«Είναι ντροπή σας, κύριε υπουργέ»

 ΜΙΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΩΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΣΤΟ «ΑΓΙΑ ΟΛΓΑ»

Της Ζαχαρώς Ταστάνη-Δαρδαρά 

 

Στις 14 Ιανουαρίου βρέθηκα στο νοσοκομείο Αγία Όλγα για προσωπική μου υπόθεση. Επικρατούσε αναβρασμός και γρήγορα έμαθα τον λόγο. Με πληροφόρησαν ότι είχε έρθει ο υπουργός Υγείας και θεώρησα ότι ήταν ευκαιρία να δω από κοντά έναν από τους ανθρώπους που άλλαξαν τη ζωή μας – και την άλλαξαν προς το χειρότερο. Κατέβηκα στο κάτω μέρος του νοσοκομείου, στην παλιά πύλη, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι οι εργαζόμενοι, οι ασθενείς και οι συνοδοί τους. Διαμαρτύρονταν και φώναζαν συνθήματα για τον «βιβλιοπώλη υπουργό» που ασχολείται με τη δική μας υγεία: «Άδωνη φασίστα, πούλα τα βιβλία και όχι τη Υγεία».

Ο Άδωνης Γεωργιάδης βρισκόταν προστατευμένος μέσα σε κλοιό αστυνομικών, ήρεμος, ψύχραιμος, καθόλου ανήσυχος για την οργή του κόσμου. Σκέφτηκα ότι είναι ευκαιρία να του μιλήσω, να...

του πω για τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τον κόσμο, το χωριό μας και το νησί μας. 

Λίγες μέρες πριν είχα βιώσει την οδύνη από τον χαμό ενός συγγενικού μου προσώπου στο χωριό μας, ενός νέου οικογενειάρχη, που έχασε τη ζωή του σε δυστύχημα την ώρα κάποιας κατασκευής στο κτήμα του. (Είναι ο Ευάγγελος Ιντζηρντζής, ένας νέος άνθρωπος, 39 ετών, που έμεινε στο νησί για να υποστηρίξει την αγροτική ανάπτυξη και να βρει μια επαγγελματική διέξοδο στην κρίση της μεγάλης ανεργίας. Αλλά δεν μπόρεσε, δεν πρόλαβε).

Η προσωπική μου διαμαρτυρία 

Το μικρό μου σώμα με βοήθησε να περάσω τον κλοιό, σχεδόν κάτω από τις μασχάλες των αστυνομικών. Με αντιλήφθηκαν, φυσικά, και κινήθηκαν να με απομακρύνουν, αλλά ο υπουργός τους απέτρεψε.

- Αφήστε την κυρία, τους είπε.

Μου άπλωσε το χέρι για χειραψία και με προέτρεψε να εκφράσω ό,τι με προβλημάτιζε. Τα δεινά που περνάμε μού ήρθαν χωρίς δισταγμό στο στόμα. Του είπα ότι οι άνθρωποι υποφέρουν στις παραμεθόριες περιοχές, όπως και η Λέσβος, και ότι εκείνος διαλύει την Υγεία. Με αντέκρουσε.

- Δεν έχετε δίκιο κυρία μου. Εμείς αναβαθμίζουμε την Υγεία, τη βελτιώνουμε, απάντησε.

Μου είπε να… διαβάσω έναν νόμο, αράδιασε και τον αριθμό του, για να πεισθώ ότι η Υγεία αναβαθμίζεται.

Η Υγεία σαν μπακάλικο… 

«Την υποβαθμίζετε! Το πιο πολύτιμο αγαθό είναι η υγεία στον άνθρωπο», του απάντησα ήρεμα αλλά νιώθοντας ότι εξέφραζα πολλούς και όχι μόνο τον εαυτό μου. Του είπα ότι ο κόσμος υποφέρει και η Πολιτεία και εκείνος μεταχειρίζονται την Υγεία σαν να είναι μπακάλικο. Στο μυαλό μου ήρθε η τραγωδία με το Βαγγέλη και η μεγάλη καθυστέρηση του ασθενοφόρου από τη Μυτιλήνη λόγω της απόστασης από την Άγρα και με δεδομένο ότι το ασθενοφόρο από το Κέντρο Υγείας Καλλονής δεν ήταν δυνατόν να κινηθεί. Ελλείψει προσωπικού λειτουργούσε μόνο δυο φορές την εβδομάδα και «μήπως πρέπει να… επιλέγουμε τη μέρα που θα αρρωστήσουμε ή που θα μας συμβεί κάποιο ατύχημα υπουργέ;» τον ρώτησα.

Του είπα ότι οι γιατροί και το προσωπικό στο Κέντρο Υγείας Καλλονής, καθώς και στα αγροτικά ιατρεία στα χωριά της Λέσβου, κάνουν ηρωικές προσπάθειες για να λειτουργούν αξιοπρεπώς, αλλά με την κατάσταση που επικρατεί είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο αφού δεν έχουν τα μέσα. Τον πληροφόρησα ότι συχνά σε πολλά αγροτικά ιατρεία γίνεται έρανος μεταξύ χωριανών και κυρίως των ηλικιωμένων (σαν να βγαίνει… δίσκος!) για να αγοραστούν τα χρειώδη: γάζες, μπαμπάκια, ιατρικά γάντια, απορρυπαντικά για τον καθαρισμό.

- Αυτά δεν ισχύουν, δεν είναι αλήθεια, λέτε ψέματα! μου απάντησε.

- Δεν λέω ψέματα, λέω την αλήθεια. Και είναι ντροπή, ντροπή σας κύριε υπουργέ, να με χαρακτηρίζετε έτσι. 

Τα κανάλια έγραφαν, αλλά…

Διέκρινα κάποιους από τα τηλεοπτικά συνεργεία, αλλά και άλλους, προφανώς δημοσιογράφους που βρίσκονταν κοντά, να μου κάνουν νοήματα, «καλά τα λες». Αλλά ήταν προσεκτικοί. Διέκρινα ότι δεν ήθελαν να τους δει ο υπουργός. Υπήρχαν τηλεοπτικές κάμερες που κατέγραψαν το διάλογό μου με τον κ. Γεωργιάδη. Περίμενα ότι το βράδυ κάτι θα έβγαζαν τα κανάλια. Ήταν αφέλεια να το πιστεύω. Τουλάχιστον για τα κανάλια, γιατί ορισμένες εφημερίδες έγραψαν κάτι λίγο για το διάλογο με τον υπουργό. Στις τηλεοπτικές ειδήσεις δεν ακούστηκε τίποτα. Και υποθέτω πως γι’ αυτό δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι που με παρότρυναν κρυφά να μιλήσω. Αν ήταν στο χέρι τους θα τα έγραφαν και θα τα μετέδιδαν. Αλλά δεν ήταν. Και ας πείστηκαν ότι δεν έλεγα ψέματα όπως με τόσο ευκολία με κατηγόρησε ο υπουργός. Αλήθειες έλεγα που έκαιγαν. Και τον έκαναν να με χαρακτηρίσει ψεύτρα! Δεν είναι ντροπή;

* Το θέμα θα δημοσιευτεί στο προσεχές τεύχος του περιοδικού «Η Άγρα» που εκδίδεται από τον Σύλλογο Αγριτών Λέσβου

Από harddog-sport