Αυθαίρετη δικαιοσύνη

Παράνομη και αντισυνταγματική έκρινε την ανέγερση του Mall στο Μαρούσι, το Συμβούλιο της Επικρατείας. Παράλληλα, οι δικαστές άφησαν να εννοηθεί ότι αν η πολιτεία το αποφασίσει, τότε μπορεί να ψηφίσει κάποιο νόμο για να το ξανακάνει νόμιμο όπως παλιά και να ψωνίζουμε σα μανιακοί.

Το Mall είναι το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης. Και, φυσικά, είναι στην Ελλάδα. Άλλωστε καμία άλλη χώρα δεν θα έβαζε δύο-τρεις κυβερνήσεις, έναν χαρισματικό υπουργό, μια Ολυμπιάδα και δεκάδες δικαστές να ξοδέψουν τόσο χρόνο, νόμους και δημόσιο χρήμα, για να επιτρέψουν τελικά...

σε μια οικογένεια να αποκτήσει ένα στολίδι σαν αυτό.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας ενέκρινε σύσσωμους τους μνημονιακούς νόμους και τους έκτακτους φόρους που επέβαλαν οι κυβερνήσεις τα τρία τελευταία χρόνια. Εξαίρεση αποτελούν οι ένστολοι, οι οποίοι κατάφεραν τελικά να πάρουν πίσω -στα χαρτιά- ότι τους έκοψαν, και οι δικαστές· η μόνη κατηγορία εργαζομένων που καμιά απεργία τους δεν κρίνεται παράνομη και καταχρηστική.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ένα δικαστικό όργανο που αποτελείται από ανθρώπους. Η βουλή είναι ένα θεσμικό όργανο που αποτελείται από ανθρώπους. Το ίδιο κι όλες οι υπόλοιπες ανθρώπινες δραστηριότητες. Από ανθρώπους αποτελούνται. Γι’ αυτό και λέγονται “ανθρώπινες”.

Με τη μόνη διαφορά ότι οι άνθρωποι του Συμβουλίου της Επικρατείας έχουν αναλάβει τον έλεγχο της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων. Βαρύ το φορτίο.

Στη συνείδηση των πολλών έχει εντυπωθεί πως όταν τα βάζεις με κάποιον από αυτούς τους ανθρώπους, τότε προσβάλλεις το θεσμό. Δυστυχώς για εκείνους, όταν την πέφτεις σε έναν δικαστικό δεν προσβάλλεις τη δικαιοσύνη αλλά τον άνθρωπο που υποτίθεται ότι την προστατεύει. Γιατί η δικαιοσύνη χρειάζεται προστασία. Όχι επιβολή.

Δυστυχώς, όσοι -θεωρητικά- επωμίστηκαν αυτήν την αποστολή δεν τα κατάφεραν. Για αυτό κι έφτασαν σήμερα στο σημείο να υποδεικνύουν με ποιον τρόπο ανατρέπεται μια απόφασή τους.

Βέβαια δεν έκαναν κάτι καινούριο, μιας και το πρόσφατο παράδειγμα του φόρου ακινήτων στους λογαριασμούς της ΔΕΗ έδειξε ότι ο διαχωρισμός των εξουσιών εδράζει μόνο στο μισθό και τους υπηρέτες του “σκληρού πυρήνα του κράτους”. Ισότητα και ισονομία στο μηνιάτικο και για τα υπόλοιπα έχει ο Θεός.

Κι επειδή μπήκε ο Θεός στη μέση, αν το καλοσκεφτούμε θα καταλάβουμε ότι είναι κρίμα που η δικαιοσύνη δεν προστατεύεται από μια ανώτερη δύναμη. Θα είχαμε γλιτώσει πολλούς μισθούς, επιτάξεις, χρήματα κι αυθαίρετα Mall.

Όμως, από την άλλη δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να δούμε τους Βενιζέλους να κατασκευάζουν νόμους που νομιμοποιούν την παρανομία. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά. Ή αλλιώς δημιουργική παρανομία. Κάποιοι το λένε και πολιτική. Άλλοι, πάλι, διαπλοκή.

Από polyfimos, μοντάζ Γρέκι