Για 7.000 ρε Γιάννη;

Του Κώστα Βαξεβάνη

Φίλε Γιάννη,

Μόλις έμαθα πως έκανες τελικά μήνυση. Έγινες ένας από αυτούς που επέλεξε να κάνει μήνυση και ταυτόχρονα ένας απ αυτούς που δεν επέλεξενα υπερασπιστεί την αθωότητά σου. Μέρες πριν βγει το περιοδικό τηλεφωνείς σε πολιτικούς για να πεις πως σε χτυπάνε επιχειρηματίες, σε επιχειρηματίες για να πεις πως κάποιοι σε χτυπάνε πολιτικά και σε δημοσιογράφους για να πεις να μην δημοσιεύσουν τίποτα από αυτά που έχουν....

αποκαλυφθεί για σένα.

Μόνο εμένα δεν πήρες Γιάννη για να πεις αυτό που περίμενα να ακούσω «Κώστα δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά που λένε οι εισαγγελείς, δεν είμαι τόσο ξεφτύλας ώστε να πουλάω σε επιχειρηματίες το κοινοβουλευτικό μου έργο για να πάρω ένα εφταχίλιαρο». Θα με έκανες να νοιώσω καλύτερα κι ας έλεγες ψέματα. Όμως δεν είπες τίποτα.

Σου ομολογώ πως ήταν δύσκολο για μένα να βγάλω αυτό το θέμα, όπως ήταν δύσκολο να βγάλω θέματα για συναδέλφους που κάποτε δουλέψαμε μαζί, σπάσαμε πλάκα, αγχωθήκαμε, κοντέψαμε να πάθουμε καρδιακό για να βγάλουμε τη δουλειά. Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο να βάζω ως «υποψήφιο λαμόγιο» οποιονδήποτε από αυτούς που κάποτε ψάχναμε μαζί για λαμόγια, είχαμε κοινή γλώσσα αυτή της δημοσιογραφίας και νιώθαμε την ίδια έκπληξη μπροστά στο θράσος που είχαν πολλοί να μην απαντάνε καν σε όσα τους βάραιναν ως κατηγορίες.

Βρέθηκες ξαφνικά σε αυτή τη θέση, Γιάννη. Οι εισαγγελείς σε κατηγορούν ότι ήσουνα στο pay roll ενός προφυλακισμένου επιχειρηματία, έκανες στη Βουλή Ερωτήσεις για να τον εξυπηρετήσεις και κάποιος σου έφερνε για αντάλλαγμα 7.000 χιλιάρικα για να βγάλεις το …μεροκάματο. Τίποτα από αυτά δεν πίστευα. Δεν ήθελα να πιστέψω. Δεν σε πίστωνα μόνο με το γνωστό τεκμήριο της αθωότητας, αλλά και με την διάθεσή μου να μην έχει κάνει κάτι τέτοιο ένας άνθρωπος που δουλέψαμε και ζήσαμε καταστάσεις μαζί. Δεν με συνέφερε, Γιάννη αν το θες. Δεν είναι εύκολο να γκρεμίζεις ξαφνικά την εικόνα που έχεις για ανθρώπους. Γκρεμίζεις και ένα δικό σου κομμάτι.

Τα στοιχεία στη δικογραφία ήταν σοβαρά. Βρέθηκαν χειρόγραφα του Πάλλη τα οποία σε ενοχοποιούν, κατέθεσε ο άνθρωπος που φέρεται να σου έφερνε τα λεφτά και η Ερώτηση που κατέθεσες υπέρ του Πάλλη, όπως υποστηρίζουν οι εισαγγελείς, είχε σταλεί από το γραφείο σου στη ΝΔ, με φαξ στον φερόμενο ως «εργοδότη». Πάλι τίποτα δεν πίστεψα. Ούτε τώρα θέλω να πιστέψω. Έλεγα «θα πάρεις τηλέφωνο», όπως πρέπει να κάνει ένας πολιτικός που είναι υπό έλεγχο πάντα, όπως κάνει ένας δημοσιογράφος που γνωρίζει πως αυτό είναι το σωστό και κυρίως όπως κάνει ένας φίλος που νιώθει την ανάγκη να δώσει εξηγήσεις γιατί έχει ξεφτιλιστεί. Δεν το έκανες.

Δίπλα σε όλα τα στοιχεία της δικογραφίας, ήρθε ένα ακόμη. Η δικογραφία αντί να πάει στη Βουλή για να καταφέρεις να αποδείξεις την αθωότητά σου, κρύφτηκε επί μήνες στα συρτάρια του υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου. Δύο μέρες αφότου τυπώθηκε το περιοδικό και αφού γνώριζε το δημοσίευμα, έστειλε πίσω τη δικογραφία στον Άρειο Πάγο, κατά παράβαση του κανονισμού της Βουλής, αντί να την πάει στην Ολομέλεια.

Φίλε Γιάννη, δεν έκανες τίποτα από όλα αυτά που έπρεπε να κάνεις ως πολιτικός, δημοσιογράφος και φίλος. Επέλεξες να κάνεις αυτό που εντείνει τις υποψίες, πιστεύοντας ίσως πως αφού απέδωσε η προσπάθειά σου να μην δημοσιευτεί ευρέως το θέμα, όλα είναι καλά. Δεν είναι συμπεριφορά αθώου αυτή, φίλε Γιάννη. Δεν ξέρω πώς μπορείς και συνεχίζεις να λειτουργείς με μια τέτοια ρετσινιά. Πώς την αντέχεις. Δεν σε ενοχλεί που ο άλλος θα σε βλέπει στην τηλεόραση και θα σκουντάει το διπλανό του λέγοντας «ο εφτάχιλιαρικας»; Δεν σε ενοχλεί που υπάρχουν άνθρωποι, ψηφοφόροι σου, ακόμη κι εγώ, που περιμένουμε μια απάντησή σου, όχι μόνο γιατί οφείλεις να τη δώσεις, αλλά γιατί το έχουν ανάγκη οι ίδιοι για να σε βγάλουν ως βάρος από τη δικιά τους συνείδηση; Δεν σε ενοχλούν όλα αυτά, ρε Γιάννη;

Είσαι αλήθεια ικανοποιημένος λέγοντας σε όποιον σε ρωτά πως μου έκανες μήνυση, πως είμαι καθοδηγούμενος από συμφέροντα και πως θέλω να σε καταστρέψω πολιτικά; Δεν αναρωτιέσαι τι λένε αυτοί που δεν σε ρωτάνε καθόλου; Που κουνάνε το κεφάλι δήθεν με κατανόηση, αλλά μέσα τους λένε «για εφτά χιλιάρικα ρε γαμώτο»;

Περιμένω ακόμη ωστόσο την απάντησή σου. Δεν πρόκειται για προσμονή δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Μόνο για να μπορώ να πω στον εαυτό μου «να, δεν ξεφτιλίστηκε για 7.000 γαμώτο!».

Από το koutipandoras