Όταν ισορροπείς στη συγκυρία.

Όταν η ζωή σου επιφυλάσσει κάποια συγκυρία και μάλιστα αρνητική, ε, δε μπορείς να πεις ότι ζεις στην καλύτερη εποχή σου. Για ποια συγκυρία μιλάω; Μα φυσικά για αυτούς που έχουμε ως κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Δύο ανίκανες πολιτικές πρακτικές που κάνουν ή θα κάνουν το μέλλον μας πολύ δύσκολο.

Από την μία βλέπεις ότι οι καταστροφείς μας ενώθηκαν με σκοπό να μας επαναφέρουν στη ζωή (των φαντασμάτων), και από την άλλη οι «έχουμε τις λύσεις, αλλά τις φυλάμε για έκπληξη», να προσπαθούν πολύ (χωρίς αποτέλεσμα) ώστε...

να δώσουν μορφή στην έκπληξη.

Από τις εκλογές του 2000 μέχρι τις δεύτερες εκλογές του 2012, τα δύο πρώτα κόμματα που μας έφεραν μέχρι εδώ -χωρίς να τα έχουμε φάει μαζί-, έχασαν (από τη καλύτερή τους περίοδο 2000)¹ ένα ποσοστό ψήφων της τάξης του 44,59%. Ο πρώην «Συνασπισμός» και σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, ανέβασε τα ποσοστά του (από τη καλύτερή του περίοδο 2007) κατά 21,85%. Αν και δεν είναι αναγκαίο να γραφτούν όλα αυτά για να καταλάβουμε τι έγινε με τις ψήφους, καλό είναι να υπάρχουν κάπως μαζεμένα.

Τ0 2000 και 2004 αρχηγός ήταν ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και το 2007 ο Αλέκος Αλαβάνος. Από το 2009 μέχρι σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας.

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η πρόθεση ψήφου για τις επόμενες Βουλευτικές εκλογές και για τα τρία κόμματα, έχουν διαφοροποιημένα τα ποσοστά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα.

Τι έχουμε λοιπόν σήμερα; Να μας κυβερνά πρακτικά ένα ποσοστό του 20% – 25% και να θέλει ένα άλλο στα ίδια περίπου ποσοστά, να μας κυβερνήσει. Αφού γνωρίζουμε σε μεγάλο βαθμό από πού είναι τα ανεβασμένα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, πρακτικά θέλει να μας κυβερνήσει το 3,2% – 5%.

Τι αξία έχει να το λέω έτσι; Σιγά μην απέκτησε ο Έλληνας ξαφνικά αριστερή νοοτροπία ή ιδεολογία. Ένα μέρος των ψηφοφόρων που μέχρι χθες ψήφιζαν το κατεστημένο και ξεβολεύτηκαν “σήμερα” με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θέλουν τώρα να βρουν παρηγοριά σε αυτούς που κάποτε δε θα πήγαιναν.

Άντε να πούμε ότι κάποιοι άλλαξαν το σκεπτικό τους και τέλος πάντων, όλοι έχουν το δικαίωμα απλά να αλλάξουν κόμμα και να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή είναι η ελπίδα τους; Το μόνο που κάνει στα σοβαρά αυτό το κόμμα είναι να προσπαθεί να μοιάσει στα άλλα δύο επικίνδυνα που μας κυβερνούν, «άλλα σκέφτονται, άλλα λένε και άλλα κάνουν» όλοι τους.

Δυστυχώς μπλέξαμε και πολιτική λύση μέχρι σήμερα δεν υπάρχει (έστω για εμένα). Εκτός από τους κομματικά κολλημένους, κανείς δεν μπορεί να πει στον άλλο με βεβαιότητα, ψήφισε αυτούς ή εκείνους γιατί θα πάμε καλύτερα. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάρει ένα πραγματικά ικανό ποσοστό εξουσίας από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με όλα αυτά που γίνονται, κάτι δείχνει.

Πολλοί θα πουν «Μα δεν τους έχουμε δει στην εξουσία ώστε να μπορούμε να έχουμε καθαρή άποψη για το τι μπορεί να κάνουν» και συμφωνώ. Τους βλέπω και τους ακούω ως αντιπολίτευση όμως και μου είναι αρκετό.

Μόνο ως ψηφαλάκι υπάρχουμε για όλους αυτούς και… τη βάψαμε. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα είμαστε πραγματικά καλύτερα αλλά χωρίς τα σημερινά κόμματα ή αυτά που πάνε να ξεφυτρώσουν τώρα. Μέχρι τότε, ας βοηθάμε αυτούς που έχουν ανάγκη και βλέπουμε.

-Μην αναζητάτε ψεύτικες ελπίδες στα ψεύτικα λόγια τους.-

¹ Το καλύτερο ποσοστό σε ψήφους και για τα δύο κόμματα συνολικά ήταν το 1985 με 86,67%, μόνο +0,14% από το 2000.

Από Ούτε λόγος