Σε λίαρ τζετ έχουν ξαναμπεί. Σε λεωφορείο ποτέ!

Πόσο κοστίζει μια τζαμπατζίδικη διαδρομή με το τρόλεϋ και πόσο με το λίαρ τζετ;

Αφού συμφώνησε σύμπασα η οικονομικο-πολιτική ελίτ πως ο επιβάτης του λίαρ τζετ, Σταυρίδης, κακώς βρισκόταν εκεί μέσα και έπρεπε να τιμωρηθεί, τότε συμφωνούμε πως πρόκειται για έναν ακόμη λαθρεπιβάτη.

Το σωστό θα ήταν να υπήρχε ελεγκτής και στο λίαρ τζετ και, διαπιστώνοντας πως κακώς ο Σταυρίδης βρισκόταν εκεί μέσα, να ανοίξει την πόρτα και να τον πετάξει έξω εν κινήσει.

Και να εύχεται από τα 5000 πόδια να μην πέσει με την πλάτη και χτυπήσει σε καμιά ζαρντινιέρα κι έχουμε άλλα.

Γιατί τότε ποιος την ακούει τη Διβάνη, τον Δήμου, τη Δημουλά, τον Τατσόπουλο, τον Χωμενίδη και το λοιπό σκυλολόι της τζαμπατζίδικης "διανόησης"!

Το λάθος του Θανάση είναι ότι επέλεξε να ανεβεί στο τρόλεϊ της γραμμής και όχι στο λίαρ τζετ...

του Μελισσανίδη.

Έχω μπει πολλές φορές στο παρελθόν λαθραία σε λεωφορεία και τρόλεϋ.
Όλοι (έστω οι περισσότεροι) το έχουμε κάνει.
Και ξέρετε γιατι το έχουμε κάνει;
Γιατί μπαίναμε σε λεωφορεία!
Η πρώτη αιτία της λαθρεπιβίβασης δεν πρέπει να αναζητηθεί στον λαθραίο χαρακτήρα της επιβίβασης, αλλά στην ίδια την επιβίβαση!
Για να ανέβεις σε λεωφορείο χωρίς εισιτήριο λοιπόν, πρέπει πρώτα-πρώτα να ανέβεις σε λεωφορείο!
Όπως επίσης για να κατανοήσεις αυτόν που επιβιβάστηκε στο λεωφορείο χωρίς εισιτήριο, πρέπει πρώτα να μπαίνεις κι εσύ εκεί μέσα.
 

  Οι... "διανοούμενοί" μας, όμως, έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι δεν έχουν μπει ποτέ σε λεωφορείο.

Δεν έχουν δει ποτέ πώς διάολο είναι ένας άνθρωπος που μπήκε χωρίς να χτυπήσει εισιτήριο.

Κρίνουν τη λαθρεπιβίβαση χωρίς να έχουν μπει ποτέ σε λεωφορείο.

Κρίνουν τον χουλιγκανισμό, χωρίς να έχουν μπει ποτέ σε γήπεδο.

Κρίνουν την βία των απεργών, χωρίς να έχουν κατέβει ποτέ σε διαδήλωση.

Κρίνουν το θρησκευτικό συναίσθημα, χωρίς να έχουν μπει ποτέ σε εκκλησία.

Κρίνουν το ρουσφέτι, χωρίς να έχουν μείνει ποτέ άνεργοι.

Κρίνουν τη μαζική διασκέδαση, χωρίς να έχουν πάει ποτέ στα μπουζούκια.

Κρίνουν τον κόσμο, χωρίς να έχουν ζήσει ποτέ μέσα σ'αυτόν.

Έχουν γεννηθεί, έχουν μεγαλώσει κι έχουν σταδιοδρομήσει κλεισμένοι σε γυάλα, προστατευμένοι από κάθε όμορφο ή στρεβλό λαϊκό στοιχείο.

Προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά και την ψυχοσύνθεση ενός λαού, τον οποίο δε γνωρίζουν!

Γι' αυτούς ο ελληνικός λαός είναι κάτι ανάμεσα στο "greek mousaka + souvlaki" των τουριστικών θερέτρων και στους hipster θαμώνες της Bienale. Άσπρο και μαύρο, δηλαδή.

Και, παίρνοντας τη θέση της μιας προσωπικότητας, επιχειρούν να καταπνίξουν την άλλη.

Έτσι, ανεβαίνουν στον μιντιακό άμβωνα και κηρύττουν αφ'υψηλού τη διαστρεβλωμένη δυτικότητά τους απέναντι στο νεο-οθωμανισμό που εκφράζει το βάρβαρο πόπολο.

 

Δεν τους παρεξηγώ.

Είπαμε: Αν δεν έχεις μπει ποτέ σε λεωφορείο, δεν ξέρεις ούτε καν πώς είναι η φάτσα του λαθρεπιβάτη.

Δεν ξέρεις καν το ύφος του την ώρα που ακούγεται μια φωνή απ'το βάθος του οχήματος "τα εισιτήριά σας, παρακαλώ!"

Δεν τους κακίζω.

Ούτε εγώ μπορώ να καταλάβω τον λαθρεπιβάτη του λίαρ τζετ του Μελισσανίδη, Σταυρίδη.

Δεν έχω μπει ποτέ σε λίαρ τζετ και γι'αυτό τον κατηγορώ.

Οι "διανοούμενοί" μας δεν τον κατηγορούν.

Αυτόν τον καταλαβαίνουν.

Σε λίαρ τζετ έχουν ξαναμπεί.

Σε λεωφορείο ποτέ.

Από τοίχο-τοίχο...