Η κολοκυθιά

Και ξαφνικά, βγήκαν τα μαχαίρια ανάμεσα σε Κυριάκουλα και Λοβέρδο. Αυτό, τουλάχιστον, θέλησαν να περάσουν στην κοινή γνώμη τα γνωστά μέσα μαζικής εξαπάτησης, τα οποία έκαναν λόγο για "πολύ σοβαρή κυβερνητική κρίση". Αιτία -λέει- της κόντρας αυτών των δυο τεράστιων πολιτικών προσωπικοτήτων ήταν η διαφωνία τους για το πόσοι από τους διοικητικούς υπάλλήλους των πανεπιστημίων που έχουν βγει σε διαθεσιμότητα, θα επιστρέψουν στις δουλειές τους: ο Κυριάκουλας επέμενε για 500, ο Λοβέρδος ζητούσε ανυποχώρητα 850.

Σύμφωνα με τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, οι δυο πλευρές τα είχαν στηλώσει και η κατάσταση...

δεν απείχε πολύ από το να δημιουργηθεί έκρηξη η οποία θα έβαζε σε κίνδυνο την κυβερνητική συνεργασία των δυο κομμάτων. Μάλιστα δε, ο κίνδυνος της καταστροφής ήταν τόσο σοβαρός ώστε Σαμαράς και Βενιζέλος συναντήθηκαν επειγόντως προκειμένου να βρεθεί λύση. Τελικά, η ιστορία είχε αίσιο τέλος χάρη στην σθεναρή φιλολαϊκή στάση που τήρησε το ΠαΣοΚ και στην κατανόηση που έδειξε η Νά Δημοκρατία: ο Κυριάκουλας δέχτηκε να επαναπροσληφθούν 600 αντί γαι 500 και ο Λοβέρδος συγκατένευσε ικανοποιημένος.

Τί δεν μας είπαν οι ενημερωτές μας, όμως; Το πρώτο που δεν μας είπαν είναι ότι στην διαθεσιμότητα έχουν βγει 1.165 εργαζόμενοι. Άρα η "σκληρή γραμμή" τού Κυριάκουλα θα οδηγούσε οριστικά στην ανεργία 665 απ' αυτούς, η "επαναστατική στάση" τού Λοβέρδου καταδίκαζε σε ανεργία "μόνο" 315 άτομα και η "συμβιβαστική λύση" που βρέθηκε πετάει στα σκουπίδια 565 εργαζόμενους. Έτσι, ώστε να πιστοποιηθεί για πολλοστή φορά ότι στον καπιταλισμό οι εργαζόμενοι δεν είναι παρά αριθμοί.

Και τώρα, ας δούμε το θέμα ανάποδα. Υποτίθεται ότι βρεθήκαμε ενώπιον "κυβερνητικής κρίσης" όχι για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας όλων των εργαζομένων αλλά επειδή υπήρξε διαφωνία για το πόσοι θα φαγωθούν. Ούτε τα κόμματα της συγκυβέρνησης ούτε τα "πεφωτισμένα" στελέχη τους αλλά ούτε και τα μέσα ενημέρωσης πρόβαλαν το ότι κάποιοι εργαζόμενοι θα πεταχτούν στα λιοντάρια. Αυτό θεωρήθηκε από όλους ως δεδομένο. Απλώς διαφώνησαν στον αριθμό.

Το δεύτερο που δεν μας είπαν τα ρεπορτάζ είναι ότι οι πρυτάνεις και των οκτώ πανεπιστημίων τα οποία πλήττονται με την διαθεσιμότητα των υπαλλήλων τους, τόνισαν στον υπουργό παιδείας ότι η εύρρυθμη λειτουργία των ιδρυμάτων τους απαιτεί όχι μόνο να μην απολυθεί κανείς εργαζόμενος αλλά να προσληφθούν άλλοι τόσοι!

Να θυμίσω εδώ ότι το υπουργείο, προκειμένου να "αξιολογήσει" την κατάσταση και να βάλει μπρος την διαδικασία τής διαθεσιμότητας, είχε ζητήσει πριν λίγο καιρό από τα πανεπιστήμια να υποβάλουν τα οργανογράμματά τους. Υποτίθεται ότι μέσα από τα οργανογράμματα θα προέκυπταν οι "περιττοί" υπάλληλοι που θα έμπαιναν σε διαθεσιμότητα. Όμως, δυστυχώς για την κυβέρνηση, όχι μόνο δεν προέκυψαν "περιττοί" εργαζόμενοι αλλά, αντιθέτως, αποκαλύφθηκαν τεράστιες ελλείψεις. Για παράδειγμα, στο Αριστοτέλειο παρατηρήθηκαν περίπου 300 κενά διοικητικών υπαλλήλων. Κι όμως, η κυβέρνηση αποφάσισε να διώξει από το Αριστοτέλειο 160 εργαζόμενους ως περιττούς!

Το τρίτο που δεν σχολίασαν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει τα πλάνα της περί απολύσεων ενεργοποιώντας τον περίφημο "κοινωνικό αυτοματισμό". Αντίθετα, μάλιστα, έσπευσαν να βάλουν κι αυτά ένα χεράκι προκειμένου να δουλέψει το κόλπο. Και εξηγούμαι:

Όταν "εκτονώθηκε" η "κρίση", με την συμφωνία Κυριάκουλα-Λοβέρδου να γίνουν 600 οι 500, ο μικροδράκουλας δήλωσε ικανοποιημένος και χαρακτήρισε αυτή την συμφωνία ως "ικανοποιητική και συμβατή με τις υποχρεώσεις της χώρας, εναρμονισμένη με τον προγραμματισμό του υπουργείου που είχε προβλέψει ότι μπορεί να επανατοποθετήσει λίγο παραπάνω από τους μισούς διοικητικούς υπαλλήλους που είχαν βγει σε διαθεσιμότητα". Τώρα, βέβαια, δεν μας εξήγησε πώς επί 1.165 διαθεσίμων, υπολόγισε αυτό το "λίγο παραπάνω από τους μισούς" σε 500 αλλά ας μην επιμείνουμε σε τέτοια ψιλοπράγματα. Σημασία έχει αυτό που φρόντισε να υπογραμμίσει κυνικώτατα αμέσως μετά: "Για κάθε έκπτωση που κάνουμε σε μια κατηγορία υπαλλήλων, το κενό θα συμπληρωθεί από κάποιους άλλους".

Το καταλάβαμε όλοι; Κυρίως δε, το καταλάβατε όλοι εσείς που διαμαρτύρεστε για τις απολύσεις και τρέχετε να πάρετε το μέρος όσων διώχνονται από τις δουλειές τους; Τί μας είπε ο μικροδράκουλας; Αφού βγάλαμε στον δρόμο 100 διοικητικούς υπαλλήλους πανεπιστημίων λιγώτερους, από κάπου αλλού πρέπει να διώξουμε 100 υπαλλήλους περισσότερους. Το ζητούμενο είναι να  γίνουν 7.000 απολύσεις μέχρι το τέλος του 2014, επειδή αυτό έχουμε συμφωνήσει με τους δανειστές μας. Οπότε, καθήστε ήσυχα κι αφήστε με να κάνω την δουλειά μου γιατί, αν δεν διώξω εκείνους, θα διώξω εσάς.

Τέλος, υπάρχει κάτι ακόμη που δεν τόλμησε να πει κανείς αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο από τους "έγκριτους". Ότι, δηλαδή, όλη αυτή η κολοκυθιά (.θα κρατήσω πεντακόσιους - και γιατί να κρατήσεις πεντακόσιους; - εσύ πόσους λες να κρατήσω; - ...) παίχτηκε αφ' ενός μεν για να προβάλει φιλολαϊκό προφίλ το ΠαΣοΚ (λέμε τώρα!) αφ' ετέρου δε για να κερδίσουν πόντους ο Λοβέρδος με τον Βενιζέλο. Δηλαδή... κολοκύθια.

Από Cogito ergo sum