Στις 30-3-2014 έγινε η ψηφοφορία του πολυνομοσχεδίου που ενσωματώνει πλήθος αντιδραστικών ρυθμίσεων
στα εργασιακά, το ασφαλιστικό, τη δυνατότητα πώλησης των
ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών σε ιδιώτες μετόχους, αλλά και σε ένα
μεγάλο εύρος τομέων όπου αίρονται περιορισμοί που πλέον ευνοούν το
μεγάλο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές. Το πολυνομοσχέδιο πέρασε με οριακή...
πλειοψηφία αφού κυβερνητικοί βουλευτές καταψήφισαν το νομοσχέδιο, καταγγέλλοντας ότι εξυπηρετεί συμφέροντα (“Δεν νομοθετώ με εντολή της τρόικα”).
Στη χτεσινή ψηφοφορία σημειώθηκε μια
ποιοτική στροφή αναφορικά με τις καταθέσεις και υπερψηφίσεις νομοσχεδίων
που εφαρμόζουν μνημονιακές πολιτικές φτωχοποίησης και διάλυσης
εργασιακών δικαιωμάτων. Η ποιοτική διαφορά με το παρελθόν έγκειται στην ιδεολογικοποίηση της αναγκαιότητας ψήφισης των μέτρων.
Ενώ στις προηγούμενες ψηφοφορίες μνημονιακών μέτρων κατ εντολή της
τρόικα και συμφερόντων των οικονομικών ελίτ εσωτερικού και εξωτερικού η
δικαιολόγηση των εξουσιαστών ήταν οι πιέσεις των δανειστών και η απειλή
της διακοπής δανειοδότησης της χώρας, στη χτεσινή διαδικασία τα
επιχειρήματα δεν περιλάμβαναν τους γνωστούς εκβιασμούς (για λόγους
διαμόρφωσης της ψευδαίσθησης οτι η χώρα βγαίνει στο “ξέφωτο”) αλλά τη
νεοφιλελεύθερη σκοπιά της ανάγκης να περάσουν τα μέτρα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα μέτρα στη
βουλή ψηφίζονταν με αναφορές των εξουσιαστών στο άδικο των μέτρων και
την έμμεση δικαιολόγηση των κοινωνικών αντιδράσεων που καταστέλλονταν με
κτηνώδη κρατική βία και εκτεταμένες επιχειρήσεις κρατικής τρομοκρατίας
που συμπεριελάμβαναν και ψυχολογική βία από τα φιλικά προς την εξουσία
ΜΜΕ. Η ποιοτική διαφοροποίηση στην εποχή της ακροδεξιάς κυβέρνησης
Σαμαρά είναι ότι προβάλλεται η εθνικόφρονα εκδοχή της αποκλειστικής διαμεσολάβησης και απόλυτης εκπροσώπησης των λεγόμενων “εθνικών συμφερόντων” που ταυτίζονται με την κυβερνητική πολιτική της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ελίτ. Αυτό αποτυπώθηκε έντονα τόσο με τις αγορεύσεις των υπουργών της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά όσο κυρίως στις δηλώσεις Σαμαρά κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το τέλος της ψηφοφορίας.
Πρόκειται για μια ακροδεξιά πολιτική που εφαρμόζεται από ένα μίγμα αντικομμουνιστών και νεοφιλελεύθερων φανατικών όπως ο υπουργός Χατζηδάκης. Μάλιστα, ακόμα και στελέχη της παράταξης της ΝΔ έχουν καταγγείλει τους φανατικούς νεοφιλελεύθερους της ΝΔ ότι βρίσκονται πίσω από τη μελέτη του ΟΟΣΑ,
που έχουμε αναφερθεί ότι δόθηκε υπεργολαβία στον ΙΟΒΕ του Συνδέσμου
Ελλήνων Βιομηχάνων για εκπόνηση. Την ίδια δήλωση επανέλαβε και ο
βουλευτής Νικήτας Κακλαμάνης όταν ψήφισε παρών στο ένα από τα δύο άρθρα
του πολυνομοσχεδίου και αργότερα διαγράφηκε από τη ΝΔ.
Η νέα γραμμή της ιδεολογικής αντιπαράθεσης τίθεται στο σημείο όπου η ακροδεξιά
Σαμαρά ορίζει και οριοθετεί τα εθνικά συμφέροντα στη γραμμή της
νεοφιλελεύθερης δογματικής ισοπέδωσης των εργασιακών και κοινωνικών
δικαιωμάτων. Κοινώς, από εδώ και στο εξής η επιβολή
νεοφιλελεύθερων μέτρων υπέρ των οικονομικών ελίτ δεν αφορά απλά την
κυριαρχία τους στο επικοινωνιακό και κοινοβουλευτικό πεδίο αλλά φορά την
προβιά (κόκκινη?) της εθνικόφρονας ανάγνωσης για να δηλώσει ότι ο
μόνος δρόμος για την προώθηση των εθνικών συμφερόντων περνά από τα
ιδεοληπτικά νεοφιλελεύθερα δόγματα που επιβάλλουν την παντελή απουσία
εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Είναι πρακτικά η επιβεβαίωση στο πολιτικό
πεδίο ότι κυβερνά μια ακροδεξιά κυβέρνηση που δεν θα διστάσει στο όνομα
της “πατρίδας” να κάνει βαθιά βουτιά στον αντικομμουνισμό και το
νεοφιλελευθερισμό.
Από freenet2004
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου