Το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της δημόσιας υγείας επιχειρεί να βάλει η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ τους επόμενους μήνες οδηγώντας σε παροξυσμό την κρίση στην οποία παραδέρνει η δημόσια υγεία τα τελευταία χρόνια. Μια κρίση που είναι άμεσο αποτέλεσμα της επιλογής όλων των ελληνικών κυβερνήσεων να συνεχίσουν να εξυπηρετούν τους πιστωτές, αποπληρώνοντας κανονικά το δημόσιο χρέος, ενώ ο λογαριασμός μεταβιβάζεται στους άνεργους και τους ανασφάλιστους, στα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας.
Η δημόσια υγεία το επόμενο διάστημα, από...
Άμεσα, από πέντε κατευθύνσεις πιέζεται και απειλείται η δημόσια υγεία: Την οικονομική κρίση που αυξάνει στο έπακρο τις ανάγκες του πληθυσμού για δωρεάν υπηρεσίες υγείας, την εμπορευματοποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, την μείωση των κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό, τις απολύσεις μέσω των διαθεσιμοτήτων και την επέλαση των ιδιωτών.
Η φτώχεια φέρνει …αρρώστιες
Ας φανταστούμε ένα κράτος που σε μια περίοδο κατά την οποία παρατηρείται υψηλός κίνδυνος πυρκαγιών, τους καλοκαιρινούς μήνες, αποφασίζει να μειώσει το προσωπικό της πυροσβεστικής. Ή ένα άλλο που αποφασίζει να βγάλει την τροχαία στους δρόμους τις μέρες και ώρες χαμηλής κυκλοφορίας και να διατάξει την επιστροφή της στα γραφεία τις ώρες αιχμής και τις μέρες μεγάλης εξόδου. Αυτή είναι ακριβώς η περίπτωση των κρατών που στο μέσο της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης αποφασίζουν να κλείσουν τις πόρτες των νοσοκομείων. Είναι ακριβώς η περίοδος που αυξάνονται κατακόρυφα οι ανάγκες του πληθυσμού για περίθαλψη. Τότε είναι που πρέπει το κράτος να χαλαρώσει τα κριτήρια για την παροχή υγειονομικής περίθαλψης. Στην Ελλάδα – και όχι μόνο δυστυχώς – συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ως αποτέλεσμα η κρίση αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Μετατρέπεται σε γενοκτονία.
Αξίζει λοιπόν να δούμε τις επιπτώσεις που έχει στην υγεία η κατρακύλα των συντάξεων και του βασικού μισθού (που έχει οδηγηθεί στα 586,08 ευρώ για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και στα 510,95 ευρώ για τους νέους κάτω των 25) κι η κατακόρυφη αύξηση των φόρων, που επιβλήθηκαν μέσω των Μνημονίων.
«Ένα φαινόμενο καθημερινό, και σ’ αυτό κυριολεκτώ, είναι το εξής: έρχονται ασθενείς με χρόνιες παθήσεις να τους γράψω φάρμακα. Βλέπω στο βιβλιάριο πως αν και την προηγούμενη φορά τους είχα γράψει μια 3μηνη συνταγή, έχουν περάσει 5 ακόμη και 6 μήνες από το τελευταίο ραντεβού. Μα καλά, τους ρωτάω, αυτούς τους 2 ή 3 μήνες, ανάλογα με την περίπτωση, τι παίρνεις; Τρεις είναι οι απαντήσεις που μου δίνουν συνήθως. Η πρώτη είναι πως “για λόγους οικονομίας αντί για 1 χάπι παίρνω το μισό…” Η δεύτερη απάντηση ότι “παίρνω φάρμακα από συγγενή ή γείτονα που του περισσεύουν”. Κι η τρίτη απάντηση είναι πως “τα έχω κόψει τελείως”. Αυτές οι περιπτώσεις αντιπροσωπεύουν το 40% των ασθενών που εξετάζουμε καθημερινά. Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Απορρύθμιση για παράδειγμα της υπέρτασης κι αυτό είναι κάτι που το ξέρουμε γιατί ελέγχεται εύκολα, είναι μετρήσιμο μέγεθος». Με αυτά τα λόγια μιας περιέγραψε την κατάσταση στις μονάδες παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης ο Γιώργος Βήχας, γιατρός καρδιολόγος του ΕΟΠΥΥ στον Άγιο Δημήτρη.
Συνταξιούχοι δεν έχουν ούτε για τα φάρμακα!
Και συνεχίζει: «Μια άλλη πολύ συχνή περίπτωση είναι άνθρωποι που τους γνωρίζω χρόνια να έρχονται για ραντεβού, να τους γράφω συνταγή και να με ρωτούν για πόσο ισχύει. Οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται μετά από λίγο καιρό και μου ζητούν να αλλάξω ημερομηνία στη συνταγή γιατί δεν είχαν χρήματα να πάρουν τα φάρμακα. Περιττό να πούμε πως αυτό το διάστημα διέκοψαν την αγωγή, επιβαρύνοντας την υγεία τους. Η κατάσταση είναι τόσο δραματική που πρόσφατα συνάδελφος γιατρός έβγαλε από την τσέπη του χρήματα κι έδωσε σε μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας που έχει τον άνδρα της κατάκοιτο κι αδυνατούσε να πληρώσει ακόμη κι αυτή την συμμετοχή. Η γυναίκα τότε έβαλε τα κλάματα. Τέτοια περιστατικά που αδυνατούν να πληρώσουν για την αγορά φαρμάκων αυξάνονται όσο περνάει ο καιρός. Παράπλευρη απώλεια του πλήγματος που έχει δεχτεί η δημόσια υγεία σχετίζεται με την υποβάθμιση στα όρια της εξαφάνισης της προληπτικής ιατρικής», συνεχίζει ο καρδιολόγος Γιώργος Βήχας.
«Το πρόβλημα μάλιστα εδώ δεν απορρέει από το κόστος, που αν μιλάμε για ένα τσεκ-απ αίματος ανέρχεται σε 10 ευρώ. Όταν συστήνω προληπτικές εξετάσεις η απάντηση που τις περισσότερες φορές εισπράττω είναι: “ποιός ασχολείται τώρα με αυτά γιατρέ;”. Καταλαβαίνετε πως η ψυχολογική επιβάρυνση των πολιτών τούς έχει οδηγήσει στην παραίτηση και την αδιαφορία για την κατάσταση της υγείας τους. Η πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση των περισσότερων ανθρώπων έχει οδηγήσει και στο εξής, φαινομενικά μόνο, παράδοξο: Οι ίδιοι άνθρωποι, περιπτώσεις για παράδειγμα με στεφανιαία νόσο, με τα ίδια φάρμακα που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, να διαμαρτύρονται ότι νιώθουν έντονους πόνους και πριν τους ρωτήσω για τις συνθήκες του περιβάλλοντος, που από εμπειρία ξέρω ότι επιβαρύνουν την υγεία, αρχίζουν και μου λένε: “τι να κάνω με δύο άνεργα παιδιά που δεν έχω να τα συντηρήσω;”, ή “δεν μπορώ να πληρώσω τα χαράτσια κι είμαι σε απόγνωση”, κ.λπ., κ.λπ.»
Υπάρχει όμως κι άλλη, ακόμη πιο δραματική συνέπεια της οικονομικής κρίσης που αφορά τη δημιουργία μιας συνεχώς αυξανόμενης στρατιάς ανασφάλιστων, η οποία πλέον υπολογίζεται σε 3,5 εκ. πολίτες. Πρόκειται για άμεσο αποτέλεσμα της αύξησης της ανεργίας (που πλέον πλήττει το 27% του εργατικού δυναμικού ή 1,4 εκ. άτομα) κι επίσης της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, καθώς συνεχώς αυξάνεται το μερίδιο των εργαζομένων που απασχολούνται σε καθεστώς μαύρης (αδήλωτης) και ανασφάλιστης εργασίας. Με βάση τις εκτιμήσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας το ποσοστό της ανασφάλιστης εργασίας από 25% το 2010 και 30% το 2011, πλέον ανέρχεται στο 38,4%! Οι ανασφάλιστοι επομένως αυξάνονται με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό ακόμη κι από τους ανέργους. Ευγενική προσφορά κι αυτή της Τρόικας στην εργοδοσία στο όνομα της μείωσης του εργατικού κόστους.
Απέναντι σε αυτή την δραματική κατάσταση η απόφαση του υπουργείου Υγείας για τα κλειστά ενοποιημένα νοσηλεία, που εμφανίστηκε αρχικά σαν μια προσπάθεια νοικοκυρέματος, και στην πράξη σημαίνει ότι πρέπει να πληρώνεις στα νοσοκομεία αν δεν έχεις κοινωνική ασφάλιση να σε καλύψει, διαφορετικά ο λογαριασμός πηγαίνει στην εφορία, λειτούργησε σαν το λάδι στη φωτιά. Ποιός ανασφάλιστος (που σχεδόν πάντα σημαίνει άνεργος και φτωχός) θα μπει για εγχείρηση όταν ξέρει πως η αποπληρωμή της θα σημάνει αργά ή γρήγορα την κατάσχεσή του σπιτιού του; Η ενεργοποίηση των σχετικών διαδικασιών κατάσχεσης σπιτιού σε δύο μάλιστα περιπτώσεις από το νοσοκομείο του Άγιου Ανδρέα στην Πάτρα επιβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται για μια θεωρητική ούτε καν μακρινή απειλή.
«Το θέμα είναι λογιστικό»!
«Στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, επί της ουσίας, είναι το πρόβλημα της ανεργίας και των ανασφάλιστων», δηλώνει στο Nexus η Κατερίνα Παπαγκίκα, γιατρός εθελόντρια του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού, που είναι το πρώτο που φτιάχτηκε δίνοντας το έναυσμα για να δημιουργηθεί μια μακρά αλυσίδα αντίστοιχων μονάδων που στηρίζονται στην εθελοντική προσφορά γιατρών που τιμούν τις σπουδές και τον ρόλο τους.
Συνολικά, όπως αναφέρθηκε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν τα κοινωνικά ιατρεία την Δευτέρα 14 Οκτώβρη, εκτιμάται ότι σε όλη την Ελλάδα παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε αντίστοιχα ιατρεία 179 γιατροί, 44 οδοντίατροι, 35 φαρμακοποιοί και 247 πολίτες που φέρνουν σε πέρας διοικητικές εργασίες, όλοι εθελοντικά. Οι επισκέψεις δε που έχουν δεχτεί ξεπερνούν τις 20.300, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι Έλληνες κι όχι μετανάστες, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στην αρχή.
«Ο τυπικός ασθενής που μας επισκέπτεται είναι πρώην ασφαλισμένος του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών, του πρώην ΤΕΒΕ, που μπορεί να ήταν καταστηματάρχης, μηχανικός, λογιστής, αλλά και απλός εργαζόμενος που δούλευε με μπλοκάκι και ξαφνικά βρέθηκε άνεργος», συνεχίζει η Κατερίνα Παπαγκίκα. «Θυμάμαι για παράδειγμα ένα νέο άνθρωπο 24 ετών που δούλευε στη Νεοσέτ επί τρία χρόνια κι απολύθηκε, οπότε έληξε κι η ασφάλισή του, στον οποίο έχει διαγνωσθεί επιθετικό λέμφωμα, υψηλής κακοήθειας. Οι αναγκαίες εξετάσεις του (δύο αξονικές και δείκτες) στοιχίζουν 500 ευρώ το χρόνο. Απλώς δεν της κάνει, γιατί δεν έχει χρήματα. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με άπειρες περιπτώσεις ασθενών για τους οποίους η εμπορευματοποίηση της υγείας σημαίνει θάνατος. Μας είχε επισκεφθεί το Πάσχα ένας ασθενής με ανεύρυσμα 7 εκατοστών ο οποίος έπρεπε να χειρουργηθεί …χθες. Η εγχείριση όμως στοιχίζει 7.000 ευρώ. Ξέρετε τι μας απάντησε; “Αν πρέπει να χρεώσω τα παιδιά μου, προτιμώ να πεθάνω”. Θυμάμαι πολύ έντονα μια άλλη περίπτωση 54χρονου ανασφάλιστου που ήρθε στο Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού ο οποίος είχε καρκίνο στην ουροδόχο κύστη και τώρα παρουσίαζε σκιές στο συκώτι. Η διερεύνηση απαιτούσε παρακέντηση ύπατος που κοστίζει 700 ευρώ. Ο άνθρωπος ήταν άνεργος και δεν είχε τόσα λεφτά. Τότε ένας γιατρός απευθύνθηκε στο υπουργείο για να ζητήσει έγκριση ώστε να γίνει η εξέταση δωρεάν και ξέρετε ποιά ήταν η απάντηση; “Το θέμα είναι λογιστικό”!!! Η κατάσταση είναι τραγική στους καρκινοπαθείς όπου κάθε κύκλος θεραπείας που χορηγείται 4-6 φορές και συνήθως διαρκεί 3 εβδομάδες μπορεί να στοιχίζει ακόμη και 20.000 ευρώ. Αυτοί οι άνθρωποι όταν είναι ανασφάλιστοι και άνεργοι, που βρίσκονται ήδη σε δεινή κοινωνική θέση, συνειδητά επιλέγουν να αφεθούν και να πεθάνουν επειδή ξέρουν ότι η πάθησή τους συνοδεύεται από υψηλό κίνδυνο και στην περίπτωση που επέλθει το μοιραίο δεν θέλουν να αφήσουν χρέη στις οικογένειές τους. Μιλάμε επομένως για κοινωνική γενοκτονία, καθώς τα πιο ανήμπορα μέλη της κοινωνίας, αυτοί που βιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο την οικονομική κρίση οδηγούνται συνειδητά και σχεδιασμένα στον Καιάδα».
Η πρόθεση της κυβέρνησης να ρίξει στον Καιάδα την πλειοψηφία του πληθυσμού αποτυπώνεται ανάγλυφα και στα μεγέθη του προσχεδίου του κρατικού προϋπολογισμού για το 2014, που δόθηκε στην δημοσιότητα στις αρχές του Οκτωβρίου. Εκεί φαίνεται καθαρά η κάθετη μείωση των κονδυλίων που θα δοθούν τον επόμενο χρόνο για την ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων και της κοινωνικής προστασίας. Σε σχέση με το 2012 η μείωση ανέρχεται σε 22,5% (13,3 δισ. το 2014 από 17,1 το 2012)! Μια απλή αντιπαραβολή δε με τον εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους (δεν μιλάμε πλέον για αύξηση) τα ίδια χρόνια δείχνει πεντακάθαρα ποιός πληρώνει τους πιστωτές.
Η δημόσια υγεία το επόμενο διάστημα, από...
το φθινόπωρο του 2013 μέχρι και το 2014, θα μετατραπεί στο αμορτισέρ που θα απορροφήσει όλους τους κραδασμούς που θα δημιουργήσει η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους κι η επικείμενη αναδιάρθρωσή του. Η κυβέρνηση επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και κρύβει μια σκληρή πραγματικότητα: ότι το 2014 πλάι στα 6,15 δισ. ευρώ που θα δοθούν για τόκους (ποσό που αντιστοιχεί στο 1/3 των χρημάτων που θα δοθούν για μισθούς και συντάξεις) θα πρέπει να καταβληθούν 28 δισ. για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ποσό σχεδόν διπλάσιο απ’ ότι προβλέπεται για φέτος και τα επόμενα χρόνια, που δείχνει ότι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους δεν ήταν μόνο κοινωνικά επιζήμια αλλά και υπόδειγμα προχειρότητας. Κοινώς για τα πανηγύρια.
Γι’ αυτόν το λόγο το 2014 θα γίνει νέα αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, η τέταρτη στη σειρά, με το σενάριο που κερδίζει αυτή τη φορά έδαφος να θέλει την επιμήκυνση της αποπληρωμής των ποσών που λήγουν και μαζί φυσικά νέο δάνειο. Για να δεχτούν όμως οι «εταίροι» θα απαιτήσουν νέο Μνημόνιο. Ο Μάριο Ντράγκι διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το έχει θέσει καθαρά: δεν υπάρχει νέο δάνειο χωρίς νέο μνημόνιο! Κι αυτή τη φορά θα είναι η δημόσια υγεία που θα βρεθεί στην κλίνη του Προκρούστη, κατά διαταγή των πιστωτών, της κυβέρνησης και πλήθος ιδιωτών που περιμένουν την διάλυση της δημόσιας υγείας για να κερδοσκοπήσουν. Είναι αυτοί προφανώς που αντιμετωπίζουν την κρίση ως ευκαιρία για να θυμηθούμε και μια αγαπημένη ρήση των νεοφιλελεύθερων.
Άμεσα, από πέντε κατευθύνσεις πιέζεται και απειλείται η δημόσια υγεία: Την οικονομική κρίση που αυξάνει στο έπακρο τις ανάγκες του πληθυσμού για δωρεάν υπηρεσίες υγείας, την εμπορευματοποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, την μείωση των κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό, τις απολύσεις μέσω των διαθεσιμοτήτων και την επέλαση των ιδιωτών.
Η φτώχεια φέρνει …αρρώστιες
Ας φανταστούμε ένα κράτος που σε μια περίοδο κατά την οποία παρατηρείται υψηλός κίνδυνος πυρκαγιών, τους καλοκαιρινούς μήνες, αποφασίζει να μειώσει το προσωπικό της πυροσβεστικής. Ή ένα άλλο που αποφασίζει να βγάλει την τροχαία στους δρόμους τις μέρες και ώρες χαμηλής κυκλοφορίας και να διατάξει την επιστροφή της στα γραφεία τις ώρες αιχμής και τις μέρες μεγάλης εξόδου. Αυτή είναι ακριβώς η περίπτωση των κρατών που στο μέσο της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης αποφασίζουν να κλείσουν τις πόρτες των νοσοκομείων. Είναι ακριβώς η περίοδος που αυξάνονται κατακόρυφα οι ανάγκες του πληθυσμού για περίθαλψη. Τότε είναι που πρέπει το κράτος να χαλαρώσει τα κριτήρια για την παροχή υγειονομικής περίθαλψης. Στην Ελλάδα – και όχι μόνο δυστυχώς – συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ως αποτέλεσμα η κρίση αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Μετατρέπεται σε γενοκτονία.
Αξίζει λοιπόν να δούμε τις επιπτώσεις που έχει στην υγεία η κατρακύλα των συντάξεων και του βασικού μισθού (που έχει οδηγηθεί στα 586,08 ευρώ για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και στα 510,95 ευρώ για τους νέους κάτω των 25) κι η κατακόρυφη αύξηση των φόρων, που επιβλήθηκαν μέσω των Μνημονίων.
«Ένα φαινόμενο καθημερινό, και σ’ αυτό κυριολεκτώ, είναι το εξής: έρχονται ασθενείς με χρόνιες παθήσεις να τους γράψω φάρμακα. Βλέπω στο βιβλιάριο πως αν και την προηγούμενη φορά τους είχα γράψει μια 3μηνη συνταγή, έχουν περάσει 5 ακόμη και 6 μήνες από το τελευταίο ραντεβού. Μα καλά, τους ρωτάω, αυτούς τους 2 ή 3 μήνες, ανάλογα με την περίπτωση, τι παίρνεις; Τρεις είναι οι απαντήσεις που μου δίνουν συνήθως. Η πρώτη είναι πως “για λόγους οικονομίας αντί για 1 χάπι παίρνω το μισό…” Η δεύτερη απάντηση ότι “παίρνω φάρμακα από συγγενή ή γείτονα που του περισσεύουν”. Κι η τρίτη απάντηση είναι πως “τα έχω κόψει τελείως”. Αυτές οι περιπτώσεις αντιπροσωπεύουν το 40% των ασθενών που εξετάζουμε καθημερινά. Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Απορρύθμιση για παράδειγμα της υπέρτασης κι αυτό είναι κάτι που το ξέρουμε γιατί ελέγχεται εύκολα, είναι μετρήσιμο μέγεθος». Με αυτά τα λόγια μιας περιέγραψε την κατάσταση στις μονάδες παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης ο Γιώργος Βήχας, γιατρός καρδιολόγος του ΕΟΠΥΥ στον Άγιο Δημήτρη.
Συνταξιούχοι δεν έχουν ούτε για τα φάρμακα!
Και συνεχίζει: «Μια άλλη πολύ συχνή περίπτωση είναι άνθρωποι που τους γνωρίζω χρόνια να έρχονται για ραντεβού, να τους γράφω συνταγή και να με ρωτούν για πόσο ισχύει. Οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται μετά από λίγο καιρό και μου ζητούν να αλλάξω ημερομηνία στη συνταγή γιατί δεν είχαν χρήματα να πάρουν τα φάρμακα. Περιττό να πούμε πως αυτό το διάστημα διέκοψαν την αγωγή, επιβαρύνοντας την υγεία τους. Η κατάσταση είναι τόσο δραματική που πρόσφατα συνάδελφος γιατρός έβγαλε από την τσέπη του χρήματα κι έδωσε σε μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας που έχει τον άνδρα της κατάκοιτο κι αδυνατούσε να πληρώσει ακόμη κι αυτή την συμμετοχή. Η γυναίκα τότε έβαλε τα κλάματα. Τέτοια περιστατικά που αδυνατούν να πληρώσουν για την αγορά φαρμάκων αυξάνονται όσο περνάει ο καιρός. Παράπλευρη απώλεια του πλήγματος που έχει δεχτεί η δημόσια υγεία σχετίζεται με την υποβάθμιση στα όρια της εξαφάνισης της προληπτικής ιατρικής», συνεχίζει ο καρδιολόγος Γιώργος Βήχας.
«Το πρόβλημα μάλιστα εδώ δεν απορρέει από το κόστος, που αν μιλάμε για ένα τσεκ-απ αίματος ανέρχεται σε 10 ευρώ. Όταν συστήνω προληπτικές εξετάσεις η απάντηση που τις περισσότερες φορές εισπράττω είναι: “ποιός ασχολείται τώρα με αυτά γιατρέ;”. Καταλαβαίνετε πως η ψυχολογική επιβάρυνση των πολιτών τούς έχει οδηγήσει στην παραίτηση και την αδιαφορία για την κατάσταση της υγείας τους. Η πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση των περισσότερων ανθρώπων έχει οδηγήσει και στο εξής, φαινομενικά μόνο, παράδοξο: Οι ίδιοι άνθρωποι, περιπτώσεις για παράδειγμα με στεφανιαία νόσο, με τα ίδια φάρμακα που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, να διαμαρτύρονται ότι νιώθουν έντονους πόνους και πριν τους ρωτήσω για τις συνθήκες του περιβάλλοντος, που από εμπειρία ξέρω ότι επιβαρύνουν την υγεία, αρχίζουν και μου λένε: “τι να κάνω με δύο άνεργα παιδιά που δεν έχω να τα συντηρήσω;”, ή “δεν μπορώ να πληρώσω τα χαράτσια κι είμαι σε απόγνωση”, κ.λπ., κ.λπ.»
Υπάρχει όμως κι άλλη, ακόμη πιο δραματική συνέπεια της οικονομικής κρίσης που αφορά τη δημιουργία μιας συνεχώς αυξανόμενης στρατιάς ανασφάλιστων, η οποία πλέον υπολογίζεται σε 3,5 εκ. πολίτες. Πρόκειται για άμεσο αποτέλεσμα της αύξησης της ανεργίας (που πλέον πλήττει το 27% του εργατικού δυναμικού ή 1,4 εκ. άτομα) κι επίσης της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, καθώς συνεχώς αυξάνεται το μερίδιο των εργαζομένων που απασχολούνται σε καθεστώς μαύρης (αδήλωτης) και ανασφάλιστης εργασίας. Με βάση τις εκτιμήσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας το ποσοστό της ανασφάλιστης εργασίας από 25% το 2010 και 30% το 2011, πλέον ανέρχεται στο 38,4%! Οι ανασφάλιστοι επομένως αυξάνονται με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό ακόμη κι από τους ανέργους. Ευγενική προσφορά κι αυτή της Τρόικας στην εργοδοσία στο όνομα της μείωσης του εργατικού κόστους.
Απέναντι σε αυτή την δραματική κατάσταση η απόφαση του υπουργείου Υγείας για τα κλειστά ενοποιημένα νοσηλεία, που εμφανίστηκε αρχικά σαν μια προσπάθεια νοικοκυρέματος, και στην πράξη σημαίνει ότι πρέπει να πληρώνεις στα νοσοκομεία αν δεν έχεις κοινωνική ασφάλιση να σε καλύψει, διαφορετικά ο λογαριασμός πηγαίνει στην εφορία, λειτούργησε σαν το λάδι στη φωτιά. Ποιός ανασφάλιστος (που σχεδόν πάντα σημαίνει άνεργος και φτωχός) θα μπει για εγχείρηση όταν ξέρει πως η αποπληρωμή της θα σημάνει αργά ή γρήγορα την κατάσχεσή του σπιτιού του; Η ενεργοποίηση των σχετικών διαδικασιών κατάσχεσης σπιτιού σε δύο μάλιστα περιπτώσεις από το νοσοκομείο του Άγιου Ανδρέα στην Πάτρα επιβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται για μια θεωρητική ούτε καν μακρινή απειλή.
«Το θέμα είναι λογιστικό»!
«Στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, επί της ουσίας, είναι το πρόβλημα της ανεργίας και των ανασφάλιστων», δηλώνει στο Nexus η Κατερίνα Παπαγκίκα, γιατρός εθελόντρια του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού, που είναι το πρώτο που φτιάχτηκε δίνοντας το έναυσμα για να δημιουργηθεί μια μακρά αλυσίδα αντίστοιχων μονάδων που στηρίζονται στην εθελοντική προσφορά γιατρών που τιμούν τις σπουδές και τον ρόλο τους.
Συνολικά, όπως αναφέρθηκε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν τα κοινωνικά ιατρεία την Δευτέρα 14 Οκτώβρη, εκτιμάται ότι σε όλη την Ελλάδα παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε αντίστοιχα ιατρεία 179 γιατροί, 44 οδοντίατροι, 35 φαρμακοποιοί και 247 πολίτες που φέρνουν σε πέρας διοικητικές εργασίες, όλοι εθελοντικά. Οι επισκέψεις δε που έχουν δεχτεί ξεπερνούν τις 20.300, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι Έλληνες κι όχι μετανάστες, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στην αρχή.
«Ο τυπικός ασθενής που μας επισκέπτεται είναι πρώην ασφαλισμένος του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών, του πρώην ΤΕΒΕ, που μπορεί να ήταν καταστηματάρχης, μηχανικός, λογιστής, αλλά και απλός εργαζόμενος που δούλευε με μπλοκάκι και ξαφνικά βρέθηκε άνεργος», συνεχίζει η Κατερίνα Παπαγκίκα. «Θυμάμαι για παράδειγμα ένα νέο άνθρωπο 24 ετών που δούλευε στη Νεοσέτ επί τρία χρόνια κι απολύθηκε, οπότε έληξε κι η ασφάλισή του, στον οποίο έχει διαγνωσθεί επιθετικό λέμφωμα, υψηλής κακοήθειας. Οι αναγκαίες εξετάσεις του (δύο αξονικές και δείκτες) στοιχίζουν 500 ευρώ το χρόνο. Απλώς δεν της κάνει, γιατί δεν έχει χρήματα. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με άπειρες περιπτώσεις ασθενών για τους οποίους η εμπορευματοποίηση της υγείας σημαίνει θάνατος. Μας είχε επισκεφθεί το Πάσχα ένας ασθενής με ανεύρυσμα 7 εκατοστών ο οποίος έπρεπε να χειρουργηθεί …χθες. Η εγχείριση όμως στοιχίζει 7.000 ευρώ. Ξέρετε τι μας απάντησε; “Αν πρέπει να χρεώσω τα παιδιά μου, προτιμώ να πεθάνω”. Θυμάμαι πολύ έντονα μια άλλη περίπτωση 54χρονου ανασφάλιστου που ήρθε στο Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού ο οποίος είχε καρκίνο στην ουροδόχο κύστη και τώρα παρουσίαζε σκιές στο συκώτι. Η διερεύνηση απαιτούσε παρακέντηση ύπατος που κοστίζει 700 ευρώ. Ο άνθρωπος ήταν άνεργος και δεν είχε τόσα λεφτά. Τότε ένας γιατρός απευθύνθηκε στο υπουργείο για να ζητήσει έγκριση ώστε να γίνει η εξέταση δωρεάν και ξέρετε ποιά ήταν η απάντηση; “Το θέμα είναι λογιστικό”!!! Η κατάσταση είναι τραγική στους καρκινοπαθείς όπου κάθε κύκλος θεραπείας που χορηγείται 4-6 φορές και συνήθως διαρκεί 3 εβδομάδες μπορεί να στοιχίζει ακόμη και 20.000 ευρώ. Αυτοί οι άνθρωποι όταν είναι ανασφάλιστοι και άνεργοι, που βρίσκονται ήδη σε δεινή κοινωνική θέση, συνειδητά επιλέγουν να αφεθούν και να πεθάνουν επειδή ξέρουν ότι η πάθησή τους συνοδεύεται από υψηλό κίνδυνο και στην περίπτωση που επέλθει το μοιραίο δεν θέλουν να αφήσουν χρέη στις οικογένειές τους. Μιλάμε επομένως για κοινωνική γενοκτονία, καθώς τα πιο ανήμπορα μέλη της κοινωνίας, αυτοί που βιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο την οικονομική κρίση οδηγούνται συνειδητά και σχεδιασμένα στον Καιάδα».
Η πρόθεση της κυβέρνησης να ρίξει στον Καιάδα την πλειοψηφία του πληθυσμού αποτυπώνεται ανάγλυφα και στα μεγέθη του προσχεδίου του κρατικού προϋπολογισμού για το 2014, που δόθηκε στην δημοσιότητα στις αρχές του Οκτωβρίου. Εκεί φαίνεται καθαρά η κάθετη μείωση των κονδυλίων που θα δοθούν τον επόμενο χρόνο για την ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων και της κοινωνικής προστασίας. Σε σχέση με το 2012 η μείωση ανέρχεται σε 22,5% (13,3 δισ. το 2014 από 17,1 το 2012)! Μια απλή αντιπαραβολή δε με τον εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους (δεν μιλάμε πλέον για αύξηση) τα ίδια χρόνια δείχνει πεντακάθαρα ποιός πληρώνει τους πιστωτές.
Στο πλαίσιο αυτής της μείωσης εντάσσεται η κατάργηση νοσοκομειακών μονάδων κι οι απολύσεις που ανακοινώθηκαν πρόσφατα υπό τον εύσχημο τίτλο της αναδιοργάνωσης των νοσοκομείων και της διαθεσιμότητας του προσωπικού. Ειδικότερα οι απολύσεις αφορούν 1.835 άτομα, ενώ στο στόχαστρο μπήκαν 12 νοσοκομεία που επλήγησαν λίγο ή πολύ από τις διαθεσιμότητες. Συγκεκριμένα πρόκειται για τα εξής: Πολυκλινική, Σισμανόγλειο, Φλέμινγκ, Κωνσταντοπούλειο, Σπηλιοπούλειο, Ινστιτούτο Έρευνας Νοσημάτων Θώρακος, Νοσοκομείο Δυτικής Αττικής, Νοσοκομείο Πατησίων (που έβαλε λουκέτο), Ψυχιατρικό Θεσσαλονίκης, Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης, Αφροδισίων Νοσημάτων Θεσσαλονίκης και Παναγία Θεσσαλονίκης.
Αποτέλεσμα αυτών των “ξαφνικών θανάτων” θα είναι να μείνει μόνο η Αττική με 600 λιγότερες κλίνες, που σημαίνει ότι τα εναπομείναντα νοσοκομεία τους επόμενους μήνες θα γεμίσουν ράντσα. Αυτές οι απολύσεις μαζί κι όποιες άλλες ανακοινωθούν για να μεγαλώσει το δημοσιονομικό πλεόνασμα και να πληρωθούν οι τοκογλύφοι θα οξύνει το πρόβλημα των ελλείψεων σε προσωπικό που ήδη αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία κι ανέρχονται σε 34.000, ενώ για γιατρούς οι ελλείψεις ξεπερνούν τις 6.500.
Η εικόνα μιας άκρως ταξικής υγείας συμπληρώνεται με το εισιτήριο των 25 ευρώ που θα επιβληθεί στα νοσοκομεία από την 1η Ιανουαρίου 2014 με βάση νόμο που είχε ψηφιστεί το Νοέμβριο του 2012. Ευθύνη επομένως φέρει κι η ΔΗΜΑΡ, όχι μόνο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ο λαλίστατος υπουργός Υγείας προσπάθησε να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις που δημιουργεί η πολιτική του με τα voucher υγείας που ανακοίνωσε, τα οποία υποτίθεται ότι διευκολύνουν την πρόσβαση στην υγεία των ανασφάλιστων. «Τα voucher του υπουργείου Υγείας τα οποία εμφάνισαν ως μέτρο αντιμετώπισης της κρίσης στην υγεία αποτελούν επικοινωνιακό πυροτέχνημα για δύο κυρίως λόγους. Αρχικά γιατί αφορά μόνο 200.000 άτομα. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αφορούν 3-4 επισκέψεις τον χρόνο κι ορισμένα φθηνά τσεκ – απ. Δεν περιλαμβάνουν για παράδειγμα μαγνητικές ή αξονικές τομογραφίες που είναι ακριβές. Δεν λέω ότι πρόκειται για ένα μέτρο αδιάφορο, εδώ που έχουμε φτάσει. Αλλά ας το κάνουν χωρίς τυμπανοκρουσίες γιατί οι ελπίδες που δημιουργούν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα», μας δήλωσε για το θέμα ο Γιώργος Βήχας.
Χαρακτηριστικό επίσης στοιχείο για την αναποτελεσματικότητα του μέτρου είναι ότι ακόμη κι αν μιας έγκυος αποδειχθεί τυχερή και καταφέρει να αποκτήσει το πολυπόθητο voucher θα δικαιούται 3 ή 4 επισκέψεις, αλλά για να γεννήσει θα πρέπει να πληρώσει 1.000 ευρώ, ενώ θα πληρώσει από την τσέπη της και τα προγεννητικά τεστ.
Η χαρά των ιδιωτών
Η αλήθεια είναι πως το σχέδιο κυβέρνησης και Τρόικας για την διάλυση της δημόσιας υγείας (όπως εκφράζεται άμεσα από τον στόχο της κατάργησης 10.000 από τα 34.000 νοσοκομειακά κρεβάτια) και την εμπορευματοποίηση αυτής που θα απομείνει δεν έχει μόνο χαμένους. Ήδη το εξόχως προβληματικό και ελλειμματικό κράτος πρόνοιας της Ελλάδας είχε προκαλέσει μια τεράστια μεταφορά πόρων σε ιδιώτες που κερδοσκοπούν στο χώρο της υγείας, σε βάρος και των πολιτών (ασφαλισμένων κι ανασφάλιστων) και του κράτους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ η Ελλάδα είναι ήδη η χώρα με τις υψηλότερες κατά κεφαλήν ιδιωτικές δαπάνες υγείας σε σχέση με το εισόδημα των πολιτών. Έτσι το 2011 η ιδιωτική δαπάνη υγείας ανερχόταν στο 34% της συνολικής, που έφτασε τα 18,8 δισ. ευρώ. Πολύ εύκολα υπ’ αυτό το πρίσμα ερμηνεύεται η αύξηση πωλήσεων και κερδών που κατέγραψε ο κλάδος υπηρεσιών υγείας το 2012, σύμφωνα με έρευνα της Hellastat που ανέλυσε οικονομικές καταστάσεις 83 επιχειρήσεων.
Ο τζίρος των συγκεκριμένων επιχειρήσεων το 2012 ανήλθε σε 1,3 δισ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 7,8%. Τα δε κέρδη τους αυξήθηκαν κατά 2,5 φορές (από 79,6 εκ. ευρώ το 201 σε 203 εκ.)! Να γιατί ήδη αντιπρόσωποι γερμανικού κολοσσού αλωνίζουν σε συγκεκριμένα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας, αλιεύοντας πληροφορίες για τα οικονομικά, την «πελατεία» και τις δυνατότητές τους, χωρίς να κρύβουν την πρόθεση εξαγοράς συγκεκριμένων μονάδων…
Πίσω από την εποχή των «παχιών αγελάδων» που απολαμβάνει ο ιδιωτικός τομέας της υγείας εύκολα διακρίνεται το ζεστό χρήμα που παρέχει το ασφαλιστικό σύστημα, προκαλώντας αιμορραγία στα οικονομικά του. «Τρόικα και κυβέρνηση παρά τα όσα διακηρύσσουν αφήνουν άθικτες τις εστίες σπατάλης του δημόσιου χρήματος, όταν πρόκειται να επωφεληθούν τα μεγάλα συμφέροντα. Αναφέρομαι για παράδειγμα στις παρακλινικές εξετάσεις που γίνονται σε ιδιωτικά κέντρα υγείας. Τεράστια σπατάλη! Γιατί δεν εξοπλίζουν τα υποκαταστήματα του ΕΟΠΥΥ με τα απαραίτητα μηχανήματα για να γίνονται αυτές οι εξετάσεις γρήγορα και φθηνά και να μπορούμε εμείς να παρέχουμε ολοκληρωμένη πρωτοβάθμια φροντίδα όπως θέλουμε; Στον Άγιο Δημήτρη είμαστε πέντε καρδιολόγοι. Γιατί δεν μας έχουν εξοπλίσει με μηχανήματα για να κάνουμε τεστ κοπώσεως και υπέρηχους καρδιάς; Όσο δεν γίνεται αυτό κι αδυνατούμε να διαγνώσουμε για παράδειγμα αν κάποιος που έρχεται από ατύχημα έχει υποστεί κάταγμα ή όχι τότε ποτέ δεν πρόκειται να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία. Θα τους στέλνουμε εκεί, με ευθύνη όμως του υπουργείου», ήταν τα λόγια του καρδιολόγου Γιώργου Βήχα.
Εν κατακλείδει η κήρυξη στάσης πληρωμών στους πιστωτές κι άμεσα η αποσύνδεση της υγειονομικής κάλυψης των πολιτών από την ασφαλιστική ικανότητα είναι θέμα ζωής και θανάτου. Είναι αυστηρή προϋπόθεση για να ξαναγίνει η υγεία αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα που πρέπει να παρέχεται σε όλους ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης, όπως προβλέπει το σύνταγμα, κι όχι προνόμιο των λίγων, σαν να πρόκειται για ένα αυτοκίνητο πολυτελείας ή ένα εξωτικό ταξίδι. Η μη πληρωμή του δημόσιου χρέους είναι όρος για να μπει ένα τέρμα στο δράμα που ζουν εκατομμύρια ανασφάλιστοι άνθρωποι κάθε μέρα…
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Αποτέλεσμα αυτών των “ξαφνικών θανάτων” θα είναι να μείνει μόνο η Αττική με 600 λιγότερες κλίνες, που σημαίνει ότι τα εναπομείναντα νοσοκομεία τους επόμενους μήνες θα γεμίσουν ράντσα. Αυτές οι απολύσεις μαζί κι όποιες άλλες ανακοινωθούν για να μεγαλώσει το δημοσιονομικό πλεόνασμα και να πληρωθούν οι τοκογλύφοι θα οξύνει το πρόβλημα των ελλείψεων σε προσωπικό που ήδη αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία κι ανέρχονται σε 34.000, ενώ για γιατρούς οι ελλείψεις ξεπερνούν τις 6.500.
Η εικόνα μιας άκρως ταξικής υγείας συμπληρώνεται με το εισιτήριο των 25 ευρώ που θα επιβληθεί στα νοσοκομεία από την 1η Ιανουαρίου 2014 με βάση νόμο που είχε ψηφιστεί το Νοέμβριο του 2012. Ευθύνη επομένως φέρει κι η ΔΗΜΑΡ, όχι μόνο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ο λαλίστατος υπουργός Υγείας προσπάθησε να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις που δημιουργεί η πολιτική του με τα voucher υγείας που ανακοίνωσε, τα οποία υποτίθεται ότι διευκολύνουν την πρόσβαση στην υγεία των ανασφάλιστων. «Τα voucher του υπουργείου Υγείας τα οποία εμφάνισαν ως μέτρο αντιμετώπισης της κρίσης στην υγεία αποτελούν επικοινωνιακό πυροτέχνημα για δύο κυρίως λόγους. Αρχικά γιατί αφορά μόνο 200.000 άτομα. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αφορούν 3-4 επισκέψεις τον χρόνο κι ορισμένα φθηνά τσεκ – απ. Δεν περιλαμβάνουν για παράδειγμα μαγνητικές ή αξονικές τομογραφίες που είναι ακριβές. Δεν λέω ότι πρόκειται για ένα μέτρο αδιάφορο, εδώ που έχουμε φτάσει. Αλλά ας το κάνουν χωρίς τυμπανοκρουσίες γιατί οι ελπίδες που δημιουργούν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα», μας δήλωσε για το θέμα ο Γιώργος Βήχας.
Χαρακτηριστικό επίσης στοιχείο για την αναποτελεσματικότητα του μέτρου είναι ότι ακόμη κι αν μιας έγκυος αποδειχθεί τυχερή και καταφέρει να αποκτήσει το πολυπόθητο voucher θα δικαιούται 3 ή 4 επισκέψεις, αλλά για να γεννήσει θα πρέπει να πληρώσει 1.000 ευρώ, ενώ θα πληρώσει από την τσέπη της και τα προγεννητικά τεστ.
Η χαρά των ιδιωτών
Η αλήθεια είναι πως το σχέδιο κυβέρνησης και Τρόικας για την διάλυση της δημόσιας υγείας (όπως εκφράζεται άμεσα από τον στόχο της κατάργησης 10.000 από τα 34.000 νοσοκομειακά κρεβάτια) και την εμπορευματοποίηση αυτής που θα απομείνει δεν έχει μόνο χαμένους. Ήδη το εξόχως προβληματικό και ελλειμματικό κράτος πρόνοιας της Ελλάδας είχε προκαλέσει μια τεράστια μεταφορά πόρων σε ιδιώτες που κερδοσκοπούν στο χώρο της υγείας, σε βάρος και των πολιτών (ασφαλισμένων κι ανασφάλιστων) και του κράτους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ η Ελλάδα είναι ήδη η χώρα με τις υψηλότερες κατά κεφαλήν ιδιωτικές δαπάνες υγείας σε σχέση με το εισόδημα των πολιτών. Έτσι το 2011 η ιδιωτική δαπάνη υγείας ανερχόταν στο 34% της συνολικής, που έφτασε τα 18,8 δισ. ευρώ. Πολύ εύκολα υπ’ αυτό το πρίσμα ερμηνεύεται η αύξηση πωλήσεων και κερδών που κατέγραψε ο κλάδος υπηρεσιών υγείας το 2012, σύμφωνα με έρευνα της Hellastat που ανέλυσε οικονομικές καταστάσεις 83 επιχειρήσεων.
Ο τζίρος των συγκεκριμένων επιχειρήσεων το 2012 ανήλθε σε 1,3 δισ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 7,8%. Τα δε κέρδη τους αυξήθηκαν κατά 2,5 φορές (από 79,6 εκ. ευρώ το 201 σε 203 εκ.)! Να γιατί ήδη αντιπρόσωποι γερμανικού κολοσσού αλωνίζουν σε συγκεκριμένα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας, αλιεύοντας πληροφορίες για τα οικονομικά, την «πελατεία» και τις δυνατότητές τους, χωρίς να κρύβουν την πρόθεση εξαγοράς συγκεκριμένων μονάδων…
Πίσω από την εποχή των «παχιών αγελάδων» που απολαμβάνει ο ιδιωτικός τομέας της υγείας εύκολα διακρίνεται το ζεστό χρήμα που παρέχει το ασφαλιστικό σύστημα, προκαλώντας αιμορραγία στα οικονομικά του. «Τρόικα και κυβέρνηση παρά τα όσα διακηρύσσουν αφήνουν άθικτες τις εστίες σπατάλης του δημόσιου χρήματος, όταν πρόκειται να επωφεληθούν τα μεγάλα συμφέροντα. Αναφέρομαι για παράδειγμα στις παρακλινικές εξετάσεις που γίνονται σε ιδιωτικά κέντρα υγείας. Τεράστια σπατάλη! Γιατί δεν εξοπλίζουν τα υποκαταστήματα του ΕΟΠΥΥ με τα απαραίτητα μηχανήματα για να γίνονται αυτές οι εξετάσεις γρήγορα και φθηνά και να μπορούμε εμείς να παρέχουμε ολοκληρωμένη πρωτοβάθμια φροντίδα όπως θέλουμε; Στον Άγιο Δημήτρη είμαστε πέντε καρδιολόγοι. Γιατί δεν μας έχουν εξοπλίσει με μηχανήματα για να κάνουμε τεστ κοπώσεως και υπέρηχους καρδιάς; Όσο δεν γίνεται αυτό κι αδυνατούμε να διαγνώσουμε για παράδειγμα αν κάποιος που έρχεται από ατύχημα έχει υποστεί κάταγμα ή όχι τότε ποτέ δεν πρόκειται να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία. Θα τους στέλνουμε εκεί, με ευθύνη όμως του υπουργείου», ήταν τα λόγια του καρδιολόγου Γιώργου Βήχα.
Εν κατακλείδει η κήρυξη στάσης πληρωμών στους πιστωτές κι άμεσα η αποσύνδεση της υγειονομικής κάλυψης των πολιτών από την ασφαλιστική ικανότητα είναι θέμα ζωής και θανάτου. Είναι αυστηρή προϋπόθεση για να ξαναγίνει η υγεία αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα που πρέπει να παρέχεται σε όλους ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης, όπως προβλέπει το σύνταγμα, κι όχι προνόμιο των λίγων, σαν να πρόκειται για ένα αυτοκίνητο πολυτελείας ή ένα εξωτικό ταξίδι. Η μη πληρωμή του δημόσιου χρέους είναι όρος για να μπει ένα τέρμα στο δράμα που ζουν εκατομμύρια ανασφάλιστοι άνθρωποι κάθε μέρα…
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου