Οι «αριστεροί» αρθρογράφοι τα έχουν χαμένα και απλώς αναθεματίζουν τα θύματα…

Είναι να γελά κανείς, αλλά και να οργίζεται με τους «αριστερούς» αρθρογράφους οι οποίοι, στο θέμα της Χρυσής Αυγής, μένουν πεισματικά προσκολλημένοι σε κλισέ τυπικών αφορισμών και αναθεμάτων.
ΟΧΙ μόνο δεν εξηγούν ΤΙΠΟΤΑ γύρω από αυτά τα κοινωνικά φαινόμενα, αλλά το χειρότερο αναθεματίζουν τα εξαθλιωμένα και κατεστραμμένα λαϊκά (κυρίως μικροαστικά) στρώματα που ψήφισαν Χρυσή Αυγή.
Το χειρότερο:
Αφορίζουν αυτά τα λαϊκά στρώματα, δίχως να θίγουν στο ελάχιστο της ευθύνες της «αριστεράς» γι αυτήν την ανάπτυξη και τροφοδοσία τέτοιων φαινομένων…

Φταίει ο καπιταλισμός ΓΕΝΙΚΑ και η...

«αριστερά» αθωώνεται: Βασική συνιστώσα εκκόλαψης και γιγάντωσης τέτοιων φασιστικών φαινομένων.

Γιατί, τέτοιου είδους ψυχωτικά φαινόμενα δεν αποτελούν μόνο το υποπροϊόν της σήψης του συστήματος, αλλά και υποπροϊόν της ΣΗΨΗΣ των «αριστερών» πολιτικών υποκειμένων, του εκφυλισμού και της καθεστωτικής ενσωμάτωσης της «αριστεράς»…

Αυτή η «συνάρτηση» των μεγάλων και ιστορικών ευθυνών της «αριστεράς» εξαφανίζεται από τους «αριστερούς» αρθρογράφους…

Έτσι μένουν στους αφηρημένους αναθεματισμούς του καπιταλισμού και στους «συγκεκριμένους» αφορισμούς των εξαθλιωμένων θυμάτων που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή…

Αποκαλυπτικό είναι το σημερινό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου:

Άνθρωπέ μου, είσαι ναζί;

Μια πιο εκλεπτυσμένη, πολιτικά, εκδοχή των «αναλύσεων» …ουρλιαχτών της Κανέλλη…

Μια «ανάλυση» σταλινικής τυπολατρίας και τελεσιγραφικής σκέψης που αγνοεί παντελώς τη μαρξιστική διαλεκτική γύρω από το πώς αναπτύσσονται τα φασιστικά φαινόμενα.

Για να μην κουραζόμαστε θα παραπέμπαμε το φίλο Νίκο, σε ένα μόνο μεγαλοφυές έργο του Τρότσκι που αναλύει αυτά τα φαινόμενα: «Πού Βαδίζει η Γαλλία».

Εδώ απλώς να διατυπώσουμε μια αλφαβητική αλήθεια της διαλεκτικής:

«Η δημοκρατία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απλή πολιτική μορφή. Οι μικροαστοί δεν σκοτίζονται για το τσόφλι του καρυδιού, αλλά για τον καρπό που είναι μέσα.

Ζητάνε να σωθούν από τη δυστυχία και καταστροφή. Αν η δημοκρατία αποδειχτεί ανίκανη να τους σώσει, τότε στο διάβολο ας πάει και η δημοκρατία. Να πώς συλλογίζεται και πώς αισθάνεται κάθε μικροαστός…».

Αν, λοιπόν, σήμερα το καθεστώς μέσα στο οποίο ζουν σπαρακτικά οι μικροαστικές, αλλά και εργατικές μάζες, ΟΧΙ μόνο δεν μπορεί να τις σώσει, αλλά τις καταστρέφει και τις εξαθλιώνει, τότε στο «διάβολο ας πάει» αυτό το καθεστώς, όποιο «δημοκρατικό» ντεκόρ και ονομασία κι αν έχει…

Ο κατεστραμμένος και καθημερινά δολοφονημένος δεν νοιάζεται αν η Χρυσή Αυγή είναι «ναζιστές»…

Πολύ περισσότερο δεν είναι σε θέση να «αναλύσει» το τι είναι Χρυσή Αυγή: Σε ένα κοινωνικό γίγνεσθαι μαζικής καταστροφής και εξαθλίωσης των λαϊκών μαζών, που συσσωρεύει ΟΡΓΗ και ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, δίχως καμία αχτίδα φωτός, τα λόγια και οι αναλύσεις δεν μετράνε, πολύ περισσότερο τα αναθέματα και οι αφορισμοί τα οποία εξοργίζουν τα θύματα.

Όταν, συνεπώς, μέσα σ’ αυτή την ασφυξία οι λαϊκές μάζες δεν βλέπουν, ΠΡΑΚΤΙΚΑ (όχι στα λόγια) κανένα παράθυρο ανοικτό από Αριστερά, αντίθετα βλέπουν μια «αριστερά» που είναι σύμμαχος του καθεστώτος που τις καταστρέφει, που δεν απαντά σε κανένα καυτό και εφιαλτικό πρόβλημα και από πάνω τις αφορίζει και στιγματίζει, ΤΟΤΕ ένα μεγάλο μέρος αυτής της λαϊκής απελπισίας και οργής οργανώνεται από την ακροδεξιά και φασιστική δημαγωγία και πρακτική…

Αυτή τη μαρξιστική διαλεκτική ο Μπογιόπουλος την πετάει στα σκουπίδια και απλώς εγκαλεί τα θύματα που ψήφισαν Χρυσή Αυγή: Δηλαδή τα φανατίζει υπέρ της Χρυσής Αυγής (όσοι τον διαβάσουν).

Ο ΣΤΑΘΗΣ, στο σημερινό του άρθρο προσεγγίζει το ίδιο πρόβλημα πιο διαλεκτικά: Ίσως τον βοηθάνε τα οξυμένα αισθητικά του αντανακλαστικά…

Διακρίνει και κάποιες ευθύνες της «αριστεράς»: Την κακή «διαχείριση» των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα οι λαϊκές μάζες, σχετικά με το λαθρομεταναστευτικό…

Το άρθρο του ΣΤΑΘΗ:

H φούσκα και το βόλι

Ωστόσο και οι προβληματισμοί του φίλου Στάθη είναι αποσπασματικοί και …επιλεκτικοί. Κινούνται στον ίδιο άξονα αποκρυστάλλωσης που κινείται το σύνολο της «αριστεράς»…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Το άρθρο αυτό περιορίζεται ΜΟΝΟ στη διαλεκτική ανάπτυξης και τροφοδοσίας τέτοιων φασιστικών φαινομένων και ΟΧΙ στο ΦΑΣΙΣΜΟ, σαν πολιτικό καθεστώς.

Αυτό το έχουμε αναλύσει σε πολλά άλλα κείμενα. Απλώς εδώ να υπογραμμίσουμε ότι το ΦΑΣΙΣΜΟ, σαν καθεστώς, τον ζούμε στο πρόσωπο του 4ου Ράιχ και της εγχώριας κυβερνητικής «συμμορίας».

Εδώ περιοριζόμαστε στα φασιστικά φαινόμενα τα οποία αποτελούν εκφάνσεις και «κεφαλές» της πολυεδρικότητας του νεοταξικού ΦΑΣΙΣΜΟΥ.

Στο άρθρο «Μαρινάκης και Χρυσή Αυγή» τα κάνουμε πιο λιανά…

Από resaltomag, μοντάζ Γρέκι