Πασοκόσποροι

Το σύστημα ανάχωμα-εκλογές για άλλη μια φορά δούλεψε στην εντέλεια. Ξέρουν όλοι οι δραστήριοι πολιτικάντηδες ότι οι εκλογές είναι το όπλο που δίνεις στο πόπολο που μόνο έναν στόχο βρίσκει: Το ίδιο το κεφάλι του. Το πόπολο αυτή την φορά όχι μόνο βρήκε στόχο αλλά τίναξε τα μυαλά του στον αέρα δίνοντας αβάντα σε όλους τους σωτήρες για τους επόμενους μήνες να ξεσκαρτάρουν τα χρησιμοποιημένα αποκόμματα τύπου ΔΗΜΑΡ, να βάλουν στο παιχνίδι νέα αποκόμματα τύπου Ποταμιού, να ενισχύσουν τον τρόμο με την άνοδο των φασιστών της Χ.Α και του ΛΑΟΣ και το βασικότερο να διαχειριστεί το παιχνίδι του Συντάγματος και του εκλογικού συστήματος...

το ένα και μοναδικό κόμμα που ποτέ δεν πεθαίνει: Το ΠΑΣΟΚ.

 Κάτω από όποια πέτρα πολιτική και να σηκώσεις ένα ΠΑΣΟΚ θα βρεις από κάτω. Τι μετράνε τα κουκιά οι δήθεν χαμένοι και οι κερδισμένοι; Ας πάρουν τα ποσοστά του σοσιαληστρικού κινήματος που είχε στην παντοδυναμία του και εκεί είναι όλα τα κουκιά μοιρασμένα σε Σύριζα, σε κεντροαριστερούς, σε νοικοκυραίους ΝΔδημοκράτες, σε χρυσαυγήτες, σε κόμματα κυνηγών και αγροτών. Ένα κόμμα διασπασμένο σε μικρότερα, τέλεια σχεδιασμένο για κυβερνητικούς συνασπισμούς που έρχονται με φόρα και με έναν κοινό σκοπό: Συνεργασία για την εθνική σταθερότητα. Βγάζουμε το «εθνική» και βάζουμε πολιτική γιατί αυτό θέλουν να πουν οι πατριδοκάπηλοι.

Δεν είναι τυχαίο ότι δύο μίλησαν για το πώς πρέπει να χειριστούν στρατηγικά τα αποτελέσματα των εκλογών. Πρώτος ο Βενιζέλος ανοίγοντας πόρτα εισόδου ξανά σε «αντάρτες» και δεύτερος ο Παπανδρέου που ανοίγει την πόρτα συνεργασίας σε Σύριζα και Ποτάμι. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο Τσίπρας στις πρώτες μετεκλογικές δηλώσεις δεν μίλησε για την αντισυνταγματικότητα και εθνική προδοσία των υπογεγραμμένων Μνημονίων, αλλά ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται, βάση ποσοστού, να διαχειρίζεται τα όσα διατάσσουν τα Μνημόνια. Τέλος ο όρος «Αντιμνημονιακός» για το Σύριζα. Το κατάπιε το χαπάκι το ηλίθιο πόπολο, τώρα το θέμα είναι ποιος θα διαχειρίζεται το Μνημόνιο. «Αριστερός» ή δεξιός.

Ο αχυράνθρωπος Σαμαράς κλείνει το δεύτερο έτος ως πρωθυπουργεύων κινούμενος από τα σχοινιά του ΠΑΣΟΚ και έχοντας το σίγουρο ότι με αντιπολίτευση ένα πασοκικό Σύριζα, ένα ΚΚΕ που ανοίγει σαμπάνιες για το κατάπτυστο 6,08% ( από το 8,5% που είχε το 2009), το πόπολο θα έχει την ελπίδα για την «ανατροπή» που μόνο μέσω ψήφου θα την πραγματοποιήσει. Το ΠΑΣΟΚ δεν ανατρέπεται. Μεταμορφώνεται, ελίσσεται, διασπάται αλλά είναι πάντα εδώ, ενωμένο, δυνατό.

Ο Έλληνας παραμένει λαοπλανημένος από την εποχή του Ανδρέα. Επιμένει να λαοπλανεύεται και πιστεύει αυτό που κάποτε του φώναζε ο μεγάλος σοσιαληστής ηγέτης ότι ήρθε στην εξουσία για να γκρεμίσει τα φαντάσματα της Δεξιάς. Κατάφερε να κατεβάζει τον λαό όχι για να γκρεμίζει την εξουσία αλλά για να χειροκροτεί την εξουσία. Δεν εξηγείται αλλιώς 1,500,000 άνεργοι Έλληνες βγήκαν από το σπίτι τους Κυριακή συντονισμένα όχι για να γκρεμίσουν το σύστημα αλλά να ενισχύσουν το σύστημα της καταστροφής τους με την ίδια τους την ψήφο.

Πέρα όμως από την αναμενόμενη θλίψη των αποτελεσμάτων, το δημοκρατικό σύστημα των 42 κομμάτων που συμμετείχαν στο έγκλημα των εκλογών, έφερε αυτό που δεν έφερε κανένα αντιδημοκρατικό πολίτευμα: Να χάσει η Ελλάδα δημοκρατικά την Ξάνθη και την Ροδόπη. Να βάλει με το δικαίωμα της ψήφου ένα Τουρκικό κόμμα να μπει θριαμβευτικά εκεί που δεν μπήκε θριαμβευτικά ο τουρκικός στρατός. Να βάλει σε συζήτηση στο τραπέζι τον αδιανόητο όρο «μειονοτικός» και το καταπληκτικότερο να ακούει από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ως σχολιασμό επί του θέματος: «Όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουν τα ίδια πολιτικά δικαιώματα. Σεβόμαστε το διεθνές δίκαιο και τις ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λωζάνης».

Με σεβασμό μάς άλωσαν και με συνθήκες μάς ρύθμισαν. Από την ψήφο, με την ψήφο, για την ψήφο ο σεβασμός στα αδιαπραγμάτευτα δηλώθηκε ως ΑΚΥΡΟΣ στην καταμέτρηση των ψευτοδελτίων.-

Του Γιάννη Λαζάρου