Καλή Λευτεριά!

Αποχαιρετούμε απόψε (χτες)  τα μεσάνυχτα άλλη μία -την τέταρτη στη σειρά- χρονιά άδικα κατανεμημένης λιτότητας και σχιζοφρενικής οικονομικής πολιτικής που παράγει μόνο πόνο, εξαθλίωση και κοινωνικό αποκλεισμό για τους οικονομικά ασθενέστερους που μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται με εφιαλτική ταχύτητα.

Ύστερα από τόσες θυσίες στις οποίες έχομε υποβληθεί, εμείς, οι Έλληνες πολίτες, για να σωθούν οι συντάξεις των πατεράδων και των μανάδων μας, βλέπομε τώρα τους γέροντες και τις γερόντισσες, πένητες, κουκουλωμένους με κουβέρτες στα υπό κατάσχεση παγωμένα σπίτια τους να αργοπεθαίνουν, μειώνοντας ή...

καταργώντας τις φαρμακευτικές τους αγωγές.

Ύστερα από τόσες υποχωρήσεις που έχομε κάνει, εμείς, οι Έλληνες πολίτες, για να σωθούν οι δουλειές μας, βλέπουμε τώρα, τα μαγαζιά στις βομβαρδισμένες από την ύφεση πόλεις μας, να κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο∙ απανωτά και συνεχόμενα λουκέτα, που μόνο παράγουν περισσότερη ανεργία, περισσότερη θλίψη, περισσότερη αγωνία, περισσότερο ζόφο.

Ύστερα από τόσο πόνο που έχουμε νοιώσει, εμείς, οι Έλληνες πολίτες, για να σωθούν τα όνειρα μας, βλέπομε τώρα να τα τυλίγουν, αυτά τα όνειρα, σε περίτεχνα χρηματοοικονομικά προϊόντα και να τα πουλάνε, οι Ολετήρες, δυο δεκάρες στο ευρώ.

Όχι, ούτε είναι εφιάλτης ούτε μας γελούν τα μάτια μας∙ αυτή είναι η πραγματικότητα και κυκλοφορώντας στους δρόμους των πόλεων και των χωριών μας, όλο και περισσότεροι από εμάς άνεργοι και άπραγοι, με τα χέρια στις άδειες τσέπες, την βλέπουμε όλο και καθαρότερα αυτήν την πραγματικότητα: πρόωροι θάνατοι, αυτοκτονίες, υπογεννητικότητα, οδύνη, δυστυχία.

Παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες του ανεκδιήγητου σφουγγοκωλάριου που παριστάνει τον Πρωθυπουργό και της θλιβερής του παρέας των πολιτικών απατεώνων, των καταχραστών, των ανίκανων και των ανεπάγγελτων που μας κυβερνούν, αυτού του εσμού των παρασίτων που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε μαζί τους τη σουξεδιάρικη ιστορία τους, η καθημερινή μας πραγματικότητα, ο πόνος του διπλανού μας, ο πόνος του φίλου μας, ο δικός μας πόνος, τους διαψεύδει οικτρά και καθημερινά, παράγοντας μόνο ψεύδος και πρωτογενές πλεόνασμα αηδίας!

Αυτή είναι η αλήθεια και άλλη ευχή δεν ταιριάζει καμιά, παρά μόνο να ευχηθούμε «καλή λευτεριά» κι ας είναι η χρονιά που σε λίγες ώρες έρχεται, η χρονιά της απαλλαγής από τα ανθρωπόμορφα τέρατα που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους απομυζούν τις ζωές μας!

Αλλά οφείλομε να θυμόμαστε και τους αρχαίους μας προγόνους καμιά φορά, αφού τόσο περήφανοι είμαστε για την καταγωγή μας, όπως τον παππούλη Αίσωπο, που μας κληροδότησε εκείνη την ιστοριούλα με τον αγωγιάτη που του είχε κολλήσει το φορτωμένο κάρο στις λάσπες∙ κι άρχισε, ο φτωχούλης, να προσεύχεται και να εκλιπαρεί τη θεά Παλλάδα να του στείλει σε αρωγή τον ημίθεο Ηρακλή για να του ξεκολλήσει το κάρο το∙ κι εκείνη του ορμήνεψε: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Καλή λευτεριά, λοιπόν, μέσα στο 2014 κι όχι αργότερα, γιατί είναι ανυπόφορο πια, κάθε μέρα που περνά, αυτό το μέτρημα των αδικοχαμένων νεκρών. Δικιά μας είναι η ευθύνη!

Alexandros Raskolnick από my-pillow-book