Νέο, ολέθριο Μνημόνιο Σαμαρά με διαδικασία εξπρές

Πολυνομοσχέδιο – οδοστρωτήρας

Εφάμιλλο σε αντιδραστικότητα των τριών μεγάλων μνημονίων (Μάιος 2010, Φεβρουάριος και Νοέμβριος 2012) είναι το πολυνομοσχέδιο που στην τελική του μορφή δόθηκε στην δημοσιότητα την Παρασκευή και αναμένεται να ψηφιστεί από την Βουλή σήμερα το βράδυ. Οι διαδικασίες εξπρές...

στο αποκορύφωμά τους! Αποκλείεται έστω κι ένας μνημονιακός βουλευτής να ξέρει τι ακριβώς περιλαμβάνουν οι 227 σελίδες του κι οι εκατοντάδες παραπομπές σε άλλους νόμους, κι επομένως τι θα ψηφίσει. Αλλά ποιος τους υπολογίζει αυτούς… Οι βουλευτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς γίδια που θα μπορούσαν να ψηφίσουν ακόμη κι έναν Χρυσό Οδηγό ή τον Τσελεμεντέ μόνο και μόνο για να μην χάσουν την έδρα τους. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, ξέροντας ότι δεν θα προλάβουν να δουν ούτε καλοκαίρι. Μάρτυρας ότι εγκαταλείπουν το πλοίο που βυθίζεται σαν τα ποντίκια, με πρώτο και καλύτερο τον Μπουμπούκο που φέρεται να έχει εξασφαλίσει από τον Σαμαρά θέση στο ευρωψηφοδέλτιο, γνωρίζοντας πως ο χρόνος του τελείωσε.

Η κυβέρνηση έχοντας πλήρη επίγνωση της αντιλαϊκότητας του πολυνομοσχεδίου επέλεξε να κατατεθεί …νύχτα για να μην προλάβουν εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και συνταξιούχοι να μάθουν τη νέα φτώχεια που θα φέρει. Η επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να γίνει νόμος στα κρυφά, για να μην αναλάβει το τεράστιο πολιτικό κόστος που επισείει η ψήφισή του, και είναι ικανό να τινάξει στον αέρα όλη την συζήτηση περί ανάκαμψης και μαζί όποια πολιτικά κέρδη προσδοκά η κυβέρνηση. Η ίδια φυσικά θα εμφανίσει την ψήφιση του νόμου ως όρο εκ των ων ουκ άνευ για να εγκριθούν οι δόσεις (συνολικού ύψους 8,3 δις. ευρώ από την ευρωζώνη και 3,6 δισ. από το ΔΝΤ), που όχι μόνο είναι σε αναμονή από τον Σεπτέμβριο αλλά κι ένα σημαντικό μέρος τους (γύρω στα 9 δισ. ευρώ) θα καταλήξει και στην ΕΚΤ για την εξόφληση των ομολόγων Αλογοσκούφη με τα οποία χρηματοδοτήθηκαν οι τράπεζες το 2008. ΕΚΤ πίνει, ΔΝΤ και κράτη μέλη κερνάνε εν ολίγοις…

Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει σε αδρές γραμμές τέσσερα είδη μέτρων. Πρώτο, αλλαγές που πλήττουν ευθέως κατοχυρωμένα εργατικά δικαιώματα. Δεύτερο, ρυθμίσεις που φιλελευθεροποιούν τις αγορές προϊόντων καταργώντας προστατευτικές ρυθμίσεις. Τρίτο, μέτρα που διευκολύνουν την περαιτέρω προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και τέταρτο ρυθμίζουν τους όρους ιδιωτικοποίησης συγκεκριμένα των τραπεζών, σε βάρος του δημόσιου χρήματος. Επιπλέον, στο πολυνομοσχέδιο υπάρχουν και ρυθμίσεις που διευκολύνουν την κυβερνητική προπαγάνδα και ξεκινούν από τον τρόπο διανομής του πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 450.000 ευρώ μέχρι την μείωση των εξωφρενικών προστίμων που είχε ανακοινώσει το υπουργείο Οικονομικών με πρόσφατο νόμο, χωρίς ωστόσο αυτά τα πρόσκαιρα μέτρα επ’ ουδενί να αναιρούν τον αντιδραστικό και μόνιμο χαρακτήρα των αλλαγών που φέρνει το πολυνομοσχέδιο. Πιο πολύ μοιάζουν με προσγείωση στην πραγματικότητα, όπως ορίζεται από την αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών στην εφορία κατά 1 δισ. τον μήνα και την εκτίναξή τους στα 63,2 δισ. ευρώ στο τέλος Ιανουαρίου.

Μείωση κατά 50% των αυξήσεων που δικαιούνται λόγω τριετιών οι μακροχρόνια άνεργοι, μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία με αποτέλεσμα να καταργηθούν κοινωνικές παροχές όπως το επίδομα στράτευσης, μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις και επέλαση των πολυεθνικών μονοπωλίων φέρνει το πολυνομοσχέδιο που ψηφίζεται σήμερα.

Κυνική αν κι όχι ευθεία ομολογία ότι οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων δεν πρόκειται να σταματήσουν με την συμπλήρωση του μνημονιακού στόχου των 11.400 εργαζομένων για φέτος (μέρος του συνόλου των 25.000 απολύσεων που ανέλαβε να υλοποιήσει από πέρυσι η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου) αποτελεί η πρόβλεψη για την χορήγηση αποζημιώσεων στους «διαθέσιμους» του δημοσίου που απολύονται. Εξαίρεση αποτελούν όσοι έχουν υπηρεσία μέχρι 3 έτη, που δεν παίρνουν ούτε 1 ευρώ! Για υπηρεσία από 3 έτη και 1 ημέρα έως 6 έτη καταλογίζονται αποδοχές διαθεσιμότητας (κι όχι κανονικού μισθού!) μισού μήνα, για υπηρεσία από 6 έτη και 1 μέρα ως 12 έτη καταλογίζονται αποδοχές διαθεσιμότητας ενός μήνα, κοκ. Η αποζημίωση δεν θα υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ, ανεξαρτήτως ετών προϋπηρεσίας και ύψους μισθών. Η τυποποίηση της αποζημίωσης των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων, η δημιουργία δηλαδή ενός ΟΑΕΔ για τους δημοσίους, προδικάζει ότι οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων στο μέλλον θα πέφτουν σαν βροχή… Είτε σε επίπεδο ξεχωριστών μονάδων και υπουργείων, σε περίπτωση αναδιαρθρώσεων, είτε ευρύτερα, ελέω ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα θα είναι μια υπόθεση τόσο συνηθισμένη όσο και στον ιδιωτικό. Οι συνέπειες φυσικά θα είναι δραματικές: στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών του εναπομείναντος κράτους πρόνοιας, στην έκταση της φτώχειας, στο επίπεδο της ανεργίας.

Κυβέρνηση και Τρόικα εκμεταλλεύονται ωστόσο ακόμη και την ανεργία προκειμένου να μειώσουν το κόστος της εργασίας, προς όφελος του κεφαλαίου. Σε διάταξη του πολυνομοσχεδίου διευκολύνονται οι δουλεμπορικές εταιρείες και κατά κόσμο Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης να διευρύνουν την δράση τους, υπονομεύοντας περαιτέρω τις σταθερές σχέσεις εργασίας. Επίσης, προβλέπεται πως στους εγγεγραμμένους άνεργους, άνω των 25 ετών με διάρκεια συνεχόμενης ανεργίας μεγαλύτερη των 12 μηνών (όπως ορίζεται η μακροχρόνια ανεργία) που προσλαμβάνονται ως υπάλληλοι ο κατώτατος μισθός προσαυξάνεται με 5% για κάθε τριετία και συνολικά με 15% για προϋπηρεσία 9 ετών και άνω, δηλαδή το μισό των όσων προβλέπεται για τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Λαμβάνοντας υπ’ όψη μας το μειωμένο μισθό και ημερομίσθιο για τους νέους κάτω των 25 ετών, όπως ψηφίστηκε με το μνημόνιο που συνόδευσε την ανταλλαγή των ομολόγων, κι επίσης την διάβρωση που έχουν προκαλέσει στην αγορά εργασίας τα βάουτσερ του ΟΑΕΔ που νομιμοποίησαν την τσάμπα δουλειά, αντιλαμβανόμαστε ότι πλέον αμφισβητούνται κι αυτά τα θεσμοθετημένα ψιχία των 481 ευρώ και των εναπομεινασών ωριμάνσεων κι επιδομάτων.

Μίνι ασφαλιστικό περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο που στερεί από ασφαλιστικά και επικουρικά ταμεία σημαντικούς πόρους

Ορισμένα επιδόματα, όπως των στρατευμένων, θυσιάζονται επισήμως στον βωμό της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9% που θα σημάνουν περισσότερα κέρδη για όσους τουλάχιστον εργοδότες πληρώνουν κοινωνική ασφάλιση… Το μεγαλύτερο ωστόσο πλήγμα έρχεται στα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς προβλέπεται η μεταφορά κοινωνικών πόρων ύψους 1,7 δισ. ευρώ από τα αποθεματικά τους στον κρατικό προϋπολογισμό. Πρόκειται για μία ακόμη μεγάλου μεγέθους ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων όπως αυτής που συνόδευσε την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Κι αν τότε η αρπαγή των αποθεματικών ύψους 14 δισ. ευρώ, με ευθύνη του υπουργού Οικονομικών, Β. Βενιζέλου, στήριξε την αναδιάρθρωση του χρέους, τώρα έρχεται να στηρίξει την εμφάνιση πλεονασμάτων και την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. Χαμένοι της ρύθμισης, μεταξύ άλλων, θα είναι ο ΟΓΑ που αποχαιρετάει το 10% της φορολογίας φυσικών προσώπων, αξίας 1 δισ. ετησίως, το οποίο στο εξής θα εισπράττεται από το υπουργείο Οικονομικών, ο Λογαριασμός Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ) που παύει να εισπράττει 500 εκ. ευρώ ετησίως από το 4% των εσόδων του ΦΠΑ, το οποίο θα υπάγεται στην δικαιοδοσία του υπουργείου Οικονομικών, κ.λπ. Το σχέδιο κυβέρνησης και Τρόικας είναι οφθαλμοφανές: οδηγούν σε χρεοκοπία τα ασφαλιστικά ταμεία για να αυξήσουν τα δημόσια έσοδα και να μπορούν να καυχώνται ότι η Ελλάδα επειδή εμφάνισε αυξημένο πρωτογενές πλεόνασμα υπερέβη την κρίση. Την ίδια ώρα που οι ασφαλισμένοι θα έχουν να μοιραστούν όλο και λιγότερα αποθεματικά, ενώ οι ιδιώτες της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης ήδη σπεύδουν να καλύψουν το κενό που αφήνει πίσω του το κρατικό ριφιφί στα ασφαλιστικά ταμεία, πλασάροντας νέα προϊόντα. Διδακτικό: το περιθώριο δράσης στον ιδιωτικό τομέα, που ζητούν επίμονα οι νεοφιλελεύθεροι, δεν έρχεται μόνο του κι ούτε είναι τόσο κοινωνικά ουδέτερο όσο ακούγεται. Συνοδεύεται πάντα από την δραματική επιδείνωση για τους πολλούς, λόγω της κρατικής απόσυρσης. Κι όσοι μπορούν, πληρώνουν στους ιδιώτες… Όσοι αδυνατούν να πληρώσουν για ιδιωτικά συνταξιοδοτικά και νοσοκομειακά προγράμματα ή για λόγους αρχής δεν επιθυμούν, όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των εργαζομένων, αφήνονται στη μοίρα τους…

Καθόλου τυχαίο δεν είναι που στο ίδιο νομοσχέδιο τίθεται επιτακτικά η σύνταξη αναλογιστικών μελετών για τα επικουρικά ταμεία. Οι μειώσεις από την 1η Ιουλίου κιόλας μπορεί να φτάσουν ακόμη και το 50%, λόγω της περικοπής κοινωνικών πόρων, η αξία των οποίων ανέρχεται σε 200 εκ. ευρώ. Σε μείωση της παρεχόμενης σύνταξης θα οδηγήσει η δημιουργία μιάς νέας κλάσης ασφαλισμένων που θα συνταξιοδοτηθούν μετά την 1η Ιουλίου 2014 των οποίων οι παροχές θα υπολογίζονται στη βάση του διανεμητικού συστήματος προκαθορισμένων εισφορών. Οι εισφορές του κάθε ασφαλισμένου θα τηρούνται σε ατομικές μερίδες κι ο υπολογισμός της τελικής του σύνταξης θα είναι συνάρτηση αυτών των εισφορών. Πρόκειται για ένα σύστημα που ισοδυναμεί με την αποθέωση του κατακερματισμού, το οποίο εχθρεύεται κάθε έννοια και δομή συλλογικής διεκδίκησης και κοινού συμφέροντος. Είναι η πλήρης εξατομίκευση, όπου ο κάθε τωρινός εργαζόμενος και μελλοντικός συνταξιούχος, θα αποτελεί μια κατηγορία μόνος του. Η προσπάθεια που καταβάλει το κεφάλαιο δημιουργώντας αυτό το ασφαλιστικό μωσαϊκό είναι ο κάθε εργαζόμενος να θεωρείται ο ίδιος, ατομικά υπεύθυνος για την σύνταξη που θα λαβαίνει στο μέλλον, το οποίο σημαίνει μεγαλύτερη πρόσδεση και εξάρτηση από τον εργοδότη και τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Έτσι, το ασφαλιστικό σύστημα έρχεται όχι μόνο να συμπυκνώσει τις αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις αλλά και να τις εμβαθύνει. Η απροκάλυπτη προσπάθεια της Τρόικας και της κυβέρνησης να στηρίξουν το κεφάλαιο στο πλαίσιο της ταξικής πάλης αναδεικνύεται κι από τα μέτρα για τα εργασιακά που ήρθαν στην επιφάνεια με αφορμή το έγγραφο που αποκάλυψε η Εφημερίδα των Συντακτών την Δευτέρα 24 Μαρτίου, όπου προβλέπεται ακόμη κι η επαναφορά της ανταπεργίας: του δικαιώματος δηλαδή της εργοδοσίας να προχωράει σε εκδικητικό κλείσιμο των επιχειρήσεων μετά από μια απεργία. Ιδιαίτερα διαδεδομένη τακτική την δεκαετία του ’70 που απαγορεύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Επιστρέφοντας στο ασφαλιστικό που περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο, αξίζει να τονίσουμε ότι ο κίνδυνος της πλήρους κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων δεν απομακρύνεται παρόλα αυτά. Έρχεται πιο κοντά, όσο κι αν μειώνονται οι παροχές στους ασφαλισμένους. Η πρόβλεψη μηνιαίας καταβολής των εισφορών στον ΟΑΕΕ, ενώ μέχρι τώρα ήταν κάθε δίμηνο, φέρνει στην επιφάνεια την δραματική κατάσταση των ταμείων που δεν περιορίζεται φυσικά μόνο στις ταμειακές ροές τους.

Σημαντικό πλήγμα στα εργατικά δικαιώματα σηματοδοτεί και η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων όλες τις Κυριακές για ένα ολόκληρο χρόνο. Ορίζεται στο νόμο, ότι «με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, που εκδίδεται μετά από διαβούλευση με τοπικούς και συλλογικούς φορείς ορίζονται τουλάχιστον τρεις τουριστικές περιοχές, όπου επιτρέπεται πιλοτικά για ένα έτος η προαιρετική λειτουργία και τις υπόλοιπες Κυριακές». Κοινώς, ήταν να μην γίνει η αρχή, να ξεκινήσει δηλαδή η λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή έστω υπό όρους χρονικούς ή τοπικούς. Κι αυτή ακόμη η διάταξη, που φυσικά περιγράφει σε κάθε περιφέρεια τις τρεις τουριστικές περιοχές – φιλέτα, θα αποδειχθεί μεταβατική με την επόμενη να καταργεί κάθε είδους περιορισμό. Η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές πρώτ’ απ’ όλα θα καταστρέψει την προσωπική και οικογενειακή ζωή χιλιάδων εμποροϋπαλλήλων που θα δουλεύουν ακατάπαυστα, και μόνο κατά σύμπτωση τα ρεπό τους (αν υπάρχουν κι αυτά) θα συμπίπτουν με τα ρεπό των συντρόφων, συγγενών και φίλων τους. Με άλλα λόγια, αποκτήνωση κι επιστροφή στις συνθήκες εργασίας της προπολεμικής εποχής. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους από την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Η επέκταση της άδειας λειτουργίας των καταστημάτων κι άλλες Κυριακές τον χρόνο θα οξύνει την κρίση που μαστίζει το λιανικό εμπόριο, καθώς θα σπρώχνει όλο και περισσότερο τους καταναλωτές, επομένως και τον τζίρο, στα εμπορικά κέντρα και τις μεγάλες εμπορικές οδούς, οδηγώντας σε χρεοκοπία μικρές αγορές και επιχειρήσεις. Τάση που θα εντείνει την φτώχεια από την μια, ενώ θα ισχυροποιήσει την θέση των πολυεθνικών στη εγχώρια αγορά.

Όλα για τις πολυεθνικές

ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ, ΠΛΗΓΜΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ

Δεν είναι όμως μόνο το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές που λειτουργεί σε όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. Το πολυνομοσχέδιο που αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα περιλαμβάνει ένα καταιγισμό διατάξεων που ως στόχο έχουν την φιλελευθεροποίηση των αγορών, δηλαδή την κατάργηση διατάξεων που ρύθμιζαν μέχρι τώρα τον ανταγωνισμό. Στο εξής δημιουργείται μια ζούγκλα, όπου καλείται να επιβιώσει ο ισχυρότερος. Το αποτέλεσμα ξέρουμε ποιο θα είναι. Οι διατάξεις του πολυνομοσχεδίου προέρχονται από την γνωστή εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, την έκθεση δηλαδή που συνέταξε με την βοήθεια του ΙΟΒΕ στην κατεύθυνση απορρύθμισης της αγοράς. Ενσωματώθηκε το 82% των οδηγιών.

Οι αλλαγές που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον αφορούν στο γάλα, στα φάρμακα και στα ταξί. Σε ό,τι αφορά το γάλα η Τρόικα λειτουργεί σαν βαποράκι γερμανικών και ελβετικών πολυεθνικών με τα συμφέροντα τους να τέμνονται με αυτά των κυβερνητικών στην εξυπηρέτηση των ελληνικών μεγάλων βιομηχανιών. Κι όλοι μαζί ενάντια στους καταναλωτές και τους μικρούς κτηνοτρόφους που κάθε χρόνο αντιμετωπίζουν αυξημένες δυσκολίες. Το νέο που εισάγει το νομοσχέδιο είναι η δημιουργία τριών κατηγοριών γάλακτος (παστεριωμένο, υψηλής θερμικής επεξεργασίας και ημέρας), η εξαφάνιση της ένδειξης «φρέσκο γάλα» κι επίσης η ανάθεση στην κάθε βιομηχανία του ορισμού της διάρκειας ζωής του γάλακτος σε συνάρτηση με την τεχνολογία που χρησιμοποιεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μας ταράξουν στο μπαγιάτικο. Η κάθε γαλακτοβιομηχανία θα γράφει ό,τι την συμφέρει στις ετικέτες, με τον ανταγωνισμό μεταξύ τους να οδηγεί προς τα κάτω την ποιότητα του γάλακτος. Άλλωστε κι η υψηλή θερμική παστερίωση τι άλλο σημαίνει πέρα από γάλατα χωρίς διατροφική αξία, αποστερημένα από βιταμίνες, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και ιχνοστοιχεία, όπως καταγγέλλουν οι παραγωγοί, που ως ζητούμενο έχει την απελευθέρωση της παραμονής στο ράφι των σούπερ μάρκετ; Η καθιέρωση δε της ετικέτας «γάλα ημέρας», με διάρκεια ζωής δύο ημερών, αποκλείει εξ αρχής την πρόσβαση πολλών γαλακτοπαραγωγών στις αγορές των μεγάλων αστικών κέντρων, ενώ ενισχύει τις τάσεις συγκέντρωσης της κτηνοτροφικής παραγωγής (κυρίως της μικρής και απομακρυσμένης) γύρω από τις μεγάλες βιομηχανίες.

Στο κλείσιμο χιλιάδων φαρμακείων πρόκειται να οδηγήσει κι η απορύθμιση που εισάγει το πολυνομοσχέδιο, με απώτερο στόχο να δοθεί η δυνατότητα να λειτουργούν φαρμακεία σε κάθε εμπορικό κέντρο, ενώ κάθε φαρμακοβιομηχανία ή αλυσίδα να ανοίξει τα δικά της φαρμακεία.

Οι αλλαγές που εισάγονται στην υποπαράγραφο με τίτλο «άρση εμποδίων στον ανταγωνισμό στον κλάδο του τουρισμού» αποσκοπούν στην ενίσχυση των τάσεων καθετοποίησης στον τουρισμό και τις μεταφορές, με απώτερο στόχο να δοθούν στο ίδιο το κεφάλαιο τα συνεχώς συρρικνούμενα μερίδια αγοράς που ελέγχει ακόμη η μικρή ιδιοκτησία.

Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει επίσης την κατάργηση της ενιαίας τιμής βιβλίου, που θα οδηγήσει τον τζίρο στα μεγάλα βιβλιοπωλεία των αστικών κέντρων δημιουργώντας μια υδροκέφαλη αγορά, και άλλες διατάξεις που αφορούν την λειτουργία λατομείων, φούρνων, κ.α. Κοινός παρανομαστής είναι η πλήρης ασυδοσία στη λειτουργία του μεγάλου κεφαλαίου.

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ: Χαρίζουν περιουσία, ξεπουλούν τράπεζες

ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟ ΤΧΣ

Στο πολυνομοσχέδιο λύνεται και πλήθος εκκρεμοτήτων που αφορά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας την οποία μεθοδικά προωθεί το ΤΑΙΠΕΔ: από την μεταβίβαση στο ταμείο ξεπουλήματος «κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή» πλήθους ακινήτων του δημοσίου από το Βαρθολομιό μέχρι το Κρανίδι, μέχρι την επίλυση νομικών εκκρεμοτήτων για την ανεμπόδιστη ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων ή την δημιουργία κινήτρων. Για παράδειγμα, με την διάταξη που αναφέρει πως «το εισόδημα που προκύπτει από την εκμετάλλευση μέχρι τριών δρομώνων ίππων δεν θεωρείται κέρδος από επιχειρηματική δραστηριότητα» (αλλά πιθανά ψυχική ικανοποίηση από …κλασσικό αθλητισμό) ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση του ΟΔΙΕ και την εκχώρηση του ιπποδρομιακού στοιχήματος.

Πλήθος διατάξεων αφορά την διευκόλυνση της ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ και των λιμανιών. Τα κίνητρα που έχει η κυβέρνηση να επιταχύνει την ιδιωτικοποίηση των συγκεκριμένων επιχειρήσεων αποτυπώθηκαν ανάγλυφα στα οικονομικά τους αποτελέσματα που δόθηκαν στην δημοσιότητα την ίδια μέρα. Έτσι, για παράδειγμα, τα μετά φόρων κέρδη της ΕΥΔΑΠ στο τέλος του 2013 αυξήθηκαν κατά 51% φτάνοντας τα 78 εκ. ευρώ. Τα κέρδη του ΟΛΠ το 2013 αυξήθηκαν κατά 30% φθάνοντας τα 11,82 εκ. ευρώ από 8,04 στο τέλος του 2012. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να διατηρήσει την συμμετοχή της στο μετοχικό κεφάλαιο αυτών των επιχειρήσεων εξασφαλίζοντας υψηλά δημόσια έσοδα στο διηνεκές, ετοιμάζεται έναντι ενός ευτελούς και βραχυπρόθεσμου οφέλους που κι αυτό θα πάει στους πιστωτές για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, να τις ξεπουλήσει στο ιδιωτικό κεφάλαιο για να βελτιώσει κατ’ αυτόν τρόπο την δική του κερδοφορία. Έτσι το κατασυκοφαντημένο δημόσιο έρχεται να σώσει τον ιδιωτικό τομέα.

Η σημαντικότερη τομή ωστόσο που εισάγει το πολυνομοσχέδιο αφορά την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών. Με τις συγκεκριμένες διατάξεις ολοκληρώνεται η ληστεία του δημόσιου χρήματος που ξεκίνησε με την δημιουργία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Πλέον ορίζεται ότι είναι δυνατή η διάθεση νέων μετοχών σε ιδιώτες σε τιμή χαμηλότερη απ’ αυτή που τις απέκτησε το ΤΧΣ, ακόμη κι από την χρηματιστηριακή τους αξία, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τον αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος. Μάλιστα για να αποτραπούν διώξεις στο μέλλον εναντίον των στελεχών του ΤΧΣ, με διευθύνοντα σύμβουλο την Αναστασία Σακελαρίου, προβλέπεται το ακαταδίωκτο των μελών του. Η θωράκιση απέναντι στο νόμο των στελεχών του ΤΧΣ, που καταργεί την συνταγματική πρόβλεψη για ισονομία όλων των πολιτών, είναι η άλλη όψη των ελληνικών «νόμων της Νυρεμβέργης» (που καθιέρωσαν στην χιτλερική Γερμανία την δημιουργία δικαίου δύο ταχυτήτων: ένα για τους άριους κι ένα για τους υπόλοιπους), βάσει των οποίων για τους αλλοδαπούς κρατούμενους του Ξένιου Δία δεν ισχύει το 18μηνο ως ανώτατο χρονικό όριο προφυλάκισης. Όποιος λοιπόν αποφασίζει για τις τράπεζες είναι υπεράνω του νόμου κι όποιος δεν είναι Έλληνας κάτω του νόμου… Επίτευγμα! Σε ό,τι αφορά πάντως το ΤΧΣ η προνοητικότητα τους να εξασφαλίσουν το ακαταδίωκτο αποτελεί και τεκμήριο ενοχής για την τεράστια ζημιά που έχει ήδη υποστεί το δημόσιο από τις αποφάσεις του κι όσες ακόμη θα υποστεί, με αφορμή το πέρασμα όλων των μετοχών στους ιδιώτες.

Το πολυνομοσχέδιο διαψεύδει πλήρως τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα. Βρίθει νέων μέτρων λιτότητας που θα επιδεινώσουν περαιτέρω την ήδη δραματική κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, όπως αποτυπώθηκε πριν λίγες μέρες στους πίνακες της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, βάσει των οποίων το τελευταίο τρίμηνο του 2013 μόνο στην Ελλάδα και στην Κύπρο υπήρχαν μειώσεις μισθών. Σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη καταγράφηκαν αυξήσεις. Συγκεκριμένα το τελευταίο, τέταρτο τρίμηνο του 2013 ο δείκτης μισθών σε όλη την οικονομία μειώθηκε κατά 6,2% σε σχέση με ένα χρόνο πριν όταν και τότε είχε μειωθεί κατά 2,6%. Η μείωση των μισθών συνεχίζεται σταθερά στην ελληνική οικονομία από το τρίτο τρίμηνο του 2010. Το πολυνομοσχέδιο εγγυάται πως αυτή τη τάση θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

(Πριν, 30 Μαρτίου 2014)

Λεωνίδας Βατικιώτης, μοντάζ Γρέκι