Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Το κάτι που μένει

Ένα φρικτό, ένα εμετικό «κάτι είναι και αυτό» βρίσκεται πρόσφορο στα χείλη του θλιβερού, υποταγμένου Έλληνα που δεν έχει πια κάτι άλλο να πει, για να διασκεδάσει την ιδεοληψία του και να υπερασπισθεί την αισχρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Τούτο το «κάτι είναι και αυτό» είναι το τελευταίο του απόθεμα. Και μόλις βρεθεί αντιμέτωπος με ντοκουμέντα κι επιχειρήματα, το βρίσκει κάπου μες το στόμα του, και σου το φτύνει κατά πρόσωπο.

Αν μάλιστα έχει ακόμα...
τη δουλειά του ο ίδιος, κάτι είναι κι αυτό.

Τον διπλανό του που δεν την έχει, τον νοιάζεται πάντως. Όσο μπορεί. Τόσο μπορεί. Κάτι είναι κι αυτό.

Οι νέοι; Ο Πρωθυπουργός πονάει για τους νέους. Κάθε τόσο τους βάζει πρώτη προτεραιότητα. Κάτι είναι κι αυτό.

Μίζες επιστρέφονται. Τα ψιλά, δηλαδή. Κάτι είναι κι αυτό.

Ο Τσοχατζόπουλος είναι μέσα. Κάτι είναι κι αυτό.

Η Οικονομία χορεύει αγκαλιά με τα ζόμπι στα τάρταρα, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μαϊμού. Αλλά, έστω ως μαϊμού, κάτι είναι και αυτό.

Άσε που μπορεί να επιβεβαιωθεί κιόλας από τους Ευρωπαίους. Κάτι είναι κι αυτό.

Η ανεργία φλερτάρει με το τριαντάρι επί τοις εκατό, αλλά θα μπουν εκεί σ’ εφαρμογή κάτι προγράμματα της συμφοράς, για να μην κάθονται δα κι όλο το μήνα όλοι οι άνεργοι. Κάτι είναι κι αυτό.

Τουλάχιστον δεν φύγαμε από το Ευρώ. Κάτι είναι και αυτό.

Και κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θ’ ανακάμψουμε. Πότε; Άγνωστο, αλλά πού θα πάει… Κάτι είναι κι αυτό.

Η περίπτωση της ΕΡΤ απέδειξε ακόμα και στους εθελοτυφλούντες ότι το Σύνταγμα έχει γίνει κουρελόχαρτο. Ποτέ δεν πέρασε από τη Βουλή το Προεδρικό Διάταγμα (βλ. εδώ). Τουλάχιστον παίζει η ΔΤ. Κάτι είναι και αυτό.

Το ξύλο της αρκούδας εξακολουθεί να πέφτει αμείωτο, οι ξυλοφορτωμένοι τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί και οδηγούνται στα Δικαστήρια. Τα ΜΑΤ του Δένδια χεράκι-χεράκι με τους χροισαβγείταις, και ο Σαμαράς αγκαλίτσας-μελισσάκι με τον Βενιζέλο. Σταθερότητα. Κάτι είναι κι αυτό.

Όχι μόνο σταθερότητα. Και Δημοκρατία. Αφού να φαντασθείς, μέχρι που θα γίνουν κι εκλογές. Το περίμενες; Όχι! Κι όμως θα γίνουν. Κάτι είναι κι αυτό.

Δεν θα ψηφίσουν όλοι φυσικά. Πού να βρει τα χρήματα ο κόσμος να τρέχει δυο Σαββατοκύριακα; Κάποιοι πάντως θα ψηφίσουν. Κάτι είναι κι αυτό.

Να ψοφοζούμε. Όπως-όπως. Κάτι είναι κι αυτό. Κάτι είναι κι αυτό…

Μετά όμως… Μετά που θα έχουν πια ψηφίσει, όσοι ψηφίσουν τέλος πάντων… Μετά, λέω… Μετά, η κυβέρνηση θα μάθει πια με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι θα πρέπει επιτέλους να πάει σπίτι της.

Ε, κάτι θα είναι κι αυτό.

Από sotosblog