Πρότυπος Πειραματικός Υπουργός Παιδείας

ΟΙ «ΜΙΝΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ» ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΛΟΒΕΡΔΟΥ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ * ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΩΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ-ΑΠΟΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΜΑΣ * ΤΑ... ΠΑΣΕ ΑΝΑΒΡΥΤΑ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ  

Γράφει ο BADDOG

Έχει ασχοληθεί κάποιος, παρεκτός εκείνων που τραβάνε προσωπικό ζόρι, με τις «μίνι Πανελλαδικές»; Μάλλον όχι. Άσε που η ονομασία τους είναι δικής μου «κοπής». Για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα 15 Πρότυπα Πειραματικά Γυμνάσια της Ελλάδας, εκ των οποίων τα 8 στο Λεκανοπέδιο, πρόκειται. Που είναι εξίσου «ανθρωποφαγικές» με τις Πανελλαδικές, ίσως και περισσότερο, διότι έχεις να κάνεις με δωδεκάχρονα παιδιά, τα οποία δεν διαγωνίζονται για «Λόουερ» λ.χ., δεν αναμετρώνται δηλαδή με τις δυνάμεις τους και μόνον, αλλά διαγκωνίζονται για να καταλάβουν προκαθορισμένο –ανά σχολείο- αριθμό θέσεων. Γιατί οι γονείς πετάμε σε μια τέτοια αρένα τα παιδιά; Ας πούμε...

ότι ανήκουμε –grosso modo- σε δύο κατηγορίες:

Στην πρώτη, όσοι ζούμε με την αίσθηση (ή την ψευδαίσθηση) ότι τα Πρότυπα Πειραματικά αποτελούν «άπαρτη Βαστίλη» σε μια δημόσια εκπαίδευση με διαρκώς απομειούμενο κύρος, κυρίως στις υποβαθμισμένες περιοχές. Που το πορτοφόλι, όσο και αν σταθεί ακροποδητί και τεντώσει τα χέρια, δεν φτάνει το ιδιωτικό σχολείο, άλλο αν πολλές φορές το σχολείο της γειτονιάς αποδεικνύεται τιμιότερο. Ζυγίζουμε με την αυτοσχέδια παλάντζα μας (πας γονιός = μαθητευόμενος στου τέκνου την κασίδα) τα συν και τα πλην και η αρένα μάς προκύπτει ως αναγκαίο κακό.

Στη δεύτερη κατηγορία, όσοι έχουμε τα παιδιά μας ως προέκταση-απόφυση του Εγώ μας. Που τα στέλνουμε να δώσουν εξετάσεις για ένα λάφυρο, ένα «μπήκαμε» (ως γνωστόν, πάντοτε ο Έλληνας γονιός εκφράζεται για το τέκνο του σε πρώτο πληθυντικό). Πολλοί, ίσα - ίσα για να περιαγάγουμε το λάφυρο στον κοινωνικό μας κύκλο και κατόπιν να το φτύσουμε, εγγράφοντας το βλαστάρι στον Μωραΐτη ή στο Pierce College. Αδιαφορώντας για τα άλλα παιδιά του κόσμου, τα οποία όλο το καλοκαίρι πιθανώς να λιώσουν από την αγωνία για το θα ελευθερωθεί κάποια θέση για τους επιλαχόντες και τις επιλαχούσες.

Σιγά! Δικά μας είναι αυτά τα παιδιά; Πάμε να δούμε, λοιπόν, τι συνέβη φέτος, το πρωί της ημέρας που η Εθνική νίκησε την Ακτή Ελεφαντοστού. Να ρίξουμε μια ματιά και στον άλλον αγώνα, αυτόν που απασχόλησε αισθητά λιγότερους (μερικές χιλιάδες, πάντως): Δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία των εισαγωγικών της 24ης Ιουνίου είχαν όσα παιδιά είχαν υποβάλει (διά των κηδεμόνων τους, φυσικά) σχετικές αιτήσεις και είχαν παραλάβει το Δελτίο Εξεταζομένου έως τα μέσα Μαΐου. Τα δε ονόματά τους, είχαν δημοσιοποιηθεί μέρες πριν από τις εξετάσεις. Έτσι είχε αποφασίσει η Διοικούσα Επιτροπή των Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων (ΔΕΠΠΣ), η αρμόδια για τους κανόνες, βάσει του νόμου 3966 του 2011.

Έλα όμως που ξαφνικά παρενέβη στο κεντρικό σύστημα διεξαγωγής των «μίνι Πανελλαδικών» ο αναμορφωτής του ενός πυλώνα του κοινωνικού κράτους, της Υγείας, ο Ανδρέας Λοβέρδος. Που, ύστερα από μία υποχρεωτική περίοδο κυβερνητικής σιέστας, σηκώθηκε, ξανάβαλε τα καλά του κι ανέλαβε ν’ αναμορφώσει και τον έτερο πυλώνα, την Παιδεία. Με φετφά του μεγάλου αυτού πολιτικού ανδρός, λοιπόν, κυριολεκτικά παραμονές των εξετάσεων, οι μαθητές απέκτησαν το δικαίωμα μέχρι και μισή ώρα πριν από την είσοδο τους στα εξεταστικά κέντρα να παραλαμβάνουν τα δελτία τους -όσοι δεν το είχαν κάνει εμπρόθεσμα. Όπως παρατήρησε η «Καθημερινή»: «[…] μάλλον επιβεβαιώνονται όσοι υποστηρίζουν ότι ο κ. Λοβέρδος πιέστηκε από λίγους γονείς – μερικοί με θέση στον χώρο των ΜΜΕ και των Τεχνών».

Κανείς, βέβαια, δεν έχει μάθει μέχρι σήμερα πόσα παιδιά έλαβαν, εντέλει, μέρος στις εξετάσεις, αφού δεν αναρτήθηκαν σε κανένα σάιτ, κανενός Πειραματικού, τα ονόματα «της τελευταίας στιγμής». Επίσης, σε αντίθεση με πέρυσι, τα Πρότυπα –της Αθήνας τουλάχιστον- δεν ανήρτησαν στους ιστοτόπους τους τα θέματα που τέθηκαν στα παιδιά και τις ενδεικτικές απαντήσεις… Κρατάνε, άραγε, μούτρα (τα σχολεία) στον… φετφατζή υπουργό; Τους έπιασε ξαφνικά μουργέλα; Αμέλεια; Συντρέχει κάτι άλλο, βαθύτερο; Χειρότερο μήπως;

Πάντως, το πιο «ωραίο» το ανακάλυψα –σκαλίζοντας- στ’ Ανάβρυτα. Το Γυμνάσιο που προσελκύει κατά κόρον υποψήφιους από τα βόρεια προάστια και φέτος είναι «σφαγείο», καθώς εισάγεται περίπου ο ένας στους δέκα. Ναι, μην απορείτε. Το ωστικό κύμα από τη χειροβομβίδα της οικονομικής κρίσης τράνταξε και τη μεσαία τάξη της Κηφισιάς, του Χαλανδρίου και των Βριλησσίων. Και τ’ Ανάβρυτα, η πάλαι ποτέ σχολή φοίτησης των βασιλιάδων, από «πασέ» που ήταν στα χρόνια της ευδαιμονίας, είναι πλέον «μία κάποια λύσις».

Στις 22 του μήνα, λοιπόν, το συγκεκριμένο σχολείο ανακοίνωσε, μέσω διαδικτύου, ονομαστικά την κατανομή των υποψήφιων στις αίθουσες εξέτασης. Και την επόμενη μέρα (23/6) ανακοίνωσε τα ονόματα τα επιτηρητών και σε ποια αίθουσα θα είναι ο καθένας! Όχι, τα ονόματα των βαθμολογητών δεν ανακοινώθηκαν… Δεν μπορώ να ξέρω αν τα «βόρεια» Ανάβρυτα είναι του ενδιαφέροντος των «φίλων Λοβέρδου». Υποθέτω, πάντως ότι οι εν λόγω δεν κατοικούν στο Καματερό και στο Πέραμα… Ούτε θα (υπο)γράψω οτιδήποτε για διαβλητές κι αναξιόπιστες διαδικασίες, για σημαδεμένα χαρτιά στην τράπουλα και τα ρέστα. Αλλά, να δεις, κάπως το λένε αυτό με τη γυναίκα του Καίσαρα…

Ζω, πάντως, για τη στιγμή που θ’ ακούσω στο σπίτι το στίχο του Καββαδία: «Γιε μου, πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια». Στα καράβια να πάει (και ας κλαίει όσο θέλει η μανούλα) κι ακόμα παραπέρα. Μακριά από το κράτος τού (κατά Παττακόν) «ελλογιμώτατου» Αδώνιδος κι αλάργα από τη «μεγάλη Κεντροαριστερά» του Λοβέρδου και του Βενιζέλου, κι ας είναι οπουδήποτε.

Από HardDog