Το αεικίνητο της μούντζας

Πάνω από μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας τα επόμενα τέσσερα χρόνια; Και διακόσια εκατομμύρια ευρώ στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τον Σεπτέμβριο; Εμ δεν είναι κι άσχημα αν προσθέσει κανείς και τα λεφτουδάκια από το πλεόνασμα που μοιράζονται στους άπορους, και την ύφεση στον ρυθμό της ύφεσης, και την ολοένα και σταθερότερη σταθερότητα που προσφέρεται αφειδώς. Σε αντίθεση με...

την περιπέτεια.

Και μόνο οι 550.000 θέσεις εργασίας, που προβλέπονται στο νέο Εθνικό Αναπτυξιακό Πρότυπο του Σαμαρά, θα έφταναν, εδώ που τα λέμε, όχι απλώς για να τον ψηφίσουμε με τα δυο χέρια, αλλά και για να του κάνουμε άγαλμα. Αν βάλετε και τα υπόλοιπα, δικαιούται ο Σαμαράς όχι απλώς να είναι απλώς ένας απλός πρωθυπουργός, αλλά ένας πρωθυπουργός που γράφει κατά κάποιο τρόπο ιστορία. Εδώ και τώρα και μπροστά στα έκθαμβα μάτια του Κεδίκογλου, της Μισέλ και του έθνους.

Όλα αυτά είναι πολύ ωραία, έως συγκινητικά, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: Σε τρεις μέρες έχουμε εκλογές. Κι αν οι άφρονες δεν τον ψηφίσουν; Αν διαλέξουν -είναι και άνοιξη που ανάβουν τα αίματα- την περιπέτεια αντί της σταθερότητας; Αν αψηφήσουν τις προειδοποιήσεις του και αντί για το εθνικό πρότυπο επιλέξουν το αντεθνικό; Τι γίνεται τότε; Πού θα πάνε τα εκατομμύρια και τόσες θέσεις εργασίας; Και -ακόμα χειρότερο- πού θα πάνε ο Σαμαράς, ο Στουρνάρας, ο Βενιζέλος, ο Άδωνις και οι άλλοι στυλοβάτες του εθνικού προτύπου;

Οι ανήσυχες σκέψεις ήρθαν ασφαλώς στο νου όλων όσοι παρακολούθησαν την έξοχη παρουσίαση του Εθνικού Αναπτυξιακού Προτύπου από τον πρωθυπουργό. Όλων όσοι απόλαυσαν την αυτοπεποίθηση με την οποία εξήγγειλε τις θέσεις εργασίας και τα συναφή. Και πείστηκαν όλοι οριστικά και αμετάκλητα ότι: Μπορεί να είναι γκρίζος και πληκτικός μέχρι ύπνου σε ό,τι λέει ο Σαμαράς. Μπορεί να είναι στη φύση του άλλα να λέει κι άλλα να κάνει. Αλλά δικαιούται έπαινο για ένα τουλάχιστον πράγμα: Έβαλε στη σακαράκα του παλαιοκομματισμού τέτοιο κινητήρα, ώστε να τρέχει με χίλια.

Ο τύπος είναι πεισμένος παλαιοκομματικός. Το απολαμβάνει να στέκεται στο βήμα κορδωμένος, ατσαλάκωτος, και να λέει στο πόπολο με το σοβαρότερο των υφών τις πιο απίθανες παπάρες. Μπορεί αυτό εκλογικά να μην αποδίδει, αλλά αποδίδει ενεργειακά. Είναι άλμα προς το αεικίνητο της μούντζας...

Καρτερός Θανάσης από avgi