Το χρονολόγιο της σύγχρονης πραγματικότητας

Στα επίπεδα του 1980 έχουν φτάσει οι μισθοί στην Ελλάδα, ενώ τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται στον Μεσαίωνα.

Ο κυρίαρχος πολιτικός διάλογος ταλαντεύεται μεταξύ της δεκαετίας του 1960, της εμφυλιοπολεμικής περιόδου και της χούντας των συνταγματαρχών.

Οι λαϊκές κινητοποιήσεις έχουν κολλήσει στο μοτίβο της δεκαετίας του ’70, ενώ τα Μέσα Ενημέρωσης επέστρεψαν με το σπαθί τους στην περίοδο της γερμανικής Κατοχής.

Μεγάλο κομμάτι της λαϊκής τάξης ζει...

σε συνθήκες Μικρασιατικής Καταστροφής, ενώ τα μεταναστευτικά ρεύματα προς το εξωτερικό ξεπερνούν τα επίπεδα του 1950.

Η πολιτισμική πρόοδος της χώρας κόλλησε στην εποχή της τουρκοκρατίας και η επιχειρηματικότητα χοροπηδά μεταξύ της εποχής της ανακάλυψης του τροχού και της προ-βιομηχανικής επανάστασης.

Το μορφωτικό επίπεδο ζηλεύει τα παιδιά του Κρυφού Σχολειού, ενώ η ιδεολογική εξάπλωση του φασισμού αγκαλιάζει με πάθος τη δεκαετία του 1930.

Η κρατική βία παραπέμπει στη Μεταξική χούντα, ενώ η λογοκρισία και η ελευθερία του Τύπου φέρει ανεξίτηλα σημάδια του βενιζελικού ιδιωνύμου και της χούντας του Ιωαννίδη.

Η απελπισία του κόσμου έχει πιάσει τα επίπεδα της εισβολής του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και η χαμένη του ελπίδα δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με τον αθηναϊκό χειμώνα του 1941.

Ο ελληνικός λαός εμπιστεύεται τις τύχες του στις ίδιες ακριβώς οικογένειες που εμπιστευόταν το 1920, το 1930, το 1940, το 1950, το 1960, το 1970, το 1980, το 1990 και το 2000.

Κι όταν τα βλέπεις όλα αυτά, είναι να απορείς πώς μέσα σε μια μόνο χρονιά χωρούν τόσα πολλά χρόνια ανθρώπινης ιστορίας.

Από polyfimoss