Το κέφι του μπάτσου

Σάλος έχει ξεσπάσει στην Αμερική, και σε ολόκληρο τον κόσμο, με ένα απλό μονόστηλο βετεράνου αστυνομικού στην Washington Post. Ο παλαίμαχος μπάτσος, Sunil Dutta, με το παρακάτω άρθρο αποφάσισε να υπερασπιστεί τον συνάδελφο του που δολοφόνησε εν ψυχρώ τον 18χρονο Brown στο Missouri, ενώ ένας άλλος μπάτσος, εν ενεργεία, σκότωσε ακόμα έναν νεαρό αφροαμερικανό τιμώντας έτσι τον δολοφόνο συνάδελφό του.

Ο Dutta τα λέει απλά. Τα λέει ωραία. Μάθε τώρα μπαλίτσα...

από τον άρχοντα που επιλέγει για τίτλο το:

“Είμαι μπάτσος. Αν δεν θες να πάθεις κακό, μη με προκαλείς”

“Μπορεί να ακούγεται σκληρό και απολίτιστο, αλλά στο κάτω-κάτω της γραφής, συμβαίνει το εξής: Αν δεν θες να σε πυροβολήσω, να χρησιμοποιήσω το taser, να σε ψεκάσω με pepper spray, να σε χτυπήσω με το κλομπ ή να σε ρίξω κάτω, απλά κάνε ό,τι σου λέω”

“Και μην τολμήσεις να περπατήσεις απειλητικά προς το μέρος μου. Οι περισσότεροι έλεγχοι τελειώνουν σε λίγα λεπτά. Πόσο δύσκολο είναι να συνεργαστείς;”

“Αν θεωρείς ότι το όργανο καταπατά τα δικαιώματά σου ή σε παρενοχλεί, μην τον προκαλείς – κάνε αίτηση παραπόνων μετά. Απλά κάνε ό,τι σου λέει ο αστυνομικός και όλα θα τελειώσουν καλά και για τους δυο σας”.

Αδυνατώ να καταλάβω προς τι η έκπληξη και η ταραχή με το μονόστηλο που κατάφερε και έγραψε ο συμπαθής πρώην αστυνομικός, που απλά κάνει τη δουλειά του όπως όλοι μας. (Εκτός από αυτούς που δεν έχουν δουλειά.)

Σας προκαλώ, δείξτε το άρθρο του αμερικανού μπάτσου σε όποιον αστυνομικό γνωρίζετε και γνωρίζει με τη σειρά του ανάγνωση, και ζητήστε του την άποψή του. Κι αν δεν ξέρει να διαβάσει, κάντε το καλό και διαβάστε του εσείς.

Ο Dutta, όπως και όλοι οι Dutta επί της γης, δεν είναι τίποτε άλλο από τα μέσα επιβολής του νόμου των ισχυρών.

Και τι κάνει ο ισχυρός; Υποτάσσει, μιας και έχει μεγαλύτερη δύναμη από τον άλλον. Είτε έχει δίκιο, είτε έχει άδικο.

Ο φόνος του δεύτερου αφροαμερικανού ήταν ακόμα πιο απλός.

Ο μπάτσος στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν χρειάστηκε να γράψει μονόστηλο σε κάποια εφημερίδα. Έδειξε στην πράξη πως τον μπάτσο δεν πρέπει να τον προκαλείς γιατί δεν είναι για πολλά πολλά.

Έτσι όταν ο νεαρός, αγανακτισμένος, αποκρίθηκε προς τους αστυνομικούς προκαλώντας τους “σκοτώστε με, σκοτώστε με”, ο μπάτσος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τις ορμόνες του.

Ξαφνικά οι φωνές που ακούει μέσα στο κεφάλι του, όπως κάθε μπάτσος που σέβεται τον εαυτό του και έχει περάσει μια καλή πλύση εγκεφάλου και φαρμακευτική αγωγή, ακούγονταν και στην πραγματικότητα.

Δεν είχε λοιπόν παρά να αδειάσει το περίστροφό του στον 25χρονο που “τα ήθελε ο κώλος του”.

Αυτά συμβαίνουν στην δημοκρατική Αμερική, της οποίας η αστυνομία αποτελεί πρότυπο για τους δικούς μας μπάτσους.

Μόνο που οι δικοί μας δεν θα έγραφαν ολόκληρο άρθρο, ούτε καν μονόστηλο, για να υπερασπιστούν τα γούστα τους.

Αυτό άλλωστε το κάνουν γι’ αυτούς συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, όπως και στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Μάλλον επειδή οι δικοί μας δεν έχουν και τόσο ταλέντο στην γραφή. Αλλά τι να το κάνουν;

Αφού είναι μπάτσοι και το κέφι τους θα κάνουν.

Από Ρεμπελίσκος