Το Κράτος Δικαίου είναι μια θεωρία που έχει τις πηγές της στο διαφωτισμό. Αποτελεί τον περιορισμό του Κράτους. Το Κράτος ασκεί την εξουσία πάνω στο λαό. Για τον περιορισμό του κράτους από την άσκηση αυθαίρετης εξουσίας και τυραννίας, θέτονται κανόνες με σκοπό το κράτος να είναι δίκαιο με σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων και τον έλεγχό του από άλλες λειτουργίες, όπως τη δικαιοσύνη και το κοινοβούλιο.
Πρόσφατα όμως ο Βενιζέλος δήλωσε ότι Κράτος Δικαίου είναι το κράτος που ο πολίτης είναι νόμιμος. Το ίδιο επιστημονικό λάθος κάνει και ο Σκουρής. Στο βιβλίο του Χωροταξικό και Πολεοδομικό Δίκαιο αναφέρει ότι Κράτος Δικαίου σημαίνει, το Κράτος να έχει...
τη συνταγματική υποχρέωση να επιβάλλει νόμους για την αποτελεσματική λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών. Και οι δύο σφάλλουν, διότι το Κράτος Δικαίου δεν σημαίνει νόμιμοι πολίτες και αποτελεσματικό κράτος. Αυτό μπορεί να είναι και το Κράτος του Νόμου. Για να υπάρχει Κράτος Δικαίου θα πρέπει το Κράτος να είναι δίκαιο, δηλαδή να ελέγχεται από τους πολίτες και τις υπόλοιπες λειτουργίες. Για να καταλάβουν το μέγεθος του λάθους όσοι δεν είναι νομικοί, ας σκεφτούν, ότι είναι σαν να διαφημίζουν καθηγητές της ιατρικής το νερό του Καματερού.
Οι δύο αυτοί άσχετοι καθηγητές νομικής, έχουν εξετάσει φοιτητές και τους έχουν βαθμολογήσει, έχουν κρίνει ποιος είναι άξιος πτυχίου και μεταπτυχιακών σπουδών, έχουν ανακηρύξει διδάκτορες νομικής, έχουν συγγράψει βιβλία και έχουν διδάξει. Ο ένας ήταν εισηγητής της αναθεώρησης του Συντάγματος. Οι δύο αυτοί άχρηστοι καθηγητές νομικής δεν μπορούσαν παρά μόνο να προωθήσουν δικά τους παιδιά, διότι δεν είχαν τα εχέγγυα να κρίνουν τους ικανούς. Έπρεπε να προωθήσουν αυτούς που θα κατασκεύαζαν επιστημονικά τη θεωρία του «μαζί τα φάγαμε» και παράλληλα ανίκανους να κρίνουν και να αμφισβητήσουν.
Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να είναι τόσο επιστημονικά ακατάρτιστοι, να αποτελούν αυθεντίες και να επηρεάζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων;
Η απάντηση είναι ακριβώς η ίδια με την απάντηση, γιατί ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι υπουργός υγείας. Είχαν στηρίξει τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη διάσωση των χρεοκοπημένων επιχειρήσεων της δεκαετίας του 1980, ενώ ο Άδωνις Γεωργιάδης στηρίζει τη διάσωσή τους στις μέρες μας.
Πρόσφατα ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης πρόσφερε 3.000 ευρώ στον Τομέα Διεθνούς Δικαίου – Έδρα Jean Monnet για να τιμήσει τον Σκουρή στηρίζοντας έμμεσα το κύρος του. Το ΑΠΘ συνέχιζε να αγοράζει τα βιβλία του Βενιζέλου και του Σκουρή, ακόμη και μετά από την αναθεώρηση του Συντάγματος και την μεταβολή της νομοθεσίας, δηλαδή ενώ αποτελούσαν εμπόρευμα στοκ που δεν θα αγόραζε κανείς. Βλέπουμε λοιπόν ότι έχει κατασκευαστεί ένα πλέγμα από καθάρματα που προωθούν τα συμφέροντά τους μέσα από τα πανεπιστήμια. Η λέξη οικογενειοκρατία δεν καλύπτει το μέγεθος του εγκλήματος. Τα τσογλάνια της νομικής του ΑΠΘ έχουν λάβει καλή ανταμοιβή για να προωθήσουν το τομάρι τους και να καταστρέψουν την κοινωνία.
Όσοι επιστήμονες πιστεύουν, ότι οι επιστήμες πρέπει να εξυπηρετούν τις ανάγκες του λαού πρέπει να τους αντιμετωπίσουν και με επιστημονικά επιχειρήματα. Πρέπει να διαλύσουν το σαθρό κύρος τους.
Γράφει ο Γιώργος Πάσογλου
Από Νομικά Ανάλατα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου