Κάτι τέτοια βλέπουν οι «δικοί μας» και βάλθηκαν να ιδιωτικοποιήσουν ακόμα και τα δημόσια ουρητήρια…
Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ανατέθηκε, προσφάτως, σε ιδιωτικές εταιρείες, το «πρόγραμμα επιτηρούμενου ηλεκτρονικού περιορισμού», δηλαδή το πρόγραμμα μέσω του οποίου παρακαλουθούνται οι μικροπαραβάτες του νόμου, αυτοί που έχουν καταδικαστεί με μικρές ποινές φυλάκισης με αναστολή. Μόνο που οι εταιρείες πρέπει από κάπου να πληρώνονται και έτσι απόφασίστηκε να πληρώνονται από τους ίδιους τους παρακολουθούμενους!
Με δυό λόγια, ο δύσμοιρος πολίτης που καταδικάστηκε με αναστολή θα επωμίζεται και το κόστος...
Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ανατέθηκε, προσφάτως, σε ιδιωτικές εταιρείες, το «πρόγραμμα επιτηρούμενου ηλεκτρονικού περιορισμού», δηλαδή το πρόγραμμα μέσω του οποίου παρακαλουθούνται οι μικροπαραβάτες του νόμου, αυτοί που έχουν καταδικαστεί με μικρές ποινές φυλάκισης με αναστολή. Μόνο που οι εταιρείες πρέπει από κάπου να πληρώνονται και έτσι απόφασίστηκε να πληρώνονται από τους ίδιους τους παρακολουθούμενους!
Με δυό λόγια, ο δύσμοιρος πολίτης που καταδικάστηκε με αναστολή θα επωμίζεται και το κόστος...
της παρακολούθησης του…
Κυρίες και κύριοι, αυτός είναι ο καπιταλισμός!
Δημοσιεύουμε παρακάτω, το σχετικό με το θέμα μας, άρθρο του Αμερικανού δημοσιογράφου Thomas Edsall στη «New York Times» (όπως δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή») με τίτλο «Μεγαλώνει το σύμπαν του καπιταλισμού της… φτώχειας»:
Στην κομητεία Orange της Καλιφόρνιας το «πρόγραμμα επιτηρούμενου ηλεκτρονικού περιορισμού» μέσω του οποίου επιτηρούνται οι κινήσεις μικροπαραβατών του νόμου παραχωρήθηκε και πλέον εκτελείται από ιδιωτική εταιρεία με την ονομασία Sentinel Offender Services. Η εταιρεία δηλώνει η ίδια ότι εκτελεί διάφορες εργασίες περιλαμβανομένων αλκοτέστ και τεστ για ανίχνευση ναρκωτικών ουσιών «όλα δίχως κόστος για τους φορολογούμενους».
Η Sentinel κερδίζει χρήματα αναγκάζοντας πολίτες που έχουν καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης με αναστολή να πληρώνουν για τις υπηρεσίες της. Οι χρεώσεις κυμαίνονται από τα 35 μέχρι τα 100 δολάρια τον μήνα. Η εταιρεία αποτελεί τμήμα του επεκτεινόμενου σύμπαντος του καπιταλισμού της φτώχειας. Σε αυτό τον μοναδικό τομέα της οικονομίας, το κόστος βασικών λειτουργιών της κυβέρνησης μεταφέρεται στους φτωχούς. Επίσης η πρόσφατη τάση για ιδιωτικοποίηση λειτουργιών της κυβέρνησης μετατρέπει παραδοσιακές δημόσιες υπηρεσίες σε κερδοφόρες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Επιπλέον, τα τοπικά δικαστήρια αναθέτουν τη συλλογή προστίμων και πληρωμών σε ένα εθνικό δίκτυο εταιρειών σαν τη Sentinel, οι οποίες αποκομίζουν κέρδος από τη χρέωση υπηρεσιών εις βάρος ανδρών και γυναικών στους οποίους έχουν επιβληθεί χρηματικές ποινές από τα δικαστήρια ή ακόμη και τροχαίες παραβάσεις. Αν οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να πληρώσουν τα πρόστιμα και τις χρεώσεις των ιδιωτικών εταιρειών τότε απειλούνται με φυλάκιση.
«Πρόκειται για εταιρείες συλλογής χρεών, αλλά τους δίνεται η εξουσία να απειλήσουν κάποιον ότι αν δεν πληρώσει, τότε θα οδηγηθεί στη φυλακή», εξηγεί ο Τζον Λονγκ, δικηγόρος ο οποίος υπερασπίζεται φτωχούς ανθρώπους. Σύμφωνα με έκθεση της Human Rights Watch από τον περασμένο Φεβρουάριο «περισσότερα από χίλια δικαστήρια σε αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ δίνουν τρομακτική δύναμη σε εταιρείες που συχνά δεν υπόκεινται παρά σε ελάχιστη επιτήρηση ή κανονιστικό πλαίσιο». Οι εταιρείες συλλογής προστίμων και οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι αρεστές τους πολιτικούς και τους αξιωματούχους διότι μειώνουν το κόστος για την κυβέρνηση, περιορίζουν την ανάγκη αύξησης της φορολογίας, μεταφέρουν το οικονομικό βάρος σε όσους παραβιάζουν τον νόμο, δηλαδή σε ανθρώπους που έχουν μικρή πολιτική επιρροή εν μέρει διότι έχουν στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα και τέλος είναι αρεστές στους φορολογούμενους. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του αμερικανικού δημόσιου ραδιοφώνου (NPR) από τον περασμένο Μάιο υπηρεσίες «που κάποτε ήταν δωρεάν, περιλαμβανομένων όσων ορίζονται ως τέτοιες από το σύνταγμα», πλέον τακτικά χρεώνονται στους παραβάτες του νόμου: το κόστος δημόσιου συνηγόρου υπεράσπισης, το κόστος δωματίου όταν κάποιος φυλακίζεται, η επιτήρηση όσων αποφυλακίζονται υπό όρους και όσων εκτίουν ποινή με αναστολή, το κόστος συσκευών ηλεκτρονικής παρακολούθησης, ενταλμάτων σύλληψης, τεστ ανίχνευσης αλκοόλ και ναρκωτικών και ταυτοποίησης DNA.
Στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον κάποιος μπορεί να πληρώσει 250 δολάρια προκειμένου να καλυφθεί το κόστος 12 ενόρκων. Αυτό το νέο σύστημα εφαρμογής του νόμου με έξοδα των παραβατών του οδηγεί σε φαύλο κύκλο: Οσο πιο φτωχοί είναι οι κατηγορούμενοι, τόσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα θα χρειαστούν ώστε να πληρώσουν τα πρόστιμα και τις χρεώσεις, τόσο πιο πολύ θα μεγαλώνει το χρέος τους, πράγμα που σημαίνει ότι θα παραμείνουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα υπό επιτήρηση ή στη φυλακή και τελικά τόσο πιο πιθανό καθίσταται αυτοί οι άνθρωποι να μην μπορούν να εξασφαλίσουν μια θέση εργασίας. Και αν δεν έφταναν αυτά, όσο πιο πολύ εμπορευματοποιείται η συλλογή προστίμων και η επιτήρηση παραβατών του νόμου, τόσο μεγαλώνει το κόστος που επιβάλλεται στους φτωχούς και αυτοί αγανακτούν όλο και πιο πολύ ειδικά με την αστυνομία και γενικότερα με την επιβολή του νόμου. Το Εθνικό Κέντρο Πολιτειακών Δικαστηρίων πρόσφατα εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία η διατήρηση της «ακεραιότητας των δικαστηρίων» είναι πιο σημαντική από τα έσοδά τους.
THOMAS B. EDSALL / THE NEW YORK TIMES
Από imerodromos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου