Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε τίποτα εναντίον των σκισμένων τζιν και κυρίως με ό,τι αυτά αντιπροσωπεύουν. Ίσα ίσα που είναι μάλλον ειλικρινέστερα από τα καλοσιδερωμένα κοστούμια, που στην πολιτική και στις business αποτελούν περισσότερο στολή εργασίας, παρά τρόπο έκφρασης. Πάντως, δεν αφήνουμε τη συμπάθειά μας για τα φθαρμένα τζιν να επηρεάσει και την πολιτική μας κρίση. Για την ακρίβεια, θεωρούμε πως η κριτική στο φαίνεσθαι είναι όχι μόνον άτοπη, αλλά και παντελώς...
εκτός θέματος. Όχι γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η εμφάνιση παίζει ρόλο ακόμα και στην πολιτική, ασφαλώς και παίζει. Όμως είναι κάπως εύκολο και φθηνό το να προβάλλεται ως απόδειξη πολιτικής διαφοροποίησης.
Πάμε τώρα και στην είδηση που έχει κάνει ήδη το γύρο του διαδικτύου. Ο Σταύρος Θεοδωράκης βρέθηκε στην Χαλκίδα και μίλησε στους πολίτες. Εκεί, μια γυναίκα του επισήμανε ότι «με τα σκισμένα τζιν δεν λύνονται τα προβλήματα», για να πάρει την απάντηση «με Μερσεντές λύνονται; Την άλλη φορά θα έρθω με κοστούμι». Η είδηση αυτή παίζει παντού. Θες δε θες θα πέσεις πάνω της. Αντιθέτως, είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια άλλη απάντηση του Σταύρου Θεοδωράκη σε ένα άλλο, πιο σημαντικό ερώτημα που αφορούσε τη διαπλοκή και την οικογενειοκρατία στην Ελλάδα.
Καταλαβαίνει κανείς ότι δεν χρειάζεται κανενός είδους εμπάθεια για να κρίνεις έναν νέο πολιτικό από αυτά που λέει και τις θέσεις του κόμματός του. Μέχρι να μπορεί να κριθεί από το πιθανό έργο του, αυτά που έχουμε να συζητάμε και να μας απασχολούν στο ερώτημα αν αυτό το κάτι διαφορετικό που ψάχνουμε στην πολιτική σκηνή της χώρας είναι ο Θεοδωράκης και όχι οι ενδυματολογικές προτιμήσεις του, οι στυλάτες μηχανές που καβαλάει και η φωτογράφιση με τη γαλότσα μπροστά από αγελάδες!
Πέρα λοιπόν από τα εύκολα τσιτάτα και τις ευφάνταστες απαντήσεις, ένας άλλος πολίτης στην ίδια συνάντηση ρώτησε τον εμπνευστή του Ποταμιού να πει την άποψή του για το γεγονός πως η Ελλάδα είναι: «η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου 5 ονόματα έχουν τα πετρέλαια, τις τράπεζες, τα κανάλια, τις εφημερίδες, τα δημόσια έργα αλλά ακόμη και την εταιρία που κάνει τις εκλογές». Μια ερώτηση που θα έπρεπε να είναι πρώτη σε όποιον στοιχειωδώς καταλαβαίνει τι συμβαίνει τα τελευταία πολλά χρόνια στη χώρα.
«Αυτό
που θέλω να είμαι ξεκάθαρος, πραγματικά έχω κάποιες ελλείψεις, δεν έχω
δυνατότητες να είμαι ανά πάσα στιγμή σε όλα τα θέματα να μελετώ όλα τα
θέματα». Τι έγινε ρε παιδιά; Πότε έγινε Ποταμίσιος κι ο θρυλικός αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού; Γιατί
αν δεν πήδηξε στο βίντεο ο λατρεμένος παράγοντας, τότε ένας
μπαρουτοκαπνισμένος δημοσιογράφος που ζητεί την ψήφο μας και
ευαγγελίζεται το καινούργιο μάς λέει ότι έχει ελλείψεις σε κάποια
θέματα. Σε θέματα διαπλοκής στα οποία μυείται ένας νεοσσός δημοσιογράφος
περίπου την πρώτη εβδομάδα της απασχόλησής του στο επάρατο
δημοσιογραφικό επάγγελμα.
Όμως ο Θεοδωράκης έχει ελλείψεις και είναι ξεκάθαρος ως προς αυτό. Δεν ήταν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο και εδώ δεν χωρούσαν ευφυολογήματα του τύπου «άλλη φορά θα έρθω με κοστούμι». Ασφαλώς και δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά. Ο Θεοδωράκης προσπαθεί να κάνει βγάλει πολιτική υπεραξία από το «δεν έχω ενημερωθεί, δεν είμαι έτοιμος, δεν τα ξέρω όλα» γιατί ελπίζει ότι έτσι, με μια γλυκιά και αθώα άγνοια, θα αποτελέσει την επικοινωνιακή απάντηση στους παλιούς πολιτικούς που «έχουν άποψη για τα πάντα, αλλά μας κατέστρεψαν».
Όμως εδώ πρόκειται για χειρίστου είδους φάουλ και υπεκφυγή και μάλιστα σε ένα τόσο καίριο πρόβλημα στη δομή της ελληνικής οικονομίας. Δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο, δεν ξέρει από την παρουσία του στα media τίποτα εμπειρικό για τις σχέσεις κεφαλαίου και Τύπου, για την οικογενειοκρατία στην Ελλάδα και τη διαπλοκή στην πολιτική. Αντίθετα ήταν έτοιμος να απαντήσει σε ερωτήσεις μόδας, για μπακ πακ, για σκισμένα τζιν και για τους αντιπαθείς κοστουμαρισμένους πολιτικούς.
Όπως έχει γράψει και ένας χρήστης στο τούιτερ: «Αχ κύριε Θεοδωράκη τι υπέροχα που λέτε τα πάντα ίδια με όλους τους άλλους». Ή καλύτερα που δεν τα λέτε!
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος από unfollow
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου