«Το ποδόσφαιρο είναι μια παράξενη αμνησιακή δραστηριότητα, με την έννοια ότι ο θεατής προτιμά να σκέφτεται τον επόμενο αγώνα αντί να θυμάται τον τελευταίο ή τον χαμένο αγώνα. Στον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, ο χορός των Ωκεανίδων ρωτά τον αλυσοδεμένο Τιτάνα τι δώρα έκανε στον άνθρωπο. Κι εκείνος απαντά ότι εκτός από τη φωτιά (δηλαδή την τεχνολογία και τον πολιτισμό), τους έδωσε την τυφλή ελπίδα έτσι ώστε να μη βλέπουν με τρόμο το θάνατο. Κάτι παρόμοιο...
συμβαίνει με τους φίλους του ποδοσφαίρου».
Αυτά γράφει στο τελευταίο τεύχος του έγκριτου Νew York Review of Books, ένας επιφανής Βρετανός φιλόσοφος, ο Σάιμον Κρίτσλι, που ασχολείται με θέματα ιστορίας της φιλοσοφίας πολιτικής θεωρείας, θρησκείας, ηθικής και αισθητικής και, ιδίως, λογοτεχνίας και θεάτρου. Μάλιστα αυτό το καλοκαίρι διδάσκει αρχαία τραγωγία στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, γεγονός για το οποίο νιώθει ευγνωμοσύνη αφού του αφήνει πολύ ελεύθερο χρόνο για να παρακολουθεί τους αγώνες του Παγκόσμιου Κυπέλλου.
Ο Κρίτσλϊ βρίσκει συναρπαστικό το φετινό Μουντιάλ, όχι μόνο για τα πολλά γκολ, αλλά για τον εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό του. Μπροστά του, λέει, ωχριά το Μουντιάλ του 2010 στη Νότια Αφρική, το οποίο χαρακτηρίζει μελαγχολικό, με εξαίρεση τους αλησμόνητους αγώνες Αλγερία-Ηνωμένες Πολιτείες και Γκάνα-Ουρουγουάη.
Γραμμένο τη 10η ημέρα του Μουντιάλ, το άρθρο επικεντρώνεται στην ήττα της Αγγλίας. Είναι, λέει, σαν να είσαι παγιδευμένος μέσα σ’ ένα εφιάλτη που επαναλαμβάνεται διαρκώς.
Το πιο σπουδαίο μάθημα που μπορεί κανείς να διδαχτεί από την «αρνητική διαλεκτική» της ήττας της Αγγλίας συνοψίζεται, σύμφωνα με τον Κρίτσλι, σε δύο λέξεις: Κόστα Ρίκα. Οι Los Ticos έδειξαν πώς πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο. Kράτησαν ισχυρή άμυνα, έχουν υψηλό βαθμό οργάνωση χάρη στον φλογερό και πολύ ευφυή προπονητή τους, τον Λούις Πίντο, έχουν μεγάλη ακρίβεια στις πάσες και εξαπολύου γρήγορες επιθέσεις. Η Κόστα Ρίκα δεν νίκησε απλώς την Ιταλία, αλλά κυριάρχησε απόλυτα επί της Ιταλίας σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Ο Κρίτσλι υπογραμμίζει το αυτονόητο, όπως το χαρακτηρίζει, δηλ. ότι παρά την τεράστια εμπορική αξία ποδοσφαιριστών όπως ο Μέσι, ο Ρονάλντο και ο Neymar, το ποδόσφαιρο έχει κυρίως σχέση «με τη λογική και την ευφυϊα ώστε να δομηθεί ένας συλλογικός σχηματισμός που θα αναχαιτίσει και θα νικήσει τον αντίπαλο. Απαιτεί πειθαρχία και εξαντλητική προπόνηση ώστε η ομάδα να ξέρει πώς κατέχει και ελέγχει το χώρο. Αυτή είναι η δουλειά του προπονητή… Κατά τα άλλα το ποδόσφαιρο δεν σώζεται από τους μεμονωμένους παίχτες. Μπορεί να έχεις λαμπρούς παίκτες σε κακή κατάσταση και το αποτέλεσμα να είναι κωμικοτραγικό όπως συνέβη σ’ αυτό το Μουντιάλ με τον βετεράνο Άγγλο μέσο Στίβεν Τζέραρντ που έτρεχε πάνω κάτω, κατακόκκινος, λαχανιασμένος και κάνοντας λάθη σαν κι αυτό που οδήγησε στο νικητήριο γκολ της Ουρουγουάης. Αυτό δεν συμβαίνει (σε τέτοιο βαθμό) όταν παίζει με την ομάδα του, τη Λίβερπουλ, επειδή εκεί ο Τζέραρντ είναι μέρος ενός ορθολογικού συστήματος το οποίο κατανοεί και το οποίο έχει ένα πλήθος αλληλοσυνδεδεμένων κινούμενων μονάδων και το οποίο προσδιορίζεται από την ικανότητα να χαλαρώνεις και να στηρίζεσαι στους συμπαίκτες σου. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα και ο καθένας πρέπει να παίζει το ρόλο που του έχει ανατεθεί, που σημαίνει να αντιλαμβάνεται εγκεφαλικά τον εαυτό του στο χώρο, στη θέση που βρίσκεται και να εκμεταλλεύται αυτή τη θέση. Αυτό έδειξε να κατέχει η Κόστα Ρίκα και ας μην είχε σούπερ σταρ ποδοσφαιριστές. Οι παίχτες της ήξεραν ακριβώς τι έκαναν και έπαιξαν με αξιοθαύμαστη περηφάνια κι εμπιστοσύνη στον προπονητή τους.
Ο Πρίτσλι κλείνει το άρθρο του παραθέτοντας τα λόγια ενός θρυλικού προπονητή της Λίβερπουλ (που είναι και η ομάδα του): «Πάνω απ’ όλα, ο κύριος σκοπός στο ποδόσφαιρο είναι ο καθένας να μπορεί να κοντρολάρει την μπάλα και να κάνει τα βασικά. Το ποδόσφαιρο είναι κοντρολάρισμα και πάσα… κοντρόλ και πάσα… διαρκώς». Και ο κύριος καθηγητής προσθέτει: «Αν το κοντρολάρισμα και η πάσα συνδυαστούν με την κίνηση και την ταχύτητα, όταν μετά από κάθε πάσα υπάρχουν δύο το πολύ τρεις επιλογές μπροστά σου, κάποτε η ομάδα θα σκοράρει. Και όποιος βάλει τα περισσότερα γκολ θα κερδίσει. Τόσο απλά».
Από mao
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου