Δεν ανήκουμε ούτε στη δύση ούτε στην ανατολή, παρά μόνο στον εαυτό μας και τις συνθέσεις του...

" Η πραγματική προστασία είναι η επιθυμία και η τέχνη να απελευθερώνεις από κάθε προστασία"
Ραούλ Βανεγκέμ

" Ανήκομεν εις την Δύσιν", είχε δηλώσει  πριν πολλά χρόνια ο "εθνάρχης" Κων/νος Καραμανλής, δίνοντας το στίγμα της εξαρτησης για τη χώρα που έβγαινε από τη στενωπό της στρατιωτικής δικτατορίας για να οδηγηθεί τελικά στις αγκάλες της Ενωμένης Ευρωπαϊκής Φάρσας-Όταν η "ολοκλήρωση" γίνεται καταστρεπτική φαντασίωση και θηλειά και οι "μεταρρυθμίσεις" σπρώξιμο στο κενό
   

Τέσσερις δεκαετίες περίπου μετά έρχεται ο νέος επίδοξος "καπετάνιος" κι επικεφαλής της "ριζοσπαστικής αριστεράς" για να δώσει κι αυτός τα διαπιστευτήριά του: "Ανήκουμε στη Δύση"..Αλλά με προϋποθέσεις "αυτοτέλειας" κι...

"όχι ακολουθώντας άκριτα τις επιλογές των ισχυρών της Δύσης". Μέσα, δηλαδή, σε μια τέτοιας "ποιότητας" κι αμετανόητης πολιτικής Ε.Ε.: Η Ενωμένη Ευρώπη απορεί, προβληματίζεται, καταγγέλει, αφαιμάζει και συνεχίζει...Σε συνεργασία και ταύτιση με ένα τέτοιας "κριτικής σκέψης" ΝΑΤΟ, σταθερά προσανατολισμένης στα ληστρικά συμφέροντα της οικονομικής μαφίας και γενικότερου fair play των ισχυρών νεοαποικιοκρατών της Δύσης και των οργανισμών της: Όταν τα νεοναζιστικά πραξικοπήματα και οι προβοκάτσιες χαιρετίζονται και νομιμοποιούνται από τους "προστάτες της Δημοκρατίας"...Κι ακόμη:  ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Σε κατοχή μέχρι το 2052"

     

Διαπιστευτήρια, λοιπόν, απέναντι σε ποιους; μέσα κι έξω από την επικράτεια. Στα εγχώρια διαπλεκόμενα καρτέλ, τζάκια και κουμπαριές; Στις "ελεύθερες αγορές", όπου οι απαραίτητοι ρυθμιστικοί κανόνες κι αναγκαίες λειτουργικές παρεμβάσεις αποτελούν μονοπωλιακά προνόμια; Στους νατοϊκούς συμμάχους, που εισβάλλουν και βομβαρδίζουν όπου τα συμφέροντα των τραπεζιτών και μονοπολικών παγκοσμοιοποιητών επιβάλλουν; Στην αμερικανική ηγεμονία; Στην γερμανική οικονομική επικυριαρχία; Στα hedge funds και τους κατόχους ομολόγων που θησαυρίζουν όταν η εργασιακή δουλεία γιγαντώνεται; Στα νεοταξικά think tanks που καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό και χαρακτήρα των κρατών, ώστε να γίνουν αυτά πιο "ανταγωνιστικά"; Στους κατευθυντήριους συγκεντρωτικούς θεσμούς των Βρυξελλών εις βάρος της αυτοδιάθεσης των λαών; Στη σταθερότητα του ευρώ σε βάρος της συνοχής των κοινωνιών; Στους επενδυτές που υφαρπάζουν τον πλούτο των λαών έναντι πινακίου φακής και ευνοϊκών φορολογικών "διευκολύνσεων";

Αν όμως θέλουμε να αντικρίσουμε τη γυμνή αλήθεια πίσω από το ρήμα α'πληθυντικού προσώπου  "ανήκομεν ή ανήκουμε" αλλά χωρίς ουσιαστικά και με πολιτικές διαδικασίες να ρωτηθούν οι "ανήκοντες", τότε μπορούμε να μεταφράσουμε τη σημασία του ως εξής:

• Δήλωση εθελοντικής υποταγής σε όλους όσους αναφέρθηκαν παραπάνω

• Παραδοχή ατολμίας ή και αδυναμίας άσκησης ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής

• Αναζήτηση όχι τόσο συμφερουσών συμμαχιών όσο "ινστορύχτορων"-μια λέξη που πάντα άρεσε στην "αριστερά" και κηδεμόνων έως και νταβατζήδων. Αν ανομολόγητα αλλά ουσιαστικά διακατέχεσαι από την ψυχολογία του "εκδιδόμενου ατόμου " και της ανάγκης του για "προστασία" 

Κι αν θέλουμε να λέμε ότι διαθέτουμε ένα καλό απόθεμα ανεξαρτησίας και προσδοκώμενης αυτονομίας, τότε η σωστή φράση αλλάζει πλήρως "ενδυμασία". Όχι σαν τον κουτοπόνηρο, που όμως όλοι τον έχουν πάρει χαμπάρι και καρπαζοεισπράχτορα Μανωλιό. Που αλλάζει φορώντας τα ίδια ρούχα αλλιώς. Και να μεταμορφωθεί ριζικά: "Ανήκουμε στον εαυτό μας!"
 
Και ποιος είναι αυτός ο εαυτός; Μα οι σκέψεις, οι πόθοι και τα όνειρά μας, οι ιδέες μας, οι αντιλήψεις μας, το πλέγμα των αλληλεπιδράσεών μας που μας διαμορφώνει σε σημαντικό έως και καθοριστικό βαθμό.

 
Κι όταν συνειδητοποιήσουμε ότι όλα τα προηγούμενα μας οδηγούν σε τέλματα, αδιέξοδα και "νεκρά σημεία", δεν έχουμε παρά να τα επαναξιολογήσουμε και να τα αλλάξουμε. Μια κι έτσι κι αλλιώς υπόκεινται σε αλλαγές μέσα στην κοχλάζουσα ρευστότητα των πραγμάτων, του κόσμου, της ζωής.
 Και να αλλάξουμε το είδος της σχέσης με τον εαυτό μας και των αλληλεπιδράσεων και των νοοτροπιών -αξιοποιώντας θαρραλέα και κάθε "άσο" που μπορεί να διαθέτουμε στο μοίρασμα της "τράπουλας"- και των φιλοσοφικών και κοινωνικο-πολιτικών ατενίσεων και συμπεριφορών που τον προσδιορίζουν. Από εμάς και πάνω απ'όλα για εμάς και για χατήρι κανενός άλλου..
 
 Τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο ούτε ευκόλως προβλέψιμο

 
Ο Ένοικος...

Από antidras