Στις αρχές του 21ου αιώνα ήταν σχετική η επιθυμία στην Ελλάδα για αλλαγή του σοβιετικού καθεστώτος. Αλλαγή πάνω σε τι όμως. Κανένας δεν μπορούσε να δώσει μια ακριβή απάντηση και οι μούντζες ακολουθούσαν η μια την άλλη προκαλώντας αερισμό στα αχαμνά των αρχόντων. Κάποιος σωτήρας ικανός να επαναφέρει την αναπόληση της εποχής που τα mall έσφυζαν από ζωή όλη την διάρκεια του χρόνου και όχι μόνο τις ημέρες των εορτών, μάλλον ήταν στο πνεύμα των περισσότερων.
Καινούρια κινητά τηλέφωνα στοίχειωναν τα όνειρα των εφήβων, νέες τάσεις μόδας και εκθαμβωτικά μακιγιάζ δημιουργούσαν υδρατμούς πάθους στις τζαμαρίες των φαστφουντάδικων, των καφέ και των κέντρων διασκέδασης-απομείωσης εγκεφαλικών κυττάρων. Παρ όλη όμως την μεταβολή στο αμετάβλητο ακατοίκητο της μάζας, η οργάνωση της Ελλάδας εξακολουθούσε να παραμένει στην κλασική μεταπολεμική μορφή της.
Οι Έλληνες άρχισαν να αισθάνονται αφόρητη...
Οι κάτοικοι της Ελλάδας διακρίνονταν στους προνομιούχους άρχοντες, τον κοινό λαό που έβγαζε ακόμα καλά λεφτά και τον κοινό λαό που έβγαζε “θησαυρούς” από τα σκουπίδια για να επιβιώσει. Οι προνομιούχοι μια ελάχιστη μειοψηφία, κατείχαν τη γη τους δρόμους τις τράπεζες τα καράβια τα αεροπλάνα τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα τα εργοστάσια, ζούσαν μια τρομερά σπάταλη και πλούσια ζωή και κυβερνούσαν τον τόπο. Δεν ήταν μισητοί σχεδόν σε κανέναν. Όσοι έβγαζαν ακόμα καλά λεφτά τους συναντούσαν στα μπουζούκια και τα πολυκαταστήματα, τους φιλούσαν το χέρι, τους φύλαγαν σαν πιστά σκυλιά και τους έκαναν εικονίσματα για την επόμενη γενιά. Όσοι δεν έβγαζαν και τόσο καλά λεφτά, τους κουβαλούσαν τα ψώνια με αντάλλαγμα λίγο έλεος. Σχεδόν κανένας, αν και όπως απεδείχθη οι άρχοντες συσσώρευαν κεφάλαια μέσω των ληστρικών φόρων που πλήρωναν όλοι οι υπόλοιποι, δεν έτρεφε αισθήματα μίσους γιατί το μίσος προς τους άρχοντες ήταν απαγορευμένο συναίσθημα.
Το φορολογικό σύστημα ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αρχόντων. Από μια πλειάδα αιματηρών φόρων ήταν απαλλαγμένοι με νόμους, νόμιμα, νοικοκυρεμένα και ηθικά.
Πριν την επανάσταση το χρέος του Ελληνικού κράτους αυξήθηκε σημαντικά, σε σημείο να κινδυνεύσει η Ελλάδα με χρεωκοπία. Η μνημονιακή υποστήριξη των Ευρωπαϊκών τεχνοκρατικών στρατευμάτων ήταν δώρο Θεού για την Ελληνική οικονομία, χωρίς να φέρει κανένα επιβαρυντικό αποτέλεσμα στους άρχοντες παρά μόνο την υπερδιόγκωση του χρέους, που έτσι κι αλλιώς η αποπληρωμή του ήταν το μόνο απαράβατο προνόμιο της μάζας.
Επιπλέον, η τρομερά σπάταλη και πολυτελής ζωή στα αχανή ανάκτορα των ακριβών συνοικιών κατανάλωνε το άγνωστο % του ελληνικού προϋπολογισμού σε τόκους πανωτόκια και αχαλίνωτες σπατάλες. Τα ρεβεγιόν, οι δεξιώσεις και τα πανάκριβα ρούχα ήταν εις βάρος της ελληνικής οικονομίας αλλά και της φτωχής μάζας που πέθαινε ή αυτοκτονούσε. Οι πλαστικοποιημένες μούμιες των αρχόντων, ξόδευαν πολλά κλεμμένα χιλιάρικα τον μήνα σε κοσμήματα, κομμώσεις, lifestyle και προβολή στα κανάλια.
Ως ξεκίνημα της Επανάστασης ισχύει η κατάληψη του κέντρου όπου τραγουδούσε ο Λαϊκός βάρδος Ν. Σφακιανάκης στις 9/12/2013. Το ουσιαστικό ξεκίνημα της Επανάστασης έλαβε χώρα μερικές εβδομάδες πιο μπροστά, με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Επειδή οι “όσοι έβγαζαν ακόμα καλά λεφτά” δεν είχαν ποτέ πριν την δυνατότητα να κατεβούν για ψώνια τις Κυριακές, κατενθουσιάστηκαν με το μέτρο αυτό. Το όνειρο να κυκλοφορούν κρατώντας επώνυμες σακούλες και τις Κυριακές,τους προκάλεσε δάκρυα. Η επανάσταση βρίσκονταν προ των πυλών υποσχόμενη τελικά να διευκολύνει τα ψώνια των καταναλωτών. Η αλλαγή που επιζητούσαν οι περισσότεροι, ήρθε και μάλιστα χωρίς να σπάσει ούτε ένα τζάμι.
Η Ελληνική Επανάσταση σηματοδοτεί την κοινωνική μετάλλαξη από την δημοκρατία των ψώνιων, σε αυτή των ψωνισμένων ψώνιων. Το σοβιετικό ταμπού να επιθυμείς ένα ζευγάρι γόβες, ή ένα σετ καλλυντικών, ή έστω ένα ταμπλετ για να κάνεις την δουλειά σου σαν άνθρωπος την Κυριακή ώρα 1.45 μμ, κατέρρευσε και από τα ερείπια του χτίστηκε η 4η ελληνική δημοκρατία των πολιτών ΖΜΠΟΥΤΣΑΜ.
Με την πάροδο της Επανάστασης ο Μέγας Αυτοκράτορας Αντώνιος Σαμαράς ο ΣΤ μαζί με το κυβερνητικό του επιτελείο, καθαιρέθηκαν των αξιωμάτων τους. Για τιμωρία αυτοεξορίστηκαν σε Εκάλη και Ψυχικό. Κάποιοι την έκαναν για Ελβετία και κάποιοι κατέληξαν για ένα τρίμηνο στη Μύκονο. Μερικοί μπήκαν βγήκαν στη φυλακή. Άλλοι επέστρεψαν το 0,1% των κλεμμένων. Οι συνελεύσεις των γενικών τάξεων συνεχίστηκαν κανονικά στα γήπεδα, στις εκκλησίες και τα εμπορικά κέντρα.
Τα ελικόπτερα με τα οποία θα το έσκαγαν βράδυ οι άρχοντες, σκούριασαν και εν τέλει πωλήθηκαν για ανταλλακτικά.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7
Από noumero11888
Καινούρια κινητά τηλέφωνα στοίχειωναν τα όνειρα των εφήβων, νέες τάσεις μόδας και εκθαμβωτικά μακιγιάζ δημιουργούσαν υδρατμούς πάθους στις τζαμαρίες των φαστφουντάδικων, των καφέ και των κέντρων διασκέδασης-απομείωσης εγκεφαλικών κυττάρων. Παρ όλη όμως την μεταβολή στο αμετάβλητο ακατοίκητο της μάζας, η οργάνωση της Ελλάδας εξακολουθούσε να παραμένει στην κλασική μεταπολεμική μορφή της.
Οι Έλληνες άρχισαν να αισθάνονται αφόρητη...
την κατάσταση της αδικίας. Νέα fun club σχηματίστηκαν και προκάλεσαν απολύτως τίποτε. Νέα κέντρα διασκέδασης, νέα γήπεδα και νέοι ναοί υψώθηκαν προς τιμή των ειδώλων. Στην Ελλάδα κανένας δεν υποχρέωνε κανέναν στο προσκύνημα. Η αυτογελειοποίηση, η αυτολοβοτομή και ο αυτοιδεατισμός ήταν μερικές μόνο από τις ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, στις οποίες η μάζα βυθίζονταν οικειοθελώς όσο προχωρούσε η επανάσταση.
Στην Ελλάδα πριν την επανάσταση επικρατούσε το κυβερνητικό σύστημα της απόλυτης κοινοβουλευτικής τρομοκρατίας. Λιμοί καταποντισμοί και πυρηνικός όλεθρος περίμενε, όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει με την ψήφο του. Φυλακές βασανιστήρια στημένες κατηγορίες απολύσεις, όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει με το κορμί του. Ο πρωθυπουργός με λίγους ανώτερους υπουργούς, που τους διάλεγε ο ίδιος, νομοθετούσε, όριζε τους φόρους και μοίραζε σε τσέπες όπως του άρεσε το δημόσιο χρήμα. Οι διαφωνούντες διαπομπεύονταν από τα φιλικά προσκείμενα ΜΜΕ και έπαιρναν τον πούλο για να ξαναεπιστρέψουν όποτε παρίστατο η ανάγκη. Στην Ελλάδα της επανάστασης, ο πρωθυπουργός με λίγους ανώτερους υπουργούς, που τους διάλεγε ο ίδιος, νομοθετούσε, όριζε τους φόρους και μοίραζε σε τσέπες όπως του άρεσε το δημόσιο χρήμα.
Οι κάτοικοι της Ελλάδας διακρίνονταν στους προνομιούχους άρχοντες, τον κοινό λαό που έβγαζε ακόμα καλά λεφτά και τον κοινό λαό που έβγαζε “θησαυρούς” από τα σκουπίδια για να επιβιώσει. Οι προνομιούχοι μια ελάχιστη μειοψηφία, κατείχαν τη γη τους δρόμους τις τράπεζες τα καράβια τα αεροπλάνα τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα τα εργοστάσια, ζούσαν μια τρομερά σπάταλη και πλούσια ζωή και κυβερνούσαν τον τόπο. Δεν ήταν μισητοί σχεδόν σε κανέναν. Όσοι έβγαζαν ακόμα καλά λεφτά τους συναντούσαν στα μπουζούκια και τα πολυκαταστήματα, τους φιλούσαν το χέρι, τους φύλαγαν σαν πιστά σκυλιά και τους έκαναν εικονίσματα για την επόμενη γενιά. Όσοι δεν έβγαζαν και τόσο καλά λεφτά, τους κουβαλούσαν τα ψώνια με αντάλλαγμα λίγο έλεος. Σχεδόν κανένας, αν και όπως απεδείχθη οι άρχοντες συσσώρευαν κεφάλαια μέσω των ληστρικών φόρων που πλήρωναν όλοι οι υπόλοιποι, δεν έτρεφε αισθήματα μίσους γιατί το μίσος προς τους άρχοντες ήταν απαγορευμένο συναίσθημα.
Το φορολογικό σύστημα ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αρχόντων. Από μια πλειάδα αιματηρών φόρων ήταν απαλλαγμένοι με νόμους, νόμιμα, νοικοκυρεμένα και ηθικά.
Πριν την επανάσταση το χρέος του Ελληνικού κράτους αυξήθηκε σημαντικά, σε σημείο να κινδυνεύσει η Ελλάδα με χρεωκοπία. Η μνημονιακή υποστήριξη των Ευρωπαϊκών τεχνοκρατικών στρατευμάτων ήταν δώρο Θεού για την Ελληνική οικονομία, χωρίς να φέρει κανένα επιβαρυντικό αποτέλεσμα στους άρχοντες παρά μόνο την υπερδιόγκωση του χρέους, που έτσι κι αλλιώς η αποπληρωμή του ήταν το μόνο απαράβατο προνόμιο της μάζας.
Επιπλέον, η τρομερά σπάταλη και πολυτελής ζωή στα αχανή ανάκτορα των ακριβών συνοικιών κατανάλωνε το άγνωστο % του ελληνικού προϋπολογισμού σε τόκους πανωτόκια και αχαλίνωτες σπατάλες. Τα ρεβεγιόν, οι δεξιώσεις και τα πανάκριβα ρούχα ήταν εις βάρος της ελληνικής οικονομίας αλλά και της φτωχής μάζας που πέθαινε ή αυτοκτονούσε. Οι πλαστικοποιημένες μούμιες των αρχόντων, ξόδευαν πολλά κλεμμένα χιλιάρικα τον μήνα σε κοσμήματα, κομμώσεις, lifestyle και προβολή στα κανάλια.
Ως ξεκίνημα της Επανάστασης ισχύει η κατάληψη του κέντρου όπου τραγουδούσε ο Λαϊκός βάρδος Ν. Σφακιανάκης στις 9/12/2013. Το ουσιαστικό ξεκίνημα της Επανάστασης έλαβε χώρα μερικές εβδομάδες πιο μπροστά, με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Επειδή οι “όσοι έβγαζαν ακόμα καλά λεφτά” δεν είχαν ποτέ πριν την δυνατότητα να κατεβούν για ψώνια τις Κυριακές, κατενθουσιάστηκαν με το μέτρο αυτό. Το όνειρο να κυκλοφορούν κρατώντας επώνυμες σακούλες και τις Κυριακές,τους προκάλεσε δάκρυα. Η επανάσταση βρίσκονταν προ των πυλών υποσχόμενη τελικά να διευκολύνει τα ψώνια των καταναλωτών. Η αλλαγή που επιζητούσαν οι περισσότεροι, ήρθε και μάλιστα χωρίς να σπάσει ούτε ένα τζάμι.
Η Ελληνική Επανάσταση σηματοδοτεί την κοινωνική μετάλλαξη από την δημοκρατία των ψώνιων, σε αυτή των ψωνισμένων ψώνιων. Το σοβιετικό ταμπού να επιθυμείς ένα ζευγάρι γόβες, ή ένα σετ καλλυντικών, ή έστω ένα ταμπλετ για να κάνεις την δουλειά σου σαν άνθρωπος την Κυριακή ώρα 1.45 μμ, κατέρρευσε και από τα ερείπια του χτίστηκε η 4η ελληνική δημοκρατία των πολιτών ΖΜΠΟΥΤΣΑΜ.
Με την πάροδο της Επανάστασης ο Μέγας Αυτοκράτορας Αντώνιος Σαμαράς ο ΣΤ μαζί με το κυβερνητικό του επιτελείο, καθαιρέθηκαν των αξιωμάτων τους. Για τιμωρία αυτοεξορίστηκαν σε Εκάλη και Ψυχικό. Κάποιοι την έκαναν για Ελβετία και κάποιοι κατέληξαν για ένα τρίμηνο στη Μύκονο. Μερικοί μπήκαν βγήκαν στη φυλακή. Άλλοι επέστρεψαν το 0,1% των κλεμμένων. Οι συνελεύσεις των γενικών τάξεων συνεχίστηκαν κανονικά στα γήπεδα, στις εκκλησίες και τα εμπορικά κέντρα.
Τα ελικόπτερα με τα οποία θα το έσκαγαν βράδυ οι άρχοντες, σκούριασαν και εν τέλει πωλήθηκαν για ανταλλακτικά.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7
Από noumero11888
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου