οποίου έχουν αυτό ακριβώς το σκοπό. Να φροντίζουν ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ, για όλα όσα συμβαίνουν τις ώρες που δουλεύεις (8ωρα και 12ωρα) τις ώρες που τρως και κοιμάσαι... Υπάρχουν μόλις 2 - 3? ώρες ελευθερίας στη καθημερινότητά σου που προλαβαίνεις να φαντασιωθείς πως είσαι ελεύθερος, κι εκεί υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία διαμορφοτών συνειδήσεων που σου προσφέρουν...

τη δυνατότητα να ζήσεις την ελάχιστη ελεύθερη ώρα σου κλεισμένος μέσα σ΄ενα φατσοβιβλίο στα τσατ και στα τσουτ αν είσαι νέος, στη τηλεόραση αν είσαι μεγαλύτερος, στα φαστφουντάδικα της κοιλιάς ή της διασκέδασης, έστι ώστε να μπορείς να παραστήσεις τον εξεγερμένο, το νταή, τον εγώ κάνω ότι μου γουστάρει τον διαφορετικό, τον ξεχωριστό, τον "έτσι" μέχρι να χτυπήσει ξανά το ξυπνητήρι...

ΣΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΡΜΟΤΑΣ....

Κι αναρωτιέται ο Μήτσος και περιμένει με αγωνία τι θα γίνει λέει σε κάποιες επόμενες εκλογές.....

ΤΙΠΟΤΑ που να γυρισει το κόσμο στο μηδέν και να φτιαχτεί ένας νέος κόσμος αλλιώτικος. Τίποτα που θα σε βγάλει έξω από τη μέρα της Μαρμότας. Τίποτα που θα συγκλονίσει το είναι σου, τη ζωή σου και θ΄αλλάξει τη ρότα της ιστορίας..

Το μόνο που μπορείς να ελπίζεις είναι να γίνει τελικα η γνωστή Αποκάλυψη, ή να εισβάλουν επί τέλους οι εξωγήινοι, ή να σκάσουν όλα τα ηφαίστεια της γης, ή να πέσει ένας γεμάτος φαντασία ιος στα κεφάλια όλων, κι εσύ να ξυπνήσεις 28 μέρες μετά και να δεις τη ζωή με άλλα μάτια...

επι τέλους.

Από Συνήθης Ύποπτος