Άλλοι παίζουν και άλλοι ιδρώνουν…

Οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων, βρίσκονται στο νιρβάνα της «παιδικής χαράς» τους και σκοτίστηκαν για τους υπόλοιπους. Μπορεί ως παιδιά να γκρινιάζουν, να τσακώνονται να παρεξηγιόνται κλπ, από τη «παιδική χαρά» δεν φεύγουν με τίποτα!

Έχουν μαζευτεί τα περισσότερα στο κέντρο και αριστερά, με αποτέλεσμα να υπάρχει και μία σχετική ασφυξία στο χώρο τους. Κάποια από τα παιδιά εκεί, έχουν αρχίσει να χαλάνε τις παρέες των άλλων γιατί...

θέλουν να είναι αρχηγοί στη νέα παρέα που θέλουν να φτιάξουν. Χράτσα-χρούτσα, ροκανίζονται μεταξύ τους και αφήνουν το παιδί που είναι δεξιά να κερδίζει χρόνο και να απολαμβάνει το παιχνίδι του, όχι για πολύ ακόμα.

Γενικά γίνεται του… “πόλου” εκεί μέσα, όλοι θέλουν να είναι ο μάγκας της κεντροαριστερής πλευράς και θα ζήσουμε διάφορα.

 Αυτό που είναι δεξιά, είναι το καλύτερο απ’ όλα. Με αρχές, ιδεώδη και υψηλό θρησκευτικοπνευματικό επίπεδο, τόσο υψηλό μάλιστα, που μιλάει με το Θεό. Είναι μετά να μη το αγαπάς και να μη το πιστεύεις; Όχι βέβαια!

Το παιδάκι που είναι τέρμα αριστερά, μη το βλέπετε έτσι, πάντα μόνο του ήθελε να παίζει και συνεχίζει να παίζει μόνο του στο δικό του μαγικό κόσμο. Έχει καλή ψυχή όμως, και όταν χρειασθεί, θα προστατεύει αυτό που είναι στα δεξιά, από τα άλλα παιδάκια…

Σχεδόν όλα έχουν την ικανότητα να πείσουν αυτά που είναι εκτός της «παιδικής χαράς», ότι φταίνε για κάθε ζημιά που θα γίνει μέσα. Αν και είναι να απορείς, αφού όμως “έχουμε” αποφασίσει να αφήσουμε αυτά τα παιδομπούμπουκα να παίζουν ανενόχλητα, μη ξεχάσουμε στο τέλος να πληρώσουμε και τους λογαριασμούς που θα μας στείλουν.

Τα σκασμένα πάντως παίζουν και ξαναπαίζουν και κούραση δεν έχουν.

Μπορεί να μας λείπουν πολλά, αλλά από κόμματα, αποκόμματα και περιττώματα, έχουμε πλεόνασμα!

Από Ούτε λόγος