Γιατί αποφάσισαν τις συλλήψεις. Ποιοι και γιατί απειλούν την αριστερά

Είναι γνωστό ότι στο περιβάλλον του πρωθυπουργού υπάρχουν κάποιοι σκληροί δεξιοί και κατά δήλωσή τους εθνικιστές. Δυο τρεις από αυτούς έχουν και ρόλο ουσιαστικό. 

Της Βασιλικής Σιούτη
Όλο αυτό το διάστημα που η ναζιστική Χρυσή Αυγή αλώνιζε στο κοινοβούλιο και στην κοινωνία, διαπράττοντας ανενόχλητη εγκλήματα, εκείνοι φλέρταραν μαζί της και ο νους τους ήταν στο πως θα στρίμωχναν την αριστερά. Παράβλεπαν τα υπαρκτά προκλητικά αδικήματα της Χρυσής Αυγής και έψαχναν πως θα επινοήσουν αδικήματα για να φορτώσουν στην αριστερά.

Συμβαίνει συχνά η πραγματικότητα να χαλάει τα σχέδια. Να τα ανατρέπει. Έτσι συνέβη και τώρα. Οι δημοσκοπήσεις που έγιναν στις...

αρχές Σεπτεμβρίου έφεραν πανικό. Τόσο, που ο Σκάι διέκοψε τη συνεργασία του με μία από τις πιο έγκυρες εταιρείες δημοσκοπήσεων, την Public Issue, επειδή αποτύπωσε τη σκληρή -για τη Ν.Δ- πραγματικότητα. Έδειχνε τον ΣΥΡΙΖΑ να περνάει με μία μονάδα μπροστά από τη Νέα Δημοκρατία και τη Χρυσή Αυγή να έχει ανέβει στο 13% . Υπήρχαν κι άλλες δημοσκοπήσεις, άλλων εταιρειών, «κρυφές», που έδειχναν τα ίδια και χειρότερα: τη Ν.Δ να υποχωρεί, τον ΣΥΡΙΖΑ να περνάει ευδιάκριτα μπροστά και τη Χρυσή Αυγή να ξεπερνά ακόμα κι αυτό το 13%, «κλέβοντας» τους ψηφοφόρους της. Το παιχνίδι δεν θα γυρνούσε εύκολα. Η φόρα της Χρυσής Αυγής, όμως, έπρεπε να ανακοπεί και η ανοχή να σταματήσει.

Οι Ευρωπαίοι προειδοποιούσαν εδώ και καιρό. Το τελευταίο διάστημα απαιτούσαν. Απαιτούσαν από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα και να αντιμετωπίσει τους ναζιστές. Η εικόνα των γνωστών σε εμάς φυσιογνωμιών να εισβάλουν και στο ευρωκοινοβούλιο, τους έφερνε τρόμο. Όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, κατάλαβαν αυτό που το Μαξίμου αρνούνταν να καταλάβει: ότι η κατάσταση είχε φτάσει στα (πραγματικά) άκρα και το ποτήρι ξεχείλιζε. Απαίτησαν να πάρουν μέτρα «εδώ και τώρα». Τους απείλησαν ακόμα και με την ταπείνωση να ακυρωθεί η ελληνική προεδρία, καθώς όπως έλεγαν ευρωπαίοι αξιωματούχοι, δεν γίνεται η Ελλάδα να αναλάβει την ευρωπαϊκή προεδρία και στους δρόμους οι φασίστες να δολοφονούν ανενόχλητοι.

Κάπως έτσι, το Μαξίμου αποφάσισε να πράξει τα αυτονόητα. Πολιτική βούληση (που δεν υπήρχε) χρειαζόταν. Μετά όλα πήραν το –δύσκολο, γιατί θα είναι μακρύς- δρόμο τους.

Η σκληρή εθνικιστική δεξιά «πτέρυγα» δεν ήταν προετοιμασμένη για αυτή την εξέλιξη που την έφερε η ανάγκη. Και τώρα έπρεπε να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία. Η ενόχλησή μερικών που, αντί να διώκεται -όπως ονειρεύονταν- η αριστερά, διώκονται οι «αδελφοί εθνικιστές» της Χρυσής Αυγής, είναι εμφανής. Για αυτό και άρχισαν οι εκφοβισμοί και οι απειλές προς την αριστερά, του τύπου «έρχεται και εσάς η σειρά σας». Μόνο που στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για δίωξη εγκλημάτων, στη δεύτερη για απειλή δίωξης φρονημάτων. Υπάρχει, φυσικά, άλλη μία σκοπιμότητα: να μαζευτούν στο δικό τους μαντρί οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής.

Η Νέα Δημοκρατία, πάντως, συνήθιζε και στο παρελθόν να κατηγορεί τους αντιπάλους της για σχέσεις με την τρομοκρατία. Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ κατηγορούσε στη δεκαετία του ’80 και του ’90 ότι υπέθαλπε τρομοκράτες. Αλλά σε απειλές ότι θα τους βάλει φυλακή δεν προχωρούσε. Ούτε ότι θα τους βγάλει παράνομους (εκτός συνταγματικού τόξου κτλ).

Αυτά συνέβαιναν στη χούντα. Θα αφήσουν οι δημοκρατικοί πολίτες της χώρας να συμβούν και σήμερα; Ο στόχος, προς το παρόν είναι ο εκφοβισμός. Αλλά ο φόβος δεν πρέπει να περάσει.

Από thepressproject  μέσω ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ