Τώρα, λοιπόν, που βρήκαμε ποιος δημιουργούσε τελικά το πρόβλημα στα υπόλοιπα εθνικά μας θέματα και καταφέραμε επιτέλους, έστω με καθυστερήσεις δεκαετιών, να τα λύσουμε, λέω μήπως ήρθε η ώρα ν’ αρχίσουμε σιγά-σιγά να διευθετούμε και το τελευταίο εθνικό θέμα που μας απέμεινε και παραμένει σε εκκρεμότητα: Το «Ευρωπαϊκό». Είναι που είναι κάπως επίκαιρο λόγω ευρωεκλογών, συνδέεται και με την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας που, όσο να πεις, εντελώς δευτερεύον εθνικό θέμα δεν τη λες. Οπότε; Ε, ας μην το καθυστερήσουμε άλλο, να χρονίσει και αυτό σαν τα άλλα…
Είπα «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας»; Το είπα;;; Πιπέρι στο στόμα! Είναι εθνικά επιζήμιο να εκστομίζονται ασυλλόγιστα τόσο επιπόλαιες κουβέντες τέτοιες μέρες. Δεν παίζουμε...
Είπα «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας»; Το είπα;;; Πιπέρι στο στόμα! Είναι εθνικά επιζήμιο να εκστομίζονται ασυλλόγιστα τόσο επιπόλαιες κουβέντες τέτοιες μέρες. Δεν παίζουμε...
με τα εθνικά θέματα. Τελεία και παύλα. Πόσο μάλλον για μικροκομματικές κι εκλογικές σκοπιμότητες. Ακούς εκεί «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας»… Φτου κακά! Και μάλιστα όταν έχουμε την ανέλπιστη τύχη να μας κυβερνάει μια κυβέρνηση ειλικρινούς και αυθεντικής εθνικής ευαισθησίας που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της!
Έχουμε, λοιπόν, και λέμε: Προτείνω ν’ ακολουθήσουμε και στο «Ευρωπαϊκό» την ίδια ακριβώς τακτική που ακολουθήσαμε με τα υπόλοιπα εθνικά θέματα. (Διότι, ως γνωστόν, τακτική που αποδίδει δεν την αλλάζεις.) Εννοώ, δηλαδή, και στο Ευρωπαϊκό να μην κάνουμε τίποτε το διαφορετικό απ’ ό,τι κάναμε μέχρι σήμερα με όλα τα υπόλοιπα. Να πάμε ωραία-ωραία στην κάλπη, να ψηφίσουμε στις Ευρωεκλογές την ερίτιμον κυρία Μέρκελ, χωρίς να λησμονούμε με χαρακτηριστική ελληνική αγνωμοσύνη ότι η γλυκύτατη αυτή κυρία, μας στήριξε με αυταπάρνηση και χαρακτηριστικό τευτονικό φιλελληνισμό, εξ ου και μας έπηξε στο Ευρώ μέχρι το λαιμό. Και να της δείξουμε τα συναισθήματά μας, όπως προβλέπει το Μνημόνιο επιβάλλουν οι καλοί τρόποι και υπαγορεύει η παροιμιώδης εθνική μας αναξιοπρέπεια.
Ψήφος στη Μέρκελ είναι ψήφος εθνικής ευθύνης! Στο παραβάν θα έχουμε την ιστορική εθνική ευκαιρία να χορέψουμε όλοι πιασμένοι χέρι-χέρι το χορό του Ζαλόγγου. Άστε που θα πουλήσουμε έτσι την αυτοκτονία μας για φτηνό φολκλόρ στους τουρίστες ενόψει του καλοκαιριού, δελεάζοντας έτσι την ανάπτυξη. Θα μας θαυμάσει από μακριά η υφήλιος για τελευταία φορά αλλά αυτή τη φορά για πάντα. Θα μας απολαύσουν από κοντά και τα μέλη της εν Ελλάδι Task Force με τους λακέδες τους, Σαμαρά-Βενιζέλο και Κόμπανι, οι οποίοι έχουν αναλάβει το παγκοσμίου φήμης γερμανικό after sales service στη χώρα μας για όλα τα προϊόντα, δεν σπάει-δεν χαλάει, από τσιμπιδάκια μέχρι αξονικούς τομογράφους, συστήματα Υγείας διάφορα, κάθε λογής φέρετρα νέας τεχνολογίας, ως και υποβρύχια.
Υ.Γ. Με τον τρόπο που σας προτείνω να λύσουμε το «Ευρωπαϊκό», θα λύσουμε ταυτοχρόνως και το μεγάλο εθνικό θέμα της Κύπρου. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Στο κάτω-κάτω, τα περισσότερα βήματα στο Κυπριακό έχουν ήδη γίνει, κι έχουμε ήδη έτοιμη μια ισχυρή βάση για να πατήσουμε: Αναφέρομαι στην παρακαταθήκη της εθνικά απόλυτα υπερήφανης στάσης που έχουν κρατήσει όλα αυτά τα τελευταία χρόνια οι καλές κι εθνικά ευαίσθητες κυβερνήσεις μας, ειδικά η τελευταία στα προβλήματα της Μεγαλονήσου! Ε; Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, και αυτό το πρόβλημα έχει πια ωριμάσει για τα καλά, και θα είναι σχετικά εύκολο να λυθεί στο άψε-σβήσε.
(Στη στραβή, υπάρχει πάντα για να μας συνδράμει στο Κυπριακό ο υποδειγματικός Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών ο οποίος επιτέλους δεν κρύβει ότι έχει γράψει στα παλιά του τα παπούτσια όλα τα ψηφίσματα του Οργανισμού, ώστε να ενθαρρύνει τους εξαιρετικούς κ.κ. Αναστασιάδη κι Έρογλου στις μεταξύ τους συζητήσεις, όσην ώρα παραμένουν τα Τουρκικά στρατεύματα στο νησί.)
Θα μπορούμε να υπολογίζουμε πάντα απροβλημάτιστα στη γνωστή, έμπρακτη και αποδεδειγμένα αφειδώλευτη αλληλεγγύη των εταίρων μας που μόλις πρόσφατα πιστοποιήθηκε μ’ ένα ψιλοκουρεματάκι στις καταθέσεις και μπόνους ένα Μνημόνιο κι εκεί για να μην μείνουν παραπονεμένοι, αν θυμάστε…
Στην πολύ απίθανη περίπτωση που στραβώσει το σύμπαν, γυρίσει ο κόσμος ανάποδα και σπάσουν όλοι οι διάβολοι τα πόδια τους, να μην ξεχνάμε ότι αφενός συνηθίσαμε πια πέντε χρόνια τώρα στον ανάποδο κόσμο, αφετέρου, ειδικά για τα εθνικά θέματα, έχουμε για υπουργό Εξωτερικών τον Βενιζέλο.
by Sotos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου