Φάουσες φούσκες

Το 2013 φεύγει αφήνοντας πίσω του ένα εκκωφαντικό υστερόγραφο που πέρασε στο ντούκου, τη δικαστική απόφαση για το άγος, το άλγος και το άχθος του Χρηματιστηρίου. Ενα υστερόγραφο-δείγμα γραφής όσων συνέβησαν και συμβαίνουν στην Ελλάδα επί εικοσαετίαν.

Ο οργανωμένος απ’ τον κ. Σημίτη πυρετός του Χρηματιστηρίου υπήρξε το μεγαλύτερο σκάνδαλο ανακατανομής εισοδήματος προς όφελος των αεριτζήδων, των μεταπρατών, των λαμόγιων, των «νταβατζήδων» και των μιζαδόρων μετά τον εμφύλιο πόλεμο και πριν να υπαχθεί...

η χώρα σε καθεστώς Μνημονίων.

Το «Κυλώνειο Αγος» του Χρηματιστηρίου υπήρξε μια κορυφαία κερδώα στιγμή στη λειτουργία ενός συστήματος που είχε ήδη προσανατολισθεί στη δήωση της χώρας, υπήρξε η Μεγάλη Αρπαχτή, υπέρ της οποίας δημηγορούσε και παρότρυνε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, κ. Σημίτης, όστις μετά την «απαισία έκβαση» περιορίσθηκε να δηλώσει με ήθος Ποκοπίκο και ύφος Πιπίνου του Μικρού για τα θύματα της πολιτικής του: «ας πρόσεχαν».

Ο σπιθαμιαίος αυτός τυπάκος υπήρξε ο επικεφαλής ενός ανηλεούς και ανοικτίρμονος μηχανισμού που παρέσυρε πλήθη ανθρώπων στην παγίδα αλλεπάλληλων οικονομικών φόνων, οι οποίοι σχεδιάσθηκαν με την πιο κρύα προμελέτη κι εκτελέσθηκαν με ειδεχθή τρόπο και μαφιόζικη απληστία.

Στο γιγάντιο αυτό ριφιφί συνέδραμαν υπουργοί, τράπεζες, χρηματιστές, παπαγαλάκια, θεσμοί, κόμματα, εκδότες, δημοσιογράφοι, εργολάβοι, επιχειρηματίες - όλοι γνωστοί στο πανελλήνιον, οίτινες εξακολουθούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας (ή μάλλον να μας τσαλαπατούν) ατιμώρητοι, απαραβίαστοι, ευυπόληπτοι, πάντα φοροφυγάδες κι ενίοτε φιλάνθρωποι.

Κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Κι όμως η ζημιά υπήρξε τερατώδης! μια τεράστια φούσκα που βάδισε παράλληλη με τη δημιουργική λογιστική, η οποία ετοίμαζε απ’ την πλευρά της το επόμενο στάδιο καταλήστευσης του λαού με τα Μνημόνια.

Παρ’ ότι διαφορετικά στο μέγεθός τους, υπήρξαν όμοια στην ηθική τους τρία σημεία που σηματοδότησαν την πορεία του «εκσυγχρονισμού» στην Ελλάδα, το σκάνδαλο Κοκκωτά, το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και η κατάληξη στα Μνημόνια. Με μελανά στίγματα, ανάμεσα σε αυτά τα σημεία, τις μίζες, τις υπεξαιρέσεις, τη διασπάθιση, τα τοξικά ομόλογα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις πάσης φύσεως δωροδοκίες χαράχθηκε ο οδικός χάρτης που έφερε την Ελλάδα στα έσχατα, ένας μονόδρομος που σχεδίασε η διαφθορά, η διαπλοκή και η δημαγωγία.

Ιδίως η τελευταία (διότι αφορά αποκλειστικώς στους πολιτικούς εκπροσώπους του δικομματικού μονοκομματισμού) είχε επιτελικό ρόλο στο διαρκές μας Βατερλώ, διότι κάθε φορά που τρώγαμε ένα χτύπημα έπαιρνε τον λόγο, μας κούφαινε και τρώγαμε (και) τη φόλα. Για παράδειγμα, όταν έσκασε η φούσκα του Χρηματιστηρίου κι έγινε μαύρη τρύπα, ο κ. Καραμανλής έβαλε μεγάλες φωνές: θα ερευνήσω, θα τιμωρήσω, ως εδώ με τους νταβατζήδες, θα αποδοθεί δικαιοσύνη - τρίχες! Τρίχες από φύκια και μεταξωτές κορδέλες (οι κόκκινες γραμμές δεν είχαν γίνει ακόμα της μόδας)

Οταν ο Σημιτογιωργάκης μάς πήγε μέσω Χίλαρυ σφαγμένους στην ποδιά της κυρα Μέρκελ, τις μεγάλες φωνές τις έβαλε ο κ. Σαμαράς: θα ερευνήσω -«μια και μόνη εξεταστική επιτροπή για το πώς φθάσαμε στα Μνημόνια»- θα τιμωρήσω, ως εδώ με τους διαπλεκόμενους, θα αποδοθεί δικαιοσύνη - τρίχες!  

«Ουδείς αναμάρτητος» πήγε και δήλωσε κλαμένος κι ολοφυρόμενος στην ποδιά της φράου Μέρκελ ο κ. Σαμαράς - και συνέχισαν να σφάζουν από κοινού την Ελλάδα στο γόνατο.

Κι ενώ η χώρα κυκλοφορεί πλέον με πινακίδες Λιάπη, ρεζίλω και καταγέλαστη στα μάτια της οικουμένης, ενώ ο ένας στους δύο(!) Ελληνες θέλει να την εγκαταλείψει, το τερατώδες εκείνο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, η πιο θηριώδης φούσκα πριν απ’ την κρίση, εκτονώνεται με μια πορδίτσα.

Ουδείς πταίει. Ας προσέχαμε.

Αυτό είναι το σύστημα και έτσι ομιλεί, όταν δεν βάζει τους πολιτικούς του σμπίρους να δημαγωγούν καθώς και τα δημοσιογραφικά του φερέφωνα να κάνουν προπαγάνδα. Ασκεί το σύστημα τον κυνισμό του εκ του ασφαλούς: «δεν φταίμε που σας τα φάγαμε», με τον ίδιο παιγνιώδη τρόπο που μετέρχεται κι όταν μας κάνει πλάκα: «μαζί τα φάγαμε».

Στο μεταξύ η κρίση, εργαλείο. Γεωμετρικώς ισχυρότερο απ’ τη φούσκα του Χρηματιστηρίου. Η φούσκα του χρέους έχει αστρονομικές διαστάσεις. Αν η πρώτη έφαγε οικονομίες, η δεύτερη τρώει δουλειές, κλείνει μαγαζιά, αφανίζει σπίτια, σπέρνει αυτοκτονίες, φυτεύει απελπισία, κρύο, πείνα. Θα θερίσει θύελλες.

Το παίγνιο «ούτε γάτα, ούτε ζημιά» μπορεί να έχει κρατήσει πολύ, αλλά όχι για πάντα. Μπορεί τα γατόνια που έκαναν τη ζημιά να εξακολουθούν να περιπαίζουν τα θύματά τους, αλλά έχουν μιαν αχίλλειο πτέρνα: λένε και κάνουν τα ίδια.

Πάνε τη ζημιά στα άκρα, όχι μόνον διότι είναι άπληστοι, κακόβουλοι και ηλίθιοι, αλλά διότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αν σταματήσουν να (μας) τρώνε, θα τους φάνε οι όμοιοί τους. Διότι το πρώτιστον για να δουλεύει η οικονομία της αγοράς είναι να μη χαλάσει η πιάτσα.

Το υστερόγραφο του 2013 με το «ουδείς πταίει» για το Χρηματιστήριο είναι ο πρόλογος για το τι μέλλει γενέσθαι το 2014 και για όσον ακόμα κρατήσει αυτός ο χορός των καταραμένων. Που πετούν ενίοτε στην πυρά κάτι λιμά με ολίγα ψιλά, κάτι Τομπούλογλου (αν ο άνθρωπος αποδειχθεί ένοχος), ή κάτι βαποράκια τύπου Κάντα, ενώ τα υποβρύχια που γέρνουν, οι λίστες που δεν διερευνώνται, οι κουβέντες που ψεύδονται, οι υπουργοί που παραγράφουν ο ένας τα άγη του άλλου, συνεχίζουν άπληκτοι να βγάζουν την ίδια τους τη χώρα σε πλειστηριασμό. Στο σφυρί. Γερμανικής κατασκευής - διότι εμείς ούτε καν σφυριά παράγουμε πλέον, αλλά μόνον κεφάλια για σπάσιμο διαθέτουμε.

Καλή χρονιά, κυρίες και κύριοι, αν πέσει αυτή η κυβέρνηση, αλλιώς θα είναι μια ακόμα κακή χρονιά. Πολύ κακή...

 

email: stathis@enikos.gr

Του Στάθη από enikos