Πότε έγινε το λάθος;

    Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε.
    Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε
    Δ. Σολωμός 

Είμαστε ευκολόπιστοι; Είμαστε προδομένοι όπως ο Σολωμός αναφέρει;

Αλήθεια πότε έγινε το λάθος; Πότε άρχισε η κατηφόρα για την χώρα; Πότε τα χάσαμε όλα;

Τι έφταιξε και η χώρα κατρακύλησε στον βούρκο της αναξιοπρέπειας;

Ποιόν ή ποιους πιστέψαμε; Ποιος ή ποιοι μας πρόδωσαν;

Είναι σίγουρο ότι ο καθένας από εμάς έχει να δώσει και μια διαφορετική απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, πολλές φορές κομματικά ή ιδεολογικά χρωματισμένη.

Όμως το ερώτημα παραμένει: Πότε έγινε το λάθος;

Γιατί λάθος υπάρχει, και αν πιστέψουμε...

τον Δ. Σολωμό το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.

Και τότε πιστέψαμε στις Μεγάλες Δυνάμεις, και σήμερα τρέχουμε πίσω από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής μας.

Και τότε δηλώναμε πιστοί σύμμαχοι, πιστοί υπηρέτες, και τώρα κάνουμε το ίδιο και αυτό.

Και τότε γλύφαμε τον κάθε κοτζαμπάση, αλλά και σήμερα στεκόμαστε στην ουρά για να μας κτυπήσει στην πλάτη ο κάθε εκπρόσωπος του λαού στο Κοινοβούλιο.

Πάντα μιλούσαμε για την ψωροκώσταινα, πάντα ήμασταν και είμαστε σίγουροι για την αδυναμία μας.

Λίγες οι εξαιρέσεις στην διάρκεια των τελευταίων 190 χρόνων, που όμως αυτές δείχνουν το πόσο λάθος πορεία έχουμε πάρει.

Αλήθεια πόσοι από εμάς αν είχαν μια καφετέρια, ένα μανάβικο θα την έδιναν στον κύριο που ουρλιάζει στα τηλεπαράθυρα, για να την διοικήσει;

Και όμως στον εν λόγω κύριο παραχωρούμε, και μάλιστα εν λευκώ, το μέλλον της πατρίδας αλλά και των παιδιών μας.

Αλήθεια κοιτάζοντας ο καθένας από εμάς, το δικό του ψηφοδέλτιο, αυτό που θα ρίξει, καλώς εχόντων των πραγμάτων, σε 100 μέρες από σήμερα, και ξεκινώντας από τον αρχηγό μέχρι τον τελευταίο κάτω-κάτω σε ποιόν από όλους θα έδινε δουλειά στην επιχείρησή του;

Αλλά ξέρω:

Αυτός είναι πράσινος, αυτός κόκκινος αυτός μπλε, αυτός κούκλος, η οικογένειά μου ψηφίζει πάντα εκεί, τον παππού μου τον σκότωσαν οι εξωγήινοι, δεν μου πάει το χέρι να ψηφίσω αλλού.

Και την επομένη των εκλογών η χώρα γεμίζει μονόχειρες.

Τελικά εκεί που αρχίζει η ιδεολογία σταματάει η σκέψη.

Αντικαταστήσαμε την σκέψη μας με την Ιδεολογία.

Πήραμε το έτοιμο πακέτο.

Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε για αυτό που πιστεύουμε, αρκεί μόνο να τσακωθούμε με τον διπλανό.

Στα Καφενεία, στις αλάνες, στους δρόμους και εκεί ακόμα στο πεδίο της μάχης.

Ευκολόπιστοι, προδομένοι, διχασμένοι.

Δεν είναι ένα το λάθος, και δεν θα μπορούσε να είναι μόνο ένα.

Από toufekiastoskotadi