Οι αγοραπωλησίες των CDS (ασφαλίστρων κινδύνου) που κατείχε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο το 2009, όσο και αν επιχειρείται από ορισμένους να εμφανιστούν ως ανύπαρκτο ζήτημα και «αποκύημα φαντασίας» του UNFOLLOW, ήταν σίγουρα περίεργες συναλλαγές… Μετά το πόρισμα της Εισαγγελέως Διαφθοράς Π. Παπανδρέου, όταν όλα τα μάτια στράφηκαν στη διαχείριση των χρημάτων του ΤΤ, η αγοραπωλησία των CDS άρχισε να αναφέρεται και στην υπόλοιπη ειδησεογραφία ως μια από τις σκοτεινές πλευρές των ημερών του Α. Φιλιππίδη. Ίσως γι’ αυτό...
Όπως γράψαμε στο τεύχος 20 του UNFOLLOW: «Τον Αύγουστο του 2009, λίγες μέρες πριν ανακοινωθούν οι εκλογές του Οκτωβρίου, όπου επικράτησε το ΠΑΣΟΚ, ο τότε πρόεδρος του ΤΤ Άγγελος Φιλιππίδης αγόρασε CDS (ασφάλιστρα κινδύνου) των ελληνικών ομολόγων αξίας 950 εκατομμυρίων ευρώ, όταν το πενταετές spread των CDS ήταν μόλις στις 135 μονάδες βάσης. Η απόφαση μιας ελληνικής τράπεζας να ποντάρει σε πιθανή χρεοκοπία της χώρας και να αγοράσει ασφάλιστρα κινδύνου κατηγορήθηκε αργότερα από πολλούς. Από την πλευρά της, ωστόσο, η διοίκηση του ΤΤ υποστήριξε ότι ήταν μια κίνηση θωράκισης της ελληνικής οικονομίας».
Όπως σημειώναμε ήδη από το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2013: «Η κίνηση της διοίκησης του ΤΤ είναι σίγουρο ότι προκαλεί σοβαρά ερωτήματα. Ακόμα περισσότερα προκαλεί όμως η πορεία του συγκεκριμένου CDS τους μήνες που ακολούθησαν. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέλυσε από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου τον κ. Φιλιππίδη και στη θέση του προσέλαβε τον Κλέωνα Παπαδόπουλο, ο οποίος στη συνέχεια, με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης και ΔΣ του ΤΤ, πούλησε το ασφάλιστρο κινδύνου σε μια ξένη εταιρεία (αγνώστων στοιχείων) με κέρδος περίπου 40 εκατ. δολάρια και ενώ τα CDS κινούνταν στις 235 μονάδες βάσης.
Ακολούθησαν οι γνωστές παλινωδίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που είχαν στόχο την προσχεδιασμένη είσοδο της χώρας στο μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ (Απρίλιος 2010). Με τα σενάρια για χρεωκοπία της Ελλάδας να φουντώνουν, η αξία του ασφάλιστρου κινδύνου που είχε πουλήσει πριν από μερικούς μήνες το ΤΤ ήταν εκείνη την περίοδο 27 δισ. δολάρια». Τον Απρίλιο του 2010 το spread των 10ετών κρατικών ελληνικών ομολόγων είχε ξεπεράσει τις 1000 μονάδες βάσης.
Αν λοιπόν το CDS δεν είχε πουληθεί εσπευσμένα, όπως τονίζαμε στο UNFOLLOW 20: «Το ΤΤ θα είχε εκείνη την περίοδο στο χαρτοφυλάκιό του ένα ισχυρό όπλο. Το πολύτιμο CDS που είχε στην κατοχή του το ΤΤ αντιστοιχούσε περίπου στο 12,5% της παγκόσμιας αγοράς και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι σε όσους απειλούσαν τη χώρα με χρεοκοπία και την εξωθούσαν στην αγκαλιά της τρόικας. Με τις ελληνικές τράπεζες εκείνη την περίοδο να κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ύψους περίπου 50 δισ. ευρώ, ήταν μεγάλη υπόθεση ένα μόνο κρατικό πιστωτικό ίδρυμα να κατέχει το 12,5% της παγκόσμιας αγοράς CDS.
Τα ασφάλιστρα κινδύνου πρωτοκυκλοφόρησαν στην διατραπεζική αγορά το 1997, αλλά για να τα αγοράσεις έπρεπε να έχεις στην κατοχή σου κρατικά ομόλογα της χώρας που «πόνταρες» ότι θα χρεοκοπήσει. Το 2000 ανατράπηκε το συγκεκριμένο καθεστώς και μπορούσαν οι πάντες να αγοράσουν ομόλογα και να «παίξουν». Η περίπτωση του ΤΤ αφορά την πρώτη εκδοχή: είχε στην κατοχή του ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και αγόρασε CDS για να καλύψει την έκθεση του στο ελληνικό χρέος από πιθανή στάση πληρωμών. Όμως, με άνωθεν εντολές πούλησε το CDS και έμεινε χωρίς κάλυψη. Επαναλαμβάνουμε ότι το CDS άξιζε 27 δισ. δολάρια (σημείωση: στα ιστορικά υψηλά της αγοράς), δηλαδή όλο το μνημόνιο που κλήθηκε να ψηφίσει η κυβέρνηση Σαμαρά τον περασμένο Οκτώβριο στην Βουλή για να σώσει τις τράπεζες.
Είπαμε όμως, η απόφαση από τον Γ. Παπανδρέου, τους ντόπιους τραπεζίτες, την άρχουσα τάξη της χώρας και κυρίως τα αφεντικά της τρόικας ήταν ειλημμένη: η Ελλάδα θα μετατρεπόταν στο πρώτο πειραματόζωο που πάνω του θα έλυναν τις διαφορές τους το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες του πλανήτη, μετατρέποντας στη συνέχεια το πείραμα σε μοντέλο. Έτσι, το τεράστιο περιουσιακό στοιχείο που είχε στην κατοχή του το ΤΤ άλλαξε χέρια μέσω αγοροπωλησιών που πραγματοποιήθηκαν κυρίως μέσω της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs».
Όπως γράφαμε στο UNFOLLOW 20, το συγκεκριμένο CDS του ΤΤ, σύμφωνα με πληροφορίες που διακινούσαν στελέχη της αγοράς, «αγοράστηκε από την εταιρεία IJ PARTNERS SA, συμφερόντων του Θεόδωρου Μαργέλλου, στενού φίλου της οικογένειας Παπανδρέου, με έδρα τη Γενεύη». Όπως σημειώναμε στο συγκεκριμένο δημοσίευμα «στις αγοροπωλησίες ενεπλάκη τόσο ο κ. Μαργέλλος, που γνώριζε τη διατραπεζική αγορά από τη θητεία του ως διοικητής της Τράπεζας Πειραιώς. (…) Σημαντικό ρόλο στη συγκεκριμένη εταιρεία είχε και η Μιράντα Ξαφά, πρώην οικονομολόγος του ΔΝΤ, που φέρεται να ήταν από τα πρόσωπα που γνώριζαν τις επαφές του Γ. Παπανδρέου με τον τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν για την υπαγωγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης».
Η εταιρεία, όπως και εμείς καταγράφαμε στο ρεπορτάζ, είχε διαψεύσει τις πληροφορίες και με ανακοίνωση της είχε υποστηρίξει ότι «ουδέποτε αγόρασε το CDS». Ωστόσο υπογραμμίζαμε: «Ακόμα και σήμερα κανένας δεν γνωρίζει ποια πρόσωπα βρίσκονται πίσω από τη συγκεκριμένη αγοροπωλησία. Τα μυστικά πρόσωπα που στο μεταξύ αγόρασαν και ξαναπούλησαν το ασφάλιστρο κινδύνου μπορεί να καρπώθηκαν ή να καρπωθούν αρκετά εκατομμύρια ή ίσως και δισεκατομμύρια ευρώ και ταυτόχρονα κατάφεραν να μείνουν μακριά από τον έλεγχο του νόμου. Στην ελληνική Βουλή τουλάχιστον πέντε φορές έχει κατατεθεί ερώτηση από βουλευτές διαφορετικών κομμάτων για το ποιοι απέκτησαν τα ασφάλιστρα κινδύνου. Απάντηση δεν δόθηκε ποτέ».
Αυτό ήταν (ένα μέρος από) το ρεπορτάζ του UNFOLLOW. Μετά το πόρισμα της Εισαγγελέως Διαφθοράς Π. Παπανδρέου, όταν όλα τα μάτια στράφηκαν στη διαχείριση των χρημάτων του ΤΤ, η αγοραπωλησία αυτών των CDS άρχισε να αναφέρεται και στην υπόλοιπη ειδησεογραφία ως μια από τις σκοτεινές πλευρές των ημερών του Α. Φιλιππίδη. Ίσως γι’ αυτό σήμερα, αρκετούς μήνες μετά το ρεπορτάζ, κάποιοι –των οποίων δεν γνωρίζουμε τα ακριβή κίνητρα– θυμήθηκαν να μας επιτεθούν, παρουσιάζοντας υπό τη μορφή ερωτημάτων -εξυπνακισμών διανθισμένων με χυδαιότητες, θα ήταν πιο ακριβής περιγραφή- μια σειρά από στοιχεία που, όπως υποστηρίζουν, ανατρέπουν το ρεπορτάζ του UNFOLLOW…
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Γιώργος Προκοπάκης, διορισμένος Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ, διατύπωσε δημόσια διάφορα ερωτήματα, διαστρεβλώνοντας και τα (πραγματικά) στοιχεία του ρεπορτάζ. Οι απαντήσεις που ακολουθούν δεν απευθύνονται φυσικά στον κ. Προκοπάκη. Όταν ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του φορέα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης χαρακτηρίζει δημόσια δημοσιογράφους και ΜΜΕ με τον χυδαίο τρόπο που το έπραξε, η μόνη απάντηση που του αρμόζει είναι η απαίτηση της παραίτησής του. Ως εκ τούτου, οι απαντήσεις που ακολουθούν απευθύνονται σε εκείνους τους αναγνώστες μας που, παρά τις χυδαιότητες του κ. προέδρου, μπορεί να προβληματίστηκαν επί της ουσίας από τα δήθεν «στοιχεία» του φερόμενου ως οικονομολόγου. Αν άλλωστε ισχύει ότι ο κ. Προκοπάκης έχει διατελέσει σύμβουλος της Διοίκησης του Χρηματιστηρίου Αθηνών το διάστημα 2007-2010 (όπως εμφανίζεται σε κάποιες από τις εκδοχές των ποικίλων βιογραφικών του που διακινούνται από τα ΜΜΕ, όπου, μεταξύ άλλων έχει παρουσιαστεί ως «καθηγητής στο ΕΜΠ», «καθηγητής στο Columbia» και άλλα διάφορα που αλλάζουν κάθε τόσο), θα όφειλε να γνωρίζει τις αγοραπωλησίες αυτού του είδους από πρώτο χέρι. Προφανώς γνωρίζει -και αρέσκεται να χρησιμοποιεί- κυρίως την αγοραία γλώσσα αυτών των αγοραπωλησιών, αλλά ας σταχυολογήσουμε από το εν λόγω κείμενο του δύσαρθρου συντάκτη ό,τι μπορεί να φαντάζει σε κάποιους ως άξιο ενασχόλησης:
«Μπορεί να υπήρξε στιγμή που κάποιος θα έβαζε €27 δις για να ασφαλίσει ένα χρεόγραφο ονομαστικής αξίας €4 δις;» ρωτά ο κ. Προκοπάκης.
Τα συγκεκριμένα προϊόντα χρησιμοποιούνται είτε για λόγους αντιστάθμισης κινδύνου είτε για κερδοσκοπικούς. Στη δεύτερη περίπτωση λοιπόν δεν ασφαλίζεις κάποιο υποκείμενο χρεόγραφο, επιδιώκεις την επίτευξη κέρδους μέσω της διακύμανσης των τιμών. Αλλά υποθέτουμε πως αυτά αποτελούν «ψιλά» γράμματα για κάποιον που θέλει να αρθογραφεί και επί της κρίσης χρέους. Και όχι, κανένας δεν θα τοποθετούσε τόσα χρήματα για αυτό το σκοπό, αλλά για άλλον: όποιος έχει στην κατοχή του αυτό το χρεόγραφο τη συγκεκριμένη στιγμή –ειδικά μάλιστα αν το έχει αγοράσει σε πολύ χαμηλή τιμή– αυτόματα μπορεί να ελέγξει ολόκληρη την αγορά των CDS ελληνικών ομολόγων. Από τη στιγμή που αποσυνδέθηκε από την κατοχή συγκεκριμένων ομολόγων, το CDS είναι και αυτό ένα χρηματιστηριακό είδος το οποίο μεταπωλείται. Στις αγοροπωλησίες κερδίζει όποιος έχει αγοράσει CDS με χαμηλά ασφάλιστρα και το πουλά όταν τα ασφάλιστρα έχουν αυξηθεί.
Η διοίκηση του ΤΤ, ακολούθησε αυτή την πρακτική. Ο τότε διοικητής του ΤΤ Α. Φιλιππίδης δεν αγόρασε CDS για να καλύψει το ύψος των ομολόγων ελληνικού δημοσίου που, σύμφωνα με πληροφορίες, κατείχε εκείνη την περιόδο το ΤΤ. Ο Α. Φιλιππίδης έκανε χρηματιστηριακό παιχνίδι ή ακολούθησε εντολές της κυβέρνησης για να προστατέψει την ελληνική οικονομία. Αγόρασε στο limit down (κατώτερες τιμές) «γυμνά» CDS αξίας 950 εκ ευρώ, τα οποία (με τις τότε τιμές) ασφάλιζαν ομόλογα ύψους 35 δισ., άσχετα με το αν τα κατείχες ή όχι. Το ΤΤ προχώρησε στην εξαγορά CDS αξίας 950 εκατομμυρίων ευρώ, όταν το πενταετές spread των CDS ήταν στις 135 μονάδες βάσης. Η νέα διοίκηση πούλησε τα CDS τον Δεκέμβριο του 2009 στις 235 μονάδες βάσης. Από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβριο το CDS ανέβηκε κατά 100 μονάδες βάσης και το Ταμιευτήριο κέρδισε με αυτόν τον τρόπο περίπου 35 εκατομμύρια ευρώ ή 40 εκατομμύρια δολάρια (στοιχεία 21/3/2010). Στοιχεία που παραθέτει και η Καθημερινή, επιβεβαιώνοντας το ρεπορτάζ μας. (Άραγε, αναρωτιόμαστε, θα ακολουθήσουν και για τη συστημική εφημερίδα της οικογένειας Αλαφούζου τα ανάλογα υβριστικά σχόλια; Aλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες;)
Λίγους μήνες μετά την πώληση των CDS που κατείχε το ΤΤ, άρχισε να ανεβαίνει με τρομακτικούς ρυθμούς το spread των Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων, παρασύροντας αυτόματα και την τιμή των CDS. Από τα μέσα Ιανουαρίου του 2010 ξεκίνησε μία συνεχής άνοδος των spreads. Στις 21 Ιανουαρίου 2010 το spread των 10ετών ομολόγων ξεπέρασε τις 300 μονάδες βάσης και στη συνέχεια ακολούθησε έντονα αυξητική πορεία, ξεπερνώντας ακόμα και τις 1000 μονάδες βάσης τον Απρίλιο 2010, λίγο πριν ανακοινώσει και επίσημα ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης της τρόικας και στο Μνημόνιο. Οι άγνωστοι αγοραστές των CDS, που τα είχαν αγοράσει όταν πουλήθηκαν στις 235 μονάδες βάσης, άρχισαν αμέσως να κερδίζουν τεράστια ποσά, αφού συνέχιζαν τις αγοροπωλησίες, ενώ την ίδια ώρα η Ελλάδα βρισκόταν υπό την απειλή της άτακτης χρεοκοπίας, με στόχο –όπως φάνηκε στη συνέχεια– να οδηγηθεί σιδηροδέσμια στο Μνημόνιο.
«Ο Φιλιππίδης που αγόρασε και ο Παπαδόπουλος που πούλησε, τζογάρησαν στην ελληνική χρεοκοπία και είναι πράκτορες του εβραιομασονικού λόμπυ ή διέπραξαν απιστία που δεν τα κράτησαν μέχρι τέλους;» ρωτάει ο κ. Προκοπάκης.
Αφελές θα χαρακτηρίσουμε -με επιείκεια- το ερώτημα, δεδομένου ότι ουδείς θα θεωρούσε «απιστία» τη μη διακράτηση ενός Credit Default Swap μέχρι τη λήξη του. Τίθεται ωστόσο θέμα αρχής, όταν ένα κρατικό πιστωτικό ίδρυμα κάνει χρήση χρηματιστηριακών προϊόντων που ενεργοποιούνται και αποφέρουν κέρδη από την χρεοκοπία της χώρας στην οποία ανήκουν. Το UNFOLLOW στο ρεπορτάζ του δεν έμπλεξε με συνομωσιολογίες. Παρέθεσε τα πραγματικά στοιχεία των αγοροπωλησιών και επιδίωξε να παρουσιάσει την ουσία του θέματος, θέτοντας μια σειρά από ερωτήματα, τα οποία αυτούσια ισχύουν και σήμερα: Το ΤΤ είχε στην κατοχή του ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και αγόρασε CDS για να καλύψει την έκθεση του στο ελληνικό χρέος από πιθανή στάση πληρωμών; Η διοίκηση του ΤΤ τζογάριζε ή μήπως πήρε άνωθεν εντολές, σε γνώση αυτών που τις έδωσαν, για το τι θα ακολουθήσει στην ελληνική οικονομία τα επόμενα χρόνια; Γιατί πουλά κάποιος το 12,5% της παγκόσμιας αγοράς CDS επί του ελληνικού χρέους; Αν το κάνει, σε ποιους δίνει τα CDS και με ποιο στόχο; Ποιοι είναι οι λόγοι που ένα κρατικό τραπεζικό ίδρυμα, όταν παρασκηνιακά είχαν αρχίσει να στήνονται σχέδια για την χρεωκοπία της Ελλάδας, οπλίζει με τον συγκεκριμένο τρόπο το χέρι των κερδοσκόπων που ποντάρουν στη χρεωκοπία της χώρας;
«Τα CDS μπορεί να τα κρατάει κανείς χωρίς να πληρώνει τα ετήσια ασφάλιστρα;» αναρωτιέται ο κ. Προκοπάκης.
Όχι, εμείς εξάλλου ποτέ δεν αναφέραμε κάτι τέτοιο στο ρεπορτάζ. Όποιος κατέχει CDS πληρώνει και ετήσια ασφάλιστρα. Έτσι διασφαλίζει τα ομόλογα που κατέχει από πιθανό κούρεμα. Πληρώνοντας τα ασφάλιστρα μπορεί να περιορίσει ή και να εκμηδενίσει τη ζημιά, μπορεί ακόμα και να βγάλει κέρδος. Αν, για παράδειγμα, το ΤΤ είχε στην κατοχή του ελληνικά κρατικά ομόλογα συνολικής αξίας 1 δισ. ευρώ, και αυτά τα ομόλογα «κουρεύονταν» κατά 50% (δηλαδή κατά 500 εκατ. ευρώ), τότε λόγω των CDS που είχε στην κατοχή του το ΤΤ (αξίας 950 εκατ. ευρώ και για τα οποία πλήρωνε ασφάλιστρα 1,35 %, δηλ. 12.850.000 ευρώ ετησίως), όχι μόνο δεν θα έχανε αλλά θα έβγαζε και κέρδος.
Πρέπει να επισημάνουμε επίσης ότι τα ασφάλιστρα ενός CDS ορίζονται από τις Μονάδες Βάσης, που είναι η ονομαστική του τιμή στις διεθνείς χρηματαγορές στην εκάστοτε χρονική στιγμή. Δηλαδή, όταν λέμε ότι ένα CDS έχει τιμή π.χ. 135 μονάδες βάσης, τότε εννοούμε ότι όποιος αγοράσει εκείνη τη χρονική στιγμή αυτό το CDS θα πληρώνει για όσο χρόνο το κατέχει ασφάλιστρα που είναι ανά έτος 1,35 %. Ουσιαστικά ένα CDS είναι και χρηματιστηριακό είδος το οποίο μεταπωλείται. Σε αυτές τις αγοροπωλησίες, όπως προείπαμε, κερδίζει όποιος έχει αγοράσει CDS με χαμηλά ασφάλιστρα και το πουλά όταν τα ασφάλιστρα έχουν αυξηθεί.
«Όταν πληρώθηκαν τα ασφάλιστρα μερικές μέρες μετά το PSI η συνολική αξία των ασφαλίστρων που πληρώθηκαν ήταν λιγότερο από 3 δισ. δολάρια! Αν δουλέψετε τα νούμερα του Unfollow θα δείτε πως η συνολική αξία των ασφαλίστρων έπρεπε να είναι πάνω από 230 δισ. ευρώ. Μπράβο μας λοιπόν! Βάλαμε τα κορόιδα τους traders να πληρώσουν 230 δις ευρώ για να ανακτήσουν 3 δις δολάρια!» αγανακτεί ο κ. Προκοπάκης.
Κανένας επενδυτής δεν πλήρωσε 230 δις ευρώ, ούτε ποτέ το UNFOLLOW υποστήριξε κάτι τέτοιο στο ρεπορτάζ του. Τα CDS, όπως προείπαμε, είναι χρηματιστηριακό προϊόν και η αξία τους καθορίζεται από τους νόμους της αγοράς. Η Ελλάδα πλήρωσε μόνο 3 δις δολάρια σε CDS, γιατί στην περίπτωση του ελληνικού PSI, εφαρμόστηκε «εθελοντικό» κούρεμα. Με άλλα λόγια, στην περίπτωση της Ελλάδας δεν υπήρξε άτακτη χρεοκοπία και δεν ενεργοποιήθηκαν τα ασφάλιστρα κινδύνου. Σε διαφορετική περίπτωση, το συνολικό ακαθάριστο ποσό των ελληνικών CDS θα διαμορφωνόταν εκείνη την περίοδο –με τους πιο μέτριους υπολογισμούς– στα 70 δισ. δολάρια περίπου, αλλά στο ποσό αυτό συνυπολογίζονται και όσοι επενδυτές είχαν ήδη συμφωνήσει στη συμμετοχή τους στο ελληνικό PSI και άρα δεν θα εισέπρατταν τα ασφάλιστρα κινδύνου που κατείχαν.
Εξάλλου, είχαν προηγηθεί μια σειρά από αποφάσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ που είχαν μετριάσει το κίνδυνο της χρεοκοπίας, προκειμένου να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, αφού το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού χρέους βρισκόταν πλέον υπό την κατοχή τους. Επιπλέον, αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε άτακτα οι συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία θα είχαν απρόβλεπτο μέγεθος, αφού υπήρχε πιθανότητα να κλονιστεί ολόκληρη η αγορά των CDS. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ούτε τα CDS χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο «θωράκισης» της ελληνικής οικονομίας ή ως διαπραγματευτικό χαρτί της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές (αφού πουλήθηκαν ακριβώς πριν τη «διαπραγμάτευση»), ούτε βέβαια και «έχασαν» αυτοί που τα αγόρασαν. Αντιθέτως, τα πούλησαν σε πολύ καλύτερες τιμές, λόγω ακριβώς του κινδύνου χρεοκοπίας της Ελλάδας, τότε που ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών της χώρας έριχνε λάδι στη φωτιά παρομοιάζοντας την οικονομία της με τον… Τιτανικό. Αυτό που τότε δεν έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι ποιανών τα συμφέροντα ετοιμαζόταν να ρίξει στα βράχια.
Σημείωση: Τι είναι τα CDS; Με βάση τους νόμους της αγοράς είναι «Συμβάσεις Μεταφοράς Κινδύνου Αθέτησης Υποχρέωσης» (Credit Default Swap- CDS). Πρόκειται, επί της ουσίας για ασφαλιστήρια συμβόλαια τα οποία συνάπτει ο επενδυτής που έχει τοποθετήσει κεφάλαια σε κρατικά ομόλογα, προκειμένου να διασφαλιστεί έναντι πιθανής χρεοκοπίας της χώρας που τα έχει εκδώσει. Τις συναλλαγές των CDS ελέγχουν και επιτηρούν στις ΗΠΑ η ISDA (International Swaps and Derivatives Association) και στην Ε.Ε. η ICE (International Clear Europe). Τα CDS ισχύουν για όσο χρονικό διάστημα προβλέπει το αρχικό συμβόλαιο. Ο εκδότης δεν μπορεί να το ανακαλέσει για όσο χρόνο έχει δεσμευθεί. Ο Εκδότης του CDS ποντάρει στη «μη χρεοκοπία» μιας χώρας και ο αγοραστής του CDS ποντάρει στη «χρεοκοπία» της. Τα ασφάλιστρα ενός CDS ορίζονται από τις Μονάδες Βάσης, που είναι η ονομαστική του τιμή στις διεθνείς χρηματαγορές την κάθε συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Στις αγοραπωλησίες κερδίζει όποιος έχει αγοράσει CDS με χαμηλά ασφάλιστρα και το πουλά όταν τα ασφάλιστρα έχουν αυξηθεί.
ΥΓ Ο κ. Προκοπάκης καλά θα κάνει να πάρει το κουμπιουτεράκι και να κάτσει ξανά στο θρανίο για μαθηματικά. Θα του χρειαστούν για το μέτρημα. Υγεία να έχει, επίσης, για να ευτυχεί και να εργάζεται. Ως κάτι άλλο εκτός από πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του φορέα δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ασφαλώς, θέση από την οποία οφείλει να παραιτηθεί αμέσως.
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος από unfollow
σήμερα, αρκετούς μήνες μετά το ρεπορτάζ, κάποιοι –των οποίων δεν γνωρίζουμε τα ακριβή κίνητρα– θυμήθηκαν να μας επιτεθούν, παρουσιάζοντας υπό τη μορφή ερωτημάτων -εξυπνακισμών διανθισμένων με χυδαιότητες, θα ήταν πιο ακριβής περιγραφή- μια σειρά από στοιχεία που, όπως υποστηρίζουν, ανατρέπουν το ρεπορτάζ του UNFOLLOW. Οι απαντήσεις που ακολουθούν δεν απευθύνονται φυσικά στον Γιώργο Προκοπάκη – όταν ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του φορέα -έστω και αυτής της επαίσχυντης- δημόσιας ραδιοτηλεόρασης χαρακτηρίζει δημόσια δημοσιογράφους και ΜΜΕ με τον χυδαίο τρόπο που το έπραξε, η μόνη απάντηση που του αρμόζει είναι η απαίτηση της παραίτησής του. Ως εκ τούτου, οι απαντήσεις που ακολουθούν απευθύνονται σε εκείνους τους αναγνώστες μας που, παρά τις χυδαιότητες του κ. προέδρου, μπορεί να προβληματίστηκαν επί της ουσίας από τα δήθεν «στοιχεία» του…
Όπως γράψαμε στο τεύχος 20 του UNFOLLOW: «Τον Αύγουστο του 2009, λίγες μέρες πριν ανακοινωθούν οι εκλογές του Οκτωβρίου, όπου επικράτησε το ΠΑΣΟΚ, ο τότε πρόεδρος του ΤΤ Άγγελος Φιλιππίδης αγόρασε CDS (ασφάλιστρα κινδύνου) των ελληνικών ομολόγων αξίας 950 εκατομμυρίων ευρώ, όταν το πενταετές spread των CDS ήταν μόλις στις 135 μονάδες βάσης. Η απόφαση μιας ελληνικής τράπεζας να ποντάρει σε πιθανή χρεοκοπία της χώρας και να αγοράσει ασφάλιστρα κινδύνου κατηγορήθηκε αργότερα από πολλούς. Από την πλευρά της, ωστόσο, η διοίκηση του ΤΤ υποστήριξε ότι ήταν μια κίνηση θωράκισης της ελληνικής οικονομίας».
Όπως σημειώναμε ήδη από το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2013: «Η κίνηση της διοίκησης του ΤΤ είναι σίγουρο ότι προκαλεί σοβαρά ερωτήματα. Ακόμα περισσότερα προκαλεί όμως η πορεία του συγκεκριμένου CDS τους μήνες που ακολούθησαν. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέλυσε από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου τον κ. Φιλιππίδη και στη θέση του προσέλαβε τον Κλέωνα Παπαδόπουλο, ο οποίος στη συνέχεια, με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης και ΔΣ του ΤΤ, πούλησε το ασφάλιστρο κινδύνου σε μια ξένη εταιρεία (αγνώστων στοιχείων) με κέρδος περίπου 40 εκατ. δολάρια και ενώ τα CDS κινούνταν στις 235 μονάδες βάσης.
Ακολούθησαν οι γνωστές παλινωδίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που είχαν στόχο την προσχεδιασμένη είσοδο της χώρας στο μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ (Απρίλιος 2010). Με τα σενάρια για χρεωκοπία της Ελλάδας να φουντώνουν, η αξία του ασφάλιστρου κινδύνου που είχε πουλήσει πριν από μερικούς μήνες το ΤΤ ήταν εκείνη την περίοδο 27 δισ. δολάρια». Τον Απρίλιο του 2010 το spread των 10ετών κρατικών ελληνικών ομολόγων είχε ξεπεράσει τις 1000 μονάδες βάσης.
Αν λοιπόν το CDS δεν είχε πουληθεί εσπευσμένα, όπως τονίζαμε στο UNFOLLOW 20: «Το ΤΤ θα είχε εκείνη την περίοδο στο χαρτοφυλάκιό του ένα ισχυρό όπλο. Το πολύτιμο CDS που είχε στην κατοχή του το ΤΤ αντιστοιχούσε περίπου στο 12,5% της παγκόσμιας αγοράς και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι σε όσους απειλούσαν τη χώρα με χρεοκοπία και την εξωθούσαν στην αγκαλιά της τρόικας. Με τις ελληνικές τράπεζες εκείνη την περίοδο να κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ύψους περίπου 50 δισ. ευρώ, ήταν μεγάλη υπόθεση ένα μόνο κρατικό πιστωτικό ίδρυμα να κατέχει το 12,5% της παγκόσμιας αγοράς CDS.
Τα ασφάλιστρα κινδύνου πρωτοκυκλοφόρησαν στην διατραπεζική αγορά το 1997, αλλά για να τα αγοράσεις έπρεπε να έχεις στην κατοχή σου κρατικά ομόλογα της χώρας που «πόνταρες» ότι θα χρεοκοπήσει. Το 2000 ανατράπηκε το συγκεκριμένο καθεστώς και μπορούσαν οι πάντες να αγοράσουν ομόλογα και να «παίξουν». Η περίπτωση του ΤΤ αφορά την πρώτη εκδοχή: είχε στην κατοχή του ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και αγόρασε CDS για να καλύψει την έκθεση του στο ελληνικό χρέος από πιθανή στάση πληρωμών. Όμως, με άνωθεν εντολές πούλησε το CDS και έμεινε χωρίς κάλυψη. Επαναλαμβάνουμε ότι το CDS άξιζε 27 δισ. δολάρια (σημείωση: στα ιστορικά υψηλά της αγοράς), δηλαδή όλο το μνημόνιο που κλήθηκε να ψηφίσει η κυβέρνηση Σαμαρά τον περασμένο Οκτώβριο στην Βουλή για να σώσει τις τράπεζες.
Είπαμε όμως, η απόφαση από τον Γ. Παπανδρέου, τους ντόπιους τραπεζίτες, την άρχουσα τάξη της χώρας και κυρίως τα αφεντικά της τρόικας ήταν ειλημμένη: η Ελλάδα θα μετατρεπόταν στο πρώτο πειραματόζωο που πάνω του θα έλυναν τις διαφορές τους το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες του πλανήτη, μετατρέποντας στη συνέχεια το πείραμα σε μοντέλο. Έτσι, το τεράστιο περιουσιακό στοιχείο που είχε στην κατοχή του το ΤΤ άλλαξε χέρια μέσω αγοροπωλησιών που πραγματοποιήθηκαν κυρίως μέσω της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs».
Όπως γράφαμε στο UNFOLLOW 20, το συγκεκριμένο CDS του ΤΤ, σύμφωνα με πληροφορίες που διακινούσαν στελέχη της αγοράς, «αγοράστηκε από την εταιρεία IJ PARTNERS SA, συμφερόντων του Θεόδωρου Μαργέλλου, στενού φίλου της οικογένειας Παπανδρέου, με έδρα τη Γενεύη». Όπως σημειώναμε στο συγκεκριμένο δημοσίευμα «στις αγοροπωλησίες ενεπλάκη τόσο ο κ. Μαργέλλος, που γνώριζε τη διατραπεζική αγορά από τη θητεία του ως διοικητής της Τράπεζας Πειραιώς. (…) Σημαντικό ρόλο στη συγκεκριμένη εταιρεία είχε και η Μιράντα Ξαφά, πρώην οικονομολόγος του ΔΝΤ, που φέρεται να ήταν από τα πρόσωπα που γνώριζαν τις επαφές του Γ. Παπανδρέου με τον τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν για την υπαγωγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης».
Η εταιρεία, όπως και εμείς καταγράφαμε στο ρεπορτάζ, είχε διαψεύσει τις πληροφορίες και με ανακοίνωση της είχε υποστηρίξει ότι «ουδέποτε αγόρασε το CDS». Ωστόσο υπογραμμίζαμε: «Ακόμα και σήμερα κανένας δεν γνωρίζει ποια πρόσωπα βρίσκονται πίσω από τη συγκεκριμένη αγοροπωλησία. Τα μυστικά πρόσωπα που στο μεταξύ αγόρασαν και ξαναπούλησαν το ασφάλιστρο κινδύνου μπορεί να καρπώθηκαν ή να καρπωθούν αρκετά εκατομμύρια ή ίσως και δισεκατομμύρια ευρώ και ταυτόχρονα κατάφεραν να μείνουν μακριά από τον έλεγχο του νόμου. Στην ελληνική Βουλή τουλάχιστον πέντε φορές έχει κατατεθεί ερώτηση από βουλευτές διαφορετικών κομμάτων για το ποιοι απέκτησαν τα ασφάλιστρα κινδύνου. Απάντηση δεν δόθηκε ποτέ».
Αυτό ήταν (ένα μέρος από) το ρεπορτάζ του UNFOLLOW. Μετά το πόρισμα της Εισαγγελέως Διαφθοράς Π. Παπανδρέου, όταν όλα τα μάτια στράφηκαν στη διαχείριση των χρημάτων του ΤΤ, η αγοραπωλησία αυτών των CDS άρχισε να αναφέρεται και στην υπόλοιπη ειδησεογραφία ως μια από τις σκοτεινές πλευρές των ημερών του Α. Φιλιππίδη. Ίσως γι’ αυτό σήμερα, αρκετούς μήνες μετά το ρεπορτάζ, κάποιοι –των οποίων δεν γνωρίζουμε τα ακριβή κίνητρα– θυμήθηκαν να μας επιτεθούν, παρουσιάζοντας υπό τη μορφή ερωτημάτων -εξυπνακισμών διανθισμένων με χυδαιότητες, θα ήταν πιο ακριβής περιγραφή- μια σειρά από στοιχεία που, όπως υποστηρίζουν, ανατρέπουν το ρεπορτάζ του UNFOLLOW…
 |
| Οι αναμορφωτές του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου της χώρας |
 |
| Το κείμενο του προέδρου της ΝΕΡΙΤ στη δημόσια ομάδα «Μεταρρυθμιστική Αριστερά», που αναπαράχθηκε σε πολλές ιστοσελίδες και σχολιασμούς στα κοινωνικά δίκτυα |
Τα συγκεκριμένα προϊόντα χρησιμοποιούνται είτε για λόγους αντιστάθμισης κινδύνου είτε για κερδοσκοπικούς. Στη δεύτερη περίπτωση λοιπόν δεν ασφαλίζεις κάποιο υποκείμενο χρεόγραφο, επιδιώκεις την επίτευξη κέρδους μέσω της διακύμανσης των τιμών. Αλλά υποθέτουμε πως αυτά αποτελούν «ψιλά» γράμματα για κάποιον που θέλει να αρθογραφεί και επί της κρίσης χρέους. Και όχι, κανένας δεν θα τοποθετούσε τόσα χρήματα για αυτό το σκοπό, αλλά για άλλον: όποιος έχει στην κατοχή του αυτό το χρεόγραφο τη συγκεκριμένη στιγμή –ειδικά μάλιστα αν το έχει αγοράσει σε πολύ χαμηλή τιμή– αυτόματα μπορεί να ελέγξει ολόκληρη την αγορά των CDS ελληνικών ομολόγων. Από τη στιγμή που αποσυνδέθηκε από την κατοχή συγκεκριμένων ομολόγων, το CDS είναι και αυτό ένα χρηματιστηριακό είδος το οποίο μεταπωλείται. Στις αγοροπωλησίες κερδίζει όποιος έχει αγοράσει CDS με χαμηλά ασφάλιστρα και το πουλά όταν τα ασφάλιστρα έχουν αυξηθεί.
Η διοίκηση του ΤΤ, ακολούθησε αυτή την πρακτική. Ο τότε διοικητής του ΤΤ Α. Φιλιππίδης δεν αγόρασε CDS για να καλύψει το ύψος των ομολόγων ελληνικού δημοσίου που, σύμφωνα με πληροφορίες, κατείχε εκείνη την περιόδο το ΤΤ. Ο Α. Φιλιππίδης έκανε χρηματιστηριακό παιχνίδι ή ακολούθησε εντολές της κυβέρνησης για να προστατέψει την ελληνική οικονομία. Αγόρασε στο limit down (κατώτερες τιμές) «γυμνά» CDS αξίας 950 εκ ευρώ, τα οποία (με τις τότε τιμές) ασφάλιζαν ομόλογα ύψους 35 δισ., άσχετα με το αν τα κατείχες ή όχι. Το ΤΤ προχώρησε στην εξαγορά CDS αξίας 950 εκατομμυρίων ευρώ, όταν το πενταετές spread των CDS ήταν στις 135 μονάδες βάσης. Η νέα διοίκηση πούλησε τα CDS τον Δεκέμβριο του 2009 στις 235 μονάδες βάσης. Από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβριο το CDS ανέβηκε κατά 100 μονάδες βάσης και το Ταμιευτήριο κέρδισε με αυτόν τον τρόπο περίπου 35 εκατομμύρια ευρώ ή 40 εκατομμύρια δολάρια (στοιχεία 21/3/2010). Στοιχεία που παραθέτει και η Καθημερινή, επιβεβαιώνοντας το ρεπορτάζ μας. (Άραγε, αναρωτιόμαστε, θα ακολουθήσουν και για τη συστημική εφημερίδα της οικογένειας Αλαφούζου τα ανάλογα υβριστικά σχόλια; Aλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες;)
Λίγους μήνες μετά την πώληση των CDS που κατείχε το ΤΤ, άρχισε να ανεβαίνει με τρομακτικούς ρυθμούς το spread των Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων, παρασύροντας αυτόματα και την τιμή των CDS. Από τα μέσα Ιανουαρίου του 2010 ξεκίνησε μία συνεχής άνοδος των spreads. Στις 21 Ιανουαρίου 2010 το spread των 10ετών ομολόγων ξεπέρασε τις 300 μονάδες βάσης και στη συνέχεια ακολούθησε έντονα αυξητική πορεία, ξεπερνώντας ακόμα και τις 1000 μονάδες βάσης τον Απρίλιο 2010, λίγο πριν ανακοινώσει και επίσημα ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης της τρόικας και στο Μνημόνιο. Οι άγνωστοι αγοραστές των CDS, που τα είχαν αγοράσει όταν πουλήθηκαν στις 235 μονάδες βάσης, άρχισαν αμέσως να κερδίζουν τεράστια ποσά, αφού συνέχιζαν τις αγοροπωλησίες, ενώ την ίδια ώρα η Ελλάδα βρισκόταν υπό την απειλή της άτακτης χρεοκοπίας, με στόχο –όπως φάνηκε στη συνέχεια– να οδηγηθεί σιδηροδέσμια στο Μνημόνιο.
«Ο Φιλιππίδης που αγόρασε και ο Παπαδόπουλος που πούλησε, τζογάρησαν στην ελληνική χρεοκοπία και είναι πράκτορες του εβραιομασονικού λόμπυ ή διέπραξαν απιστία που δεν τα κράτησαν μέχρι τέλους;» ρωτάει ο κ. Προκοπάκης.
Αφελές θα χαρακτηρίσουμε -με επιείκεια- το ερώτημα, δεδομένου ότι ουδείς θα θεωρούσε «απιστία» τη μη διακράτηση ενός Credit Default Swap μέχρι τη λήξη του. Τίθεται ωστόσο θέμα αρχής, όταν ένα κρατικό πιστωτικό ίδρυμα κάνει χρήση χρηματιστηριακών προϊόντων που ενεργοποιούνται και αποφέρουν κέρδη από την χρεοκοπία της χώρας στην οποία ανήκουν. Το UNFOLLOW στο ρεπορτάζ του δεν έμπλεξε με συνομωσιολογίες. Παρέθεσε τα πραγματικά στοιχεία των αγοροπωλησιών και επιδίωξε να παρουσιάσει την ουσία του θέματος, θέτοντας μια σειρά από ερωτήματα, τα οποία αυτούσια ισχύουν και σήμερα: Το ΤΤ είχε στην κατοχή του ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και αγόρασε CDS για να καλύψει την έκθεση του στο ελληνικό χρέος από πιθανή στάση πληρωμών; Η διοίκηση του ΤΤ τζογάριζε ή μήπως πήρε άνωθεν εντολές, σε γνώση αυτών που τις έδωσαν, για το τι θα ακολουθήσει στην ελληνική οικονομία τα επόμενα χρόνια; Γιατί πουλά κάποιος το 12,5% της παγκόσμιας αγοράς CDS επί του ελληνικού χρέους; Αν το κάνει, σε ποιους δίνει τα CDS και με ποιο στόχο; Ποιοι είναι οι λόγοι που ένα κρατικό τραπεζικό ίδρυμα, όταν παρασκηνιακά είχαν αρχίσει να στήνονται σχέδια για την χρεωκοπία της Ελλάδας, οπλίζει με τον συγκεκριμένο τρόπο το χέρι των κερδοσκόπων που ποντάρουν στη χρεωκοπία της χώρας;
«Τα CDS μπορεί να τα κρατάει κανείς χωρίς να πληρώνει τα ετήσια ασφάλιστρα;» αναρωτιέται ο κ. Προκοπάκης.
Όχι, εμείς εξάλλου ποτέ δεν αναφέραμε κάτι τέτοιο στο ρεπορτάζ. Όποιος κατέχει CDS πληρώνει και ετήσια ασφάλιστρα. Έτσι διασφαλίζει τα ομόλογα που κατέχει από πιθανό κούρεμα. Πληρώνοντας τα ασφάλιστρα μπορεί να περιορίσει ή και να εκμηδενίσει τη ζημιά, μπορεί ακόμα και να βγάλει κέρδος. Αν, για παράδειγμα, το ΤΤ είχε στην κατοχή του ελληνικά κρατικά ομόλογα συνολικής αξίας 1 δισ. ευρώ, και αυτά τα ομόλογα «κουρεύονταν» κατά 50% (δηλαδή κατά 500 εκατ. ευρώ), τότε λόγω των CDS που είχε στην κατοχή του το ΤΤ (αξίας 950 εκατ. ευρώ και για τα οποία πλήρωνε ασφάλιστρα 1,35 %, δηλ. 12.850.000 ευρώ ετησίως), όχι μόνο δεν θα έχανε αλλά θα έβγαζε και κέρδος.
Πρέπει να επισημάνουμε επίσης ότι τα ασφάλιστρα ενός CDS ορίζονται από τις Μονάδες Βάσης, που είναι η ονομαστική του τιμή στις διεθνείς χρηματαγορές στην εκάστοτε χρονική στιγμή. Δηλαδή, όταν λέμε ότι ένα CDS έχει τιμή π.χ. 135 μονάδες βάσης, τότε εννοούμε ότι όποιος αγοράσει εκείνη τη χρονική στιγμή αυτό το CDS θα πληρώνει για όσο χρόνο το κατέχει ασφάλιστρα που είναι ανά έτος 1,35 %. Ουσιαστικά ένα CDS είναι και χρηματιστηριακό είδος το οποίο μεταπωλείται. Σε αυτές τις αγοροπωλησίες, όπως προείπαμε, κερδίζει όποιος έχει αγοράσει CDS με χαμηλά ασφάλιστρα και το πουλά όταν τα ασφάλιστρα έχουν αυξηθεί.
«Όταν πληρώθηκαν τα ασφάλιστρα μερικές μέρες μετά το PSI η συνολική αξία των ασφαλίστρων που πληρώθηκαν ήταν λιγότερο από 3 δισ. δολάρια! Αν δουλέψετε τα νούμερα του Unfollow θα δείτε πως η συνολική αξία των ασφαλίστρων έπρεπε να είναι πάνω από 230 δισ. ευρώ. Μπράβο μας λοιπόν! Βάλαμε τα κορόιδα τους traders να πληρώσουν 230 δις ευρώ για να ανακτήσουν 3 δις δολάρια!» αγανακτεί ο κ. Προκοπάκης.
Κανένας επενδυτής δεν πλήρωσε 230 δις ευρώ, ούτε ποτέ το UNFOLLOW υποστήριξε κάτι τέτοιο στο ρεπορτάζ του. Τα CDS, όπως προείπαμε, είναι χρηματιστηριακό προϊόν και η αξία τους καθορίζεται από τους νόμους της αγοράς. Η Ελλάδα πλήρωσε μόνο 3 δις δολάρια σε CDS, γιατί στην περίπτωση του ελληνικού PSI, εφαρμόστηκε «εθελοντικό» κούρεμα. Με άλλα λόγια, στην περίπτωση της Ελλάδας δεν υπήρξε άτακτη χρεοκοπία και δεν ενεργοποιήθηκαν τα ασφάλιστρα κινδύνου. Σε διαφορετική περίπτωση, το συνολικό ακαθάριστο ποσό των ελληνικών CDS θα διαμορφωνόταν εκείνη την περίοδο –με τους πιο μέτριους υπολογισμούς– στα 70 δισ. δολάρια περίπου, αλλά στο ποσό αυτό συνυπολογίζονται και όσοι επενδυτές είχαν ήδη συμφωνήσει στη συμμετοχή τους στο ελληνικό PSI και άρα δεν θα εισέπρατταν τα ασφάλιστρα κινδύνου που κατείχαν.
Εξάλλου, είχαν προηγηθεί μια σειρά από αποφάσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ που είχαν μετριάσει το κίνδυνο της χρεοκοπίας, προκειμένου να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, αφού το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού χρέους βρισκόταν πλέον υπό την κατοχή τους. Επιπλέον, αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε άτακτα οι συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία θα είχαν απρόβλεπτο μέγεθος, αφού υπήρχε πιθανότητα να κλονιστεί ολόκληρη η αγορά των CDS. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ούτε τα CDS χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο «θωράκισης» της ελληνικής οικονομίας ή ως διαπραγματευτικό χαρτί της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές (αφού πουλήθηκαν ακριβώς πριν τη «διαπραγμάτευση»), ούτε βέβαια και «έχασαν» αυτοί που τα αγόρασαν. Αντιθέτως, τα πούλησαν σε πολύ καλύτερες τιμές, λόγω ακριβώς του κινδύνου χρεοκοπίας της Ελλάδας, τότε που ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών της χώρας έριχνε λάδι στη φωτιά παρομοιάζοντας την οικονομία της με τον… Τιτανικό. Αυτό που τότε δεν έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι ποιανών τα συμφέροντα ετοιμαζόταν να ρίξει στα βράχια.
Σημείωση: Τι είναι τα CDS; Με βάση τους νόμους της αγοράς είναι «Συμβάσεις Μεταφοράς Κινδύνου Αθέτησης Υποχρέωσης» (Credit Default Swap- CDS). Πρόκειται, επί της ουσίας για ασφαλιστήρια συμβόλαια τα οποία συνάπτει ο επενδυτής που έχει τοποθετήσει κεφάλαια σε κρατικά ομόλογα, προκειμένου να διασφαλιστεί έναντι πιθανής χρεοκοπίας της χώρας που τα έχει εκδώσει. Τις συναλλαγές των CDS ελέγχουν και επιτηρούν στις ΗΠΑ η ISDA (International Swaps and Derivatives Association) και στην Ε.Ε. η ICE (International Clear Europe). Τα CDS ισχύουν για όσο χρονικό διάστημα προβλέπει το αρχικό συμβόλαιο. Ο εκδότης δεν μπορεί να το ανακαλέσει για όσο χρόνο έχει δεσμευθεί. Ο Εκδότης του CDS ποντάρει στη «μη χρεοκοπία» μιας χώρας και ο αγοραστής του CDS ποντάρει στη «χρεοκοπία» της. Τα ασφάλιστρα ενός CDS ορίζονται από τις Μονάδες Βάσης, που είναι η ονομαστική του τιμή στις διεθνείς χρηματαγορές την κάθε συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Στις αγοραπωλησίες κερδίζει όποιος έχει αγοράσει CDS με χαμηλά ασφάλιστρα και το πουλά όταν τα ασφάλιστρα έχουν αυξηθεί.
ΥΓ Ο κ. Προκοπάκης καλά θα κάνει να πάρει το κουμπιουτεράκι και να κάτσει ξανά στο θρανίο για μαθηματικά. Θα του χρειαστούν για το μέτρημα. Υγεία να έχει, επίσης, για να ευτυχεί και να εργάζεται. Ως κάτι άλλο εκτός από πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του φορέα δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ασφαλώς, θέση από την οποία οφείλει να παραιτηθεί αμέσως.
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος από unfollow
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου