Για το γούστο των βαρόνων

Ένα νέο μοντέλο χώρας φαίνεται να οραματίζονται πολλοί και διάφοροι για την Ελλάδα με στόχο να εκμεταλλευτούν πλήρως τη χρεοκοπία, τη διάλυση της οικονομίας και την κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» και σκληρής επιτήρησης που έχει επιβληθεί μέσω των μνημονίων.

Στους σχεδιασμούς αυτούς βρίσκουν πρόθυμο εκτελεστή την κυβέρνηση, η οποία – υπό το βάρος των απειλών και των τελεσιγράφων του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για άμεση και χωρίς αντιρρήσεις ψήφιση των προαπαιτούμενων για τις επόμενες δόσεις – είναι αποφασισμένη...

να «εκτελέσει» και ό,τι άλλο βρεθεί στον δρόμο της.

Το Μουντιάλ, που κρατάει μέχρι τα μέσα Ιουλίου, σε συνδυασμό με τη – μη αναμενόμενη από πολλούς – πρόκριση της Εθνικής μας στους «16» του θεσμού, ίσως και στους «8», αλλά και τα «μπάνια του λαού» προσφέρουν στην κυβέρνηση μια θαυμάσια ευκαιρία ώστε να περάσει... ελέφαντες από τη Βουλή χωρίς καμιά κοινωνική αντίσταση.

Είναι άλλωστε άγνωστο ποια ανταπόκριση θα βρει, μέσα στο κατακαλόκαιρο, η «πανστρατιά» που κήρυξε ο ΣΥΡΙΖΑ για την αποτροπή της διάσπασης και της πώλησης της ΔΕΗ, αλλά και για τα εγκλήματα με θύματα το περιβάλλον, το νερό, την ενέργεια και την ασφάλιση.

Οι βαρόνοι της οικονομικής ζωής της χώρας, με προεξάρχοντα τον ΣΕΒ, έχουν υποδείξει, επί παραδείγματι, στην κυβέρνηση την αναθεώρηση των 12 περιφερειακών χωροταξικών σχεδίων από το 2012, προκειμένου «να τα καταστήσει συμβατά προς τα τέσσερα κλαδικά σχέδια για τη βιομηχανία, τον τουρισμό, τις ιχθυοκαλλιέργειες και την ανανεώσιμη ενέργεια».

Επιπλέον ο ΣΕΒ ζητούσε μεταξύ άλλων την «Εναρμόνιση Περιφερειακών Χωροταξικών με Εθνικό και Ειδικά Χωροταξικά» και η κυβέρνηση έσπευσε – χωρίς αυτό να απαιτείται από το μνημόνιο – να καταργήσει κάθε έννοια χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού και να παραχωρήσει τον όποιο μελλοντικό σχεδιασμό σε κάθε επίδοξο επενδυτή ή ευκαιριακό κερδοσκόπο, ο οποίος πλέον θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όπου και όπως του γουστάρει.

Άμεση συνέπεια της διάλυσης του χωροταξικού σχεδιασμού προς όφελος των «επενδυτών» θα είναι η τραγική υποβάθμιση του αγαθού της κατοικίας και της ποιότητας ζωής των κατοίκων τόσο της Αθήνας όσο και άλλων πόλεων της χώρας, οι οποίες, σε ένα πλαίσιο πλήρους αναρχίας, θα προσλάβουν τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά.

Εν συνεχεία μάλιστα θα πάρουν σειρά οι νέες ρυθμίσεις για τον αιγιαλό και τα δάση, με συνέπεια να πάψει οριστικά η νομική προστασία των προς εκμετάλλευση «φιλέτων» σε παραθαλάσσιες και νησιωτικές περιοχές, δασών και δασικών εκτάσεων, τις οποίες οι άμεσα ενδιαφερόμενοι έχουν βάλει στο μάτι για εγκατάσταση σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων και γηπέδων γκολφ, βιομηχανικών και βιοτεχνικών μονάδων και επιχειρηματικών πάρκων.

Συντάξεις εις θάνατον

Οι παρεμβάσεις του ΣΕΒ, μεμονωμένων εγχώριων βαρόνων, αλλά και διεθνών ευκαιριακών κερδοσκόπων – ενδεδυμένων τον μανδύα του «επενδυτή», για να μην ξεχωρίζουν από τους όντως σοβαρούς επενδυτές –, ώστε μαζί με τις απαιτήσεις των δανειστών να εξυπηρετούνται και τα δικά τους συμφέροντα, είτε εντός είτε εκτός μνημονιακής ατζέντας, είναι μια γνωστή και αμαρτωλή ιστορία.

Όπως στο πρόσφατο παρελθόν, έτσι και τώρα, οι παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό εξυπηρέτησαν, εκτός από την απαίτηση των δανειστών για μείωση της κρατικής ασφαλιστικής δαπάνης και την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων, και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των εγχώριων επιχειρηματιών, με τον ΣΕΒ να υποδεικνύει την ατζέντα και ύστερα να χύνει κροκοδείλια δάκρυα επειδή οι μνημονιακές κυβερνήσεις... το παράκαναν.

Μια ανάλογη ατζέντα – για την ακρίβεια την ολοκλήρωση της προηγούμενης – έρχεται τώρα να υπηρετήσει η συγκυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου περνώντας από το πρώτο θερινό τμήμα της Βουλής, μέχρι τις 7 Ιουλίου, την ενσωμάτωση των επικουρικών ταμείων του Δημοσίου στο ΕΤΕΑ, την επικαιροποίηση του καταλόγου των φόρων υπέρ τρίτων και την κατάργηση των πόρων που χρηματοδοτούν επικουρικά ταμεία, ρυθμίσεις οι οποίες θα έχουν δραματικές επιπτώσεις πρώτα στις επικουρικές και ύστερα στις κύριες συντάξεις.

Δικαστές υπέρ μνημονίου

Αρωγός στους σχεδιασμούς δανειστών, επιχειρηματιών και κυβέρνησης έρχεται, προς δυσάρεστη έκπληξη των περισσοτέρων, προκαλώντας την οργή των ενδιαφερομένων, η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έκρινε συνταγματικά μια σειρά από μέτρα που ελήφθησαν εις βάρος των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα από το δεύτερο μνημόνιο.

Αξίζει παρενθετικά να σημειωθεί, πάντως, ότι απόφαση ενός άλλου ανώτερου δικαστικού οργάνου, του Ελεγκτικού Συνεδρίου, έκρινε ότι οι αναδρομικές περικοπές των συντάξεων των δικαστών που έγιναν στο πλαίσιο του νόμου 4093/2012 είναι αντίθετες στη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας και στη συνταγματική διάταξη περί ισότητας.

Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ (η οποία δεν αφορά τους δικαστικούς), τα μέτρα που πάρθηκαν σε βάρος των υπολοίπων εργαζομένων είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα.

Τέτοια μέτρα είναι οι μειώσεις αποδοχών κατά 22% (και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών), η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η κατάργηση της υπογραφής των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που διασφάλιζαν τις κατώτερες αποδοχές ύστερα από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων, η «μετενέργεια» των συμβάσεων και άλλα πολλά.

Καθώς πλέον οι μισθοί βρίσκονται στα Τάρταρα... νομίμως, είναι αμφίβολο το τι θα μπορέσει να προσφέρει το άλλο σκέλος της απόφασης του ΣτΕ, η οποία – κρίνοντας αντισυνταγματική την κατάργησή της – επαναφέρει τη διαιτησία, που αποτελούσε τον κύριο μηχανισμό επίλυσης συλλογικών διαφορών στα εργασιακά σε περίπτωση αποτυχίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Η αλήθεια είναι ότι οι συνδικαλιστικές ενώσεις πανηγυρίζουν γι’ αυτήν την επαναφορά, αλλά το ερώτημα είναι αν υπάρχει πλέον περιθώριο έστω και μερικής επανόρθωσης των ήδη συντελεσθέντων μνημονιακών και κυβερνητικών εγκλημάτων.

Το τοπίο της συνεχιζόμενης καταστροφής αναμένεται να συμπληρωθεί από την τραγική κατάσταση στην οποία με ταχύ ρυθμό περιέρχονται όλο και περισσότεροι – ακόμη και οικονομικά υγιείς – επιχειρηματίες, κυρίως μικροί και μεσαίοι, από την υπερσυσσώρευση «κόκκινων» δανείων.

Με συνολικά βάρη περίπου 30 δισ. ευρώ, μεγάλοι κλάδοι της οικονομίας, όπως η μεταποίηση, οι κατασκευές, οι εμπορικές επιχειρήσεις, τα ξενοδοχεία, η εστίαση, τα μέσα ενημέρωσης, το real estate, αδυνατούν να ανασάνουν.

Και κανείς δεν ξέρει τι θα βγάλουν τα πανευρωπαϊκά «τεστ αντοχής» των τραπεζών, τα οποία αναμένονται το φθινόπωρο και κρατάνε σε αναμμένα κάρβουνα ολόκληρη την Ευρώπη...

Από το Ποντίκι