Το βρώμικο ποτάμι

Θα παρατηρήσατε ότι μέχρι σήμερα είχα επιμελώς αποφύγει να στερήσω από τη μνήμη του υπολογιστή μου και του Παγκόσμιου Ιστού κιλομπάιτ για Το Ποτάμι και τις θέσεις του –αν μπορεί κανείς να θεωρήσει ως θέσεις διάφορες φαιδρότητες, κοινότοπες ελαφρότητες και άλλες αντιδραστικές ανοησίες. Μου έφθαναν τα κούκις που βρώμιζαν το φτωχό μου μηχανάκι από τα όσα πολλά συναντούσα να έχουν ήδη γραφεί.

Κάποιες από αυτές τις… «θέσεις» του, ωστόσο, δεν παύουν να είναι πολύ επικίνδυνες για τη δημοκρατία. Εξαιρετικά ανάμεσα στο συνονθύλευμα...

των υπολοίπων εκείνη η πολλαπλώς επικίνδυνη, που υποστηρίζει την διεξαγωγή των εθνικών εκλογών αυστηρά στο τέλος της τετραετίας, με το αιτιολογικό ότι τάχα οι πρόωρες κάλπες ευνοούν το μαύρο χρήμα. Δεν την κάνει λιγότερο επικίνδυνη το τσουβάλιασμα της μες την όλη γελοιότητα.

Μια τέτοια δαιμονοποίηση των πρόωρων εκλογών είναι τουλάχιστον προκλητική, με την αδιαφορία που επιδεικνύει απέναντι στο ενδεχόμενο η διακοπή της κυβερνητικής θητείας να ευνοεί τα λαϊκά συμφέροντα. Το ενδεχόμενο οι πρόωρες εκλογές να ευνοούν τα λαϊκά συμφέροντα, επαναλαμβάνω κι επιμένω, το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι από μόνο του αρκετό για να αποδαιμονοποιήσει τις πρόωρες εκλογές; Υπό όρους, δεν λέω –εντάξει, για να μην του βγάλουμε τα μάτια, με εκλογές κάθε τρεις και λίγο… Πάντως, έστω υπό όρους, δεν είναι αφ’ εαυτού του αρκετό ένα τέτοιο ενδεχόμενο ως λόγος; Όχι; Αν όχι, αφού δεν διευκρινίζεται πότε και σε ποιες περιστάσεις γίνεται ανεκτό ένα «ναι», τότε Το Ποτάμι οδηγείται αναγκαστικά στη σιωπηρή, πλην κεντρική παραδοχή ότι η όποια κυβέρνηση γνωρίζει (και άρα χειρίζεται) πάντα τα λαϊκά συμφέροντα καλύτερα από το λαό, που ως τέτοιος είναι ευαπάτητος και μόνο βιάζεται και την παρεξηγεί, ενώ θα όφειλε απλώς να κάνει υπομονή μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας της, για να την κρίνει στην ώρα της. Μπα; Δεν μας χρειαζόταν Το Ποτάμι· έχουμε τη Νέα Δημοκρατία –στηρίζεται αυτή στην ίδια ακριβώς παραδοχή, χωρίς να τόχει και κρυφό καμάρι.

Η Νέα Δημοκρατία όμως την αντίθεση στις πρόωρες εκλογές την έκανε λάβαρο, αφού πρώτα αναδείχθηκε σε κυβερνητικό εταίρο χάρη σε αυτές μετά από μακρά κι επίμονη επιδίωξή τους, και όταν πια είδε στη συνέχεια το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει. Σε τούτο τι λέει Το Ποτάμι; Κακώς μεν, αλλά τι να κάνουμε, τώρα η στραβή έγινε, περασμένα ξεχασμένα; Μπα; Δεν μας χρειαζόταν Το Ποτάμι· έχουμε το Γερμανό Πρόεδρο –στηρίζεται αυτός στην ίδια ακριβώς παραδοχή για τις Πολεμικές Επανορθώσεις, χωρίς ούτε αυτός να τόχει κρυφό καμάρι. Τον αναφέρω παραπλεύρως μια και Το Ποτάμι έχει το θράσος να συμπεριλαμβάνει και το βαρύ θέμα των Πολεμικών Επανορθώσεων στις «θέσεις» του.

Αλλά ας μη φεύγουμε από το θέμα των πρόωρων εκλογών…

Αλήθεια, τι γίνεται όταν η εκλεγμένη κυβέρνηση δεν τιμά τις προεκλογικές της εξαγγελίες και δη με τρόπο εξόφθαλμο, όπως συμβαίνει εδώ και καιρό με τη σημερινή που προέκυψε τον Ιούνιο του 2012, εξ ου και την εγκατέλειψε πολύ γρήγορα ως τρίτος κυβερνητικός εταίρος, η Δημ.Αρ., καταγγέλοντας την ευθέως για παραβίαση της Προγραμματικής μεταξύ τους Συμφωνίας; Και τι γίνεται όταν, παρά τη σύναψη νέας συμφωνίας μεταξύ των δύο νυν κυβερνητικών εταίρων στη συνέχεια, η πλειοψηφία φυλλοροεί, παραπαίει κι εντέλει καθίσταται προδήλως αναντίστοιχη προς τη λαϊκή βούληση, κάποια στιγμή και μέσα από κάλπη, όπως θα φανεί οσονούπω, στις Ευρωεκλογές; Πάλι προέχει η εξάντληση της τετραετίας; Πάντα θα προέχει; Και σε κάθε περίπτωση; Ακόμα, λ.χ., και αν δεν συμφωνήσουν τα δύο τρίτα της Βουλής σε πρόσωπο για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας; Θα πρέπει τότε όλοι να κόψουν το λαιμό τους, να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι να σκάσουν, και όλα τούτα μέχρι να βρεθεί κοινά αποδεκτός υποψήφιος; Σώνει και ντε, αμέτι μουχαμέτι; Τόσο ιερός αριθμός είναι πια αυτό το τέσσερα; Ούτε ο πυθαγόρειος αποκρυφισμός δεν έφθασε σε τέτοια επίπεδα τυφλής λατρείας προς την Τετρακτύ!

Κι ένα σχόλιο ακόμα: Το Ποτάμι υποστηρίζει, όπως είπαμε, ότι οι πρόωρες εκλογές ευνοούν το μαύρο χρήμα. Το σκεπτικό εδώ είναι μάλλον ότι εφαρμόζοντας το προεκλογικό της πρόγραμμα –λέμε τώρα…– η εκλεγμένη κυβέρνηση έρχεται σε σύγκρουση με πλάγια οικονομικά συμφέροντα που δεν κατάφεραν την ενδεδειγμένη ώρα να αποτρέψουν την εκλογή της, εντούτοις εκμεταλλεύονται τη λαϊκή απαρέσκεια που παραδοσιακά ευδοκιμεί στα μέσα μιας κυβερνητικής θητείας, για να επανακάμψουν. Με το ίδιο σκεπτικό, θα όφειλαν ίσως να κάνουν και αυτά υπομονή μαζί με το λαό, αλλά δεν μπορούν, διότι η κυβέρνηση τα αντιπαλεύει, και όλα δείχνουν ότι τελικά θα τα καταφέρει, οπότε θα εξαφανισθούν, και θα μείνει από εκεί και πέρα μόνο το κατά τα άλλα άσπρο χρήμα. Αυτό δεν προκύπτει ότι υποστηρίζει Το Ποτάμι; Ε, πιο κυβερνητικός πεθαίνεις!

Θα πάει άπατο. Με τα ποσοστά που του δίνουν θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, παρ΄όλη τη νομικίστικη ασπίδα πίσω από την οποία θα επιχειρήσουν να κρυφτούν και παρά τις προφυλάξεις που έχει ήδη λάβει τεχνηέντως η κυβέρνηση, μήπως και μετριάσει την πανωλεθρία που της επιφυλάσσουν οι Ευρωεκλογές. Όπως άλλωστε εξίσου ανεπανόρθωτα εκτίθενται τώρα οι ανάδοχοί του, που κάτω από το φερετζέ του προθέματος «κέντρο-» το εντάσσουν με αναίδεια στην Αριστερά. Είναι ομολογουμένως παντοδύναμοι, αλλά Το Ποτάμι θα πάει άπατο.

Στο μεταξύ όμως τη βρωμοδουλειά του την κάνει. Ποια είναι αυτή; Καλύτερα από τους Σαμαρά και Βενιζέλο, με πόζα τρίτου ανανεώνει και ξαναθέτει στην κυκλοφορία τη δαιμονοποίηση των πρόωρων εκλογών –προληπτικά μάλιστα, δεδομένου ότι αυτές θα προκύψουν ως επιβαλλόμενες κι επιτακτικές από την κάλπη. Αυτό κάνει.

Αλλά για να αποκτήσει η «θέση» του περί πρόωρων εκλογών πραγματική πολιτική αξία, απαιτείται αριθμητικά διακριβώσιμη λαϊκή επιδοκιμασία. Θα πρέπει, λοιπόν, να προκυρηχθούν προηγουμένως πρόωρες εκλογές, να δοκιμασθεί σε αυτές Το Ποτάμι, και να αποσπάσει ποσοστό ικανό να καταστήσει τη σχετική αυτή «θέση» του συνυπολογίσιμη. Οπότε όμως θα αποδείξει ταυτοχρόνως, όχι με το αποτέλεσμα, αλλά και μόνο με τη συμμετοχή του σε αυτές, την ευκαιριακή του φαιδρότητα σε όλο της το μεγαλείο.

Για να πετάμε κιλομπάιτ και να βρωμίζουμε τη μνήμη μας με κούκις.

by Sotos