Όποτε έγραψα εναντίον των εργολαβιών που δίνονται σε ιδιώτες από το Δημόσιο έπεφταν βροχή τα μηνύματα που με κατηγορούσαν ότι ήμουν εναντίον της επιχειρηματικότητας, εναντίον της ανάπτυξης και παθιασμένος κρατικιστής. Αυτό που περιέγραφα, όμως, όποτε κατηγορούσα τη βιομηχανία των εργολαβιών, ήταν αυτό:
«Στο μικροσκόπιο των ελεγκτών μπαίνει και η σύμβαση που υπέγραψε ο Χάρης Τομπούλογλου για την καθαριότητα του νοσοκομείου.
Επτά άτομα που εργάζονται στην εταιρεία προέρχονται από την περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας όπου ο ίδιος ήταν κομματικός παράγοντας και υποψήφιος δήμαρχος με τη Νέα Δημοκρατία. Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι φαίνονται να αμείβονται από την εταιρεία καθαρισμού, οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι...
απασχολούνται ως διοικητικοί υπάλληλοι, ενώ μία από τους 7 εργαζόμενους είναι κόρη της υπεύθυνης στην υπηρεσία του νοσοκομείου που ελέγχει τον τομέα της καθαριότητας και της οποίας η απομάκρυνση από τη θέση ευθύνης είναι θέμα χρόνου.
Οι ελεγκτές θα κάνουν «φύλλο και φτερό» και τη σύμβαση που έχει υπογράψει ο Χάρης Τομπούλογλου και για τη φύλαξη του νοσοκομείου η οποία όπως αποκαλύπτεται είναι θυγατρική της εταιρείας καθαρισμού. Η δουλειά δόθηκε στη συγκεκριμένη εταιρεία με διαγωνισμό εξπρές που κράτησε μόλις δυο 24ωρα ενώ συνήθως τέτοιοι διαγωνισμοί διαρκούν περίπου 15 ημέρες».
Συγγνώμη που αυτό δεν το αντιλαμβάνομαι ως επιχειρηματικότητα και ανάπτυξη. Συγγνώμη που δεν πιστεύω ότι ο Τομπούλογλου είναι μόνο ένας. Συγγνώμη που δεν πιστεύω ότι Τομπούλογλου υπάρχουν μόνο σε νοσοκομεία. Αυτή η ιστορία των εργολαβιών δεν κάνει τίποτε άλλο εκτός από αναδιανομή πλούτου, φτωχοποιώντας εργαζόμενους και πλουτίζοντας «φίλους» και «συγγενείς» κομματικών στελεχών.
Πατώντας πάνω στην εξαθλίωση των ανέργων, οι εργολαβίες αμείβουν με 300άρια και 400άρια εργαζόμενους κρατώντας το υπόλοιπο ποσό για την επιχείρηση. Για τον έναν. Πόσο πιο φτηνά βγαίνουν για το Δημόσιο οι εργολαβίες; Πόσο, όταν η επιχείρηση που θα επιλεγεί έχει προσθέσει στην προσφορά της και τη μίζα που θα δώσει στον εκάστοτε Τομπούλογλου; Όχι, δεν πιστεύω ότι όλες οι εργολαβίες είναι έτσι, αλλά εσείς πιστεύετε ότι ο Τομπούλογλου ήταν μόνο ένας;
Αυτές είναι οι σπουδαίες μεταρρυθμίσεις του Κούλη του Μητσοτάκη; Αυτό εννοεί «φρεσκάρισμα του προσωπικού στο Δημόσιο»; Αυτό εννοεί «εκσυγχρονισμό του Δημοσίου»; Αυτό εννοεί «υψηλότερη ποιότητα των υπαλλήλων στο Δημόσιο»; Ας το εξετάσουμε. «Επτά άτομα από το συνεργείο καθαριότητας απασχολούνταν ως διοικητικοί υπάλληλοι του νοσοκομείου». Μόνο που για να προσληφθείς σε συνεργείο καθαριότητας αρκεί το απολυτήριο Δημοτικού, ενώ για να προσληφθείς διοικητικός σε νοσοκομείο ένα πτυχίο ΤΕΙ στο ζητάει για πλάκα το ΑΣΕΠ. Πως γίνεται, λοιπόν, να μειώνονται τα προσόντα και να αυξάνεται η ποιότητα κύριε Κούλη του Μητσοτάκη;
Κι από πότε άνθρωποι που εργάζονται σε διοικητικές θέσεις ενός νοσοκομείου, όπως για παράδειγμα στο Τμήμα Προμηθειών, είναι υπάλληλοι του συνεργείου που έχει αναλάβει την καθαριότητα ή ίσως και την προμήθεια των αναλώσιμων για την καθαριότητα του νοσοκομείου; Εδώ δε μιλάμε απλά για το «ασυμβίβαστο», αλλά για το εντελώς παράλογο. Μιλάμε για το ότι έχουν παραδοθεί δημόσιες υπηρεσίες σε εργολάβους δίχως κανένα έλεγχο. Και δεν ασχολούμαι με το γεγονός ότι για να εργάζονται επτά άτομα του συνεργείου καθαριότητας στις διοικητικές υπηρεσίες του νοσοκομείου σημαίνει ότι υπήρχαν σοβαρές ελλείψεις σε αυτές τις θέσεις. Κι ας χτυπιέται ο Κούλης του Μητσοτάκη ότι όπου υπάρχουν ανάγκες, καλύπτονται. Παπάρια καλύπτονται.
Αν όμως ένας παρηκμασμένος τριτοκλασάτος πολιτευτής μπορούσε να διορίζει ψηφοφόρους του και να επιλέγει με αυτόν τον τρόπο συνεργεία για το Δημόσιο, μπορώ να φανταστώ πόση μεγαλύτερη δύναμη έχουν οι βουλευτές σε τέτοιου είδους διορισμούς. Θυσιαστήκαμε άνευ λόγου. Θυσιαστήκαμε δήθεν και τάχα μου για να εξυγιανθεί η Οικονομία και το Δημόσιο και να τελειώσει το πελατειακό κράτος. Η αλήθεια είναι ότι θυσιαστήκαμε για να παρέχουμε μεγαλύτερη δύναμη σε επιχειρηματίες και διαπλεκόμενους πολιτικούς.
Όσο φτωχότεροι γινόμαστε, όσο πιο απεγνωσμένους μας κάνουν τόσο πιο εύκολα χειραγωγήσιμοι είμαστε. Τόσο πιο εύκολα ελέγξιμοι. Για ένα τρακοσάρι ευρώ κι ένα ένσημο λειψό. Το 2014 ετοιμάζονται να μας εξαϋλώσουν. Οι μεταρρυθμίσεις τους είναι ομαδικές εκτελέσεις μας. Η μόνη μεταρρύθμιση που θα μας σώσει είναι αυτή που μπορούμε να κάνουμε εμείς. Να τους εξαφανίσουμε από την πολιτική ζωή του τόπου για να σταματήσει η εξάπλωση της νόσου. Οι άνθρωποι αυτοί μας μολύνουν. Είναι ένας ιός που κατασπαράζει την αξιοπρέπειά μας. Τα μόνα τζάκια που πρέπει να σβήσουν είναι τα πολιτικά, με τα μαλακά χεράκια που μας προσφέρουν το ψίχουλο έναντι της σιωπής μας. Ας τους μεταρρυθμίσουμε τώρα. Με μια κλωτσιά στα τροφαντά κѠλ⓪μέρια τους.
Έγραψε ο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου