Δεν μπορεί πλέον κανείς να αμφισβητήσει με τους φόρους που έχουν ψηφιστεί επικρατεί το απόλυτο αλαλούμ.

Ζητείται φιλότιμο  

Δεν μπορεί πλέον κανείς να αμφισβητήσει με τους φόρους που έχουν ψηφιστεί επικρατεί το απόλυτο αλαλούμ.

Η πλειοψηφία των φορολογουμένων και των λογιστών έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά καθώς κάθε μέρα προκύπτει και ένα καινούργιο πρόβλημα ενώ κανείς δεν είναι βέβαιος τι θα πληρώσει, πως θα το πληρώσει και πότε θα πληρώσει.

Και αυτό το μπάχαλο δεν προέκυψε...

έτσι ξαφνικά. Ψηφίστηκαν νόμοι στους οποίους είχαν καίριο ρόλο στη σύνταξή τους ο κ. Νίκος Καραβίτης γνωστός και από τη θητεία του στη ΔΕΚΑ, ο κ. Απόστολος Ρεφενές γνωστός επίσης από τα έργα και τις ημέρες του στην Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης, υπηρεσιακά στελέχη του ΥΠΟΙΚ και φυσικά ο κ. Χάρης Θεοχάρης που έπρεπε ήδη να έχει εκδώσει κάμποσες εκατοντάδες εγκυκλίους και δεν το έχει πράξει αλλά και σε πολλές από αυτές που εξέδωσε επέτεινε τη σύγχυση.

Θέλετε παραδείγματα; Χάος με τον υπολογισμό του φόρου υπεραξίας για τον οποίο ακόμα δεν έχει βγει εγκύκλιος και δεν μπορεί να γίνει καμία μεταβίβαση. Χάος με τη φορολόγηση των πνευματικών δικαιωμάτων, χάος με τη φορολόγηση των κινητών που δίνουν οι εταιρίες στο προσωπικό. Το τελευταίο με το τηλέφωνο έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Αν υποθέσουμε ότι ένας υπάλληλος κάνει λογαριασμό 115 Ευρώ το μήνα. Σε αυτό το τέλος συνδρομητών είναι 15 Ευρώ περίπου και ο ΦΠΑ 25 Ευρώ περίπου δηλαδή 40 Ευρώ πηγαίνουν στο κράτος. Ο λογαριασμός λογίζεται ως εισόδημα για τον εργαζόμενο ο οποίος αν είναι στην ανώτατη κλίμακα φορολογίας πληρώνει περί τα 48 Ευρώ το μήνα. Δεν τελειώσαμε όμως καθώς από το καθαρό ποσό που εισπράττει η εταιρία κινητής δηλαδή 75 Ευρώ αν το κέρδος της είναι 15 Ευρώ τότε καταβάλλει φόρο 4 Ευρώ αλλά και αν διανείμει το κέρδος της άλλο 1,5 Ευρώ. Ουσιαστικά δηλαδή από ένα προϊόν που πωλείται 75 Ευρώ (καθαρή αξία) το κράτος εισπράττει (χωρίς να υπολογίζονται φόροι μισθωτών που καταβάλει η εταιρία κινητής) φόρους 92 Ευρώ. Αν αυτό έχει λογική χώρας που θέλει να αναπτυχθεί τότε μάλλον δεν είμαστε στα καλά μας.

Τα παρατράγουδα δεν είναι μόνο αυτά που προαναφέρθηκαν καθώς υπάρχουν διατάξεις που φτάνεις όταν καλείς ως ιδιώτης να καλείς ένα υδραυλικό σπίτι να είσαι υποχρεωμένος να παρακρατείς ως να ήσουν επιχείρηση και να αποδίδεις φόρο ή να δηλώνεις τα δαχτυλίδια και τα σκουλαρίκια που έχεις στο σπίτι σου.

Το θέμα είναι ότι κανενός εξ αυτών που έχουν την πλήρη ευθύνη για την μπαχαλοποίηση του φορολογικού συστήματος που θα καταλήξει σε μηδενικό αποτέλεσμα δεν έχει την ευθιξία να αναλάβει τις ευθύνες το και ούτε τους έχει ζητηθεί από εκείνους που οφείλουν να το πράξουν. Και το ερώτημα είναι ως πότε θα αναρωτιόμαστε αν τελικά υπάρχει φιλότιμο;

nkaroutzos@gmail.com

Νίκος Καρούτζος από fppress