Τα νούμερα ρίχνουν την κυβέρνηση…

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος *

«Γιαννάκη μην παίζεις με τα νούμερα, αν θέλεις να μάθεις να κάνεις σωστά και σωστές πράξεις», αν έλεγε η μαμά στο παιδί, αυτό θα είχε σήμερα που μεγάλωσε σοβαρές πιθανότητες να πολιτευθεί ως φερέγγυος κυβερνήτης.

Φταίνε οι μαμάδες και οι μπαμπάδες ασφαλώς του κάθε Γιαννάκη, Αντωνάκη, Γιωργάκη κλπ. που δεν μαθαίνουν στα παιδιά τους την σημασία των πράξεων πριν  αυτά μάθουν...

να σχηματίζουν τάξεις αριθμών!

Να, τώρα μια ολόκληρη κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, που «μάζεψε» κατά το σιδέρωμα των φαντασιακών διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος, να κινδυνεύει να πέσει άσχημα λόγω ενός κωλόσπιτου χτισμένου με αναξιόπιστα νούμερα! Πάει και η απατηλή αφήγηση του πλεονάσματος, γκρεμίζεται και αυτή σαν ένα χάρτινο σπίτι που το παίρνει ο άνεμος της παραγωγικής διάλυσης της Ελλάδας. Πού να σταθεί τώρα η κυβέρνηση και σε τί πλεόνασμα να κρύψει την πολιτική της γύμνια;

Υπάρχει άμεσος κίνδυνος να κοπεί στο learning-by-numbers, το οποίο εμφάνιζε ως το μοναδικό ισχυρό σημείο της για να περάσει τις εξετάσεις της τρόικας. Αν αύριο προκηρυχτούν εκλογές θα φταίει το «Μάαστριχτ» που διαφωνεί με το πλεόνασμα-Σαμαρά, το οποίο στην ουσία αποτελεί το διπλό του έλλειμμα: έλλειμμα που περνάει από τον προϋπολογισμό στην κοινωνία και έλλειμμα ακόμη και στην διάρθρωση αυτού καθ’ εαυτού του πλεονάσματος, καθώς ναι μεν ο καλός μαθητής μας πρέπει να δείξει πως πράγματι το κράτος ξοδεύει λιγότερα από ό, τι εισπράττει, αλλά αυτό σύμφωνα με την μεθοδολογία του «Μάαστριχτ» που προβλέπει την  καταγραφή όλων των σχετικών οικονομολογικών στοιχείων, όπως και την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Η κυβέρνηση τί κάνει; Λογαριασμό, όχι μόνον δίχως τον ξενοδόχο (λαό), αλλά λογαριασμό σαν η χώρα να μην ανήκει καν στην ΟΝΕ. Τις λεπτομέρειες τις έχω εξηγήσει μάλλον επαρκώς την προηγούμενη περίοδο, σήμερα θα δώσω τον λόγο σε ένα παθόντα για να μεταφέρει πιο παραστατικά την εικόνα των αριθμών-Σαμαρά. Σχολιάζει, λοιπόν, ο/η Urmo Aava στο ΒΗΜΑ: «Στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος αναφέρεται πρωτογενές έλλειμμα 6,7 δις. Ο Στουρνάρας απ' αυτό αφαιρεί 6,1 δις που είναι ληξιπρόθεσμα χρέη του δημοσίου προς ιδιώτες, τα οποία λέει "δεν τα πληρώνω άρα τα σβήνω από το έλλειμμα" (Παρεμπιπτόντως, από αυτά τα χρέη 6000 ευρώ είναι προς εμένα και δε μου τα δίνει η εφορία εδώ και 1,5 χρόνο). Επειδή όμως ακόμα κι έτσι υπάρχει πρωτογενές έλλειμμα 0,6 δις, ο Στουρνάρας σκέφτηκε να προσθέσει 2,1 δις που είναι αποδόσεις ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ. Τα οποία χρήματα, βέβαια, δε θα του τα δώσει η ΕΚΤ. Έτσι βγάζει το περίφημο "πρωτογενές πλεόνασμα του 1,5 δις", το οποίο, φυσικά, είναι εντελώς λογιστικό μέγεθος. Δεν υπάρχουν λεφτά».

Σωστά, αλλά αν δεν υπάρχουν λεφτά, τότε όσα ισχυρίζονται και υπόσχονται Σαμαράς και Βενιζέλος, είναι μια νέα έκδοση της προεκλογικής παραμυθίας των προηγούμενων εκλογών. Δεν είναι όμως! Είναι κάτι χειρότερο: η σημασιοδότηση της «πειθαρχημένης δημοσιονομικής πολιτικής» μέσω της απόκλισης από την δομή που παράγει αυτή την ίδια πολιτική, την Συνθήκη του Μάαστριχτ! Έτσι η κυβέρνηση τινάζεται στο αέρα, αφού πρώτα κάνοντας πως πειθαρχεί στο learning-by-numbers της τρόικας, τίναξε στον αέρα την αγορά, χρεοκόπησε χιλιάδες νοικοκυριά, δυναμίτισε το όποιο Κοινωνικό Κράτος και το Κράτος Δικαίου, απορρύθμισε απολύτως τις εργασιακές σχέσεις και συνέβαλε στην διαμόρφωση μιας πλέον ανεξέλεγκτης ανεργίας. 

Και εκεί που η κυβέρνηση πίστευε πώς έχει πετύχει να τουμπάρει τουλάχιστον τα νούμερα, εμφανίζεται ο επικεφαλής της Eurostat Βάλτερ Ραντερμάχερ και λέει …τα αυτονόητα: Πως δηλαδή δεν υπάρχουν ακόμη αξιόπιστοι αριθμοί για το έλλειμμα και το χρέος του 2013, διευκρινίζοντας πως μέχρι το τέλος Μαρτίου «όλα είναι καθαρές εικασίες». Επίσης ευλόγως ο κ. Ραντερμάχερ λέει στην Süddeutsche Zeitung πως ένας ετήσιος ισολογισμός μπορεί να γίνει μόνο όταν υπάρχουν όλα τα στοιχεία και για τα τέσσερα τρίμηνα και το τέταρτο τρίμηνο είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, διότι στο τέλος του χρόνου είναι πληρωτέοι φόροι και άλλες εποχιακές καταβολές. Και πως «Δεν έχουμε ακόμη στοιχεία για το τέταρτο τρίμηνο του 2013»… και «δεν υπολογίζουμε τους αριθμούς έτσι όπως θα το επιθυμούσε ο έλληνας πρωθυπουργός Σαμαράς, αλλά όπως το προβλέπουν οι νόμοι και τα πρότυπα. Αυτό είναι όλο». Όχι , δεν είναι όλο!

Ο κ. Σαμαράς επιχειρεί να διαμορφώσει θετικό κλίμα με τα νούμερα που αφορούν αποκλειστικά στο πρωτογενές έλλειμμα, για να εγκρίνει η γερμανική κυβέρνηση και άλλο δάνειο, στο πλαίσιο ενός άλλου μνημονίου που θα… διώχνει τις «Βάσεις του θανάτου», όπως τις έδιωχνε η συμφωνία αναδιάρθρωσης (παραμονής) του καθεστώτος των Βάσων επί Ανδρέα Παπανδρέου!  

Ωστόσο, αυτή η ιστορία με το πρωτογενές πλεόνασμα, δεν θα τους βγει σε καλό. Πέραν του ότι αποτελεί κοινωνικοοικονομικό έγκλημα, υπό τις συνθήκες που επιχειρήθηκε, θα κλονίσει το νέο καθεστώς απεικόνισης των μεγεθών της εθνικής μας οικονομίας, διαλύοντας την εικόνα του φερέγγυου ετέρου που αποτέλεσε τον μοναδικό άξονα δόμησης της πολιτικής ύπαρξης της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Μετά από αυτά δεν έρχονται οι μέλισσες, αλλά οι εκλογές, πριν αγριέψουν οι μέλισσες και απαιτήσουν βαριές ποινές τόσο εναντίον της Ελλάδας, όσο και εναντίον προσώπων, για τα Samarastatistics. «Δεν είμαστε απλώς ένας καλόπιστος και ευγενικός θεσμός, από το 2010 διαθέτουμε σημαντικές δυνατότητες ελέγχου και κυρώσεων», λέει ο κ. Ραντερμάχερ. Και φέρνει εκλογές, που επίσης δεν θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως είναι ένας καλόπιστος και ευγενικός θεσμός! Και εδώ όπως και εκεί μπλέκουν οι τάξεις των αριθμών με τις αριθμητικές πράξεις, ενώ η μαμά και ο μπαμπάς του Γιαννάκη φορτώνουν την ευθύνη της αναξιοπιστίας του παιδιού τους, στις μέλισσες. Το τρόμαξαν και τα έκανε θάλασσα… 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Από activistika, μοντάζ Γρέκι