Μαρτυρία φοιτητή: «Χειροπέδες και ξύλο στον ακτιβισμό»

Ελλάδα «Στη ΓΑΔΑ καθ’ όλη τη διάρκεια μας τραμπούκιζαν, μας φώναζαν «κѠλ⓪τρυπίδια» και διάφορα τέτοια. Στα κορίτσια έλεγαν συνέχεια σεξιστικά σχόλια. Τις τραβάγανε βίντεο στα πόδια.» 

Πόσο επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια μπορεί να είναι 50 φοιτητές, ένα πανό και τέσσερα αυτοκόλλητα με αντιρατσιστικό περιεχόμενο; «Πολύ» φαίνεται να εκτιμά η Ελληνική Αστυνομία  που επιστράτευσε πολλαπλάσιους αστυνομικούς για να διαλύσει με βίαιο τρόπο λίγο μετά τις 11 το πρωί της Τετάρτης φοιτητική διαμαρτυρία έξω...

από το γραφείο του Υπουργού ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.

Όταν οι νεαροί φοιτητές ξεκινούσαν από τη Νομική Σχολή με σκοπό να πραγματοποιήσουν έναν συμβολικό ακτιβισμό στο γραφείο του Υπουργού εξαιτίας των ρατσιστικών δηλώσεων που έκανε για το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι , μάλλον δε φαντάζονταν ότι μετά από μερικές ώρες θα κατέληγαν στο κτίριο της  Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής με χειροπέδες και ορισμένοι με καρούμπαλα στο κεφάλι από τα γκλοπ μιας υπηρεσίας που στις αρμοδιότητες της αναφέρεται η «προστασία του πολίτη». 

46 προσαγωγές συνολικά και μία σύλληψη. Ο Γιώργος είναι φοιτητής στο Φυσικό Αθήνας. Μου διηγείται αυτή την εμπειρία από τα σκαλιά της ΓΑΔΑ , όταν αφήνεται ελεύθερος μετά από 3 ώρες, με όσες λεπτομέρειες τουλάχιστον μπορεί να θυμηθεί από τα πολλά χτυπήματα που δέχτηκε.

«Ξεκινήσαμε το πρωί από το κτίριο της Νομικής Σχολής για να κάνουμε μια παρέμβαση στο γραφείο του Μιλτιάδη Βαρβιτσίωτη αναφορικά με τις δηλώσεις που έκανε για τον πνιγμό των προσφύγων στο Φαρμακονήσι.

Κρατούσαμε ένα πανό που έγραφε «Άσυλο στους προσφυγές – Νομιμοποίηση των μεταναστών – Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης – Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος». Φτάσαμε στο γραφείου του Υπουργού στην οδό Γενναδίου. Μια ομάδα ανέβηκε πάνω και κόλλησε αυτοκόλλητα στην πόρτα. Εμείς μείναμε κάτω και κρατούσαμε το πανό.

Ξαφνικά έφτασαν από διαφορετικά σημεία μηχανάκια της ομάδας ΔΕΛΤΑ και μας περικύκλωσαν, άρχισαν να πέφτουν πάνω μας. Εμείς στεκόμασταν εντελώς ειρηνικά και φωνάζαμε συνθήματα.

Για την ακρίβεια την ώρα που λέγαμε το σύνθημα 'Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών…' έβγαλαν γκλοπ και άρχισαν να μας χτυπάνε και να μας τραβάνε. Δε θυμάμαι ακριβώς τι έγινε. Θυμάμαι ότι βρέθηκα σ’ ένα κεφαλοκλείδωμα, είχα σκύψει για να προστατεύσω το κεφάλι μου και βλέπω το γόνατο του αστυνομικού να έρχεται στη μύτη μου.

Έπεσα κάτω και μου έριξαν γροθιές στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Μετά με σέρνανε στο έδαφος και με κλωτσούσαν. Είχα θολώσει από τα χτυπήματα. Θυμάμαι ότι μετά σε μένα και άλλου δύο πέρασαν χειροπέδες. Εγώ φώναζα «Πονάω, θα μου σπάσεις το χέρι». Μετά μας έβαλαν στα περιπολικά, μου πάτησαν το κεφάλι για να μπω μέσα και ένας μου τράβαγε τα μαλλιά. Στη ΓΑΔΑ μας πήγαν στον 6ο όροφο.

Ένα παιδί είχε χτυπήσει πιο σοβαρά στο κεφάλι, ζαλιζόταν και ζητήσαμε γιατρό. 'Ναι θα φέρουμε'. Ποτέ δεν έφεραν. Εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια μας τραμπούκιζαν, μας φώναζαν 'κѠλ⓪τρυπίδια' και διάφορα τέτοια. Στα κορίτσια έλεγαν συνέχεια σεξιστικά σχόλια. Τις τραβάγανε βίντεο στα πόδια. Ένας από εμάς που σπουδάζει νομική, τους εξηγούσε ότι αυτή η διαδικασία που ακολουθούν δεν είναι νόμιμη.

Τον έκλεισαν μόνο του σε μια αίθουσα κι ακούγαμε φωνές απ’ έξω. Μείναμε έτσι επί 3 ώρες σε άθλιες συνθήκες. Ούτε νερό δε δίνανε. Μετά τους περισσότερους μας άφησαν. Εμείς ούτε κουκούλες φορούσαμε, ούτε είχαμε κρυμμένα τα πρόσωπα μας, ούτε φθορές προκαλέσαμε, ούτε απειλήσαμε κανέναν. Ήταν όλα εντελώς αναίτια, γρήγορα και ξαφνικά…»

Της Μαρίας Λούκα, stokokkino