Δικαιοσύνη α λα καρτ

Ενώ η κυβέρνηση αποκαθιστά -σύμφωνα με την απόφαση του Μισθοδικείου- τη μνημονιακή αδικία για τους μισθούς και τις συντάξεις των δικαστικών λειτουργών, απορρίπτει τις ευνοϊκές δικαστικές αποφάσεις για άλλες ομάδες εργαζομένων, όπως οι καθαρίστριες.

Η πληθώρα των αποφάσεων ανώτατων δικαστηρίων που κρίνουν αντισυνταγματικές τις περικοπές μισθών, επιδομάτων και συντάξεων προκαλούν «πονοκέφαλο» στο οικονομικό επιτελείο, που θεωρεί ότι αποτελούν απειλή για...

τη δημοσιονομική προσαρμογή και τα πλεονάσματα.

Πόσω μάλλον όταν η τρόικα έχει ξεκαθαρίσει ότι το όποιο κόστος συνεπάγεται η εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων θα καλυφθεί με ισοδύναμα μέτρα, αδιαφορώντας εάν αυτά θα αφορούν το σύνολο των φορολογουμένων ή μόνο τους κλάδους που έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

Αξιοσημείωτος είναι και ο τρόπος με τον οποίο το υπουργείο Οικονομικών αντιμετωπίζει μέχρι τώρα το θέμα των διεκδικήσεων: αποσπασματικά και χωρίς κεντρικό σχεδιασμό.

ΣτΕ: Αντισυνταγματική η κατάργηση της διαιτησίας

Τη δυνατότητα να καταφεύγουν μονομερώς σε διαιτησία μετά την αποτυχία σύναψης συλλογικής σύμβασης εργασίας δίνει στα σωματεία εργαζομένων η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με απόφαση που εξέδωσε έπειτα από ένα χρόνο.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικές τις διατάξεις της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου με τις οποίες έχουν περιορισθεί τα θέματα που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο διαιτησίας, ακόμη και αν τα δύο μέρη, εργοδότες και εργαζόμενοι, συμφωνήσουν να προσφύγουν στη διαιτησία.

Με την απόφαση αυτή έγινε δεκτή η αίτηση της ΓΣΕΕ και άλλων εργατικών συνδικαλιστικών ενώσεων, κυρίως δευτεροβάθμιων, για ακύρωση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (6/2012), με την οποία επιβλήθηκαν περιορισμοί που αφορούσαν μειώσεις αποδοχών και αποδυνάμωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα η μείωση του κατώτερου μισθού

Η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου περιλάμβανε και άλλες ρυθμίσεις, όπως τον περιορισμό της διάρκειας της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων και της μετενέργειάς τους, μετά τη λήξη της ισχύος τους, τον περιορισμό των θεμάτων που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συλλογικών διαπραγματεύσεων και συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την κατάργηση ρητρών που είχαν ως συνέπεια να δημιουργείται καθεστώς οιονεί μονιμότητας για το προσωπικό των δημόσιων επιχειρήσεων, ωστόσο το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι δεν έρχονται σε αντίθεση προς το Σύνταγμα, αφού εκτιμήθηκαν οι ιδιαίτερα δυσμενείς δημοσιονομικές και οικονομικές συνθήκες και οι αντίστοιχες ανάγκες της χώρας.

Τέλος, με την ίδια ΠΥΣ είχε μειωθεί και το ύψος του κατώτερου μισθού για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, αλλά το δικαστήριο δεν εξέφρασε κρίση για το θέμα αυτό διότι κατά την εκδίκαση της υπόθεσης είχε εκδοθεί νεότερος νόμος που ρύθμισε με διαφορετικό τρόπο το ίδιο θέμα.

Από efsyn