Αρκεί να μην είσαι ηλίθιος...

«Βγήκαμε στις αγορές» και τα media του συ­στήματος έχουν αποφανθεί: «Σωθήκαμε». Πέρα από τους υποβολείς όμως της εικονικής πραγ­ματικότητας, υπάρχει και η πραγματικότητα αυ­τή καθεαυτήν, όπως περιγράφεται από την πλέ­ον αντικειμενική γλώσσα: τη γλώσσα των αριθ­μών. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους επαγγελματίες της χειραγώγησης και ας διαβάσουμε κάποιους αριθμούς. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το Ακα­θάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας ήταν:...

2013: 182,05 δισ. ευρώ.

2012: 193,34 δισ. ευρώ.

2011: 208,53 δισ. ευρώ.

2010: 222,15 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα πάντα με την ΕΛΣΤΑΤ, την ίδια περί­οδο το Δημόσιο Χρέος διαμορφώθηκε ως εξής:

2013: 318,7 δισ. ευρώ.

2012: 303,9 δισ. ευρώ.

2011: 355,1 δισ. ευρώ.

2010: 329,5 δισ. ευρώ.

Ενδιαφέρον έχουν επίσης οι αριθμοί (της ΕΛ­ΣΤΑΤ πάντα) που περιγράφουν τον λόγο του χρέ­ους ως προς το ΑΕΠ:

2013: Το χρέος ήταν στο 175,1% του ΑΕΠ.

2012: Το χρέος ήταν στο 157,2% του ΑΕΠ.

2011: Το χρέος ήταν στο 170,3% του ΑΕΠ.

2010: το χρέος ήταν στο 148,3% του ΑΕΠ.

Συμπέρασμα: Η πολιτική για την οποία καλού­μαστε από τους ντερμπεντέρηδες της δημοσι­ογραφίας να πανηγυρίσουμε, κατέγραψε μέ­σα σε μια τετραετία απώλειες 40 δισ. στο ΑΕΠ της χώρας.

Αυτή λοιπόν τη στιγμή της επιτυχίας των συνεταίρων Σαμαρά - Βενιζέλου η χώρα συ­νεχίζει να φεσώνεται άγρια στις αγορές έχοντας συσσωρεύσει ένα - αδύνατον να εξυπηρετηθεί - χρέος που έχει εκτιναχθεί (τέλος 2013) στο αστρονομικό ποσό των 318,7 δισ. ευρώ ή στο 175,1% του ΑΕΠ.

Δεν πρέπει να είναι κανείς μαθηματικός ή οι­κονομολόγος για να διαπιστώσει τα ψέματα και τους ψεύτες: Αρκεί να μην είναι ηλίθιος και να μπορεί να κάνει τους λογαριασμούς που αφο­ρούν τη ζωή του. Αν σε αυτούς τους ατομικούς / οικογενειακούς λογαριασμούς συνυπολογί­σουμε τον ευρύτερο κοινωνικό λογαριασμό που διαμορφώνουν η ανεργία, ειδικότερα η ανεργία των νέων, η διάλυση του συστήματος υγείας και παιδείας, το ξεπούλημα της περιουσίας και των πόρων της χώρας, τότε τα πράγματα ξεκαθαρί­ζουν: Δεν σωθήκαμε, αλλά «φουντάραμε». Όσο κι αν κάποιοι ντερμπεντέρηδες διαφωνούν...

Δημήτρης Μηλάκας από το Ποντίκι