Καταναλωτικές συνήθειες

Τα Lidl έφαγαν ακόμα ένα πρόστιμο. Σιγά την είδηση. Κι όμως είναι! Φάγανε πρόστιμο για μία από τις πρακτικές που τα καθιστά τόσο προτιμητέα και μέσα στις συνήθειες των καταναλωτών. Για τον τρόπο με τον οποίο πείθουν τους καταναλωτές να τα προτιμήσουν. Μέχρι που θα φτάσει η ιστορία με τις καταναλωτικές μας συνήθειες;

Είναι στη φύση της αγοράς να ψάχνει κανείς να βρει το φθηνότερο. Και είναι μέσα στο πλαίσιο της κρίσης να είναι διατεθειμένος να αγοράσει...

το φθηνότερο, όποιο κι αν είναι αυτό.

Δεν ξέρω σε ποιες άλλες χώρες πωλούνται τα β’ διαλογής τρόφιμα.

Για την ακρίβεια, δεν έχω ιδέα σε ποιες ακριβώς επιστημονικές έρευνες βασίζεται η αγορά ληγμένων, που τον τελευταίο χρόνο αποτελεί αγορά εγκεκριμένη από το κράτος.

Δεν μιλάμε για μαύρη αγορά. Μιλάμε για αγορά που αποδίδει φορολογία στο κράτος. Με σφραγίδα και υπογραφή.

Τι λένε οι γιατροί του κόσμου; Οι ειδικοί τροφίμων και υγείας;

Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο τα Lidl ακμάζουν.

Βέβαια, χρωστούν τεράστια χάρη στα υπόλοιπα μεγάλα σούπερ μάρκετ, όπου τα καρτέλ δίνουν και παίρνουν. Τα προϊόντα παραμένουν ακριβά παρά την πτωτική ζήτηση, ή ακόμα και σε περιπτώσεις που φθηναίνουν, η τιμή τους είναι ήδη υψηλή.

Οι τιμές των προϊόντων μπορεί να έχουν υποχωρήσει σε σχέση με το παρελθόν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουν ακολουθήσει την πορεία των διαθέσιμων εισοδημάτων.

Δεν είναι τυχαία τα αποτελέσματα ερευνών για τις καταναλωτικές συνήθειες του Έλληνα που δείχνουν πως είναι πολλοί αυτοί που πλέον δεν γευματίζουν ούτε μία φορά μέσα στην ημέρα, ενώ μειώθηκαν και όσοι έτρωγαν πιο σωστά τα προηγούμενα χρόνια. Παράλληλα, μεγάλα είναι και τα ποσοστά όσων έχουν περιορίσει το κρέας και τα υπόλοιπα… τρόφιμα πολυτελείας, αναπληρώνοντας τα με γαλακτοκομικά, ψωμί και λαχανικά.

Παρόλα αυτά, μόλις ένας στους δέκα παρακολουθεί με συνέπεια τις τιμές των προϊόντων που αγοράζει.

Θα πρέπει όμως ως καταναλωτές να αρχίσουμε να παίρνουμε εκτάσεις από το χαμένο μας έδαφος πίσω. Κι αν δεν ξεκινήσουμε από τα απλά, δεν θα πάμε ποτέ στα πιο σημαντικά.

Συμφωνώ, δεν είναι εύκολο να κάνεις εμπάργκο στα σούπερ μάρκετ. Είναι έτσι δομημένη η κοινωνία μας που πρέπει να καλύψουμε καθημερινές ανάγκες που έχει αναλάβει η… υπεραγορά να μας δώσει την δυνατότητα να καλύψουμε.

Δεν αποτελεί δικαιολογία αλλά πως να ζήσεις διαφορετικά μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα;

Ακόμα και οι κομμουνιστές παραδέχονται πως, εάν στο παρόν καθεστώς βρίσκονταν στα χέρια τους ακόμα και η παραγωγή χαλυβουργίας, θα γινόντουσαν οι καλύτεροι καπιταλιστές.

Έτσι μου είχε εξομολογηθεί ένας πρώην βουλευτής του ΚΚΕ σε παλαιότερη συνέντευξη. Και είναι απολύτως λογικό.

Δεν γίνεται γύρω-γύρω να κυβερνούν οι αγορές και στη μέση να σταθεί σοσιαλισμός.

Μόνο στο γνωστό ανέκδοτο γίνεται γύρω-γύρω Κυριακή και στη μέση Σάββατο.

Θα πρέπει λοιπόν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, και κάθε είδηση που αφορά την ποιότητα τροφίμων και προϊόντων ή την συμπεριφορά όσων απευθύνονται στο πορτοφόλι μας να μας αφορά άμεσα.

Θα πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα παράπονα που μπορούμε να κάνουμε στις εταιρείες.

Και παράπονα συντονισμένα δεν είναι κούφια.

Δεν μιλάω για εκτόνωση. Μιλάω για τακτική.

Εάν τα μεγάλα σούπερ μάρκετ ωθούν το καταναλωτικό κοινό να χρυσοπληρώνει για κάθε τι ποιοτικό ή αλλιώς ας πάει στα σούπερ μάρκετ β’ διαλογής όπως τα Lidl, τότε η αντίδρασή μας θα πρέπει να είναι δυναμική και απόλυτη.

Γεμίστε τα κουτιά παραπόνων τους με παράπονα. Μην αφήσετε τιμή που σας φαίνεται υψηλή, ποιότητα αμφιλεγόμενη, προσφορά εξευτελιστική που να μην την κάνετε θέμα.

Γράψτε στα social media γι’ αυτό. Μοιραστείτε με τους συμπολίτες σας ιστορίες που δείχνουν την κοροϊδία των μεγάλων σούπερ μάρκετ και μην φοβάστε να επηρεάσετε τους γύρω σας.

Έτσι κι αλλιώς, αυτή είναι η δύναμη μας. Η επικοινωνία και η κοινή αντίδραση είναι τα όπλα μας μέσα στο σύστημά τους.

Μάθετε να χρησιμοποιείτε τις μικρές αγορές, όπου αυτές επιβιώνουν ακόμα.

Εάν βρεις ένα προϊόν σε φθηνότερη τιμή από αυτή που το αγοράζεις συνήθως δεν σημαίνει πως είναι χαμηλότερης ποιότητας.

Το πιθανότερο είναι να έχει δαπανήσει πολύ μικρότερα ποσά για την διαφήμισή του. Η οποία στοχεύει στο να του προσδώσει μεγαλύτερη αξία από αυτή που στην πραγματικότητα έχει.

Οι αρχαίοι  λέγανε πως άνθρωποι που δεν ασχολούνται με τα κοινά δεν έχουν δικαίωμα να αποκαλούνται πολίτες.

Ωστόσο σήμερα το κράτος, αλλά κακά τα ψέματα και η πλειοψηφία των πολιτών, αντιμετωπίζει εαυτών πρωτίστως ως καταναλωτή.

Ο δρόμος για την οποιαδήποτε ανατροπή περνάει κάπου ανάμεσα.

Εάν θέλουμε κάποια στιγμή να ανατρέψουμε ένα κράτος αδικίας, διαφθοράς, διαπλοκής, κοροϊδίας και υποδούλωσης, θα πρέπει πρώτα να ξεκινήσουμε από την ανατροπή της συμπεριφορά μας ως καταναλωτές, για να φτάσουμε στη δύναμη που έχουμε ως πολίτες.

Οι καταναλωτικές μας επιλογές έχουνε δύναμη. Κι εάν αυτές είναι συντονισμένες, τότε έχουν εξουσία.

Ας μην τις αφήνουμε ανεκμετάλλευτες.

Ήρθε ο καιρός να τις χρησιμοποιήσουμε.

Από Ρεμπελίσκος