Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Ορχήστρα επαναστατών.

Η  επανάσταση ξεκινά από το μέσα μας, όταν δε βάζουμε τους άλλους κάτω από εμάς, όταν δεν λειτουργούμε ως αγέλη και όταν απλά, βάζουμε εκείνο το ρημάδι να σκεφτεί. Είναι πολύ “εύκολο” να παίρνεις ένα όπλο και αφαιρώντας μια ζωή να το παίζεις σωτήρας και επαναστάτης. Επίσης είναι πολύ εύκολο να λες «απολύω όσους θέλω, βάζω όσους φόρους θέλω, ξεπουλάω ότι θέλω» και να το παίζεις σωτήρας του τόπου.

Το κράτος και ο τρομοκράτης αφαιρούν ζωές για να μας σώσουν.

Το κράτος και ο τρομοκράτης...
τρομοκρατούν για να μας σώσουν.

Το κράτος και ο τρομοκράτης καταστρέφουν οικογένειες για να μας σώσουν.

Το κράτος και ο τρομοκράτης κλέβουν για να μας σώσουν.

Η ουσιαστική διαφορά τους είναι ή ποσότητα και ο τρόπος του κακού που κάνουν. Οι ιδεολογίες και οι καλές προθέσεις είναι ανύπαρκτες και χρησιμοποιούνται ανάλογα με το πώς τους βολεύει.

Άσε μας ρε Χριστόδουλε που μας το παίζεις και επαναστάτης, έβαλες τη φωτογραφία του Κολοκοτρώνη δίπλα στον Βελουχιώτη για να έχεις ασυλία από την αριστερά και ολίγον από το πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων. Ξέρεις μωρέ ποιος ήταν ο ένας και ποιος ο άλλος; Φυσικά, δεν έχει σημασία το αν γνωρίζεις, βλέπεις, σε αυτού του είδους τους αγώνες -όπως και του κράτους- το παραμύθι στο πόπολο και στους συνεργάτες, είναι βασικός παράγοντας επιβίωσης.

Εντωμεταξύ, οι υπόλοιποι της 17Ν που είναι φυλακή, την “πέφτουν” στον επαναστάτη και αρχίζουν τα ερωτήματα: ποιος εξυπηρετεί ποιον, οι φυλακισμένοι το κράτος ή ο Ξηρός; Μήπως όλοι όλους ή απλά έχουμε ανίκανους πολιτικούς που συνεχίζουν το καταστροφικό έργο τους;

Με περίσσια ευκολία δίνουν 4.000.000€ για να πιάσουν αυτούς που είχαν και τους άφησαν να φύγουν. Από την άλλη, όταν είναι να δώσουν 1 ή 2 εκατομμύρια για να είναι καλύτερα ο κόσμος, τα ζητούν πάλι από εμάς.

Δύσκολο να βρεις την άκρη μέσα σε τόση σαπίλα, αυτές οι συμπτώσεις όμως, παραείναι συμπτώσεις μερικές φορές. Η παραπλάνηση, είναι μέρος της τέχνης των κυβερνοκαλλιτεχνών που ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα τη καθημερινότητα μας. Κρατικοί και επαναστατικοί νάνοι είναι λίγο πολύ όλοι τους.

Όταν έρθει η ώρα, θα βρεθούν και οι πραγματικοί επαναστάτες. Μέχρι τότε, ξηροφαγία με μπόλικο γενικά παραμύθιασμα.