Περιβαλλοντική χρεοκοπία

Με συνοπτικές διαδικασίες η κυβέρνηση υπέγραψε την περιβαλλοντική χρεοκοπία της χώρας, υπέγραψε την άλωση των πόλεων, επιβεβαιώνοντας ότι λειτουργεί χωρίς σχέδιο, χωρίς προσανατολισμό και παραμένει εύκαμπτη και υπάκουη σε κάθε ιδέα που της πλασάρεται δήθεν για την ανάκαμψη της αγοράς.

Και υπέγραψε την περιβαλλοντική χρεοκοπία, υποτιμώντας για μια ακόμα φορά το Κοινοβούλιο, αφού με τη διαδικασία του επείγοντος πέρασε το νομοσχέδιο που, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Χωροταξική και Πολεοδομική Μεταρρύθμιση - Βιώσιμη Ανάπτυξη», καταστρέφει ό,τι γνωρίζαμε για τη ρύθμιση και διαχείριση...

του χώρου, ό,τι γνωρίζαμε για την έννοια των πόλεων και την ανάπτυξή τους.

Για να το πούμε… ποντικίσια, ο πραγματικός τίτλος του νέου νόμου του κράτους για τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό θα έπρεπε να είναι «ό,τι αρπάξει ο κ@λος τους», αφού επί της ουσίας καταργείται κάθε έννοια χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού και ο χώρος αντιμετωπίζεται ως μια ιδιότυπη «εμετιέρα» όπου ξερνιούνται άτακτα όλες οι χρήσεις γης.

Για να το πούμε απλά, με νόμο το ΥΠΕΚΑ παραχωρεί τον σχεδιασμό σε κάθε επίδοξο επενδυτή, που θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όπου θέλει, όπως θέλει.

Μνημόνιο και ΣΕΒ

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ στην πρεμούρα της να «καθαρίσει» με κάθε ενοχλητική έννοια σχεδιασμού, αποφάσισε να παίξει το γνωστό επικοινωνιακό και διλημματικό παιχνίδι της εξασφάλισης μιας ακόμα δόσης. Έτσι, με νύχια και με δόντια υποστήριξε ότι το νομοσχέδιο αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση προκειμένου με την επίκληση αυτή να δικαιολογήσει το φτύσιμο που για μια ακόμα φορά επιφύλαξε στους βουλευτές, οι οποίοι κλήθηκαν μέσα σε λίγες ώρες να αποφασίσουν θετικά ή αρνητικά για μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο ανάπτυξης της χώρας.

Είναι, όμως, πράγματι αυτό το σχέδιο νόμου μνημονιακή υποχρέωση, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση;

Το μνημόνιο 2, όσον αφορά την πολεοδοµική µεταρρύθµιση, αναφέρει επί λέξει: «Η κυβέρνηση αναθεωρεί και τροποποιεί τη γενική νοµοθεσία περί πολεοδοµίας και χωροταξίας, εξασφαλίζοντας µεγαλύτερη ευελιξία στην αξιοποίηση ακινήτων για ιδιωτικές επενδύσεις και στην απλούστευση και επιτάχυνση των χωροταξικών σχεδίων. (3ο τρίμηνο 2012)».

Σύμφωνα πάντα με τις επιταγές του μνημονίου 2, η τρόικα, αφού αναθεωρήσει τον πολεοδομικό σχεδιασμό στο 3ο τρίμηνο του 2012, θα βάλει πλώρη και για την αναθεώρηση των 12 περιφερειακών χωροταξικών σχεδίων στο 4ο τρίμηνο του 2012 προκειμένου, όπως αναφέρεται, «να τα καταστήσει συμβατά προς τα τέσσερα κλαδικά σχέδια για τη βιομηχανία, τον τουρισμό, τις ιχθυοκαλλιέργειες και την ανανεώσιμη ενέργεια». Η ρύθμιση αυτή αποτελούσε, επίσης, πάγιο αίτημα του ΣΕΒ, όπως αναφέρεται και στη μελέτη που παρουσίασε με τίτλο «Επιχειρηματικότητα Χωρίς Εμπόδια».

Η κυβέρνηση ξάφνου και ενώ βρισκόμαστε στο τέλος του 2ου τριμήνου του 2014 διαπίστωσε ότι οι δεσμεύσεις που είχε αναλάβει για το 4ο τρίμηνο του 2012 δεν έχουν υλοποιηθεί, τα έβαλε όλα σε ένα σακί, έδωσε το σύνθημα «γαία πυρί μειχθήτω» και αποφάσισε να καταργήσει κάθε προηγούμενο αλλά και κάθε μελλοντικό σχεδιασμό, κρυπτόμενη πίσω από την αυτονόητη υποχρέωση ενός κράτους να έχει σαφώς προσδιορισμένες χρήσεις γης.

Αταξία, ασυδοσία

Η κυβέρνηση αυτό που στην πραγματικότητα θεσμοθέτησε, είναι η αταξία, η χωροταξική και πολεοδομική ασυδοσία αφού καταργείται ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός και θεσμοθετούνται τα χωροταξικά πλαίσια, ένα ιδιότυπο θεσμικό λάστιχο που θα ικανοποιεί κάθε αίτημα μικρού, μεσαίου, μεγάλου ή στρατηγικού συμφέροντος.

Καταργούν επί της ουσίας την έννοια των χρήσεων γης, αφού όλες οι χρήσεις χωρούν σχεδόν παντού. Καταργούν τον πολεοδομικό σχεδιασμό αφού οι συντελεστές δόμησης καθορίζονται ενιαία και οριζόντια, λες και κάθε περιοχή της χώρας δεν έχει τις ιδιαιτερότητές της και δεν χρειάζεται ειδικές προβλέψεις.

Για παράδειγμα, καταργούν την έννοια της αμιγούς κατοικίας. Μάλιστα, ως γνήσιοι λαϊκιστές διαρρέουν ότι «μάχονται» με τα συμφέροντα του Ψυχικού και της Φιλοθέης, αφού δήθεν αυτές οι περιοχές θα «πληγούν»…

Και ασφαλώς δεν λένε ότι επιλέγουν ένα μοντέλο που ανά κτήριο προβλέπει η κατοικία να είναι τουλάχιστον 50%. Για να το κάνουμε λιανά, δημιουργούν σύνθετα κτήρια, κάτι μεταξύ πολυκατοικίας και εμπορικού κέντρου, όπου στο ισόγειο μπορεί να υπάρχει ένα καφέ ή ένα συνεργείο, στον πρώτο όροφο ένα διαγνωστικό κέντρο, στους υπόλοιπους ορόφους διαμερίσματα και στον πέμπτο εστιατόριο!

Καταργούν την έννοια των ελεύθερων χώρων και του περιαστικού πρασίνου αφού ακόμα και εκεί επιτρέπουν εγκαταστάσεις αστικών υποδομών! Και για να το κάνουμε πιο λιανά, εγκαταστάσεις αστικών υποδομών είναι από τους σταθμούς μεταφόρτωσης απορριμμάτων μέχρι τους χώρους επεξεργασίας, αποθήκευσης και διάθεσης στερεών αποβλήτων, επεξεργασίας, αποθήκευσης, καύσης στερεών τοξικών αποβλήτων και μονάδες και εγκαταστάσεις επεξεργασίας και καύσης απορριμμάτων.

Η ταμπακιέρα

Η πραγματικότητα είναι ότι το ΥΠΕΚΑ ενδιαφέρεται σφόδρα για ένα και μόνο άρθρο, το άρθρο 8 του σχεδίου νόμου, που θεσπίζει τα Ειδικά Χωρικά Σχέδια και στήνει το πλαίσιο για να γίνει πιο εύκολο το ξεπούλημα της δημόσιας γης. Γιατί αυτά τα Ειδικά ή καλύτερα Επενδυτικά Χωρικά Σχέδια αφορούν Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης, Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Παραγωγικών Δραστηριοτήτων (ΠΟΑΠΔ), τα Επιχειρηματικά Πάρκα, τα Εμπορευματικά Κέντρα, τα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίων Ακινήτων (ΕΣΧΑΔΑ) και τα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων (ΕΣΧΑΣΕ).

Και σε αυτό το άρθρο διατυπώνεται η πλήρης ασυδοσία αφού τα σχέδια αυτά θα υπηρετούν την ανάγκη να καταστεί μια περιοχή της χώρας κατάλληλη για τη δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων δραστηριοτήτων για την πραγματοποίηση προγραμμάτων και παρεμβάσεων μεγάλης κλίμακας ή στρατηγικής σημασίας. Και αυτά τα σχέδια μπορούν να ακυρώνουν κάθε προηγούμενο Τοπικό Χωρικό Σχέδιο «εφόσον η τροποποίηση καθίσταται αναγκαία εν όψει του ειδικού χαρακτήρα της επιδιωκόμενης ανάπτυξης».

Εν ολίγοις, όπως σχολιάζουν αρχιτέκτονες και πολεοδόμοι, «θα τρίζουν τα κόκαλα του Τρίτση».

Από το Ποντίκι