Και τι πα να πει έτσι είναι η ζωή άνθρωπε των σπηλαίων;

Δεν είναι ατυχία:

Λέγεται ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.

Αλλά ας αρχίσουμε από κάπου.

Όποιος είχε την σπάνια τύχη να συναντήσει το blog από την αρχή της λειτουργίας του, ίσως και να μπορεί να θυμηθεί ότι η πρώτη δημοσίευση του ήταν για την ηρωίδα Αμαλία Καλυβινού που κατήγγειλε τους γιατρούς που την πετσόκοβαν λες και ήταν οι πρωταγωνιστές του SAW.

Η Αμαλία πέθανε μα οι φονιάδες...

δε χορτάσανε εκδίκηση.

Πρόσφατα, 67χρονος καρδιοπαθής κατήγγειλε τον χειρουργό που απείλησε τη ζωή του αναβάλλοντας το χειρουργείο για να αποσπάσει από τον ασθενή φακελάκι.

Ακόμη πιο πρόσφατα, ο ασθενής πέθανε. Ο εκβιασμός κόστισε 18 μέρες καθυστέρησης του χειρουργείου. Στον Ευαγγελισμό όλα αυτά. Ο ασθενής τώρα μπορεί να καταγγείλει το χασάπη και τη διοίκηση της νοσοκομειακής μαφίας στον Άγιο Πέτρο και στο Χρηστό που έκανε τη μαλακία να πάρει πάνω του τις αμαρτίες μας για να έχουμε φρέσκια όρεξη για καινούρια εγκλήματα, σαν πουτάνες που ξαναβρήκαν την παρθενία τους και ανυπομονούν να την ξαναχάσουν.

Δε χωρά συζήτηση. Πρόκειται περί δολοφονίας. Όχι φυσικά άμεση αλλά παρά ταύτα εκ προμελέτης δολοφονία του 67χρονου.

Και δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό: Κάθε χρόνο εκατοντάδες μη προνομιούχοι δολοφονούνται από την Ιατρική Μαφία της χώρας.

Κάποτε έγραφα βιβλία για το παρασκήνιο της δημόσιας υγείας με την ελπίδα ότι μπορούσε κάτι να αλλάξει.

Αλλά η Ελλάδα είναι μια χώρα αθεράπευτη. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μόνο μια βιομηχανία ασθένειας όπως σε όλες τις προηγμένες χώρες του Δυτικού Κόσμου: στην Ελλάδα ανάμεσα σε όλες τις άλλες εγκληματικές παράγκες υπάρχει και μια παράγκα θανάτου: Η ιατρική συντεχνία.

Από που να ξεκινήσει κανείς;

Ένας απελπιστικά μεγάλος αριθμός γιατρών στην Ελλάδα σήμερα, αγόρασαν τα πτυχία τους με μερικά μπουκάλια ουίσκι την εποχή της διάλυσης του ανατολικού μπλοκ ενώ υπάρχουν και κάποιοι με πτυχία μαϊμού, όπως ο περιβόητος κακοποιός Γιάννης Καστάνης, ο διευθυντής του περιφερειακού Ιατρείου της Σκύρου με το τζετ, τη Φερράρι και τη βιομηχανία πλαστογραφίας που παραμένει ασύλληπτος και που ακόμη και αν εντοπιστεί μάλλον θα πέσει στα μαλακά.

Κάποιοι άλλοι μπήκαν με το καθεστώς των μεταγραφών, γόνοι φτασμένων οικογενειών όπως ο Υπουργός Κικίλιας και οι καθηγητές Τούτουζες.

Και δεν είναι μόνο η ποιότητα των πτυχίων τους και των σπουδών τους. Η ατιμωρησία των ελιτίστικων συντεχνιών-συμμοριών όπως οι πολιτικοί που περνούν ζωή και κότα παρά τις δημόσιες παραδοχές τους για οικονομικά εγκλήματα, ή όπως οι κολλητοί τους οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που κάνουν πάρτι στη Μύκονο παρά την πρόδηλη εγκληματική τους δράση, ισχύει και για τους γιατρούς:

Με εξαίρεση ένα μικρό ποσοστό αφοσιωμένων γιατρών που σώζουν την παρτίδα, οι περισσότεροι “γιατροί” τα παίρναν από παντού. Τα παίρναν σαν τρελοί μέσω της κατευθυνόμενης συνταγογράφησης από τις φαρμακευτικές, τα παίρναν και από τους ασθενείς.Και από το Ικα και από το γραφείο και από το πανεπιστήμιο και από από παντού: Οι γιατροί σε αυτόν τον τόπο ήταν χρηματομηχανές.

Τώρα που η πίτα μίκρυνε λόγω της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και των δολοφονικών περικοπών στη δημόσια υγεία, το φονικό κοκτέιλ γίνεται ακόμη φονικότερο καθώς πολλοί από τους επαγγελματίες εκμεταλλευτές του ανθρώπινου πόνου χιμάν σαν λυσσασμένα σκυλιά πάνω στους ασθενείς και το βιος τους για να αναπληρώσουν κάποια από τη χαμένη αίγλη της παλιάς τους ντόλτσε βίτας, σκοτώνοντας έτσι ακόμη περισσότερους αθώους που βρίσκονται σε ανάγκη.

Δύο διαπλεκόμενα είδη εξουσίας, η πολιτική και η ιατρική, στέλνουν στον τάφο τη Δημόσια Υγεία. Και μαζί της έτσι για την παρέα, μερικούς χιλιάδες ασθενείς.

Μην την ψάχνετε. Εμείς το φτιάξαμε αυτό το σύστημα. Το σύστημα της ατιμωρησίας και της απόλυτης ασυδοσίας των ελίτ.

Και μην γελιέστε. Αν δεν ανήκετε στο κορυφαίο 5% της ελληνικής πυραμίδας τότε είτε κάνετε ότι δεν το ξέρετε είτε όχι, εσείς και η οικογένεια σας κάθεστε σε μια παρτίδα ρωσικής ρουλέτας που δεν τελειώνει ποτέ καθώς μετά την πρώτη εκπυρσοκρότηση καινούρια σφαίρα μπαίνει στη θαλάμη. Και πάμε πάλι από την αρχή.

Έτσι είναι η ζωή λένε, κυρίως τις σκληρές εποχές. Γιορτή απανθρωπιάς: Να εξοικειώνεσαι με το θάνατο των άλλων και να περνιέσαι πολύ καλός για να πεθάνεις. Να χαίρεσαι που ψόφησε ο διπλανός σου και σου υπενθύμισε πόσο κωλόφαρδος είσαι που ζεις.

Μας κυβερνάν οι κλέφτες μας. Μας εγχειρίζουν οι φονιάδες μας.

Η Ελλάδα είναι ο δίσκος που παίζεται ανάποδα και υμνεί το Σατανά.

Οι φτωχοδιάβολοι υμνούν τον στρατάρχη τους.

Η δολοφονία του 67χρονου είναι έγκλημα. Απεχθέστατο.

Δεν είναι μια περίπτωση στις χίλιες. Είναι μια ακόμη ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες παρόμοιες που θάβονται μαζί με τα πτώματα των δολοφονημένων ασθενών.

Αυτό ήταν διαφορετικό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι ο δολοφονημένος άντρας είχε τα αρχίδια να ξεσκεπάσει τους εγκληματίες.

Νόμοι; Πολιτεία; Δημοσιογραφία; Δικαιοσύνη; Ένα μεγάλος ιστός αράχνης είναι όλα αυτά που μας έχει πιάσει και μας τρώει. Και κάποιοι από εμάς βοηθάν τις αράχνες πρόθυμα γιατί τσιμπολογάνε και αυτοί από τα διαλυμένα πτώματα των άλλων.

Λαός μοντέλο, προσκυνητές της αδικίας.

Έχουμε γίνει ο βόθρος της ιστορίας και όμως κάποιοι από εμάς συνεχίζουν να θαρρούν πως τα σκατά που τρώμε είναι παγωτό αρχαία Ελλάδα με σαντιγί Βυζάντιο.

Οι αυτάρεσκες ψευδαισθήσεις κάθε είδους συνεχίζουν να κορδώνονται παρότι οι φυλακές γεμάτες αθώους και το φονικό πάρτι έξω συνεχίζεται. Ο σερίφης του Νότινχαμ ήταν γατάκι μπροστά στον νεοελληνικό φεουδαλισμό. Η Ελλάδα είναι το Brazil του Gilliam.

Φονιάδες και κλέφτες ενωμένοι. Το έγκλημα ποτέ δεν πεθαίνει.

Τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του δολοφονημένου καρδιοπαθή μα και τα ανώφελα συγχαρητήρια μου πάλι στους ίδιους αυτούς που είχαν την τύχη και το δράμα να έχουν για πατέρα έναν ήρωα που αντιστάθηκε στην Ιατρική μαφία. Γιατί ακόμη και η πιο απλή και αυτονόητη πράξη αντίστασης σε αυτή την κωλοχώρα αποτελεί ηρωική πράξη και καταδίκη συνάμα.

Ο Διογένης ο κυνικός έψαχνε με φανό αναμένο τη μέρα για τίμιους ανθρώπους. Οι κυνικοί σήμερα ψάχνουν έντιμους ανθρώπους σαν σε σαφάρι: Όταν βρουν κάποιον από αυτούς στο δρόμο τους τον

βγάζουν από τη μιζέρια του και κρεμάν το κεφάλι του για τρόπαιο να θαυμάζουν οι υψηλοί καλεσμένοι τα επιτεύγματα της καλοκουρδισμένης και επικρατούς φαυλότητας.

Με τόσα σκατά στον πλανήτη κλονίζεται ο ανθρωπισμός. Ποιος είναι άνθρωπος, ποιος αξίζει να λέγεται άνθρωπος; Τα αρχίδια της πολυεπίπεδης ελληνικής ελίτ που κατέστρεψαν και τώρα αποτελειώνουν έναν ολόκληρο λαό με την ίδια του τη συναίνεση;

Οι δολοφόνοι γιατροί;

Οι ΜΚΟ που θησαυρίζουν στο όνομα της φτώχιας και της αρρώστιας;

Οι Ουκρανοί φασίστες που σκοτώνουν αβέρτα στο όνομα πλέον της δημοκρατίας;

Οι τζιχαντιστές που αποκεφαλίζουν για πρωινό;

Οι ινδουιστές που βιάζουν ομαδικά και δολοφονούν γυναίκες;

'Η μήπως οι ισραηλινοί που χρησιμοποιούν τους Παλαιστινίους για υψηλής τεχνολογίας σκοποβολή;

Τέσσερα παιδάκια φάγανε χθες στην παραλία της Γάζας οι ισραηλινοί μακελάρηδες. Αντίποινα για έναν δικό τους. Ο πατέρας των τεσσάρων δολοφονημένων παλαιστινιοπαίδων καταριέται τη ζωή του.

Δεν είναι ζωή αυτή.

Και εγώ δεν ξέρω για ποιο λόγο και για ποιους γράφω πια.

Ξέρω καλά γιατί έγραφα: για να μη γίνουν αυτά που συμβαίνουν σήμερα.

Και μάλλον θα γίνουν ακόμη χειρότερα αν οι “άνθρωποι” δεν καταλάβουν έστω την ύστατη στιγμή το τι πραγματικά συμβαίνει και που οδηγεί αυτή η εποχή της παρακμής σε όλα τα πεδία.

Λένε πως η σκοτεινότερη ώρα είναι πριν το χάραμα. Μα υπάρχουν εποχές που κάνει δεκαετίες ολάκερες ακόμη και αιώνες να ξημερώσει μια μέρα ανθρώπινη.

Η βασιλεία των φαύλων καλά κρατεί. Σκοτώνει ακόμη την αρετή και όλους τους φορείς της λες και είναι η αρετή κάποια αρρώστια και η φαυλότητα μια φυσική κατάσταση υγείας και ευρωστίας.

Μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να γυρνάμε το άλλο μάγουλο; Μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να γυρνάμε το βλέμμα μας αλλού; Μήπως πρέπει οι οργανωμένοι εγκληματίες αυτής της χαοτικής χώρας να βρουν επιτέλους ένα αντίπαλο δέος; Γιατί το μόνο που κάνουν μέχρι τώρα είναι πάρτι στους τάφους μας.

Πέτρος Αργυρίου

Από agriazwa