Ο τηλεπλασιέ που κατάφερε να γίνει υπουργός, διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του μνημονιακού τζουτζέ.
Ο τζουτζές είχε το καθήκον να διασκεδάζει την αυτοκρατορική Αυλή. Γι’ αυτό κι έχαιρε ιδιαίτερης ασυλίας, διαθέτοντας το δικαίωμα να λέει αυτά που μπορεί να ήταν απαγορευμένα για τους υπόλοιπους. Ταυτόχρονα, ο κώδικας τιμής των ευγενών, δεν ίσχυε για τους τζουτζέδες. Μπορούσε κανείς να τον απαξιώσει ή ακόμα και να τον ταπεινώσει χωρίς ο ίδιος να προσβληθεί και να διεκδικήσει την αποκατάσταση της τιμής του.
Ο τηλεπλασιέ που κατάφερε να γίνει υπουργός, διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του μνημομιακού τζουτζέ. Αφού περιφερόταν επί βδομάδες στα κανάλια δίνοντας κανονικό σόου για να πείσει...
Η απόσυρση του 25ευρου κάτω από τη γενική κατακραυγή, απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις μπορούν να φέρουν αποτελέσματα, εξαναγκάζοντας την κυβέρνηση να διαφοροποιεί το φαινομενικά άτεγκτο μνημονιακό πλαίσιο –το είδαμε άλλωστε και στην περίπτωση των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ. Ωστόσο, το γεγονός ότι η κυβέρνηση αντικατέστησε το χαράτσι με έναν επιπλέον οριζόντιο έμμεσο φόρο (που βαρύνει δηλαδή το ίδιο πλούσιους και φτωχούς) δείχνει επίσης και τα όρια μιας κυβέρνησης που ασπάζεται τις βασικές αρχές του μερκελισμού. Μα πάνω απ’ όλα, η όλη ιστορία του 25ευρου αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα του πόσο ψηλά έχει ανέβει σ’ αυτήν τη χώρα ο πήχυς της πολιτικής αναξιοπρέπειας.
Από left, μοντάζ Γρέκι
Ο τζουτζές είχε το καθήκον να διασκεδάζει την αυτοκρατορική Αυλή. Γι’ αυτό κι έχαιρε ιδιαίτερης ασυλίας, διαθέτοντας το δικαίωμα να λέει αυτά που μπορεί να ήταν απαγορευμένα για τους υπόλοιπους. Ταυτόχρονα, ο κώδικας τιμής των ευγενών, δεν ίσχυε για τους τζουτζέδες. Μπορούσε κανείς να τον απαξιώσει ή ακόμα και να τον ταπεινώσει χωρίς ο ίδιος να προσβληθεί και να διεκδικήσει την αποκατάσταση της τιμής του.
Ο τηλεπλασιέ που κατάφερε να γίνει υπουργός, διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του μνημομιακού τζουτζέ. Αφού περιφερόταν επί βδομάδες στα κανάλια δίνοντας κανονικό σόου για να πείσει...
πόσο δίκαιο μέτρο ήταν το απάνθρωπο χαράτσι των 25 ευρώ για τη νοσηλεία στα δημόσια νοσοκομεία, χτες αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα την απόφαση Σαμαρά-Βενιζέλου για την κατάργησή του. Ένας φυσιολογικός πολιτικός μετά από τέτοιο άδειασμα θα είχε υποβάλει κατ’ ευθείαν την παραίτησή του. Όμως το θράσος του τηλεπλασιέ είναι αντιστρόφως ανάλογο της ευθιξίας του. Συνεχίζει κανονικά τη δραστηριότητα του στο twitter και τις τηλεοράσεις, θεωρώντας προφανώς ότι βρέχει…
Η απόσυρση του 25ευρου κάτω από τη γενική κατακραυγή, απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις μπορούν να φέρουν αποτελέσματα, εξαναγκάζοντας την κυβέρνηση να διαφοροποιεί το φαινομενικά άτεγκτο μνημονιακό πλαίσιο –το είδαμε άλλωστε και στην περίπτωση των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ. Ωστόσο, το γεγονός ότι η κυβέρνηση αντικατέστησε το χαράτσι με έναν επιπλέον οριζόντιο έμμεσο φόρο (που βαρύνει δηλαδή το ίδιο πλούσιους και φτωχούς) δείχνει επίσης και τα όρια μιας κυβέρνησης που ασπάζεται τις βασικές αρχές του μερκελισμού. Μα πάνω απ’ όλα, η όλη ιστορία του 25ευρου αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα του πόσο ψηλά έχει ανέβει σ’ αυτήν τη χώρα ο πήχυς της πολιτικής αναξιοπρέπειας.
Από left, μοντάζ Γρέκι
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου