Στο ρινγκ της υποκρισίας

Ο Γιωργάκης είπε να το παίξει και λίγο αντιδραστικός στο χαμό που μας έσπρωξε. Κατά κάποιο τρόπο δεν μπορείς να είσαι σίγουρος τι θα κατεβάσει για τη συνέχεια ο εγκέφαλος αυτού του στοχαστή, ακούμε διάφορα, αλλά ας έχουμε υπομονή. Τα άκουσε από τον Βενιζέλο που του είπε για «πολιτική αλητεία», αλλά δεν τολμά να τον διαγράψει από το… ας πούμε κόμμα του ΠΑΣΟΚ.

Από την άλλη ο δημοκράτης Βενιζέλος σε επίθεση που έκανε στον ΣΥΡΙΖΑ για την (όντως άστοχη) μομφή που ήθελε να κάνει στον Στουρνάρα, είπε το πολύ ωραίο «…Είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε το Σύνταγμα κλπ κλπ». Ορίστε; Τι είπε ρε το άτομο; Εδώ έχουν ξευτιλίσει το Σύνταγμα και μας μιλάει...

για σεβασμό; Με τέτοιο πολιτικό λίπος που διαθέτουν όλοι τους, στο τέλος θα μας πουν ότι εμείς θα φταίμε για ότι θα πάει στραβά στο μέλλον.

Μέσα σε όλα, έχουμε και τον κο Σκανδαλίδη που μας μίλησε περί σημαντικού πολιτικού λάθους του Παπανδρέου, επειδή δεν είχε ενημερώσει από πριν για τις προθέσεις του. Για πολύ “αετό” σε κόβω ρε μεγάλε, σήμερα ανακάλυψες ότι έκανε πολιτικό λάθος ο Γιωργάκης; Για ότι έκανε μέχρι τη χθεσινή ψηφοφορία, δεν είδες και δεν άκουσες τίποτα ε;

Πολύ λίπος…

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ όσες φορές ήταν κυβέρνηση, δε θυμάμαι μία φορά να είπαν ότι κάνουν κάτι εναντίον του λαού. Ενώ μας τάιζαν «καρκίνο», μας έδιναν μία «ασπιρίνη» και νιώθαμε καλύτερα. Η αρρώστια όμως προχώραγε και κάποια στιγμή αυτή η «ασπιρίνη», έπαψε να επιδρά και μείναμε με τον «καρκίνο».

Ακόμα και τώρα ότι κάνουν, πάλι για το καλό μας λένε ότι είναι. Οι “καλές” συνήθειες δεν αλλάζουν!…

Πεινάει ο κόσμος, δεν έχει να πάρει φάρμακα, δεν έχει να πληρώσει τις ΔΕΚΟ, γενικά ζει χειρότερα και αυτοί το χαβά τους, «Φροντίζουμε για εσάς».

Μπορεί τα δεδομένα που έχουμε για το «αύριο» να κινούνται σε πυκνή ομίχλη, μπορούμε όμως να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε το τοπίο. Αυτό θα γίνει αν αφήσουμε το «χθες» να μας διδάξει. Για να μας διδάξει όμως, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε.

Αν οι σκέψεις μας παραμένουν οι ίδιες για να μη χάσουμε τα λίγα που έχουμε σήμερα και που αύριο θα είναι ακόμα λιγότερα, τότε…

Από Ούτε λόγος