Τι είδε ο γιαπωνέζος

Για να περιγράψει κανείς το χρέος της Ιαπωνίας που έχει φτάσει σε νέο παγκόσμιο ρεκόρ, πρέπει να βάλει μία μονάδα μπροστά (1) και να αρχίσει να προσθέτει μηδενικά...1,000,000,000,000,000,000,000,000 Αλήθεια μετά το τρισεκατομμύριο πως στο καλό λέμε τον επόμενο γαλαξιακό αριθμό....

*Japan’s Debt Exceeds 1 Quadrillion Yen as Abe Mulls Tax Rise (Bloomberg)

Οπότε, κάνοντας μια σύγκριση με το υπέρογκο δικό μας χρέος, οι γιαπωνέζοι έχουν ήδη σβηστεί από το χάρτη, πρέπει να έχουν εφαρμόσει επάνω τους περίπου εκατό πυρηνικές οικονομικές βόμβες, ίσως μάλιστα να τους έχουν συλλάβει όλους σε στρατόπεδα και τους μαστιγώνουν...

 Αλλά δεν συμβαίνει έτσι. Γιατί άραγε. Τι είδε...

ο Γιαπωνέζος που δεν είδαμε εμείς?

Δεν είναι εντυπωσιακό, σε παγκόσμιο επίπεδο, πως μόλις η Ελλάδα βήξει λίγο περισσότερο από ότι επιβάλλουν οι γιατροί των στρατοπέδων, τα διεθνή χρηματιστήρια βαράνε κόκκινο, οι εφημερίδες μιλάνε για κατάρρευση, η Τρόικα παίρνει με τη χούφτα τα ηρεμιστικά για την επερχόμενη αποκάλυψη που θα προκαλέσουμε, η κυβέρνησή μας σκίζέι τα ρούχα της ικετεύοντας να δείξουμε λίγο έλεος στα δισεκατομμύρια ανθρώπων που θα πάρουμε στο λαιμό μας αν δεν είμαστε υποταγμένοι χίλια τα εκατό σε οποιαδήποτε πειραματισμό εφαρμόσουν επάνω μας....

ενώ η Ιαπωνία καταγράφει ρεκόρ Γκίνες στο χρέος της αλλά ο πλανήτης είναι ακόμα εδώ.

Μήπως συμβαίνει γιατί οι γιαπωνέζοι έχουν δικό τους νόμισμα, και επίσης το 90% του χρέους ανήκει στους ίδιους τους γιαπωνέζους (ιδιώτες, εταιρείες, ιαπωνικές τράπεζες, δημόσιοι οργανισμοί κλπ) οι οποίοι με τι επιτόκιο είπαμε ικανοποιούνται (λόγω πατριωτισμού..) 1,5%? Γιαπωνέζικη υπόθεση τα χρέη τους και τα χαϊρια τους. Δεν τριγυρνάνε στις γειτονιές σαν φουκαριάρηδες, να ζητιανεύουν ένα δεκάρικο για να πάρουν μια τυρόπιτα....

Το ωραίο είναι πως σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης , ναι , ο καπιταλισμός και η επιθετική μορφή αυτού του μορφώματος, ο νεοφιλελευθερισμός,  έχει ισοπεδώσει αξίες, κάθε ηθική, έχει στείλει στο χρονοντούλαπο δικαιοσύνη, αξιοκρατεία, ισότητα κλπ, έχει μεταλλάξει τους ανθρώπους σε αριθμομηχανές και νεκροζώντανους που μυρίζονται από μακριά τα διαφημιστικά σποτ και ψάχνουν τυφλά να αγοράσουν οποιοδήποτε φανταχτερό σκουπίδι εκτοξεύσουν οι χειραγωγοί της ανθρώπινης ζωής, με αντάλλαγμα ακόμα και τη ψυχή τους την ίδια...

αλλά,  η Ελλάδα πρέπει να είναι πράγματι ένα μοναδικό παράδειγμα πολιτικής αθλιότητας, που η μιζέρια των εκάστοτε κυβερνήσεών της, μπορεί να συγκριθεί μόνο με κάτι μπανανίες όπου οι φύλαρχοι για μια εξάπορτη λιμουζίνα , ένα παλάτι με πισίνα, και δέκα γυναίκες να τις έχουν στο χαρέμι τους, δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να βουτήξουν ότι έφτανε το χέρι τους και να ξεπουλήσουν μισοτιμής και πατρίδα, και λαό και οποιαδήποτε αξιοπρέπεια.

Εδώ κάτω είναι φαιό νταμάρι, κι η λέξη εθνική πολιτική είναι ανέκδοτο. Η λέξη εθνική ομοψυχία εμφανίζεται στις παρελάσεις και τις επαιτείους και η φράση “το κοινό καλό” εξαργυρώνεται με το “κενό τίποτα” που έχουν σαν έμπνευση οι άθλιες τηλεπερσόνες, οι μοναχοφαγάδες επιχειρηματίες και οι πολίτες-πελάτες της δεκάρας.

Γι΄αυτό και το χρέος σε παγκόσμιο επίπεδο ονομάζεται χρέος, ενώ στα ελληνικά δεδομένα ονομάζεται απλά χαράτσι των ραγιάδων.

Και όχι δεν συγκρίνω φυσικά την Ιαπωνία με την Ελλάδα, δεν προσθέτουμε μήλα με πορτοκάλια το μάθαμε από το δημοτικό. Ούτε έχω σαν πρότυπο τους γιαπωνέζους. Αυτό που εκτιμώ είναι ότι κάποιοι λαοί, λειτούργησαν σαν λαοί, και κάποιοι άλλοι λειτούργησαν και λειτουργούν σαν τυχάραπαστοι. Κι είναι τραγικό να έχουμε φτάσει στο σημείο να δεχόμαστε μαθήματα ηθικής από τα μεγαλύτερα παγκόσμια αρπαχτικά, να μας δείχνουν σαν παράδειγμα προς μίμηση τις πολιτικές και τις τακτικές των διεθνών συμμοριών, να μην έχουμε ΤΙΠΟΤΑ που να μας ανήκει πλέον εκτός από τη καθημερινή μας μιζέρια και γκρίνια..

και να μην μπορούμε να βγάλουμε άχνα γιατί δεν κάναμε ΤΙΠΟΤΑ για να έχουμε να αντιπαραθέσουμε στο τραπέζι των “παραδειγμάτων”. Γιατί στη σύγκριση, το “κατά βάθος” είμαστε ξεχωριστοί , ικανοί, ευφυείς, και μεγάλοι πατριώτες, νομίζω δεν μπορεί να κερδίσει καμιά μάχη. Χρησιμεύει μόνο στη προσωπική μας φαντασίωση γι΄αυτό που ΙΣΩΣ θα μπορούσαμε να είμαστε. Κατά ύψος όμως, δείχνουμε τόσο κοντοί που το βλέμμα μας κοιτάζει πλέον τις σόλες από τα παπούτσια τους, και σαν τέτοιους μας αντιμετωπίζουν .

Αγάπας την Ελλάδα? Απόδειξη...έλεγε κάποτε εκείνο το γνωστό σλόγκαν.

Το σωστό όμως θα ήταν να λέει. Αγαπάς την Ελλάδα? Απόδειξέ το, αναβαθμίζοντας τον εαυτό σου, τη ζωή σου, τα όνειρά σου και το θάρρος για να το κάνεις, σε κάτι περισσότερο από μια κουρδισμένη, άμυαλη μαριονέτα που έχει μάθει καλά μόνο να κουνάει το πισινό της πάνω στις μπάρες.

Από synithisypoptos μέσω paganeli