Μικρός σταθμός σε μεγάλο τούνελ

H πολυπόθητη έξοδος της Ελλάδας στις αγορές αντιμετωπίστηκε με θετικό τρόπο από τα ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που επηρεάζουν μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινής γνώμης. Η υπερκάλυψη του ποσού και η μεγάλη ζήτηση που παρατηρήθηκε έδωσε την ευκαιρία για θριαμβευτικές ανακοινώσεις και πανηγυρισμούς από την κυβέρνηση, τους εταίρους της και όσους συνεχίζουν να πιστεύουν στο μνημόνιο, το οποίο άλλαξε προς το χειρότερο τις ζωές της συντριπτικής πλειονότητας των...

ανθρώπων στην Ελλάδα.

Ανεξάρτητα από συμπάθειες και αντιπάθειες, θα πρέπει να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους. Η έξοδος στις αγορές, την οποία ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι έπρεπε να γίνει πριν από δύο χρόνια -όταν δηλαδή τα επιτόκια λογικά θα ήταν στα ύψη- δεν σημαίνει το τέλος του ελληνικού προγράμματος και την αποχώρηση της τρόικας. Αντίθετα, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ μας προσγείωσε την Πέμπτη στην ετήσια σύνοδο του Ταμείου, λέγοντας ότι πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά για να αποδεσμευθεί η Ελλάδα από τα δεσμά των δανειστών.

Η επικεφαλής του Ταμείου τοποθετήθηκε επίσης επί ενός ερωτήματος, που βασανίζει και απασχολεί πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αφορά το κούρεμα του ελληνικού χρέους, μια πρόταση την οποία είχε απορρίψει ο τότε πρωθυπουργός, χωρίς καν να διαβουλευθεί προηγουμένως με τους Ευρωπαίους. Και όσα λέγονται από το περιβάλλον του είναι παραμύθια για παιδιά.

Παρά το γεγονός ότι η υπόθεση του κουρέματος αποτελεί πλέον θέμα με το οποίο θα ασχοληθεί η ιστορία, πολλά στοιχεία είναι και σήμερα προσβάσιμα για να μπορέσει όποιος τα διαθέτει να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Χωρίς το κούρεμα του χρέους, στην αρχή του ελληνικού προγράμματος, δεν θα επιτευχθεί ποτέ βιωσιμότητα. Εάν δε η αναδιάρθρωση προηγείτο του μνημονίου, όπως ζητούσε ο Ντομινίκ Στρος Καν, και λιγότερα δανεικά θα χρειαζόταν η χώρα και τολμώ να υποστηρίξω ότι σήμερα θα είχαμε εξέλθει της κρίσης.

Η έξοδος στις αγορές είναι όντως ένας σταθμός για τη μνημονιακή Ελλάδα. Αλλά η κίνηση αυτή από μόνη της δεν προσφέρει τίποτε στους πολίτες. Οι ζωές τους δεν θα αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη, αντίθετα για ένα μεγάλο διάστημα θα συνεχίσουν να υποφέρουν και οι νέοι να μην έχουν μέλλον...

ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ από το ΕΘΝΟΣ